Δεν ειμαστε οι καλοκουρδισμενες μηχανες που νομιζαμε. Ζητω για αυτο.
Το συνειδητο, ασυνειδητο ... (και υποσυνειδητο;) σαν ενας τροπος δρασης. Ενας μηχανισμος. Ενας μηχανισμος επεξεργασιας. Το central executive του μυαλου μας.
Τι επεξεργαζεται; Επεξεργαζεται εννοιες, ιδεες, σκεψεις, συμβολα.
Υπαρχει ζουμι στο αρθρο του Νικου Σιδερη, 'Χωρικοτητα και Ασυνειδητο', για να καταλαβουμε τον εαυτο μας, και τον τροπο που λειτουργουμε, ολοι μας. Εμβανθυνση εις εαυτον.
Εχω μερικες ιδεες, για το συνειδητο, και ασυνειδητο που θελω να βαλω σε μια σειρα. Υπαρχει βεβαια και το υποσυνειδητο, αλλα αυτο οντας ενα επιπεδο κατω απο το συνειδητο, μπορει να εκλειφτει σαν μερος του συνειδητου. Ολα οσα εχουνε περασει στο συνειδητο η στο φασμα του συνειδητου σε καποια φαση της ζωης μας και εχουν καλυφθει η υπερκαλυφθει και ξεχαστει απο αλλα καινουρια δεδομενα που εχουν κυριαρχισει στην παρουσα φαση στην ζωη μας και καθοδηγουν τον παροντα επιλεχθεν τροπο ζωης. καθοριζει την συμπεριφορα μας.
Αλλα επειδη ολα οσα εχουν επισυναφθει στο υποσυνειδητο, αφηνουν μια πικρη γευση καθως εχουν γινει ενα στοιχειο εκμεταλευσης και καταρακωσης συνειδησεων και υποληψεων, εφευρεση των ψυχολογων, δεν αξιζει να σχολειται κανεις με αυτο.
Ασαφη τα ορια της εννοιας ασυνειδητο, και η εργασια του Νικου Σιδερη ξεδιαλυνει μερικες πτυχες, διαλυνει αυτην την ασαφεια, trimming, περικοπτει τα ορια της, συμμαζευει σκοτεινες αποφυαδες που συγχιζουν το μυαλο που σκεφτεται την εννοια ασυνειδητο. Κανει την εννοια ασυνειδητο, ποιο ευελικτη, ευχρηστη, για καθημερινη χρηση, που λεμε. Ευχρηστη για να καταλαβαινουμε και να λυνουμε αλλα προβληματα, να ξεδιαλυνουμε αλλες εννοιες, μεσα στις οποιες η εννοια του ασυνειδητου, is embedded, περικλειεται, συναπτεται, ειναι μερος.
Εννοια, μια αντιστοιχη λεξη για το concept. Εννοια, οποιαδηποτε εννοια, και η σημασια της. Τι σημαινει για εναν ανθρωπο, καποιον ανθρωπο. Πως την καταλαβαινει. Γιατι δεν ειναι οι εννοιες που εχουν αξια αυτες καθε αυτες, αλλα η σημασια που εχουν αυτες για μας. Αν δεν εχουν αποκτησει σημασια για μας ειναι απλως μονο λεξεις, συμβολα, δοχεια κενα περιεχομενου. Και σαν τετοιου ειδους κατοχοι εννοιων, ειμαστε αυτο που κοινως ξερουμε σαν παπαγαλακια.
Κατι που ξεπερναει, μια κατα καποιο τροπο υποταγη, στο οτι λενε ολοι οι αλλοι οι ανθρωποι, αυτο που πρωταρχικα αξιζει, (τωρα αξιζει, απαιτειται, επιζητειται, το ιδιο κανει, ειναι εννοιες να εχουν σημασια για τον καθε ανθρωπο που τις σκεφτεται. Ο καθενας, ενα 'εγω', και ολοι οι αλλοι ανθρωποι, σαν αντικειμενα που παρεισφρυουν στον χωρο του. Κατι που μου 'ρθε στο μυαλο, που μου εμεινε στην μνημη, απο την εκπομπη στην ΝΕΤ η ΕΤ1, για τον Βλαση Γαβριηλιδη, της εφημεριδας Ακροπολις.
Ελεχθη στην παραπανω εκπομπη, 'ασταθεια ... του Βλαση Γαβριηλιδη, την διατυμπανιζε και την ασπαζοταν'. Ασταθεια, η εννοια της ασταθειας. Ασταθεια περικλειεται στην εννοια του χαους, η χαοτικη πλευρα στην ζωη του ανθρωπου, στο διπτυχο χαος και ταξη, αυτο που τροφοδοτουσε τον Βλαση Γαβριηλιδη, με οξυδερκεια, γρηγορα ανακλαστικα, αναπλαστικη δυναμη, αστειρευτες ιδεες, ... και δεν ξερω τι αλλο. Και τον εκανε κουφο, στα λογια των αλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου