Ιδεες, γινονται στοιχεια κενα περιεχομενου οταν δεν βρισκουν ερεισμα να φωλιασουν μεσα στις σκεψεις των ανθρωπων

Οι ιδεες δεν εχουν κατοχο ουτε ειναι προσωπικη ιδιοκτησια κανενος, ειτε αυτη η κατοχη αποδιδεται απο αλλους η απο τον ιδιον, οποιοδηποτε και αν ειναι το κυρος του πρωτολεχθεντα. Οι ιδεες ειναι κοινη ιδιοκτησια ολης της ανθρωποτητας. Αντλουν την δυναμη τους μονο οταν γινουν κτημα καθενος ανθρωπου ξεχωριστα.

Ιδεες, απο μονες τους ειναι στοιχεια κενα περιεχομενου που αποκτουν την πραγματικη τους δυναμη μονο οταν φωλιασουν μεσα στις σκεψεις, στο μυαλο των ανθρωπων. Ιδεες αυτης της μορφης κινουν κοινωνιες, και περνανε απο γενια σε γενια.

Πολλες ιδεες αναπτυσσονται σε παμπολλα κειμενα, πολλοι ασχολουνται με την αναπτυξη τους, κανουν 'βασικη ερευνα' στις επιπτωσεις που μπορει να εχουν στις σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ των και στο περιβαλλον τους. Εμπλουτιζουν το λεξιλογιο με νεες εννοιες, διευκρινιζουν ξεκαθαριζουν παλαιες εννοιες, τους δινουν νεο περιεχομενο.

Εννοιες που ξεπερνουν τα στενα ορια χωρων, γλωσσων και αποκτουν μια παγκοσμιοτητα, καθως γινονται κτημα των ανθρωπων ολης της γης, οπως διαδιδονται με το κοινο διαυλο της αγγλικης γλωσσας, που περα απο στενα εθνικιστικα κριτηρια δινει την δυνατοτητα της επικοινωνιας μεταξυ των ανθρωπων απο το ενα ακρο της γης στο αλλο.

Εννοιες σε μια αεναη δυναμικη που πηγαζει απο την εμφυτη ορμη στον ανθρωπο να καταλαβει τον εαυτο του, τους συνανθρωπους του, το περιβαλλον γυρω του, μετουσιωνει τις εννοιες απο γλωσσα σε γλωσσα, τις συνδεει με τις ηδη προυπαρχουσες εννοιες σε καθε επιμερους γλωσσα, δημιουργει νεες λεξεις για καινουριες εννοιες, εξοπλιζει το οπλοστασιο καθε γλωσσας με λεξεις, εννοιες, ιδεες.

Μια διαδικασια που λαμβανει χωρα καταρχην σε προσωπικο επιπεδο οπου καθε επι μερους εννοια δοκιμαζεται διεξοδικα, δενει με ολες τις αλλες επι μερους εννοιες, ριζωνει, θεμελιωνεται γερα, γινεται τροπος ζωης και αντιμετωπισης των τεκταινομενων γυρω, ξεπερνα τα πρωτολεχθεντα, αποκτα την δικη της οντοτητα. Δεν ειναι πλεον μονο λογια σοφα, δεν εχουν κατοχο η βουλα ιδιοκτησιας. Φωλιαζει στις σκεψεις, στο μυαλο του ατομου. Και ετσι περνα σε επιπεδο ομαδας, κοινωνιας, εθνους.

Διαφορετικα απλως οι ιδεες αναμασιουνται χωρις να μπορουν να αφομοιωθουν στις σκεψεις των ανθρωπων, χωρις να φωλιασουν.

Και πως θα φωλιασουν; Χρειαζονται εργαλεια, και αυτα τα εργαλεια ειναι οι λεξεις και οι εννοιες που προσδιοριζουν οι λεξεις αυτες. Λεξεις που οι εννοιες τους να ειναι βαθεια ριζομενες μεσα στη σκεψη των ανθρωπων, σε ατομικο και συναμα συλλογικο επιπεδο.

Για να φωλιασουν οι ιδεες πρεπει να εχουν ερεισμα, να βρουν γονιμο υποστρωμα φτιαγμενο απο ολες τις προηγουμενες ιδεες που ηδη εχουν φωλιασει

Ιδεες που δεν εχουν φωλιασει με αυτον τον τροπο στις σκεψεις των ανθρωπων ειναι κενες περιεχομενου και δεν αποδιδουν τιποτα. Ειναι γραμμα κενον περιεχομενου.

Αντιθετα ιδεες που εχουν φωλιασει μεσα στις σκεψεις των ανθρωπων σε μια κοινωνια γινονται οδηγοι που καθοριζουν τις συμπεριφορες των ανθρωπων στην καθημερινη τους ζωη, γινονται ο τροπος που δινουν λυση στα προβληματα που τους απασχολουν, ο τροπος που επαληθευουν και εξηγουν τα γιγνεσθαι γυρω τους.

Ιδεες βαθεια ριζομενες στις σκεψεις των ανθρωπων εχουν την δυνατοτητα να γεννουν και αλλες καινουριες ιδεες.

Καταργηση χρηματος

Μια ιδέα, μου στριφογυρίζει μέσ' στο μυαλό εδώ και μέρες και θέλω να δοκιμάσω όλες τις σκέψεις πάνω σε αυτό το θέμα. Μολις προ ολιγου στις ειδησεις καποιου καναλιου αναφεροταν πανω στις ενεργειες του κυριου Tατουλη, βουλευτη της Νεας Δημοκρατιας που αναφεροταν στις καθ’ οιονδηποτε τροπο (δεν αξιζει σχολιασμου) υποπτες δοσοληψιες του κυριου Λιαπη, υπουργού πολιτισμού στην παρούσα ελληνική κυβέρνηση, οπου αναφεροταν στην εξομοίωση κάθε ύποπτης χρηματικής δοσοληψίας πολιτικών προσώπων ως ανεπίτρεπτη άσχετα με το μέγεθος της δοσοληψίας. Την προηγουμενη μερα σε ένα κινηματογραφικο εργο της ΕΤ1 οι πρωταγωνιστές, νεαρα παιδια, εμπλεκονταν σε πληθωρα αντικοινωνικων δραστηριοτητων για να βγαλουν λεφτα.

Κοινωνιες οπου το χρημα εχει γινει αυτοσκοπος, οπου κάθε καινουρια καινοτομια θα πρεπει να περάσει πρώτα από το κόσκινο του χρηματισμού, πριν την αξιολόγηση της, την πραγματοποιηση και υλοποίηση της υπηρεσίας η αγαθού προς προσφορα για την απολαβή της από το κοινωνικό σύνολο. Η υπηρεσία η αγαθό αποκτά δευτερεύουσα σημασία. Το κοινωνικό σύνολο εξαπατάται, εμπαίζεται, καταβιβαζεται.

Τι εχει μεγαλυτερη σημασια στην ζωη ολων των ανθρωπων από το να βγαλουν χρηματα; Χωρις να εχει καμμια σημασια πως βγαζει κανεις αυτά τα χρηματα; .....

Τι κανεις τωρα; Προσπαθεις να δικαιολογησεις τις σκεψεις σου για ποιον; Σιγουρα είναι ανηκουστο να ισχυριζεσαι καταργηση του χρηματος σαν λυση για τα προβληματα που ταλανιζουν την ελληνικη κοινωνια, και όχι μονο. Με το να εχεις μεσα στο μυαλο πως θα το παρει αυτος η ο αλλος που το διαβαζει. Δημιουργεις κωληματα στην σκεψη σου, τροχοπεδη που αλλοιωνει τις σκεψεις, και καταστρεφει τον ειρμο.

Περα από οτιδηποτε που καποιος μπορει να σκεφτει για το εφικτο η όχι της ιδεας της καταργησης του χρηματος, ένα είναι το κρατουμενο. Τιποτα δεν μπορει να διορθωθει μεσα στα πλαισια των υπαρχοντων συνθηκων, και μονο όταν βγεις και σκεφτεις εξω από το συστημα, ειναι δυνατον να γινει κατι. Οσο ανορθοδοξο και εξωπραγματικο μπορει να φανταζει, ειναι αναγκαιο, γιατι το να προσπαθεις να διορθωσεις τα στραβα του συστηματος, μεσα από το συστημα θα πεσεις σε αντιφασεις που είναι εγγενεις, στους κανονες που διεπουν ενα συστημα. Ριζομενες βαθεια μεσα στο συστημα.

