Εν τέλει φαίνεται ότι η κρατική μηχανή δεν είναι τόσο αφελής και ανίδεη, όπως ενόμιζα μέχρι τώρα, αλλοιως δεν εξηγείται η εμφάνιση αυτής της διαφήμισης του ΥΠΕΧΩΔΕ, πρόσφατα στις τηλεοράσεις σχετικά με το περιβάλλον, ως υπόθεση και των έντεκα εκατομμυρίων ελληνων, σε αυτές τις καίριες στιγμές στις εξελίξεις στον ελληνικό χώρο συνέπεια της οικονομικής κρίσης, στην επερχόμενη λιτότητα, που τα μαζικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν.
Που, η υποβολιμαία καθώς και ύπουλη πρόθεση της διαφήμισης, και εξ αυτού της κρατικής μηχανής, είναι να περάσει στην συνείδηση των πολιτών στις ελληνικές κοινωνίες, ότι και για την κρίση στην οικονομία υπεύθυνος δεν είναι ένας, δηλαδή το κράτος, η μερικοί, δηλαδή οι Λατσηδες, η οι Βαρδινογιάννεοι η οποίοι άλλοι εκπρόσωποι του πλούτου που μου διαφεύγουν της προσοχής, που ακολουθώντας πιστά τις γεννητιριες τάσεις, τους λογούς της ύπαρξης του σημερινού, σύγχρονου οικονομικού συστήματος, με τις τράπεζες τα εργαλεία και μοχλούς, για την αέναη συσσώρευση όλο και περισσότερου πλούτου στις τσέπες τους.
Αλλα αντ' αυτών των πραγματικών αιτίων, υπεύθυνοι και για την οικονομική κρίση είναι τα έντεκα εκατομμύρια των ελληνων. Λειαίνουν το έδαφος για να γίνει η κατάποση, του χαπιού της λιτότητας, αποδεκτή. Ότι αυτοί, τα έντεκα εκατομμύρια ελληνες, θα πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα για να μην χάσουν οι μερικοί, που πάση θυσία θα πρέπει να μείνουν στον αφρό, άθικτοι από την κρίση. Ότι οι ελληνικές κοινωνίες έχουν ανάγκη από τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.
Οι ελληνικές τράπεζες, λέει ο τύπος, θέλουν να διοχετεύσουν τα χρήματα που δόθηκαν από το κράτος για να καλύψουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, τα ρίσκα που πήραν στις ανατολικές χώρες, αντί για την τόνωση της οικονομίας στην ελλαδα. Και βέβαια, ποσώς τους ενδιαφέρει η ελληνική οικονομία. Δεν είναι αυτός ο λόγος της ύπαρξης τους. Ο λόγος της ύπαρξης τους είναι οι μερικοί. Και αυτούς τους μερικούς, είναι αυτοί που θέλουν να βγάλουν αλώβητους από την κρίση. Τα ρίσκα που πήραν για να βγάλουν οι 'μερικοί' που εμπλέκονται, περισσότερα χρήματα για τον κορβανά τους.
Είναι τυχαία η επίσκεψη του πρόεδρου του Αζερμπαϊτζάν στην Ελλάδα? Δεν ξεσήκωσαν τον εν λόγω πρόεδρο, οι πιστοί του φίλοι οι Βαρδινογιάννηδες, να 'ρθει στην Ελλάδα, για να πείσει την ελληνική κυβέρνηση να μην φέρει αντιρρήσεις στην διοχέτευση κονδυλίων από την επιδότηση του κράτους στις τράπεζες, για να ξελασπώσουν, να καλύψουν τα ανοίγματα τους, τα ρίσκα που πήραν στην προσπάθεια τους να γίνουν πλουσιότεροι? Και επισκέφθηκε και τον Παπανδρέου προφανώς για να εκμαίευση υπόσχεση ώστε να μην φέρει κωλύματα, στην όλη υπόθεση?
Αρκετά με τους επιχειρηματίες και την επιχειρηματική δραστηριότητα. Το μόνο που θέλουν είναι πως θα βγάλουν κέρδη και ποσώς τους ενδιαφέρει η διατήρηση της ποιότητας ζωής των ελληνων πολιτών.
Διώξτε τους.
Ποσως!!
Φεβρουαρίου 17, 2009
Φεβρουαρίου 11, 2009
'ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ' 2008, σκεψεις προβληματισμοι: Κρούσμα σύγχυσης η απόπειρα παραπλάνησης.
Από την ανάρτηση του ΠΑΥΛΟΥ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗ στο press.gr με τίτλο "Μετάθεση ευθυνών..."
.
Από τον ΠΑΥΛΟ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗ
" ... και σε καμία περίπτωση δεν βάζει στη ζυγαριά το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής με οποιοδήποτε υλικό αγαθό."
η ουσία της όλης υπόθεσης.
Παραδέχεσαι, στην αρχή της ανάρτησης σου ότι
".. ζούμε στην εποχή της ρεμούλας, της διαφθοράς, του ρουσφετιού, της εξυπηρέτησης, της μπόχας , της δυσωδία, της σήψης κτλ."
τα χείριστα των συμπτωμάτων που πηγάζουν, όπως αναφέρει εδω
"Εν ολίγοις, για το ότι η ίδια η κοινωνία έχει προ πολλού διαλυθεί, σαν αποτέλεσμα της σύλληψης και της λειτουργίας της ως αγοράς με μοναδική κινητήρια δύναμη το κεφαλαιοκρατικό κέρδος."
.... από την λειτουργία της κοινωνίας σαν αγορά, με το κεφαλαιοκρατικό κέρδος την κινητήρια δύναμη.
Η ανάγνωση της αρχής της ανάρτησης σου, με έκανε να σκεφτώ ότι μέσα από τέτοιες αναλύσεις βγαίνει η πυξίδα για τις ιδέες που θα ακολουθήσουν, μπούσουλα στις σκέψεις των ελληνων, την επαύριο των γεγονότων.
.... αλλά οι επόμενες αράδες με προβλημάτισαν γιατί παρακάτω αναφέρεις ότι
" Ε.. όχι κύριοι, εάν θεωρείτε ότι ζούμε σε ένα κράτος δικτατορικό και χουντικό, ένα κράτος που λειτουργεί με τη βία και την καταστολή, ένα κράτος που σκοτώνει τα παιδιά του είστε βαθιά νυχτωμένοι και πάσχετε από το παλαιό μανιοκαταδιωκτικό κομουνιστικό σύνδρομο, σύμφωνα με το οποίο παντού βλέπουμε εχθρούς να μας καταδιώκουν."
.... το κράτος δεν λειτουργεί με την βια, την καταστολή, δεν σκοτώνει τα παιδιά του, και όλα αυτά είναι αποκυήματα φαντασίας ανάλογου ενός μανιοκαταδιωκτικου κομουνιστικού συνδρόμου.
