Η αναρτηση σου, μου κινησε το ενδιαφερον γιατι καθως οι σκεψεις σου, απ' τη γρηγορη ματια στα γραφομενα σου, στροβιλισαν μεσ' στο μυαλο και εβγαλαν στη φορα ενδιαφεροντα πραγματα. Ενα πειραμα. Να βαλω σε μια ροτα τις σκεψεις μου, να δω τι καινουριες ιδεες θα βγαλει το χαοτικο μυαλο μου.
"Ο Κώστας Σημίτης ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι δεν θέλει να γίνει πολιτικός ηγέτης, αλλά καλός πρωθυπουργός για μια οκταετία, καλός διαχειριστής μιας στοιχειώδους ανάπτυξης του ελληνικού κράτους με όπλο τα κονδύλια του Β και Γ Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης. Και αυτό, με όλες τις διαρθρωτικές αδυναμίες του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής Οικονομίας , με όλες τις σκιές στη δράση αξιωματούχων και παρατρεχάμενων τους, με όλες τις διασυνδέσεις με συμφέροντα και ισχυρές ομάδες ,το πέτυχε σε σημαντικό βαθμό. Έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ και το ευρώ, έφτιαξε υποδομές που είχαν να φτιαχτούν από τον πόλεμο, ετοίμασε μια χώρα ικανή να κάνει Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό ονομάστηκε με μια λέξη εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνίας."
Εκσυγχρονισμος? Σε ολες τις πτυχες της ελληνικης κοινωνιας? ... Δεν ξερω αμφιβαλλω καθοσον σαν εκσυγχρονισμος, με την πληρη εννοια της λεξης, οπως λεει και ενας φιλος φιλολογος, το συνολικο πεδιο που η λεξη εκσυγχρονισμος καλυπτη η μπορει να καλυψη, κατι τετοιο με τον Σημιτη δεν εγινε. Γιατι υποτιθεται οτι και οι διαρθρωτικες αδυναμιες θα ειχαν εκσυγχρονιστει και γενικα πολλα αλλα περισσοτερα.
Οπωσδηποτε το πιο σημαντικο σημειο ειναι η σωστη χρησιμοποιηση των κονδυλιων των κοινοτικων πλαισιων στηριξης. Υποτιθεται οτι η χρηση των κονδυλιων επρεπε να γινει με τετοιον τροπο, ουτως ωστε να μην γινουμε ρεζιλι των σκυλιων στην κοινη αγορα, οταν ολα τα κονδυλια θα ειχαν καταληξει στις τσεπες επιτηδειων χωρις να γινει δειγμα εργου στην Ελλαδα. Και σε αυτο ο Σημιτης πετυχε σε σημαντικο βαθμο οπως παραδεχεσαι. Αλλα οσον αφορα στον εκσυγχρονισμο δεν βλεπω καμμια επιτυχια, και πιστευω οτι ειναι ανεπιτυχης ο χαρακτηρισμος και απο την πλευρα των οπαδων του Σημιτη οσο επισης και των αντιπαλων του. Τωρα μπορει ο Σημιτης και οι γυρω του να ειχαν και αλλα υποψη τους, σε μια πιο πλατεια βαση το τι σημαινε για αυτους εκσυγχρονισμος, που δεν ξερω και ουτε βρισκω οτι ειναι επικαιρο και ουσιωδες στην παρουσα αναλυση.
"Ο Κώστας Σημίτης είχε πλάνο και το έφερε σε πέρας. Και σαν καλός manager πήγε τη μέρα που έληγε το "συμβόλαιο" του και παρέδωσε. Δεν τον ένοιαξε ποτέ τι γινόταν στο κόμμα, δεν ασχολήθηκε ποτέ με την επόμενη μέρα, δεν έκανε πολιτική. Έκανε απλά management και δεν το έκρυψε ποτέ. Το κόμμα το άφησε στο έλεος "βαρώνων", χωρίς καμιά παρέμβαση, χωρίς καμιά προοπτική."
Πολυ ξεκαθαρα παρουσιαζεις τις αποψεις εδω και δεν υπαρχει καμμια διαφωνια, αλλωστε το ανεφερες και προηγουμενα οτι ο Σημιτης το ξεκαθαρισε απο την αρχη οτι δεν ηθελε να γινει πολιτικος ηγετης, αλλα απλως και μονο πρωθυπουργος. Επομενως το εργο του θα πρεπει να κριθη με βαση το αν εκανε καλα τη δουλεια του η οχι, εαν αυτα που υποσχεθηκε εγιναν η οχι.
"Αποτέλεσμα? Ο εκσυγχρονισμός στο κόμμα έλαβε την εξής μορφή: ένα απέραντο πελατειακό τρελοκομείο, ένα συνονθύλευμα δημοσίων υπαλλήλων και μεσαζόντων, μια πυραμίδα παραμάγαζων κομματικών υπαλλήλων που συναθροίζονταν μόνο για να μετράνε κουκιά σε εκλογικές διαδικασίες, να κάνουν κλάκα σε ακροατήρια, να τσιμπάνε μια θεσούλα, μια μιζούλα και μια καρεκλίτσα, να γυρνάνε στην κοινωνία επιδεικνύοντας το κομματικό γαλόνι και την αφιέρωση του βουλευτή που είχαν στο πέτο! Αυτός ήταν για μένα ο Σημιτισμός."
Και οτι αναφερεις σε αυτην την παραγραφο δειχνει οτι ο εκσυγχρονισμος απετυχε, κυρια στο οτι δεν αλλαξε τιποτα στην η στις νοοτροπιες του Ελληνα πολιτη. Νοοτροπιες που δεν ξερω αν θυμασαι ηταν σημειο αναφορας παρελθοντων δεξιων κυβερνησεων. Οι πελατειακες σχεσεις πολιτικων με τους πολιτες της χωρας, με το μεσο και τον μπαρμπα στην Κορωνη. Μα αυτα υπηρχαν και πριν απο τον Σημιτη, και κατα την θητεια του Ανδρεα Παπανδρεου, που ηταν πολιτικος ηγετης. Αμα δεν μπορεσε ο Ανδρεας Παπανδρεου, να αλλαξει τις νοοτροπιες του Ελληνα πολιτη πως περιμενεις να μπορεσει να το κανει αυτο ο Σημιτης. Και πως περιμενεις να αλλαξει η νοοτροπια του Ελληνα πολιτη, οταν το συστημα στο οποιο ζει και βασιλευει, δεν αλλαζει. Ενα συστημα που τον πιεζει ασφυκτικα, δεν τον αφηνει να παρει ανασα, τον πιεζει αφορητα.
Ολο το συστημα απο τα πανω μεχρι τα κατω ειναι φτιαγμενο για να βγαζει λεφτα. Τα λεφτα που υποτιθεται οτι ειναι ενα μεσο συναλλαγης, εχει καταντησει να γινει ο σκοπος η αυτοσκοπος πιο σωστα. Ολοι προσπαθουν να βγαλουν περισσοτερα και ακομα περισσοτερα, και ακομα περισσοτερα. Απο το μεγαλοστελεχος της πολυεθνικης εταιρειας, τον μαγαζατορα με την ταβερνα του και τον υπαλληλο μιας εταιρειας, τον ταξιτζη, τον πλανωδιο πωλητη. Μερικοι σιγουρα δικαιολογουνται, λιγα αυτα που περνουν, δεν φτανουν για να θρεψουν την οικογενεια, εχουν περισσοτερες αναγκες να καλυψουν, αλλα λιγοι ειναι αυτοι που λενε, αρκετα εχω, ας βγαλει και κανενας αλλος κατι. Η νοοτροπια του 'να-βγαλω-περισσοτερα' δεν χορταινει με τιποτα, τελειωμο δεν εχει, εθιστικη σαν ναρκωτικο, επισης ειναι και extremely κολλητικη, σαν την πανουκλα εξαπλωνεται, σαν επιδημια. Μεσα σε τετοια πλαισια ειναι φτιαγμενη η κοινωνια μας, και στην οποια κινουνται ολοι οι Ελληνες πολιτες, πολυ λιγων εξαιρουμενων και πως περιμενει κανεις να μπορεσει ο Ελληνας πολιτης να αντιδραση. Γιατι ασκοπα περιμενεις τον Σημιτη, η τον Παπανδρεου η τον Βενιζελο η τον Τσιπρα η την Παπαρηγα, και (τον Καραμανλη?) γιατι οχι, να σου αλλαξουνε την κοινωνια? Οτι θα εχουν περαση οι ιδεες και αλλα μεγαλεπηβολα σχεδια? Να μην προσπαθουμε τοτε? Βεβαια οχι! Απλα, να αλλαξουμε νοοτροπιες.
Πως θα αλλαξει αυτη η νοοτροπια? Ας τα παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Ημαστε που ημαστε απλα μυαλα, και αυτο το λεω για ολους μας, μηδενος εξαιρουμενου. Το μυαλο μας λουκι, δεν κοιταζει γυρω του, παρωπιδες. Με το μυαλο που γεννηθηκαμε, εστω εκεινο που φτιαξαμε οταν ημασταν στο δημοτικο και το γυμνασιο, με αυτο πεθαινουμε η θα πεθανουμε. Ενω αυτο που πρεπει να κανουμε, ειναι να το αλλαξουμε, η ακομη καλυτερα να το αλλαζουμε συνεχεια. Πως? Κανοντας τα παραξενα αυτου του κοσμου γνωριμα και ακομα περισσοτερο, κανοντας τα γνωριμα παραξενα, να τα δουμε και να τα βλεπουμε με αλλο ματι, π.χ. με το ματι του πολιτικου μας αντιπαλου. Αμα συνεχισουμε να μαθαινουμε αδιακοπα και να μην επαναπαυομαστε σε αυτα που μαθαμε στο δημοτικο η στο γυμνασιο η οπουδηποτε αλλου, θα αλλαξουμε και νοοτροπια. Θα μπορεσουμε να στεριωσουμε και ιδεες που θα αλλαξουν την κοινωνια. Καποιος ειπε: ¨"Ουκ εν τω πολλω το ευ αλλα εν τω ευ το πολυ."
Θα μου πεις τωρα. Τι μας λες. Πως θα κανουμε χωρις λεφτα? Εξωπραγματικα, ανεφαρμοστα. Ενα εχω να πω. Παραξενια μου και πως κανω το γνωριμο παραξενο. Πως βλεπω και πως καποιος μπορει να δει το γνωριμο, απο μια διαφορετικη σκοπια. Απο την σκοπια του χαους. Ακολουθοντας τις προσταγες του χαους. Το χαος δεν ειναι το σκοτος και ο ορυμαγδος. Ειναι ο τροπος που η φυση βρισκει λυσεις σε προβληματα που την απασχολουν. Τα σημαδια του ειναι αποτυπωμενα στα φυλλα, στα δεντρα, στα κελυφη σαλιγκαριων και οστρακων, τουλαχιστον σε αυτα που ειναι ευκολα αναγνωρισιμα. Και ακομα πιο αναγνωρισιμο στο κουνουπιδι Romanesca Το μυαλο μας χρησιμοποιει το χαος για να κατευθυνει την λειτουργια του. Ετσι αντιλαμβανεται τον κοσμο γυρω του, ετσι μαθαινουμε. Η φυση, το μυαλο ειναι συστηματα, οπως συστημα ειναι και η κοινωνια, και οι οποιεσδηποτε αλλες δομες μεσα στην κοινωνια, επακολουθο οτι και η κοινωνια διεπεται απο τις προσταγες του χαους. Ολοι μας εχουμε βρεθει αντιμετωποι μπροστα απο ενα απο τα ιχνη του. Λεμε χαος και εννοουμε οτι χανεσαι, δεν βρισκεις ακρη, ουτε αρχη ουτε τελος, ορυμαγδος, αταξια. Στιγματιζει μεσ' το μυαλο μας την εννοια του χαους. Αλλα αυτο δεν εινα παρα η βοη καθως αναπτυσσεται, μεσα απο πολυπλοκες διαδικασιες που το μυαλο μας δεν μπορει να ακολουθηση, οταν ολες οι δυνατες καταστασεις του συστηματος εξεταζονται στην πορεια, καθως το χαος ξετυλιγεται. Το χαος πανω απο ολα ειναι δημιουργια. Ειναι πως ο ανθρωπος μπορεσε να δημιουργησει καινουριους πολιτισμους απο τα συντριμια προηγουμενων, και πως θα μπορεσει να βρει τις λυσεις σε οποιεσδηποτε συνθηκες, οσο αλοκοτες και εξωπραγματικες μπορει αρχικα να φανταζουν. Οι δυνατοτητες του ανθρωπου ειναι ανεξαντλητες και δια μεσου του χαους τις εξερευνα και δημιουργει.
Ουφ! Φιλικα.
Φεβρουαρίου 27, 2008
Φεβρουαρίου 26, 2008
Φεβρουαρίου 15, 2008
Η ελευθερια του λογου, ο Πλευρης και το θεωρημα της μη πληροτητας του Κουρτ Γκεντελ.
Εν τελει κανενας δεν μπορει να προδικαση τι θα βγει απο μια τυχαια ενασχοληση πανω σε ενα κοινοτυπο θεμα. Το εναυσμα δοθηκε απο το ιστολογιο του JUNGLE-Report που αναπτυσει την θεση του για την υποθεση Πλευρη, και την επικειμενη δικη του, στο ποστο με τιτλο "Γιατί ΝΑΙ στην καταδίκη Πλεύρη;"
Η ολη υποθεση και τα επιχειρηματα που αναπτυχθηκαν με εβαλαν σε σκεψεις. Κατα αρχην συμφωνουσα με την επιχειρηματολογια του JUNGLE-Report, αλλα μετα, αφου διαβασα την αντ-επιχειρηματολογια, συμφωνουσα και με αυτην. Τι στο διαλο γινεται εδω. Φασκω και αντιφασκω ακομα και μεσ' τον ιδιο τον εαυτο μου, ποσο περισσοτερο μεταξυ των επιχειρηματολογουντων στα σχολια αυτου του ιστολογιου, αλλα οχι μονο. Τα ιδια αναπτυσονταν και στο ιστολογιο ροιδη εμμονες με τιτλο "«Ο Έλλην Γκέμπελς» είναι νομίζω ένας πετυχημένος τίτλος" καθως και μια εμπεριστατωμενη αναπτυξη του ολου σκηνικου περιγραφεται σε αυτο το αρθρο "Η δεύτερη δίκη του Ταλμούδ" της Ελευθεροτυπιας.
Χωρις να επεκτεινωμε περισσοτερο, γιατι δεν εχω και καιρο, ολα αυτα μου θυμισαν προηγουμενες σκεψεις που εγραψα σε αυτο το ιστολογιο, και ειχαν να κανουν με το θεωρημα του Γκεντελ για τα μαθηματικα που ομως ξεπερναει τα μαθηματικα και υπεισερχεται και σε πολλες αλλες ανθρωπινες ενασχολησεις. Γενικα οτι εχει να κανει με συστηματα, πες τα συστηματα αξιωματων η formal systems η συμβολικα συστηματα.
Το θεωρημα της μη πληροτητας του Κουρτ Γκεντελ συνοψιζεται σε αυτην την ιστοσελιδα που παρ' ολο που δεν συμφωνω με την γραμμη πλευση της, βρισκω οτι το site ειναι αξιολογο.
"Σύμφωνα με το θεώρημα αυτό, οποιοδήποτε σύστημα αξιωμάτων, περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα."
Γενικα, η συγχιση που αισθανθηκα προηγουμενα, καθως και οι ανομοιοτητες στις θεσεις που αναπτυχθηκαν στα σχολια απο τα παραπανω ιστολογια, πηγαζει απο μια υπερβολικη σιγουρια οτι η γλωσσα θα λυσει ολα τα προβληματα. Αλλα η γλωσσα σαν συμβολικο συστημα που ειναι, ερχεται συνεχεια σε αντιφασεις. Πως μπορει κανεις να εξηγησει αλλοιως, οτι μεσα σε ενα συμβολικο συστημα, υπαρχουν προτασεις που δεν μπορουμε να διευρευνησουμε αν ειναι αληθεις η ψευδεις, με τα μεσα που μας δινει το ιδιο το συστημα? Μια χωρις τελειωμο συγκρουση αναμεσα στο τι ειναι αληθες η ψευδος, εγγενες στο συστημα, οπως οριζεται απο το θεωρημα του Γκεντελ.
Η γλωσσα ειναι εργαλειο δεν ειναι αυτοσκοπος και αναφερω
εκει οτι
"Και το θεωρημα του Godel ισχυει κυριως για την ιδια γλωσσα, ενα καθαρα συμβολικο συστημα σε μια ματαιη προσπαθεια να ειναι περιεκτικη, και οπως επισημαινει ο Eric, ειναι βεβαιο οτι θα καταληξουν σε παραδοξες αντιφασεις. Καποιος πρεπει να εμμενει στη γλωσσα, στο βαθμο που οι λεξεις, τα συμβολα που χρησιμοποιουνται, εξυπηρετουν τον σκοπο τους για την επιτευξη της εννοιας που θελουμε να αποσαφηνησουμε, στην λυση ενος προβληματος. Μετα τα λογια θα πρεπει να απορριπτονται, να πεταγονται. Το να ακολουθεις τυφλα τις προσταγες της γλωσσας σε μια υποτιθεμενη ολοκληρωση, δεν παραγει τιποτα το ουσιαστικο. Οδηγει σε μια δομη η οποια δεν θα εχει τιποτα να κανει με την πραγματικοτητα, θα διαστρεβλωνει την πραγματικοτητα με καταληξη την συγχυση και την απογοητευση."
Το θεμα του Πλευρη θα πρεπει να θεωρηθη οχι πανω στην αρχη της ελευθεριας του λογου, που στην ουσια ερχεται να υποστηριξη μια αλλη αρχη πολυ πιο σημαντικη, που ειναι η αρχη του σεβασμου ανθρωπου προς ανθρωπο, που ο Πλευρης καταφορα εχει καταπατησει οπως αναφερεται σε αυτην την ιστοσελιδα.
Απο την περιγραφη των γεγονοτων, οπως αναφερεται στην Ελευθεροτυπια, η δικη ξεκινησε εκ μερους θιγομενων, και ειναι οι εκπροσωποι της πολιτειας, με τους εισαγγελεις στην προμετωπιδα, ακολουθωντας κατα γραμμα αλλους κανονες, κανονες που διεπουν το συστημα οργανωσης της κοινωνιας, που δημιουργουν τα κωλυματα.
Πανω σε αυτο θα αναφερω μια αξιολογη αντιμετωπιση πανω στο θεμα αυτο, απο τον Αποστολο Δοξιαδη στην αναρτηση με τιτλο "Ο θειος Κουρτ και η Εικασια του ... Προκοπη"
"Όταν ο Κουρτ Γκέντελ, ο πατέρας του φημισμένου Θεωρήματος της Μη-πληρότητας, ρωτήθηκε τι δίδαγμα προσφέρει το έργο του για τα ανθρώπινα πράγματα, είπε: «Μια κοινωνία που προσπαθεί να λειτουργήσει αποκλειστικά και μόνον με βάση τους κανόνες δεν θα μπορέσει ποτέ να λύσει τα προβλήματα που της θέτει η ζωή»."
Η ολη υποθεση και τα επιχειρηματα που αναπτυχθηκαν με εβαλαν σε σκεψεις. Κατα αρχην συμφωνουσα με την επιχειρηματολογια του JUNGLE-Report, αλλα μετα, αφου διαβασα την αντ-επιχειρηματολογια, συμφωνουσα και με αυτην. Τι στο διαλο γινεται εδω. Φασκω και αντιφασκω ακομα και μεσ' τον ιδιο τον εαυτο μου, ποσο περισσοτερο μεταξυ των επιχειρηματολογουντων στα σχολια αυτου του ιστολογιου, αλλα οχι μονο. Τα ιδια αναπτυσονταν και στο ιστολογιο ροιδη εμμονες με τιτλο "«Ο Έλλην Γκέμπελς» είναι νομίζω ένας πετυχημένος τίτλος" καθως και μια εμπεριστατωμενη αναπτυξη του ολου σκηνικου περιγραφεται σε αυτο το αρθρο "Η δεύτερη δίκη του Ταλμούδ" της Ελευθεροτυπιας.
Χωρις να επεκτεινωμε περισσοτερο, γιατι δεν εχω και καιρο, ολα αυτα μου θυμισαν προηγουμενες σκεψεις που εγραψα σε αυτο το ιστολογιο, και ειχαν να κανουν με το θεωρημα του Γκεντελ για τα μαθηματικα που ομως ξεπερναει τα μαθηματικα και υπεισερχεται και σε πολλες αλλες ανθρωπινες ενασχολησεις. Γενικα οτι εχει να κανει με συστηματα, πες τα συστηματα αξιωματων η formal systems η συμβολικα συστηματα.
Το θεωρημα της μη πληροτητας του Κουρτ Γκεντελ συνοψιζεται σε αυτην την ιστοσελιδα που παρ' ολο που δεν συμφωνω με την γραμμη πλευση της, βρισκω οτι το site ειναι αξιολογο.
"Σύμφωνα με το θεώρημα αυτό, οποιοδήποτε σύστημα αξιωμάτων, περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα."
Γενικα, η συγχιση που αισθανθηκα προηγουμενα, καθως και οι ανομοιοτητες στις θεσεις που αναπτυχθηκαν στα σχολια απο τα παραπανω ιστολογια, πηγαζει απο μια υπερβολικη σιγουρια οτι η γλωσσα θα λυσει ολα τα προβληματα. Αλλα η γλωσσα σαν συμβολικο συστημα που ειναι, ερχεται συνεχεια σε αντιφασεις. Πως μπορει κανεις να εξηγησει αλλοιως, οτι μεσα σε ενα συμβολικο συστημα, υπαρχουν προτασεις που δεν μπορουμε να διευρευνησουμε αν ειναι αληθεις η ψευδεις, με τα μεσα που μας δινει το ιδιο το συστημα? Μια χωρις τελειωμο συγκρουση αναμεσα στο τι ειναι αληθες η ψευδος, εγγενες στο συστημα, οπως οριζεται απο το θεωρημα του Γκεντελ.
Η γλωσσα ειναι εργαλειο δεν ειναι αυτοσκοπος και αναφερω
εκει οτι
"Και το θεωρημα του Godel ισχυει κυριως για την ιδια γλωσσα, ενα καθαρα συμβολικο συστημα σε μια ματαιη προσπαθεια να ειναι περιεκτικη, και οπως επισημαινει ο Eric, ειναι βεβαιο οτι θα καταληξουν σε παραδοξες αντιφασεις. Καποιος πρεπει να εμμενει στη γλωσσα, στο βαθμο που οι λεξεις, τα συμβολα που χρησιμοποιουνται, εξυπηρετουν τον σκοπο τους για την επιτευξη της εννοιας που θελουμε να αποσαφηνησουμε, στην λυση ενος προβληματος. Μετα τα λογια θα πρεπει να απορριπτονται, να πεταγονται. Το να ακολουθεις τυφλα τις προσταγες της γλωσσας σε μια υποτιθεμενη ολοκληρωση, δεν παραγει τιποτα το ουσιαστικο. Οδηγει σε μια δομη η οποια δεν θα εχει τιποτα να κανει με την πραγματικοτητα, θα διαστρεβλωνει την πραγματικοτητα με καταληξη την συγχυση και την απογοητευση."
Το θεμα του Πλευρη θα πρεπει να θεωρηθη οχι πανω στην αρχη της ελευθεριας του λογου, που στην ουσια ερχεται να υποστηριξη μια αλλη αρχη πολυ πιο σημαντικη, που ειναι η αρχη του σεβασμου ανθρωπου προς ανθρωπο, που ο Πλευρης καταφορα εχει καταπατησει οπως αναφερεται σε αυτην την ιστοσελιδα.
Απο την περιγραφη των γεγονοτων, οπως αναφερεται στην Ελευθεροτυπια, η δικη ξεκινησε εκ μερους θιγομενων, και ειναι οι εκπροσωποι της πολιτειας, με τους εισαγγελεις στην προμετωπιδα, ακολουθωντας κατα γραμμα αλλους κανονες, κανονες που διεπουν το συστημα οργανωσης της κοινωνιας, που δημιουργουν τα κωλυματα.