Αυτό που έχει σημασία στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, είναι η εργασία και η υπηρεσία η το αγαθό, που απορρέει από αυτή την εργασία. Αγαθό η υπηρεσία που την απολαμβάνει το μέλος μιας κοινωνίας, του εργαζομένου συμπεριλαμβανομένου, και εργασία η οποία αποδίδεται από τον ίδιο τον απολαμβανοντα. Στο παρόν σύστημα, ανάμεσα στην εργασία και την υπηρεσία η αγαθό, υπεισέρχεται το χρήμα. Το χρήμα καταργείται και παραμένει η σχέση εργασίας και υπηρεσίας-αγαθού.

Τι ρολό μπορεί να παίξει μια τέτοια αντιμετώπιση; Σίγουρα, η παρουσία η μη χρήματος, αποτελεί μια παράμετρο που καθορίζει την εξέλιξη ενός συστήματος, στην παρούσα περίπτωση την εξέλιξη του συστήματος, ελληνική κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία στην παρούσα φάση αποτελεί την εξέλιξη ενος συστήματος βασισμένου στην αποδοχή της ύπαρξης του χρήματος ανάμεσα στην εργασία και υπηρεσία/αγαθό. Η παράμετρος απουσία χρήματος, από μια ενδεχομένη κατάργηση του χρήματος, εξ ορισμού είναι ικανή να οδηγήσει την εξέλιξη του συστήματος ελληνική κοινωνία σε μια αλλη υπαρκτή, εξίσου εφικτή μορφή. Μορφή που από μόνη της, σαν αποτέλεσμα της ύπαρξης της και μόνο, θα καθορίσει και τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ των. Σχέσεις απαλλαγμένες από την δολιοφθόρα επίδραση του χρήματος πάνω τους. Σχέσεις που θα αναδύονται, θα επιδεικνύουν και αναδεικνύουν τις πραγματικές διαστάσεις της ανθρώπινης οντότητας. Ανθρώπινη οντότητα που ο βασικός της χαρακτήρας συνοψίζεται σε αυτές τις φράσεις βγαλμένες από τους Νόμους του Πλάτωνα για τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου

"ορθής μεν παιδείας τυχών και φύσεως ευτυχούς, θειότατον και ημερώτατον τε ζώων γίγνεσθαι φιλεί, μη ικανώς δε ή μη καλώς τραφέν αγριώτατον οπόσα φύει η γη"

Ανθρωπινη φυση που διαστρεβλωνεται και εκμαυλιζεται απο την ακόρεστη δίψα για τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας, ανθρωπινες αξιες που ποδοπατουνται βαναυσα, αποτελεσμα ψευδοεπιστημονικων μύθων που σκάρωνουν οι εκάστοτε εξουσίες, οταν ανενδοιαστα ισχυριζονται πως για τα δεινα της ανθρωποτητας φταίει η ανθρώπινη φύση.

Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Οι σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ τους θα αναπτυσσονται πανω σε βασικες κατευθυντηριες γραμμες οπου δεν θα υπεισερχεται η εννοια του χρηματος. Ειναι δυνατη η μεταβαση της σημερινης ελληνικης κοινωνιας, απο μια κοινωνια του χρηματος σε μια κοινωνια ανθρωπου; Τα προβληματα παμπολλα;

Το ανθρώπινο μυαλό είναι ανεξάντλητο, μια αστείρευτη πηγη, οι δυνατοτητες του απεριοριστες, θα προσφέρει πληθώρα λύσεων. Θα εφεύρει τις λυσεις, οταν αβιαστα και χωρις ενδοιασμους, ασχοληθη σε οποιαδηποτε προβληματα προκυψουν. Και οσον αφορα την εφαρμογη τους, η δυναμη του συνολου είναι λαιλαπα ικανη να παρασυρει στο διαβα της, κάθε εμποδιο, φυσικο η τεχνητο, σε εθνικο η παγκοσμιο επιπεδο. Τιποτα δεν μπορει να το σταματησει.