Οπωσδήποτε, δεν βγαίνει το κράτος παγανιά κάθε μέρα για να σκοτώνει τους πολίτες του, η μάλλον πόσες φόρες θέλεις να σκοτώσει για να υποπέσει στην αντίληψη σου, η ακόμη καλύτερα ας σκεφτούμε πως δεν σκοτώνει, πως μπορεί να σκοτώσει.
Αναφέρω αποσπάσματα από την ανάρτηση "ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΔΕΣΠΟΙΝΙΑΔΗ" του ΦΩΤΗ ΤΕΡΖΑΚΗ με τίτλο "ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ", που αναρτήθηκε από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΡΓΥΡΟ την Πέμπτη, Δεκέμβριος 18, 2008, στο ιστολογιο "ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ.....!!!!!!", απόψεις που τις θεωρώ περισσότερο εμπεριστατωμένες από την δική σου.
Αναφέρω πάλι την ιδία πηγη, για να πάρουμε μια ιδέα
"... δεν θα γινόταν λόγος για την πολιτική διαφθορά, για την κατάφωρη ευθύνη και των δύο κομμάτων εξουσίας, για τη συσσώρευση του κοινωνικού πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια η οποία ανατινάζει από τα μέσα κάθε λειτουργία δημοκρατίας, για τις εφιαλτικές ανισότητες μιας κοινωνίας που παράγει διαρκώς αποκλεισμό για όλο και μεγαλύτερα τμήματά της πετώντας τα απλώς να πεθάνουν στον δρόμο…"
.... με αργούς θανάτους, που ούτε στα ψιλά των εφημερίδων δεν περνάνε. Από τις εφιαλτικές ανισότητες, που η ρεμούλα, η διαφθορά που αναφέρεις οξύνουν ακόμα περισσότερο, και που αποκλείουν συνέχεια όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας, πετώντας τα στους δρόμους για να πεθάνουν. Αυτοί θανάτοι δεν είναι? Η θα πρέπει να το γράψουν οι εφημερίδες για να είναι.
Και οπωσδήποτε το κράτος θα φθάσει στους θανάτους, που θα περάσουν στις εφημερίδες για να τους ακούσεις εσύ, με την αστυνομία, που ποιος είναι ο ρόλος της? Όπως πάλι αναφέρει εδω
"Ως μηχανισμός περιφρούρησης ενός κράτους φτιαγμένου έτσι ώστε να διασφαλίζει την ανισότητα του πλούτου και της ισχύος, η αστυνομία είναι κατ’ ανάγκη ένας μηχανισμός καταστολής: δουλειάς της είναι να βιαιοπραγεί, να βασανίζει και, όταν είναι ανάγκη, να σκοτώνει…"
Κάτι που συχνά-πυκνά θα πρέπει να υποπεφτει στην αντίληψη σου. Φαντάζομαι.
Κρατάω αυτό που είπες για την ζωή
" ... και σε καμία περίπτωση δεν βάζει στη ζυγαριά το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής με οποιοδήποτε υλικό αγαθό."
.... αλλά το ύφος και τα συμπεράσματα που βγάζεις με κάνει να αναρωτιέμαι κατά πόσο το ενστερνίζεσαι. Αν και υπάρχουν αγαθά, ιδέες που οι άνθρωποι παλεύουν για να κερδίσουν που η ζωή θυσιάζεται στο βωμό τους.
Σταχυολόγηση απόψεων που εκφράστηκαν στο διαδίκτυο:
"Όταν κάποιος έχει τη δύναμη να αγοράσει (και να πουλήσει) την εργασία μου, τον χρόνο μου, το σώμα μου και την ίδια την επιβίωσή μου, τί θα ήταν γι’ αυτόν ευκολότερο από το ν’ αγοράσει τη γνώμη μου; Να αγοράσει κατά συνέπεια την ψήφο μου, τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, τη δημόσια και ιδιωτική συμπεριφορά μου;"
"Το ζήτημα της αστυνομικής βίας είναι βέβαια τρομακτικά σοβαρό, χάνει όμως κάθε σημασία από τη στιγμή που συζητιέται αποσυνδεδεμένο."
"Ως μηχανισμός περιφρούρησης ενός κράτους φτιαγμένου έτσι ώστε να διασφαλίζει την ανισότητα του πλούτου και της ισχύος, η αστυνομία είναι κατ’ ανάγκη ένας μηχανισμός καταστολής: δουλειάς της είναι να βιαιοπραγεί, να βασανίζει και, όταν είναι ανάγκη, να σκοτώνει…"
"Όσο αμείλικτο κι αν ακούγεται αυτό, δεν χρειάζεται να μας εμποδίζει να δούμε τα πράγματα και από την ανθρώπινη πλευρά του αστυνομικού."
"Βεβαίως, από τον ίδιο τους τον χαρακτήρα μηχανισμοί όπως ο στρατός και η αστυνομία είναι φυσικό να ασκούν έλξη σε κάποιες ιδιαίτερες χαρακτηρολογίες ανθρώπων: βαριά ψυχαναγκαστικούς, σαδομαζοχιστικές προσωπικότητες, ασταθή εγώ με παρανοϊκή δομή στα όρια του διωκτικού παραληρήματος… Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν οι μηχανισμοί αυτοί να πάψουν να αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία με νεοφασιστικές οργανώσεις, δεδομένου ότι με τον όρο «νεοφασισμός» κατανοούμε κυρίως την πολιτική μορφή που ενδύονται τέτοιου είδους ψυχοπαθολογίες."
"Τέτοιος λαός είμαστε τέτοιους αστέρες έχουμε, ο καθρέπτης μας είναι"
"Εξίσου παράλογο θα ήταν όμως να πιστέψουμε ότι όλοι όσοι εργάζονται στις δυνάμεις ασφαλείας ή και στον στρατό ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία (αναρωτιέμαι μάλιστα εάν συνιστούν καν πλειοψηφία…). Διότι προφανώς για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, ιδίως από τη βάση της ταξικής πυραμίδας, το πράγμα γίνεται αντιληπτό σαν μία δουλειά όπως όλες οι άλλες, και μάλιστα ένα είδος δουλειάς που ανέκαθεν έδινε τη δυνατότητα σε παιδιά ταπεινής καταγωγής να σταδιοδρομήσουν ανοδικά στην κοινωνική ιεραρχία, πράγμα που σε άλλα πεδία τούς ήταν απαγορευμένο. Ως εργαζόμενοι, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται αντιμέτωποι με μία απεριόριστα ταπεινωτική συνθήκη, στα όρια του ανθρώπινου – διότι το να πρέπει να υπακούς, το να ενεργείς αποκλειστικά κατ’ εντολήν και να σου είναι απαγορευμένη κάθε προσωπική κρίση, επιλογή και αυτενέργεια είναι ίδιον μόνο του δούλου, για του οποίου την ανθρώπινη υπόσταση, ως γνωστόν, είχαν αμφιβολίες μερικοί από τους εξοχότερους κατά τ’ άλλα διανοητές της αρχαιότητας… Από τη θέση αυτή, ο «υπερβάλλων ζήλος» πολλών αστυνομικών θα μπορούσε ακόμα και να ιδωθεί ως η έσχατη διεκδίκηση ––διεστραμμένη και παραπλανημένη φυσικά–– της στραγγαλισμένης τους αυτονομίας."
"Θέλω να πω, δηλαδή, ότι το να κατηγορούμε προσωπικά κάποιους αστυνομικούς, και μάλιστα με δακρύβρεχτους ηθικολογισμούς, είναι απλή εθελοτυφλία. Ισοδυναμεί με το να συγκαλύπτουμε το πρόβλημα του δομικού ρόλου της αστυνομίας σε κοινωνίες όπου η ταξική βία αναβλύζει διαρκώς, ακατάπαυστα, μέσ’ απ’ όλες τις θεσμικές πτυχές (και της οποίας θύματα δεν είναι λιγότερο οι ίδιοι οι αστυνομικοί, ανεξαρτήτως τού πόσο μπορούν να το καταλάβουν).."
"Αντιλαμβάνομαι, όπως κι εσύ, ότι τέτοιοι εκρηκτικοί σπασμοί της κοινωνίας έχουν μέσα τους όψεις οι οποίες είναι ανθρώπινο να μας λυπούν βαθιά και αφήνουν πραγματικές πληγές στο κοινωνικό σώμα. Ούτε όμως, από την άλλη πλευρά, είναι δική μας δουλειά να ηθικολογούμε στο κενό· εκείνο που χρειάζεται είναι να καταλάβουμε τη βαθιά λογική των γεγονότων. Όσο κατακριτέα πράγματα κι αν είναι η αδιάκριτη καταστροφικότητα ή το λεγόμενο πλιάτσικο από μία αφηρημένα ηθική σκοπιά, οσοδήποτε τυφλές και αν είναι ως ενέργειες, δεν παύουν να έχουν αντικειμενική σημασία και βάρος, το οποίο εμείς πρέπει να κατανοήσουμε και να μεταφράσουμε σε πρόσφορους πολιτικούς όρους."
.
Από τον ΠΑΥΛΟ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗ
" ... και σε καμία περίπτωση δεν βάζει στη ζυγαριά το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής με οποιοδήποτε υλικό αγαθό."
η ουσία της όλης υπόθεσης.
Παραδέχεσαι, στην αρχή της ανάρτησης σου ότι
".. ζούμε στην εποχή της ρεμούλας, της διαφθοράς, του ρουσφετιού, της εξυπηρέτησης, της μπόχας , της δυσωδία, της σήψης κτλ."
τα χείριστα των συμπτωμάτων που πηγάζουν, όπως αναφέρει εδω
"Εν ολίγοις, για το ότι η ίδια η κοινωνία έχει προ πολλού διαλυθεί, σαν αποτέλεσμα της σύλληψης και της λειτουργίας της ως αγοράς με μοναδική κινητήρια δύναμη το κεφαλαιοκρατικό κέρδος."
.... από την λειτουργία της κοινωνίας σαν αγορά, με το κεφαλαιοκρατικό κέρδος την κινητήρια δύναμη.
Η ανάγνωση της αρχής της ανάρτησης σου, με έκανε να σκεφτώ ότι μέσα από τέτοιες αναλύσεις βγαίνει η πυξίδα για τις ιδέες που θα ακολουθήσουν, μπούσουλα στις σκέψεις των ελληνων, την επαύριο των γεγονότων.
.... αλλά οι επόμενες αράδες με προβλημάτισαν γιατί παρακάτω αναφέρεις ότι
" Ε.. όχι κύριοι, εάν θεωρείτε ότι ζούμε σε ένα κράτος δικτατορικό και χουντικό, ένα κράτος που λειτουργεί με τη βία και την καταστολή, ένα κράτος που σκοτώνει τα παιδιά του είστε βαθιά νυχτωμένοι και πάσχετε από το παλαιό μανιοκαταδιωκτικό κομουνιστικό σύνδρομο, σύμφωνα με το οποίο παντού βλέπουμε εχθρούς να μας καταδιώκουν."
.... το κράτος δεν λειτουργεί με την βια, την καταστολή, δεν σκοτώνει τα παιδιά του, και όλα αυτά είναι αποκυήματα φαντασίας ανάλογου ενός μανιοκαταδιωκτικου κομουνιστικού συνδρόμου.
Οπωσδήποτε, δεν βγαίνει το κράτος παγανιά κάθε μέρα για να σκοτώνει τους πολίτες του, η μάλλον πόσες φόρες θέλεις να σκοτώσει για να υποπέσει στην αντίληψη σου, η ακόμη καλύτερα ας σκεφτούμε πως δεν σκοτώνει, πως μπορεί να σκοτώσει.
Αναφέρω αποσπάσματα από την ανάρτηση "ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΔΕΣΠΟΙΝΙΑΔΗ" του ΦΩΤΗ ΤΕΡΖΑΚΗ με τίτλο "ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ", που αναρτήθηκε από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΡΓΥΡΟ την Πέμπτη, Δεκέμβριος 18, 2008, στο ιστολογιο "ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ.....!!!!!!", απόψεις που τις θεωρώ περισσότερο εμπεριστατωμένες από την δική σου.
Αναφέρω πάλι την ιδία πηγη, για να πάρουμε μια ιδέα
"... δεν θα γινόταν λόγος για την πολιτική διαφθορά, για την κατάφωρη ευθύνη και των δύο κομμάτων εξουσίας, για τη συσσώρευση του κοινωνικού πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια η οποία ανατινάζει από τα μέσα κάθε λειτουργία δημοκρατίας, για τις εφιαλτικές ανισότητες μιας κοινωνίας που παράγει διαρκώς αποκλεισμό για όλο και μεγαλύτερα τμήματά της πετώντας τα απλώς να πεθάνουν στον δρόμο…"
.... με αργούς θανάτους, που ούτε στα ψιλά των εφημερίδων δεν περνάνε. Από τις εφιαλτικές ανισότητες, που η ρεμούλα, η διαφθορά που αναφέρεις οξύνουν ακόμα περισσότερο, και που αποκλείουν συνέχεια όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας, πετώντας τα στους δρόμους για να πεθάνουν. Αυτοί θανάτοι δεν είναι? Η θα πρέπει να το γράψουν οι εφημερίδες για να είναι.
Και οπωσδήποτε το κράτος θα φθάσει στους θανάτους, που θα περάσουν στις εφημερίδες για να τους ακούσεις εσύ, με την αστυνομία, που ποιος είναι ο ρόλος της? Όπως πάλι αναφέρει εδω
"Ως μηχανισμός περιφρούρησης ενός κράτους φτιαγμένου έτσι ώστε να διασφαλίζει την ανισότητα του πλούτου και της ισχύος, η αστυνομία είναι κατ’ ανάγκη ένας μηχανισμός καταστολής: δουλειάς της είναι να βιαιοπραγεί, να βασανίζει και, όταν είναι ανάγκη, να σκοτώνει…"
Κάτι που συχνά-πυκνά θα πρέπει να υποπεφτει στην αντίληψη σου. Φαντάζομαι.
Κρατάω αυτό που είπες για την ζωή
" ... και σε καμία περίπτωση δεν βάζει στη ζυγαριά το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής με οποιοδήποτε υλικό αγαθό."
.... αλλά το ύφος και τα συμπεράσματα που βγάζεις με κάνει να αναρωτιέμαι κατά πόσο το ενστερνίζεσαι. Αν και υπάρχουν αγαθά, ιδέες που οι άνθρωποι παλεύουν για να κερδίσουν που η ζωή θυσιάζεται στο βωμό τους.
Σταχυολόγηση απόψεων που εκφράστηκαν στο διαδίκτυο:
"Όταν κάποιος έχει τη δύναμη να αγοράσει (και να πουλήσει) την εργασία μου, τον χρόνο μου, το σώμα μου και την ίδια την επιβίωσή μου, τί θα ήταν γι’ αυτόν ευκολότερο από το ν’ αγοράσει τη γνώμη μου; Να αγοράσει κατά συνέπεια την ψήφο μου, τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, τη δημόσια και ιδιωτική συμπεριφορά μου;"
"Το ζήτημα της αστυνομικής βίας είναι βέβαια τρομακτικά σοβαρό, χάνει όμως κάθε σημασία από τη στιγμή που συζητιέται αποσυνδεδεμένο."
"Ως μηχανισμός περιφρούρησης ενός κράτους φτιαγμένου έτσι ώστε να διασφαλίζει την ανισότητα του πλούτου και της ισχύος, η αστυνομία είναι κατ’ ανάγκη ένας μηχανισμός καταστολής: δουλειάς της είναι να βιαιοπραγεί, να βασανίζει και, όταν είναι ανάγκη, να σκοτώνει…"
"Όσο αμείλικτο κι αν ακούγεται αυτό, δεν χρειάζεται να μας εμποδίζει να δούμε τα πράγματα και από την ανθρώπινη πλευρά του αστυνομικού."
"Βεβαίως, από τον ίδιο τους τον χαρακτήρα μηχανισμοί όπως ο στρατός και η αστυνομία είναι φυσικό να ασκούν έλξη σε κάποιες ιδιαίτερες χαρακτηρολογίες ανθρώπων: βαριά ψυχαναγκαστικούς, σαδομαζοχιστικές προσωπικότητες, ασταθή εγώ με παρανοϊκή δομή στα όρια του διωκτικού παραληρήματος… Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν οι μηχανισμοί αυτοί να πάψουν να αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία με νεοφασιστικές οργανώσεις, δεδομένου ότι με τον όρο «νεοφασισμός» κατανοούμε κυρίως την πολιτική μορφή που ενδύονται τέτοιου είδους ψυχοπαθολογίες."
"Τέτοιος λαός είμαστε τέτοιους αστέρες έχουμε, ο καθρέπτης μας είναι"
"Εξίσου παράλογο θα ήταν όμως να πιστέψουμε ότι όλοι όσοι εργάζονται στις δυνάμεις ασφαλείας ή και στον στρατό ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία (αναρωτιέμαι μάλιστα εάν συνιστούν καν πλειοψηφία…). Διότι προφανώς για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, ιδίως από τη βάση της ταξικής πυραμίδας, το πράγμα γίνεται αντιληπτό σαν μία δουλειά όπως όλες οι άλλες, και μάλιστα ένα είδος δουλειάς που ανέκαθεν έδινε τη δυνατότητα σε παιδιά ταπεινής καταγωγής να σταδιοδρομήσουν ανοδικά στην κοινωνική ιεραρχία, πράγμα που σε άλλα πεδία τούς ήταν απαγορευμένο. Ως εργαζόμενοι, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται αντιμέτωποι με μία απεριόριστα ταπεινωτική συνθήκη, στα όρια του ανθρώπινου – διότι το να πρέπει να υπακούς, το να ενεργείς αποκλειστικά κατ’ εντολήν και να σου είναι απαγορευμένη κάθε προσωπική κρίση, επιλογή και αυτενέργεια είναι ίδιον μόνο του δούλου, για του οποίου την ανθρώπινη υπόσταση, ως γνωστόν, είχαν αμφιβολίες μερικοί από τους εξοχότερους κατά τ’ άλλα διανοητές της αρχαιότητας… Από τη θέση αυτή, ο «υπερβάλλων ζήλος» πολλών αστυνομικών θα μπορούσε ακόμα και να ιδωθεί ως η έσχατη διεκδίκηση ––διεστραμμένη και παραπλανημένη φυσικά–– της στραγγαλισμένης τους αυτονομίας."
"Θέλω να πω, δηλαδή, ότι το να κατηγορούμε προσωπικά κάποιους αστυνομικούς, και μάλιστα με δακρύβρεχτους ηθικολογισμούς, είναι απλή εθελοτυφλία. Ισοδυναμεί με το να συγκαλύπτουμε το πρόβλημα του δομικού ρόλου της αστυνομίας σε κοινωνίες όπου η ταξική βία αναβλύζει διαρκώς, ακατάπαυστα, μέσ’ απ’ όλες τις θεσμικές πτυχές (και της οποίας θύματα δεν είναι λιγότερο οι ίδιοι οι αστυνομικοί, ανεξαρτήτως τού πόσο μπορούν να το καταλάβουν).."
"Αντιλαμβάνομαι, όπως κι εσύ, ότι τέτοιοι εκρηκτικοί σπασμοί της κοινωνίας έχουν μέσα τους όψεις οι οποίες είναι ανθρώπινο να μας λυπούν βαθιά και αφήνουν πραγματικές πληγές στο κοινωνικό σώμα. Ούτε όμως, από την άλλη πλευρά, είναι δική μας δουλειά να ηθικολογούμε στο κενό· εκείνο που χρειάζεται είναι να καταλάβουμε τη βαθιά λογική των γεγονότων. Όσο κατακριτέα πράγματα κι αν είναι η αδιάκριτη καταστροφικότητα ή το λεγόμενο πλιάτσικο από μία αφηρημένα ηθική σκοπιά, οσοδήποτε τυφλές και αν είναι ως ενέργειες, δεν παύουν να έχουν αντικειμενική σημασία και βάρος, το οποίο εμείς πρέπει να κατανοήσουμε και να μεταφράσουμε σε πρόσφορους πολιτικούς όρους."
'ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ' 2008, σκεψεις προβληματισμοι: Οι μεταβλητές και παράμετροι του συστήματος ελληνική κοινωνία σε οργασμό.
Οι αρχικές συνθήκες, οι πρωτο-κινητήριες, έχουν ήδη μπει, έχουν συναντηθεί. Οι μεταβλητές και παράμετροι του συστήματος ελληνική κοινωνία σε οργασμό. Συνέχεια δημιουργούν και δοκιμάζουν πάμπολλες τροχιές, με μεγάλη ταχύτητα αν συγκριθούν με τους αργούς ρυθμούς της κοινωνίας πριν.
Σε αυτόν τον οργασμό, οι μεταβλητές συνέχεια αλλάζουν παίρνουν νέες τιμές και εκφράζονται στα λεγόμενα, όπως αυτά παρουσιάζονται μέσα από τις μαρτυρίες που περνάνε στο διαδίκτυο, στα μηνύματα sms και στις σελίδες των εφημερίδων
"για τη δημόσια συζήτηση η οποία εξισώνει την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής με τη φθορά της περιουσίας."
"Δεν θέλουμε να ζούμε σε μια χώρα όπου δεν έχουμε εξασφαλίσει καν το δικαίωμα να ζούμε ελεύθερα."
"Ήταν απαράδεκτο αυτό που έγινε. Η Αστυνομία θα έπρεπε να βοηθάει. Όχι να εκτελεί"
"Αισθάνομαι οργή, θλίψη, απογοήτευση για τον Αλέξη και για τις περιουσίες των πολιτών». Τα μηνύματα, ωστόσο, είναι μοιρασμένα ανάμεσα στη δικαιολογημένη αγανάκτηση για τον άδικο χαμό του νεαρού παιδιού και στην αδικαιολόγητη κατά πολλούς βία, η οποία- όπως αναφέρουν- στρέφεται εναντίον των περιουσιών αθώων πολιτών."
Το διαδίκτυο τα πολλαπλασιάζει, κάνει τον κάθε ελληνα πολίτη ενεργό κομμάτι στην διένεξη αυτή
"ΚΑΨΑΝΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΑΚΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΓΚΟΜΑΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ Κ ΤΑ ΧΡΕΗ."
Τι παίζεται σε όλη αυτή την διένεξη
"Dhladh na analogistoume oloi oi polites tis efthines mas ke na alaksoume to systhma.
"Δηλαδή να αναλογιστούμε όλοι οι πολίτες τις ευθύνες μας και να αλλάξουμε το σύστημα."
"Alazh mono ama emeis katalawoume oti den mporoume na litourgoume me thn Nootropia ths Arpaxths, tou Rousfetiou, ths efkolhs Lyshs, tou efkolou xrhmatos.
"Αλλάζει μόνο άμα εμείς καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να λειτουργούμε με την νοοτροπία της αρπαχτής, του ρουσφετιού, της εύκολης λύσης, του εύκολου χρήματος."
"Όσο για την καθημερινότητα έχει φθάσει σε τέλμα."
Απόψεις που καταβιβαζουν την σημασία των γεγονότων, θέτοντας ότι υποβολιμαία έγιναν ότι έγιναν, τυχαία γεγονότα που κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύτηκαν, και παραγνωρίζει την αξία των αρχικών συνθηκών, όπως αυτές διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση των δρώμενων με την πάροδο του χρόνου μέσα στις ελληνικές κοινωνίες, στην εξέλιξη της παρούσας κατάστασης.
Δεν είναι το ένα η το άλλο sms στο διαδίκτυο η στην κινητή τηλεφωνία, που έσπρωξε τους ανθρώπους στους δρόμους, βαθιά βουτηγμένους στα κελεύσματα της καθημερινότητας, ξεπερνώντας την λοχευουσα αδράνεια, για να εκφράσουν και προβάλουν τις απόψεις τους στα διαθέσιμα μέσα ενημέρωσης, αλλά οι συνθήκες που είχαν ήδη ωριμάσει, τις αρχικές συνθήκες που έδωσαν την ώθηση, να κάνουν ότι έκαναν.
"Ο ΑΡΧΙΚΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ ΤΟΥ SMS ΕΙΧΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΩΣ ΣΚΟΠΟ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΘΡΗΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟ ΜΑΘΗΤΗ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑ Ή ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ (ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΣΤΙΜΗΣ: ΟΠΩΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΑΠΑΛΛΑΣΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟ) ΑΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΑΖΟΥΝΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ. ΜΟΛΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΑΛΘΗΚΕ ΠΑΡΑΥΤΑ ΤΟ SMS, ΒΓΗΚΑΝ ΠΑΡΑΥΤΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΚΙ ΕΓΙΝΑΝ ΕΚΤΡΟΠΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ."
......
The initial conditions are already set. The variables and parameters of the system Greek society in gear. Constantly generate and test a multitude of trajectories, at a great rate if compared with the slow rhythms in the society before.
Every parameter already present exercise its pull. Influence the path, created trajectories, take. The main two parameters being private property and human individual.
Trajectories converge or diverge towards/away the already established attractors, based to a great extent on property with loose ties with the human individual.
The human individual parameter however, is on the go. It has dynamics that exercise a greater pull on the developing trajectories, and converge towards the ideal, the human individual is, and form new sets of attractors nearby. While at the same time diverge away from the private property's shadow, further and further away.
The newly found attractors, will provide for the norms that individuals use to deal with matters in society.
Σε αυτόν τον οργασμό, οι μεταβλητές συνέχεια αλλάζουν παίρνουν νέες τιμές και εκφράζονται στα λεγόμενα, όπως αυτά παρουσιάζονται μέσα από τις μαρτυρίες που περνάνε στο διαδίκτυο, στα μηνύματα sms και στις σελίδες των εφημερίδων
"για τη δημόσια συζήτηση η οποία εξισώνει την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής με τη φθορά της περιουσίας."
"Δεν θέλουμε να ζούμε σε μια χώρα όπου δεν έχουμε εξασφαλίσει καν το δικαίωμα να ζούμε ελεύθερα."
"Ήταν απαράδεκτο αυτό που έγινε. Η Αστυνομία θα έπρεπε να βοηθάει. Όχι να εκτελεί"
"Αισθάνομαι οργή, θλίψη, απογοήτευση για τον Αλέξη και για τις περιουσίες των πολιτών». Τα μηνύματα, ωστόσο, είναι μοιρασμένα ανάμεσα στη δικαιολογημένη αγανάκτηση για τον άδικο χαμό του νεαρού παιδιού και στην αδικαιολόγητη κατά πολλούς βία, η οποία- όπως αναφέρουν- στρέφεται εναντίον των περιουσιών αθώων πολιτών."
Το διαδίκτυο τα πολλαπλασιάζει, κάνει τον κάθε ελληνα πολίτη ενεργό κομμάτι στην διένεξη αυτή
"ΚΑΨΑΝΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΑΚΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΓΚΟΜΑΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ Κ ΤΑ ΧΡΕΗ."
Τι παίζεται σε όλη αυτή την διένεξη
"Dhladh na analogistoume oloi oi polites tis efthines mas ke na alaksoume to systhma.
"Δηλαδή να αναλογιστούμε όλοι οι πολίτες τις ευθύνες μας και να αλλάξουμε το σύστημα."
"Alazh mono ama emeis katalawoume oti den mporoume na litourgoume me thn Nootropia ths Arpaxths, tou Rousfetiou, ths efkolhs Lyshs, tou efkolou xrhmatos.
"Αλλάζει μόνο άμα εμείς καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να λειτουργούμε με την νοοτροπία της αρπαχτής, του ρουσφετιού, της εύκολης λύσης, του εύκολου χρήματος."
"Όσο για την καθημερινότητα έχει φθάσει σε τέλμα."
Απόψεις που καταβιβαζουν την σημασία των γεγονότων, θέτοντας ότι υποβολιμαία έγιναν ότι έγιναν, τυχαία γεγονότα που κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύτηκαν, και παραγνωρίζει την αξία των αρχικών συνθηκών, όπως αυτές διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση των δρώμενων με την πάροδο του χρόνου μέσα στις ελληνικές κοινωνίες, στην εξέλιξη της παρούσας κατάστασης.
Δεν είναι το ένα η το άλλο sms στο διαδίκτυο η στην κινητή τηλεφωνία, που έσπρωξε τους ανθρώπους στους δρόμους, βαθιά βουτηγμένους στα κελεύσματα της καθημερινότητας, ξεπερνώντας την λοχευουσα αδράνεια, για να εκφράσουν και προβάλουν τις απόψεις τους στα διαθέσιμα μέσα ενημέρωσης, αλλά οι συνθήκες που είχαν ήδη ωριμάσει, τις αρχικές συνθήκες που έδωσαν την ώθηση, να κάνουν ότι έκαναν.
"Ο ΑΡΧΙΚΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ ΤΟΥ SMS ΕΙΧΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΩΣ ΣΚΟΠΟ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΘΡΗΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟ ΜΑΘΗΤΗ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑ Ή ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ (ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΣΤΙΜΗΣ: ΟΠΩΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΑΠΑΛΛΑΣΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟ) ΑΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΑΖΟΥΝΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ. ΜΟΛΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΑΛΘΗΚΕ ΠΑΡΑΥΤΑ ΤΟ SMS, ΒΓΗΚΑΝ ΠΑΡΑΥΤΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΚΙ ΕΓΙΝΑΝ ΕΚΤΡΟΠΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ."
......
The initial conditions are already set. The variables and parameters of the system Greek society in gear. Constantly generate and test a multitude of trajectories, at a great rate if compared with the slow rhythms in the society before.
Every parameter already present exercise its pull. Influence the path, created trajectories, take. The main two parameters being private property and human individual.
Trajectories converge or diverge towards/away the already established attractors, based to a great extent on property with loose ties with the human individual.
The human individual parameter however, is on the go. It has dynamics that exercise a greater pull on the developing trajectories, and converge towards the ideal, the human individual is, and form new sets of attractors nearby. While at the same time diverge away from the private property's shadow, further and further away.
The newly found attractors, will provide for the norms that individuals use to deal with matters in society.
Φεβρουαρίου 03, 2009
Δεν μας αρεσει το κρατος που εχετε φτιαξει. Παρακαλουμε αλλαξτε το.
Απο την μεταμεσονυχτια εκπομπη Κίτρινος Τύπος στο καναλι ALTER του Μακη Τριανταφυλοπουλου.
Συνομιλητης μιλησε για ολιγοπωλεια, καρτελ, σουπερμαρκετ που καθοριζουν και οπωσδηποτε λυμαινουν τη αγορα αλλα τα χαλασε, οταν σαν λυση αναφερε
"Ανταγωνισμος"
Ανταγωνισμος? Απο που και ως που ειναι λυση αυτη? Μεσα απο το συστημα? Δεν βγαζει τιποτα. Γιατι να περιμενει κανεις οτι μπορει να βγει τιποτα. Ασε που ανταγωνισμος ποτε δεν ηταν, δεν ειναι και δεν θα ειναι τιμιος. Θεμιτος. Και ακομα και αν ειναι θεμιτος γιατι να εναποθεσουν οι πολιτες σε μια κοινωνια, την ποιοτητα στην ζωη τους στις ορεξεις και στις διαθεσεις μιας μεριδας ατομων σε μια κοινωνια που το μονο που τους κινει και συγκινει ειναι το ποσα θα βγαλουν. Ποσα λεφτα θα βαλουν στην τσεπη τους.
Μια αλλη, αποκαλυπτικη της καταστασης, τοποθετηση, ενδεικτικη για τις ιδεες που αυγατιζουν στην ελληνικη κοινωνια, αναφερε ενας αλλος συνομιλητης σε αυτη την εκπομπη
"Δεν μας αρεσει το κρατος που εχετε φτιαξει. Παρακαλουμε αλλαξτε το."
Κατευθυνει προς την μονη λυση που πραγματικα θα επιφερει τις αλλαγες που αποζητα η ελληνικη κοινωνια. Λυση-νυστερι, στις πρωτο-κινητηριες συνθηκες του συστηματος ελληνικη κοινωνια, να αποκοψει στα βαθεια τις γεννησιουργες αιτιες ολων των ανισοτητων που βριθουν και μαστιζουν καθε κοινωνια.
Αλλα αυτα δεν γινονται με παρακαλια.
Συνομιλητης μιλησε για ολιγοπωλεια, καρτελ, σουπερμαρκετ που καθοριζουν και οπωσδηποτε λυμαινουν τη αγορα αλλα τα χαλασε, οταν σαν λυση αναφερε
"Ανταγωνισμος"
Ανταγωνισμος? Απο που και ως που ειναι λυση αυτη? Μεσα απο το συστημα? Δεν βγαζει τιποτα. Γιατι να περιμενει κανεις οτι μπορει να βγει τιποτα. Ασε που ανταγωνισμος ποτε δεν ηταν, δεν ειναι και δεν θα ειναι τιμιος. Θεμιτος. Και ακομα και αν ειναι θεμιτος γιατι να εναποθεσουν οι πολιτες σε μια κοινωνια, την ποιοτητα στην ζωη τους στις ορεξεις και στις διαθεσεις μιας μεριδας ατομων σε μια κοινωνια που το μονο που τους κινει και συγκινει ειναι το ποσα θα βγαλουν. Ποσα λεφτα θα βαλουν στην τσεπη τους.
Μια αλλη, αποκαλυπτικη της καταστασης, τοποθετηση, ενδεικτικη για τις ιδεες που αυγατιζουν στην ελληνικη κοινωνια, αναφερε ενας αλλος συνομιλητης σε αυτη την εκπομπη
"Δεν μας αρεσει το κρατος που εχετε φτιαξει. Παρακαλουμε αλλαξτε το."
Κατευθυνει προς την μονη λυση που πραγματικα θα επιφερει τις αλλαγες που αποζητα η ελληνικη κοινωνια. Λυση-νυστερι, στις πρωτο-κινητηριες συνθηκες του συστηματος ελληνικη κοινωνια, να αποκοψει στα βαθεια τις γεννησιουργες αιτιες ολων των ανισοτητων που βριθουν και μαστιζουν καθε κοινωνια.
Αλλα αυτα δεν γινονται με παρακαλια.
Ιδεες που καταριπτονται, που λουφαζουν.
Ιδεες που καταριπτονται, που λουφαζουν γιατι χανουν την απηχηση που ειχαν και βρισκονται εκει γιατι κανενας δεν τους δινει σημασια. Χανουν την εμβελεια που ειχαν καθως με την παροδο του χρονου οι αλλεπαλληλες προσκρουσεις της εξουσιας με διαφορες κοινωνικες ομαδες απεδειξαν οτι ειναι λιγες και δεν ανταποκρινονται στις αναγκες της κοινωνιας.
Οι ιδεες που κουβαλαμε συνδεονται με την νοοτροπια οτι ξερουμε καλυτερα απο τον αλλον. Αυτο που πραγματικα γινεται ειναι οτι καταχωριζουμε, βαζουμε σε ενα κουτι καθε ενα ατομο, κρινουμε τα λεγομενα του, αναλογα με την καταχωρηση και συμφωνα με αυτα που εμεις ξερουμε και αδιαφορουμε γιατι το τι, το ατομο το οποιο κρινουμε, ξερει. Οπωσδηποτε μπορει να υπαρχει ο ταδε και ο δεινα λογος για να υπερυφανευομαστε οτι ξερουμε περισσοτερα απο το ατομο το οποιο κρινουμε, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι τα ξερουμε ολα. Ειναι πολλα πραγματα τα οποια δεν ξερουμε η αν τα ξερουμε νομιζουμε οτι τα ξερουμε και συναμα αγνοουμε οτι απλως νομιζουμε οτι ξερουμε.
Στην ζωη εχουμε επιλεξει να βλεπουμε τα γιγνεσθαι ακολουθωντας μια σκοπια και αυτη η σκοπια καθοριζει τι θα δουμε και τι δεν θα δουμε. Η σκοπια την οποια εχουμε υιοθετησει μεταφραζεται τελικα σε προκαταληψη. Ειμαστε προκατειλημενοι στην αντιμετωπιση των γεγονοτων καθως και των ατομων που συνδεονται με τα γεγονοτα που εκτυλισσονται.
Πολλες φορες εχει ειπωθει οτι τα πραγματα εχουν τελματωσει και δεν υπαρχει κινηση. Η κοινωνια εχει χασει την κινητηρια δυναμη και δεν φαινεται να γινεται τιποτα. Η κοινωνια φθειρεται και αδυνατει να προχωρηση παρα περα. Για να προχωρηση παρα περα, αρχιζει να κασταλαζει σιγα-σιγα, στις σκεψεις των ατομων στην κοινωνια, οτι χρειαζεται να μπουν μπροστα καινουργιες διαδικασιες, να ξεφυγη η κοινωνια απο τα κατεστημενα, να αναθεωρηθη μαζικα η σκοπια που βλεπει τα πραγματα και να τα δει και να τα αντιμετωπιση απο νεα σκοπια. Να αναπτυξη νεες προοπτικες και να δει τα πραγματα με νεο φως διαφορετικο απο εκεινο που τα εβλεπε μεχρι τωρα.
Οταν γινεται αναφορα σε αναγκη απαγκιστρωσης απο τα κατεστημενα, αναθεωρηση της σκοπιας, νεες προοπτικες, νεο φως παραπεμπει στις πρωτο-κινητηριες καταστασεις, στις αρχικες συνθηκες απο καταβολης ενος συστηματος, που στην παρουσα περιπτωση ειναι το συστημα ελληνικη κοινωνια και ελληνικο κρατος. Ειναι επακολουθο οτι η θεωρια του χαους δινει τις λυσεις, τις κατευθυνσεις που θα πρεπει να ακολουθηθουν που θα δωσει τον σπινθηρα που θα βαλει μπρος την μηχανη. Ειναι γνωστο οτι μια μικρη αιτια, μια μηδαμινη αλλαγη ειναι ικανη να φερει πολλαπλασια αποτελεσματα αν και μονο αυτη η αλλαγη γινεται σε αιτιες που καθοριζουν τις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος.
Το να προσπαθεις να βρεις λυσεις μεσα απο το συστημα το μονο που θα μπορεσεις να καταφερεις ειναι μπαλωματα
Υπαρχει τετοια δυναμη μεσα στο συστημα κοινωνια που να επιφερει τετοιες αλλαγες? Ολα τα υπαρχοντα κομματα και παραταξεις δουλευουν και προσφερουν λυσεις μεσα απο το ηδη ενυπαρχον συστημα και που σχεδον καθολου δεν επιδρουν στις πρωτο-κινητηριες συνθηκες του συστηματος. Ουτε κατα διανοια δεν επιδρουν στις αρχικες συνθηκες αλλα σαν επακολουθο απο τις προσφατες προσκρουσεις με την εξουσια, μια τετοια ταση για δραση στις πρωτο-κινητηριες συνθηκες βγαινει μεσα απο τις ιδεες που αναπτυσσονται στις σκεψεις των ατομων που αναγκαζονται να βγουν στους δρομους για να διεκδικησουν το δικιο τους.
Αυτη η δραση για την ωρα παραμενει ανεκμεταλευτη αλλα η συνεχιζομενη πολιτικη διαιωνισης των ανισοτητων στην ελληνικη κοινωνια, την απεγνωσμενη προσπαθεια για την διασφαλιση των κεκτημμενων και την ανιση νομη του προιοντος εργασιας των πολιτων, απο την πλευρα των κυβερνητικων οργανων, θα ωθησει τελικα, ειναι πλεον ζητημα χρονου, στην ευρεση του φορεα που θα εκφρασει αυτη την δυναμικη και θα επιφερει τις αλλαγες που η ελληνικη κοινωνια επιζητει. Εστω και με την θελημενη η αθελητη υποστηριξη των μεσων μαζικης ενημερωσης, δημοσιογραφων και εκπομπων, μεσα απο την οχλαγωγια ενοχλητικων διαφημισεων καθως σερνονται απο την αναγκη να χρησιμοποιησουν τα προβληματα που απασχολουν τους ελληνες πολιτες για να αυξησουν την ακροαματικοτητα των καναλιων και σταθμων για να βγαλουν οσο περισσοτερα λεφτα μπορουν.
Οπως αυτη η εκπομπη του Αλτερ που παρακολουθω τωρα, με τις μπολικες διαφημησεις παρα τις μικρες ωρες της ημερας.
Οι ιδεες που κουβαλαμε συνδεονται με την νοοτροπια οτι ξερουμε καλυτερα απο τον αλλον. Αυτο που πραγματικα γινεται ειναι οτι καταχωριζουμε, βαζουμε σε ενα κουτι καθε ενα ατομο, κρινουμε τα λεγομενα του, αναλογα με την καταχωρηση και συμφωνα με αυτα που εμεις ξερουμε και αδιαφορουμε γιατι το τι, το ατομο το οποιο κρινουμε, ξερει. Οπωσδηποτε μπορει να υπαρχει ο ταδε και ο δεινα λογος για να υπερυφανευομαστε οτι ξερουμε περισσοτερα απο το ατομο το οποιο κρινουμε, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι τα ξερουμε ολα. Ειναι πολλα πραγματα τα οποια δεν ξερουμε η αν τα ξερουμε νομιζουμε οτι τα ξερουμε και συναμα αγνοουμε οτι απλως νομιζουμε οτι ξερουμε.
Στην ζωη εχουμε επιλεξει να βλεπουμε τα γιγνεσθαι ακολουθωντας μια σκοπια και αυτη η σκοπια καθοριζει τι θα δουμε και τι δεν θα δουμε. Η σκοπια την οποια εχουμε υιοθετησει μεταφραζεται τελικα σε προκαταληψη. Ειμαστε προκατειλημενοι στην αντιμετωπιση των γεγονοτων καθως και των ατομων που συνδεονται με τα γεγονοτα που εκτυλισσονται.
Πολλες φορες εχει ειπωθει οτι τα πραγματα εχουν τελματωσει και δεν υπαρχει κινηση. Η κοινωνια εχει χασει την κινητηρια δυναμη και δεν φαινεται να γινεται τιποτα. Η κοινωνια φθειρεται και αδυνατει να προχωρηση παρα περα. Για να προχωρηση παρα περα, αρχιζει να κασταλαζει σιγα-σιγα, στις σκεψεις των ατομων στην κοινωνια, οτι χρειαζεται να μπουν μπροστα καινουργιες διαδικασιες, να ξεφυγη η κοινωνια απο τα κατεστημενα, να αναθεωρηθη μαζικα η σκοπια που βλεπει τα πραγματα και να τα δει και να τα αντιμετωπιση απο νεα σκοπια. Να αναπτυξη νεες προοπτικες και να δει τα πραγματα με νεο φως διαφορετικο απο εκεινο που τα εβλεπε μεχρι τωρα.
Οταν γινεται αναφορα σε αναγκη απαγκιστρωσης απο τα κατεστημενα, αναθεωρηση της σκοπιας, νεες προοπτικες, νεο φως παραπεμπει στις πρωτο-κινητηριες καταστασεις, στις αρχικες συνθηκες απο καταβολης ενος συστηματος, που στην παρουσα περιπτωση ειναι το συστημα ελληνικη κοινωνια και ελληνικο κρατος. Ειναι επακολουθο οτι η θεωρια του χαους δινει τις λυσεις, τις κατευθυνσεις που θα πρεπει να ακολουθηθουν που θα δωσει τον σπινθηρα που θα βαλει μπρος την μηχανη. Ειναι γνωστο οτι μια μικρη αιτια, μια μηδαμινη αλλαγη ειναι ικανη να φερει πολλαπλασια αποτελεσματα αν και μονο αυτη η αλλαγη γινεται σε αιτιες που καθοριζουν τις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος.
Το να προσπαθεις να βρεις λυσεις μεσα απο το συστημα το μονο που θα μπορεσεις να καταφερεις ειναι μπαλωματα
Υπαρχει τετοια δυναμη μεσα στο συστημα κοινωνια που να επιφερει τετοιες αλλαγες? Ολα τα υπαρχοντα κομματα και παραταξεις δουλευουν και προσφερουν λυσεις μεσα απο το ηδη ενυπαρχον συστημα και που σχεδον καθολου δεν επιδρουν στις πρωτο-κινητηριες συνθηκες του συστηματος. Ουτε κατα διανοια δεν επιδρουν στις αρχικες συνθηκες αλλα σαν επακολουθο απο τις προσφατες προσκρουσεις με την εξουσια, μια τετοια ταση για δραση στις πρωτο-κινητηριες συνθηκες βγαινει μεσα απο τις ιδεες που αναπτυσσονται στις σκεψεις των ατομων που αναγκαζονται να βγουν στους δρομους για να διεκδικησουν το δικιο τους.
Αυτη η δραση για την ωρα παραμενει ανεκμεταλευτη αλλα η συνεχιζομενη πολιτικη διαιωνισης των ανισοτητων στην ελληνικη κοινωνια, την απεγνωσμενη προσπαθεια για την διασφαλιση των κεκτημμενων και την ανιση νομη του προιοντος εργασιας των πολιτων, απο την πλευρα των κυβερνητικων οργανων, θα ωθησει τελικα, ειναι πλεον ζητημα χρονου, στην ευρεση του φορεα που θα εκφρασει αυτη την δυναμικη και θα επιφερει τις αλλαγες που η ελληνικη κοινωνια επιζητει. Εστω και με την θελημενη η αθελητη υποστηριξη των μεσων μαζικης ενημερωσης, δημοσιογραφων και εκπομπων, μεσα απο την οχλαγωγια ενοχλητικων διαφημισεων καθως σερνονται απο την αναγκη να χρησιμοποιησουν τα προβληματα που απασχολουν τους ελληνες πολιτες για να αυξησουν την ακροαματικοτητα των καναλιων και σταθμων για να βγαλουν οσο περισσοτερα λεφτα μπορουν.
Οπως αυτη η εκπομπη του Αλτερ που παρακολουθω τωρα, με τις μπολικες διαφημησεις παρα τις μικρες ωρες της ημερας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)