Πανω σε αυτο θα αναφερω μια αξιολογη αντιμετωπιση πανω στο θεμα αυτο, απο τον Αποστολο Δοξιαδη στην αναρτηση με τιτλο "Ο θειος Κουρτ και η Εικασια του ... Προκοπη"
"Όταν ο Κουρτ Γκέντελ, ο πατέρας του φημισμένου Θεωρήματος της Μη-πληρότητας, ρωτήθηκε τι δίδαγμα προσφέρει το έργο του για τα ανθρώπινα πράγματα, είπε: «Μια κοινωνία που προσπαθεί να λειτουργήσει αποκλειστικά και μόνον με βάση τους κανόνες δεν θα μπορέσει ποτέ να λύσει τα προβλήματα που της θέτει η ζωή»."
Φεβρουαρίου 11, 2008
Χαοτικοι ελκυστες δοκιμαζουν και ελεγχουν συνεχως κανονες, κανονισμους, νομους.
Στη σελιδα 231 στο βιβλιο του James Gleick "Χαος, κανοντας μια νεα επιστημη" στην υποσημειωση περιγραφει πως αναπαραγεται ενα συνολο Mandelbrot
"Ενα προγραμμα αναπαραγωγης ενος συνολου Mandelbrot χρειαζεται μονο λιγα ουσιαστικα στοιχεια. Η κυρια μηχανη ειναι μια επαναληπτικη συναρτηση (βροχος) που ξεκινα απο ενα αρχικο μιγαδικο αριθμο c και πανω του εφαρμοζεται ενας αριθμητικος κανονας. Για το συνολο Mandelbrot, ο κανονας αυτος ειναι: z -> z (στο τετραγωνο) + c, οπου z αρχιζει απο το μηδεν και c ειναι ο μιγαδικος αριθμος που αντιστοιχει στο σημειο που βρισκεται υπο δοκιμη. Μηδεν, λοιπον, πολλαπλασιαζεται με τον εαυτο του, και προσθετετε ο αρχικος αριθμος c, λαμβανουμε το αποτελεσμα και πολλαπλασιαζεται με τον εαυτο του, και προσθετετε παλι τον αρχικο αριθμο c, λαμβανουμε το νεο αποτελεσμα, πολλαπλασιαζεται με τον εαυτο του, και προσθετετε τον αρχικο αριθμο, και ουτω καθε εξης."
Επαναληψεις, στην καρδια του μοντελου του Mandelbrot, αποκαλυπτουν μια σειρα εκθαμβωτικων κοσμων. Και αν οι επαναληψεις συνεχιστουν ακαταπαυστα, τα σημεια που απεικονιζονται αδυνατουν να ξεφυγουν απο την ελξη του πεδιου και ισορροπουν μεταξυ ανταγωνιζομενων ελκυστων.
Τι μπορει αυτο να μας πει σχετικα με την ζωη μας; Τους κοσμους που δημιουργουμε και ζουμε;
Οι ιδιες αρχες ισχυουν επισης. Οι επαναληψεις, που εμπνεουν και αναπαραγουν τα μαθηματικα αντικειμενα του Mandelbrot, συμβαινουν και στην καθημερινη μας ζωη. Σιγουρα δεν μπορουν να διατυπωθουν μαθηματικα, με αυστηροτητα η οχι, αλλα ζουν, ειναι εγγενη στους τροπους ζωης που εχουμε επιλεξει, που ξοδευουμε τις ζωες μας. Στις αμετρητες δουλειες, καθηκοντα, εργα που εχουμε επαναλαβει και επαναλαμβανουμε καθημερινα, τους απλους κανονες που διεπουν τις ζωες μας, τις κοινοτητες μας, τους οργανισμους που ειμαστε μερος τους, ολα τα συστηματα που εχουμε χτισει μεχρι τωρα και συνεχιζουμε να οικοδομουμε.
Δεν μπορουμε να τα καθορισουμε, δεν εχουν μια συγκεκριμενη μορφη, διαφευγουν μιας σαφους αιτιολογησης, αλλα παρ 'ολα αυτα υπαρχουν.
Στην ιδια σελιδα συνεχιζει,
"Ενας μιγαδικος αριθμος γραφεται με δυο μερη: για παραδειγμα, 2 + 3i (η διευθυνση για το σημειο με συντεταγμενες 2 ανατολικα και 3 βορεια)."
Και αν η εννοια του μιγαδικου αριθμου δεν εχει αντιστοιχο ομολογο νοημα στη ζωη μας, η γραφικη απεικονηση του αριθμου, το σημειο με συντεταγμενες 2 ανατολικα και 3 βορεια, εχει. Αντιπροσωπευει το σταδιο της υπαρξης μας, την σωματικη, ψυχικη, κοινωνικη κατασταση στην οποια βρισκομαστε, οπως αυτη αποκτηθηκε βασει του συστηματος, που αποτελουμε μερος. Και οι συντεταγμενες μας (ο μιγαδικος μας αριθμος) ειναι συνεπεια των κανονων που οριζουν το συστημα. Οι κανονες αυτοι ειτε ειναι κανονισμοι, διαταξεις, νομοι η οτι αλλο υπαρχει που δικη συνταγων καθοριζουν τα ορια και, επομενως, το μηκος και πλατος της καταστασης μας μεσα στο συστημα.
Στη σελιδα 232, η υποσημειωση συνεχιζει,
"Για να σταματησει αυτη η επαναληπτικη διαδικασια (βροχο), το προγραμμα χρειαζεται να παρακολουθη το τρεχον αθροισμα. Εαν το τρεχον αθροισμα κατευθυνεται προς το απειρο, τοτε μετακινηται ολο και πιο μακρια απο το κεντρο του πεδιου, το αρχικο σημειο c δεν ανηκει στο συνολο Μαντελμπροτ, και αν το τρεχον αθροισμα γινεται μεγαλυτερο απο 2 η μικροτερο απο -2, ειτε για το πραγματικο η φανταστικο μερος του μιγαδικου αριθμου, σιγουρα εκτεινεται στο απειρο - το προγραμμα σταματαει, αρχιζουμε απο την αρχη. Αλλα αν το προγραμμα επαναλαμβανει τον βροχο πολλες φορες χωρις να γινεται μεγαλυτερο απο 2, τοτε αυτο το σημειο c ειναι μερος του συνολου."
Και εδω ειναι που κρινεται, καθοσον συνεχως πειραματιζομαστε και δοκιμαζουμε τις αντοχες ενος συστηματος, εαν η εφαρμογη ενος συγκεκριμενου κανονα τεινει στο απειρο ειτε οχι, αν ανηκει στο συνολο η οχι. Αν ανηκει στο συνολο θα επιτρεψει να συνεχιστουν οι επαναληψεις, και θα εξακολουθησει να ειναι η κατασταση ισορροπημενη κατω απο την επιδραση των υφισταμενων ανταγωνιζομενων ελκυστων. Εαν οχι, θα χαθει για παντα σε ενα μακρινο ταξιδι προς το απειρο και προς την ανυπαρξια. Δεν ειναι μερος του συνολου.
Το χαος επηρεαζει τις ζωες μας, τα συστηματα που φτιαξαμε και φτιαχνουμε και οριζει ποιοι κανονες, ποιοι κανονισμοι, ποιοι νομοι ειναι εφαρμοσιμοι. Αν εχουν μια οποιαδηποτε ευκαιρια. Οποιοσδηποτε κανονας ισοροπει κατω απο την επιρροη των ελκυστικων πεδιων επιβιωνει, εαν οχι, χανεται και οδηγειται στη ληθη. Και αυτο ισχυει για καθε ανθρωπινο συστημα, σε οποιοδηποτε επιπεδο. Οι κανονες, οι κανονισμοι, οι νομοι συνεχως δοκιμαζονται και αν πεσουν εξω απο την επιρροη των ελκυστων δεν εχουν καποια πιθανοτητα επιβιωσης. Καταποντιζονται, καθηλωνονται, εξαφανιζονται για παντα.
Και τι τελικα ειναι αυτο που καθοριζει το ποιον των ελκυστων; Στους οποιους καθε κανονας, καθε ρυθμιση, καθε νομος θα πρεπει να προσελκυονται;
Το ανθρωπινο ατομο ειναι αυτο που καθοριζει τους ελκυστες, καθως ειναι η μοναδα που δημιουργει και παραγει τα συστηματα. Τα μεμονωμενα ατομα ειναι πιο επιρρεπη σε ιδεες. Ιδεες που συνεχως δοκιμαζουν τους κανονες, κανονισμους, νομους και ειναι εκεινη η μοναδα που ελευθερα μπορουν να δημιουργησουν νεες ιδεες, αμεροληπτα, απροσκοπτα απο το ενστικτο και την αγωνια της αυτοσυντηρησης που οργανισμοι και οργανωσεις υποφερουν.
Οι οργανιμοι εχουν δυσκαμπτες δομες, αδυνατουν να προσαρμοστουν τοσο γρηγορα οσο το μεμονομενο ατομο μπορει. Η ιστορια παρεχει αδιαψευστες μαρτυριες απο αμετρητους κανονες και νομους, που εχουν χαθει σε ενα ταξιδι στο απειρο και τη ληθη, καθως δεν ηταν μερος στους ελκυστες λεκανες και ακομα περισσοτεροι καταποντιζονται και θα καταποντιστουν, καθως το ανθρωπινο ειδος πλησιαζει ακομα πιο κοντα προς τον στοχο του.
Chaos attracting basins constantly test norms, regulations, laws.
"Ενα προγραμμα αναπαραγωγης ενος συνολου Mandelbrot χρειαζεται μονο λιγα ουσιαστικα στοιχεια. Η κυρια μηχανη ειναι μια επαναληπτικη συναρτηση (βροχος) που ξεκινα απο ενα αρχικο μιγαδικο αριθμο c και πανω του εφαρμοζεται ενας αριθμητικος κανονας. Για το συνολο Mandelbrot, ο κανονας αυτος ειναι: z -> z (στο τετραγωνο) + c, οπου z αρχιζει απο το μηδεν και c ειναι ο μιγαδικος αριθμος που αντιστοιχει στο σημειο που βρισκεται υπο δοκιμη. Μηδεν, λοιπον, πολλαπλασιαζεται με τον εαυτο του, και προσθετετε ο αρχικος αριθμος c, λαμβανουμε το αποτελεσμα και πολλαπλασιαζεται με τον εαυτο του, και προσθετετε παλι τον αρχικο αριθμο c, λαμβανουμε το νεο αποτελεσμα, πολλαπλασιαζεται με τον εαυτο του, και προσθετετε τον αρχικο αριθμο, και ουτω καθε εξης."
Επαναληψεις, στην καρδια του μοντελου του Mandelbrot, αποκαλυπτουν μια σειρα εκθαμβωτικων κοσμων. Και αν οι επαναληψεις συνεχιστουν ακαταπαυστα, τα σημεια που απεικονιζονται αδυνατουν να ξεφυγουν απο την ελξη του πεδιου και ισορροπουν μεταξυ ανταγωνιζομενων ελκυστων.
Τι μπορει αυτο να μας πει σχετικα με την ζωη μας; Τους κοσμους που δημιουργουμε και ζουμε;
Οι ιδιες αρχες ισχυουν επισης. Οι επαναληψεις, που εμπνεουν και αναπαραγουν τα μαθηματικα αντικειμενα του Mandelbrot, συμβαινουν και στην καθημερινη μας ζωη. Σιγουρα δεν μπορουν να διατυπωθουν μαθηματικα, με αυστηροτητα η οχι, αλλα ζουν, ειναι εγγενη στους τροπους ζωης που εχουμε επιλεξει, που ξοδευουμε τις ζωες μας. Στις αμετρητες δουλειες, καθηκοντα, εργα που εχουμε επαναλαβει και επαναλαμβανουμε καθημερινα, τους απλους κανονες που διεπουν τις ζωες μας, τις κοινοτητες μας, τους οργανισμους που ειμαστε μερος τους, ολα τα συστηματα που εχουμε χτισει μεχρι τωρα και συνεχιζουμε να οικοδομουμε.
Δεν μπορουμε να τα καθορισουμε, δεν εχουν μια συγκεκριμενη μορφη, διαφευγουν μιας σαφους αιτιολογησης, αλλα παρ 'ολα αυτα υπαρχουν.
Στην ιδια σελιδα συνεχιζει,
"Ενας μιγαδικος αριθμος γραφεται με δυο μερη: για παραδειγμα, 2 + 3i (η διευθυνση για το σημειο με συντεταγμενες 2 ανατολικα και 3 βορεια)."
