Οι ιδεες δεν εχουν κατοχο ουτε ειναι προσωπικη ιδιοκτησια κανενος, ειτε αυτη η κατοχη αποδιδεται απο αλλους η απο τον ιδιον, οποιοδηποτε και αν ειναι το κυρος του πρωτολεχθεντα. Οι ιδεες ειναι κοινη ιδιοκτησια ολης της ανθρωποτητας. Αντλουν την δυναμη τους μονο οταν γινουν κτημα καθενος ανθρωπου ξεχωριστα.
Ιδεες, απο μονες τους ειναι στοιχεια κενα περιεχομενου που αποκτουν την πραγματικη τους δυναμη μονο οταν φωλιασουν μεσα στις σκεψεις, στο μυαλο των ανθρωπων. Ιδεες αυτης της μορφης κινουν κοινωνιες, και περνανε απο γενια σε γενια.
Πολλες ιδεες αναπτυσσονται σε παμπολλα κειμενα, πολλοι ασχολουνται με την αναπτυξη τους, κανουν 'βασικη ερευνα' στις επιπτωσεις που μπορει να εχουν στις σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ των και στο περιβαλλον τους. Εμπλουτιζουν το λεξιλογιο με νεες εννοιες, διευκρινιζουν ξεκαθαριζουν παλαιες εννοιες, τους δινουν νεο περιεχομενο.
Εννοιες που ξεπερνουν τα στενα ορια χωρων, γλωσσων και αποκτουν μια παγκοσμιοτητα, καθως γινονται κτημα των ανθρωπων ολης της γης, οπως διαδιδονται με το κοινο διαυλο της αγγλικης γλωσσας, που περα απο στενα εθνικιστικα κριτηρια δινει την δυνατοτητα της επικοινωνιας μεταξυ των ανθρωπων απο το ενα ακρο της γης στο αλλο.
Εννοιες σε μια αεναη δυναμικη που πηγαζει απο την εμφυτη ορμη στον ανθρωπο να καταλαβει τον εαυτο του, τους συνανθρωπους του, το περιβαλλον γυρω του, μετουσιωνει τις εννοιες απο γλωσσα σε γλωσσα, τις συνδεει με τις ηδη προυπαρχουσες εννοιες σε καθε επιμερους γλωσσα, δημιουργει νεες λεξεις για καινουριες εννοιες, εξοπλιζει το οπλοστασιο καθε γλωσσας με λεξεις, εννοιες, ιδεες.
Μια διαδικασια που λαμβανει χωρα καταρχην σε προσωπικο επιπεδο οπου καθε επι μερους εννοια δοκιμαζεται διεξοδικα, δενει με ολες τις αλλες επι μερους εννοιες, ριζωνει, θεμελιωνεται γερα, γινεται τροπος ζωης και αντιμετωπισης των τεκταινομενων γυρω, ξεπερνα τα πρωτολεχθεντα, αποκτα την δικη της οντοτητα. Δεν ειναι πλεον μονο λογια σοφα, δεν εχουν κατοχο η βουλα ιδιοκτησιας. Φωλιαζει στις σκεψεις, στο μυαλο του ατομου. Και ετσι περνα σε επιπεδο ομαδας, κοινωνιας, εθνους.
Διαφορετικα απλως οι ιδεες αναμασιουνται χωρις να μπορουν να αφομοιωθουν στις σκεψεις των ανθρωπων, χωρις να φωλιασουν.
Και πως θα φωλιασουν; Χρειαζονται εργαλεια, και αυτα τα εργαλεια ειναι οι λεξεις και οι εννοιες που προσδιοριζουν οι λεξεις αυτες. Λεξεις που οι εννοιες τους να ειναι βαθεια ριζομενες μεσα στη σκεψη των ανθρωπων, σε ατομικο και συναμα συλλογικο επιπεδο.
Για να φωλιασουν οι ιδεες πρεπει να εχουν ερεισμα, να βρουν γονιμο υποστρωμα φτιαγμενο απο ολες τις προηγουμενες ιδεες που ηδη εχουν φωλιασει
Ιδεες που δεν εχουν φωλιασει με αυτον τον τροπο στις σκεψεις των ανθρωπων ειναι κενες περιεχομενου και δεν αποδιδουν τιποτα. Ειναι γραμμα κενον περιεχομενου.
Αντιθετα ιδεες που εχουν φωλιασει μεσα στις σκεψεις των ανθρωπων σε μια κοινωνια γινονται οδηγοι που καθοριζουν τις συμπεριφορες των ανθρωπων στην καθημερινη τους ζωη, γινονται ο τροπος που δινουν λυση στα προβληματα που τους απασχολουν, ο τροπος που επαληθευουν και εξηγουν τα γιγνεσθαι γυρω τους.
Ιδεες βαθεια ριζομενες στις σκεψεις των ανθρωπων εχουν την δυνατοτητα να γεννουν και αλλες καινουριες ιδεες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου