Δημήτρης Δημητρόπουλος. Αγανακτισμενοι Στην Κοζάνη. Ποιοι φοβούνται την πλατεία;

Δημήτρης Δημητρόπουλος Αγανακτισμενοι Στην Κοζάνη
Ποιοι φοβούνται την πλατεία;/Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΟΛΟΙ! Το πολιτικό σύστημα. Οι κυβερνήσεις. Η Ε.Ε., η ΕΚΤ, το ΔΝΤ. Εκείνοι εκεί που έχουν συσσωρεύσει όλο το περιττό χρήμα του κόσμου ετούτου και για να διασκεδάζουν την ανία τους παίζουν τις νύχτες στοιχήματα για το ποιος θα πρωτοκαταστραφεί.

ΠΟΙΟΙ φοβούνται το κίνημα της πλατείας;

Ολοι! Τα ΜΜΕ. Τα πολιτικά κόμματα. Η Δεξιά. Η Αριστερά. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ακόμη ακόμη και οι αναρχικοί.

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ την ηλεκτρονική επανάσταση μέσω facebook γιατί είναι αδιαμεσολάβητη.

Αυθεντική. Απροσδιόριστη. Απροσδόκητη. Ασύμμετρη. Ακατανόητη.

Γιατί δεν ξέρουν πώς να τη φέρουν στα μέτρα τους για να τη μανιπουλάρουν, να την ποδηγετήσουν, να την καθοδηγήσουν. Για να γίνουν εκείνοι η πεφωτισμένη πρωτοπορία της.

ΤΟ πιο δύσκολο είναι πάντα το πιο απλό.

Υπάρχει ένα σύστημα που λέει, ας πούμε, στους νέους της Ισπανίας: Ο ένας στους δύο δεν θα δουλεύει. Δεν θα έχει να φάει, να νοικιάζει σπίτι, να πάει διακοπές, να βγει σ' ένα μπαράκι να πιει ένα ποτάκι. Γιατί; Γιατί η γάτα έχει ένα αυτί! Διότι υπάρχει κρίση, τα κράτη έχουν χρέη και δεν μπορούμε να βρούμε άλλη λύση από το να είσαι άνεργος και να κόψουμε τη σύνταξη του πατέρα σου.

«ΚΑΙ... πόση υπομονή πρέπει να κάνω;», ρωτάει το... βλαμμένο του facebook. «Δεν ξέρουμε... Μπορεί πέντε, δέκα χρόνια, ίσως και 20». «Γιατί;». «Διότι υπάρχει κρίση και έτσι είναι το σύστημα». «ΚΙ εγώ πώς θα ζήσω όλα αυτά τα χρόνια; Μου λες δηλαδή πως δεν αξίζω τίποτα; Οτι είμαι άχρηστος; Πώς δεν έχω μέλλον; Το ίδιο και ο πατέρας μου που δούλεψε μια ζωή; Να πεθάνουμε; Να αυτοκτονήσουμε; Να πέσουμε σε κατάθλιψη; Και ποιος θα πληρώνει τον ψυχίατρο;».

ΑΦΟΥ αυτό το σύστημα με θεωρεί σκουπίδι, να το αλλάξετε τώρα!

Κι αν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε, θα κάνω ό,τι μπορώ για να επιβιώσω. Δεν ξέρω πώς... Λύση δεν έχω. Αν μου την έδιναν τα συνδικάτα και η Αριστερά θα πήγαινα μαζί τους. Αλλά τι να κάνουν αυτοί; Επανάσταση; Χλομό το βλέπω. Είναι ηττημένοι. Στριμωγμένοι στο περιθώριο. Οπως εγώ. Τους πολιτικούς τούς σιχαίνομαι. Αυτοί ευθύνονται για το αδιέξοδο. Τι λες να κάνω, εικονικέ μου φίλε στο facebook; Να κάτσω σπίτι και να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο;

Δεν λέει... Πάμε πλατεία; ΕΙΝΑΙ τόσο απλό. Αυτονόητο. Οι κάθε είδους βολεμένοι στις ιδεοληψίες τους μπορούν να το χαρακτηρίζουν απαξιωτικά: α-πολιτικό. Θα τους βόλευε. Το κίνημα αυτό που ήρθε απ' τη Βόρεια Αφρική είναι μετα-πολιτικό. Αφού η πολιτική και οι πολιτικοί δεν μπορούν να δώσουν λύση, εμείς πάμε κάθε βράδυ στην πλατεία και φωνάζουμε: «Ε, είμαι κι εγώ εδώ»! ΠΟΙΟΙ είναι α-πολιτικοί; Για μπες στο facebook να δεις τι γράφουν... Για πήγαινε στη συνέλευση της πλατείας Συντάγματος ν' ακούσεις τι λένε...

Είναι οι πιο μορφωμένοι, οι πιο ικανοί, οι πιο εύστροφοι.

Θα μπορέσει η κακιστοκρατία να τους στριμώχνει για πάντα στη γωνία; Αδύνατον.

Ηδη έχουν βγει στην κεντρική πλατεία. ΤΗΝ ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές σ' όλες τις ευρωπαϊκές πλατείες γίνονται συγκεντρώσεις, που οι διοργανωτές στο facebook τις ονομάζουν European Revolution. Θα γίνει επανάσταση στην Ευρώπη; Τι να σου πω; Είναι αυτονόητο ότι κάτι θα γίνει. Πολιτικός αναλυτής δεν είμαι. Ούτε προφήτης· παρ' όλο που η εποχή προσφέρεται. Εχω απλώς ένα μικρό κληρονομικό χάρισμα... ΓΡΑΦΑΜΕ λοιπόν στην «Ε» και κανείς δεν μας πίστευε, με τον Νασίμ Αλάτρας, με τίτλο «Face to Facebook με την επανάσταση» (βλέπε enet 8/3/2011), ότι η online ηλεκτρονική επανάσταση στη Βόρεια Αφρική έρχεται ταχύτατα προς τα δω: «Για φαντάσου! Η πρώτη online ηλεκτρονική επανάσταση, που έρχεται ταχύτατα προς τα 'δώ, ξεκίνησε από χώρες επικοινωνιακά καθυστερημένες και ηλεκτρονικά αναλφάβητες: την Τυνησία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, τη Λιβύη, την Υεμένη!... Αίφνης, εκατομμύρια πιτσιρικάδες που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους έγιναν "εικονικοί φίλοι" στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και σε χρόνο dt μετέτρεψαν τα μέσα ηλεκτρονικής συναναστροφής και ψυχαγωγίας σε σύγχρονα υπερόπλα.

Απέναντί τους τα πανίσχυρα απολυταρχικά καθεστώτα μοιάζουν πλέον με χάρτινες τίγρεις».

ΚΑΙ η... προφητεία μας συνεχίστηκε: «Το πιο δύσκολο είναι πάντα το πιο απλό. Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει τώρα. Η νεανική εξέγερση, που έγινε στο υπόγειο της κοινωνίας, πιθανότατα θ' ανεβεί στο ισόγειο, όπου βρισκόμαστε εμείς, και αν δεν προλάβουν να τη μανιπουλάρουν μπορεί να φτάσει, μέσω... Κροατίας, μέχρι τα ρετιρέ των Παρισίων και του Βερολίνου.

Πρόκειται για άλλη μια απροειδοποίητη, ασύμμετρη εξέγερση που, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα με τις εξεγέρσεις στην Ιστορία, γίνεται "αίφνης" και έρχεται από το "πουθενά"... »Η ΚΑΡΤΕΣΙΑΝΗ λογική ψάχνει πάντα να βρει τη διαλεκτική σχέση αιτίου-αποτελέσματος. Η συνωμοσιολογία: "ποιος κρύβεται από πίσω".

Οι θεωρίες του χάους τα 'χουν ξεπεράσει αυτά...

Ενα σύνηθες, ασήμαντο γεγονός, από εκείνα που συμβαίνουν συχνά στην Αλεξάνδρεια και αλλαχού, μπορεί να προκαλέσει τέτοια εντροπία που να καταφέρει ν' αναποδογυρίσει το Σύμπαν».

Ανάποδα/Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 30 Μαΐου 2011
By: Δημήτρης Δημητρόπουλος
Monday at 10:46am · Like · Comment