Η Λιτότητα είναι Αρετή.. του Γιαννη Μακριδακη.

..το οικοσυστημα η μεγαλη ενοτητα, το συνολο, με το χρηματοοικονομικο συστημα το υποσυνολο .. και τιποτα παραπανω .. 

οτι διεπει καθοριζει το συνολο καθοριζει και τα υποσυνολα του .. σαν ενας νομος απαραβατος, θεμελιωδης  .. θεμελιωδεις νομοι που απο μεσα τους θα πρεπει να αντλουν οι νομοι που φτιαχνουν οι ανθρωποι ..μεσα στους νομους του οικοσυστηματος να περιεχονται ..

το χρηματοοικονομικο συστημα θα πρεπει να εναρμονιζεται ..απο εκει να τραβαει .. να παιρνει γραμμες 

το χρηματοοικονομικο συστημα οχι μονο οφειλει ..αλλα αναγκαζεται να υπακουσει ..

το χρηματοοικονομικο συστημα απο γεννησιμιου του πηγαινει εναντια στην φυση ..σκετη παρα φυση .. και η φυση εκδικειται ..

στα μετρα της φυσης ..στα μετρα του οικοσυστηματος .. ο ανθρωπος μερος της φυσης .. και απο την θεση την οποια κατεχει σαν μερος του οικοσυστηματος .. η δυναμικη που εναποτιθεται στο ειναι του .. τον ωθει να αντιτασσεται στο χρηματοοικονομικο συστημα .. να το φερει στα μετρα του μεσα στα πλαισια του ευρυτερου συστηματος .. αυτο ..του οικοσυστηματος 

ο ανθρωπος που δρα μεσα στα πλαισια του χρηματοοικονομικου συστηματος ..παραποιει την φυση ..εμφορειται απο αλαζονεια αχαλινωτη ..αδικαιολογητη επαρση .. κατα νου να δαμασει την φυση .. να την κανει να υπακουσει στις προσταγες του στα κελευσματα των χρηματοοικονομικων αρχων που τα διεπουν 

.. οι εννοιες παραποιουνται διαστρεβλωνονται διαστρεφονται παραμορφωνονται ..μεσα απο την παρα φυσει δυναμικη που αναπτυσσει το χρηματοοικονομικο συστημα 

.. στο αρθρο του αυτο .. ο Γιαννης Μακριδακης δινει μια σφαλιαρα .. σβουριχτη ..στον ανθρωπο .. για να 'ρθει στα συγκαλα του .. και οντας σε αυτην την κατασταση .. απο την μερια του .. να πεταξει με τις κλωτσιες .. το χρηματοοικονομικο συστημα ..και οσους ..ωρυονται ..και βρυχανε τα κελευσματα του .. απο Μερκελ, Σοιμπλε, Ομπαμα κλπ  .. απο τα εξωχωρια .. Σαμαρα, Στουρναρα κλπ ..απο τα ενδοχωρια .. 

κατευθειαν .. 

στον καδο με τα σαπια 

Η Λιτότητα είναι Αρετή, το ξεχάσαμε;

Πολιτική λιτότητας:

Εντός του χρηματοοικονομικού συστήματος σημαίνει ύφεση, αύξηση της ανεργίας, μείωση του ΑΕΠ, λιγότερο χρήμα στην αγορά και διάφορα άλλα τέτοια τα οποία τα ζούμε στο πετσί μας, όλα αυτά τα χρόνια.

Εντός του οικοσυστήματος όμως, λιτότητα σημαίνει ορθή, φιλοσοφημένη, ήρεμη ζωή, με σεβασμό στο περιβάλλον και στα άλλα πλάσματα, με την προσοχή μας στραμμένη στην βιοποικιλότητα και στην φέρουσα ικανότητα, με τον νου μας διαυγή και το σώμα μας υγιές.

Ποτέ ο λιτός, ο λιτοδίαιτος άνθρωπος δεν ήταν κατακριτέος, απεναντίας πάντοτε αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού και παράδειγμα προς μίμηση, στους θρησκευτικούς μύθους δε, κάθε άγιος και κάθε πρόσωπο άξιο λατρείας, ήταν λιανό, λιτό και απέριττο.

Πολιτική ανάπτυξης:

Στο χρηματοοικονομικό σύστημα σημαίνει άνοιγμα θέσεων εργασίας, κυκλοφορία περισσότερου χρήματος, αύξηση ΑΕΠ, αύξηση κατανάλωσης και διάφορα άλλα τέτοια τα οποία ζούσαμε για κάμποσα χρόνια πριν την λεγόμενη “χρηματοοικονομική κρίση” και μάλλον ονειρευόμαστε να ξαναζήσουμε. Οι πολιτικοί διαχειριστές της μοίρας μας δε, το λένε ξεκάθαρα ότι η επανάκαμψη της ανάπτυξης είναι ο στόχος τους. Κι οι πολίτες, μέχρι και οι αριστεροί, αυτό αναμένουν, για το ότι δεν φέρνουν την ανάπτυξη τους κατακρίνουν αυτούς που κυβερνούν, και με αυτό το βασικό δεδομένο τούς αντιπολιτεύονται.

Στο οικοσύστημα όμως η πολιτική ανάπτυξης, με τον τρόπο που την ορίζει το χρηματοοικονομικό σύστημα, σημαίνει απερίσκεπτη χρήση και σπατάλη ολοένα και περισσότερων φυσικών πόρων, οι οποίοι βέβαια βρίσκονται σε τρομακτική έλλειψη, σημαίνει επίσης αλλοίωση και καταστροφή τοπίων, κλίμακος, κλίματος, αναγλύφου, φυσικής ισορροπίας, πλανήτη εν τέλει, με αποτέλεσμα την πρόκληση, μέσα από τις χαοτικές διαδικασίες που διέπουν τη φύση, απρόβλεπτων, ανυπολόγιστων και μη αναστρέψιμων καταστροφών, οι οποίες τελικά στρέφονται ενάντια στον άνθρωπο και όχι ανάπτυξη δεν του φέρνουν αλλά τον απειλούν άμεσα με αφανισμό

Το δίλημμα λοιπόν δεν είναι αυτό που κατά κόρον τίθεται εδώ και χρόνια, κι αυτό που με .έπαρση έθεσαν χθες ο Ομπάμα και ο Σαμαράς από τον Λευκό Οίκο. Το δίλημμα δεν είναι Λιτότητα ή Ανάπτυξη. Το δίλημμα είναι ξεφουσκώνουμε οικειοθελώς την Φούσκα μας ή συνεχίζουμε να φυσάμε αέρα μέσα της και μέχρι πιο σημείο, αφού είμαστε βέβαιοι ότι όταν σκάσει θα μας σπάσει τα μούτρα.

Η ανθρωπότητα έχει διαπράξει Ύβρη τεράστια και βρίσκεται αυτή την ιστορική στιγμή στην κορφή του ετοιμόρροπου πύργου της Βαβέλ.

Ή ξεκινάει να τον αποκαθηλώνει τουβλάκι τουβλάκι ή συνεχίζει να τον χτίζει, όπως κάνει τώρα, μέχρι να καταρρεύσει.

Ποτέ κανείς δεν βγήκε χαμένος από την Λιτότητα. Η Λιτότητα είναι Αρετή κι εμείς την καταντήσαμε ακόμα κι αυτήν ως κατάρα, ως φόβητρο, ως κάτι το απευκταίο, το κακό, το βασανιστικό, το μισητό. Αυτό ακριβώς προδίδει την Ύβρη που διαπράττουμε. Αυτής της Ύβρεως η συνειδητοποίηση, η μετάνοια (καμία σχέση με θρησκοληψίες εδώ) και η διόρθωση, είναι η μόνη λύση. Ο επανεξανθρωπισμός του καταναλωτή και η επανατοποθέτηση των όρων και των εννοιών στη σωστή τους βάση, είναι ανάγκη απόλυτη και αποτελεί τον μόνο δρόμο προς την επιτυχία. Και όπως όλοι οι δρόμοι αυτού του είδους, είναι δρόμος μοναχικός, τον κάνει ο καθένας μόνος του, πρώτα μέσα του και κατόπιν έξω του. Και τότε αλλάζει το τοπίο τριγύρω.

Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά, ιδίως το ότι κάθε Αρετή την καταντήσαμε Κακία και τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι πάμε ακριβώς αντίθετα, λες κι έχουμε αφήσει τον χείριστο και τον κρετίνο εαυτό μας να υπερέχει, τότε θα αντιδράσουμε, θα πράξουμε επιτέλους ως Άνθρωποι. Ποτέ δεν είναι αργά…