Και αν η εννοια του μιγαδικου αριθμου δεν εχει αντιστοιχο ομολογο νοημα στη ζωη μας, η γραφικη απεικονηση του αριθμου, το σημειο με συντεταγμενες 2 ανατολικα και 3 βορεια, εχει. Αντιπροσωπευει το σταδιο της υπαρξης μας, την σωματικη, ψυχικη, κοινωνικη κατασταση στην οποια βρισκομαστε, οπως αυτη αποκτηθηκε βασει του συστηματος, που αποτελουμε μερος. Και οι συντεταγμενες μας (ο μιγαδικος μας αριθμος) ειναι συνεπεια των κανονων που οριζουν το συστημα. Οι κανονες αυτοι ειτε ειναι κανονισμοι, διαταξεις, νομοι η οτι αλλο υπαρχει που δικη συνταγων καθοριζουν τα ορια και, επομενως, το μηκος και πλατος της καταστασης μας μεσα στο συστημα.
Στη σελιδα 232, η υποσημειωση συνεχιζει,
"Για να σταματησει αυτη η επαναληπτικη διαδικασια (βροχο), το προγραμμα χρειαζεται να παρακολουθη το τρεχον αθροισμα. Εαν το τρεχον αθροισμα κατευθυνεται προς το απειρο, τοτε μετακινηται ολο και πιο μακρια απο το κεντρο του πεδιου, το αρχικο σημειο c δεν ανηκει στο συνολο Μαντελμπροτ, και αν το τρεχον αθροισμα γινεται μεγαλυτερο απο 2 η μικροτερο απο -2, ειτε για το πραγματικο η φανταστικο μερος του μιγαδικου αριθμου, σιγουρα εκτεινεται στο απειρο - το προγραμμα σταματαει, αρχιζουμε απο την αρχη. Αλλα αν το προγραμμα επαναλαμβανει τον βροχο πολλες φορες χωρις να γινεται μεγαλυτερο απο 2, τοτε αυτο το σημειο c ειναι μερος του συνολου."
Και εδω ειναι που κρινεται, καθοσον συνεχως πειραματιζομαστε και δοκιμαζουμε τις αντοχες ενος συστηματος, εαν η εφαρμογη ενος συγκεκριμενου κανονα τεινει στο απειρο ειτε οχι, αν ανηκει στο συνολο η οχι. Αν ανηκει στο συνολο θα επιτρεψει να συνεχιστουν οι επαναληψεις, και θα εξακολουθησει να ειναι η κατασταση ισορροπημενη κατω απο την επιδραση των υφισταμενων ανταγωνιζομενων ελκυστων. Εαν οχι, θα χαθει για παντα σε ενα μακρινο ταξιδι προς το απειρο και προς την ανυπαρξια. Δεν ειναι μερος του συνολου.
Το χαος επηρεαζει τις ζωες μας, τα συστηματα που φτιαξαμε και φτιαχνουμε και οριζει ποιοι κανονες, ποιοι κανονισμοι, ποιοι νομοι ειναι εφαρμοσιμοι. Αν εχουν μια οποιαδηποτε ευκαιρια. Οποιοσδηποτε κανονας ισοροπει κατω απο την επιρροη των ελκυστικων πεδιων επιβιωνει, εαν οχι, χανεται και οδηγειται στη ληθη. Και αυτο ισχυει για καθε ανθρωπινο συστημα, σε οποιοδηποτε επιπεδο. Οι κανονες, οι κανονισμοι, οι νομοι συνεχως δοκιμαζονται και αν πεσουν εξω απο την επιρροη των ελκυστων δεν εχουν καποια πιθανοτητα επιβιωσης. Καταποντιζονται, καθηλωνονται, εξαφανιζονται για παντα.
Και τι τελικα ειναι αυτο που καθοριζει το ποιον των ελκυστων; Στους οποιους καθε κανονας, καθε ρυθμιση, καθε νομος θα πρεπει να προσελκυονται;
Το ανθρωπινο ατομο ειναι αυτο που καθοριζει τους ελκυστες, καθως ειναι η μοναδα που δημιουργει και παραγει τα συστηματα. Τα μεμονωμενα ατομα ειναι πιο επιρρεπη σε ιδεες. Ιδεες που συνεχως δοκιμαζουν τους κανονες, κανονισμους, νομους και ειναι εκεινη η μοναδα που ελευθερα μπορουν να δημιουργησουν νεες ιδεες, αμεροληπτα, απροσκοπτα απο το ενστικτο και την αγωνια της αυτοσυντηρησης που οργανισμοι και οργανωσεις υποφερουν.
Οι οργανιμοι εχουν δυσκαμπτες δομες, αδυνατουν να προσαρμοστουν τοσο γρηγορα οσο το μεμονομενο ατομο μπορει. Η ιστορια παρεχει αδιαψευστες μαρτυριες απο αμετρητους κανονες και νομους, που εχουν χαθει σε ενα ταξιδι στο απειρο και τη ληθη, καθως δεν ηταν μερος στους ελκυστες λεκανες και ακομα περισσοτεροι καταποντιζονται και θα καταποντιστουν, καθως το ανθρωπινο ειδος πλησιαζει ακομα πιο κοντα προς τον στοχο του.
Chaos attracting basins constantly test norms, regulations, laws.
Φεβρουαρίου 02, 2008
Ιδεες και χαος
Oι ιδεες ειναι για να διακινουνται και χωρις ενδοιασμους να διαδινονται οπως λεει και ο πρεζας. Ιδεες που σφυρηλατουνται στο αμονι του μυαλου καθε ατομου, και ετσι σφυρηλατημενες, με μια νεα μορφη παρουσιαζονται μεσα απο κειμενα, για να τις αρπαξει καποιος αλλος και να τις σφυρηλατισει ακομη περισσοτερο, και με την σειρα του να τις παρουσιασει μεσα απο τα δικα του κειμενα, ωστε καποιος αλλος να κανει την ιδια δουλεια και παει λεγοντας.
Εδω εμφανιζεται και η ιδεα του χαους που ειναι δυνατον να πολλαπλασιασει το αποτελεσμα εαν η ιδεα που διακινηται η διαδιδεται επηρρεαση τις αρχικες καταστασεις ενος συστηματος, καθοσον το χαος επερχεται οταν μια αλλαγη γινεται σε εκεινες τις συνθηκες που κρινονται βασικες και θεμελιωδεις σε ενα συστημα. Ειναι εκεινες οι συνθηκες πανω στις οποιες στηριζεται ενα συστημα. Το χαος παρουσιαζει μια ευαισθητη εξαρτηση στις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος. Εαν αυτες οι συνθηκες εππηρεαστουν κατα οποιονδηποτε τροπο κατα μια πολυ μικρη, ακομα και μια θεωρητικα αμελητεα ποσοτητα, ενα πεταγμα μιας πεταλουδας, ειναι ικανη να δημιουργηση πολλαπλασια αποτελεσματα, και ετσι απο μια 'ιδεα' ακατεργαστης ιδεας μπορει να ξεπηδησει μια φουρτουνα, να φουντωσει και να ξεπερασει ορια που στην αρχη ουτε που φανταζοτανε κανεις οτι θα μπορουσε να ξεπερασει.
Ο καθε ενας ειναι διαφορετικος, επομενως και ο τροπος που αντιμετωπιζει μια ιδεα ειναι και αυτος διαφορετικος, και ο καθε ενας θα πρεπει να αισθανεται ελευθερος η μαλλον επιβαλεται να διαδιδει και να διακινει τις ιδεες με τον δικο του μοναδικο τροπο. Θα αναφερθω σε αυτο που εγραψε καποιος στον πρεζα
'για σενα ειναι βωμολοχια για μενα ειναι ποιηση'
αν και δεν βρισκω γιατι καποιος να ενστερνιζεται την βωμολοχια σαν ποιηση, αλλα αυτη η ρηση καταδεικνυει την διαφορετικοτητα στον τροπο αντιμετωπισης μιας ιδεας. Δημιουργει διαφορετικες αντιληψεις, και τις επεξεργαζομαστε αλλοιως ο καθε ενας απο τον αλλο. Αυτην την διαφορετικοτητα θα πρεπει να την εκμεταλευτουμε.
Ο καθε ενας απο εμας εχει αυτην την δυνατοτητα, την ικανοτητα να δημιουργη. Να δημιουργη κατι που δεν υπηρχε πριν. Δεν αρκει να αναφερουμε απλα, να μεταφερουμε τις ιδεες που ο ενας η αλλος σοφος ειπε, οπως αναφερεται και στο σχολιο της ritsmas στο ιστολογιο seeking the ultimate network of knowledge
"... και ειλικρινά την εποχή αποδόμησης της αυθεντίας κάθε είδους ..."
Η ιδεα να μπαινει μεσα στη σμιλη του μυαλου και αφου ξεκοκκαλιστει καλα-καλα, και βγει το ζουμι της, το ζουμι αυτο να γινει μαγια για και να εμφανιστει ξανα, φορωντας μια καινουργια ποδια, την δικια μας ποδια. Και ετσι φρεσκοφορεμενη να την βγαλουμε στο σεριανι για να την δουν και οι αλλοι και να πουν την γνωμη τους.
Ολοι εχουν αυτες τις δυνατοτητες που δεν πρεπει να παραγνωριζονται. Να καταβροχθιζουμε με βουλιμια. Και αφου τα καταβροχθισουμε, και παρουμε δυναμη να τα βγαλουμε ολα στη φορα χωρις ντροπες και μισολογα, χωρις φοβο, με παθος αλλα χωρις αγανακτηση. Οχι ξενερωτες. Εγω ειμαι αυτος και εχω αυτες τις ιδεες. Ακουσε με και ασε με να σε ακουσω. Ειμαι ετοιμος για ολα, ετοιμος ακομα και να τις αλλαξω αλυπητα αν οι ιδεες που λες, βρω οτι ειναι καλυτερες απο τις δικες μου, οπως και επισης περιμενω να κανεις το ιδιο και εσυ.
Κανεις δεν μπορει να ξερει εκ των προτερων εαν καποια συγκεκριμενη ιδεα θα στεριωσει και θα πιασει τοπο, δεν μπορει να προιδεασει τις συνεπειες μιας ιδεας. Ενα ομως ειναι σιγουρο, εαν η ιδεα επηρεασει τις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος αυτη η ιδεα ειναι ικανη να επιφερει αλλαγες δυσαναλογες της αρχικης της σημασιας.
Οι ιδεες προσφερουν την ποικιλοτητα που ειναι αναγκαια σε μια κοινωνια για να δημιουργηση νεους ορους ζωης και να αναπροσαρμωση τις σχεσεις των μελων της μεταξυ τους.
'Τα παντα ρει', οπως ειπε καποιος αρχαιος σοφος. Οτι μενει σταθερο και αμεταβλητο γινεται σαν τα στασιμα νερα. Ελος και βρωμια.
Εδω εμφανιζεται και η ιδεα του χαους που ειναι δυνατον να πολλαπλασιασει το αποτελεσμα εαν η ιδεα που διακινηται η διαδιδεται επηρρεαση τις αρχικες καταστασεις ενος συστηματος, καθοσον το χαος επερχεται οταν μια αλλαγη γινεται σε εκεινες τις συνθηκες που κρινονται βασικες και θεμελιωδεις σε ενα συστημα. Ειναι εκεινες οι συνθηκες πανω στις οποιες στηριζεται ενα συστημα. Το χαος παρουσιαζει μια ευαισθητη εξαρτηση στις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος. Εαν αυτες οι συνθηκες εππηρεαστουν κατα οποιονδηποτε τροπο κατα μια πολυ μικρη, ακομα και μια θεωρητικα αμελητεα ποσοτητα, ενα πεταγμα μιας πεταλουδας, ειναι ικανη να δημιουργηση πολλαπλασια αποτελεσματα, και ετσι απο μια 'ιδεα' ακατεργαστης ιδεας μπορει να ξεπηδησει μια φουρτουνα, να φουντωσει και να ξεπερασει ορια που στην αρχη ουτε που φανταζοτανε κανεις οτι θα μπορουσε να ξεπερασει.
Ο καθε ενας ειναι διαφορετικος, επομενως και ο τροπος που αντιμετωπιζει μια ιδεα ειναι και αυτος διαφορετικος, και ο καθε ενας θα πρεπει να αισθανεται ελευθερος η μαλλον επιβαλεται να διαδιδει και να διακινει τις ιδεες με τον δικο του μοναδικο τροπο. Θα αναφερθω σε αυτο που εγραψε καποιος στον πρεζα
'για σενα ειναι βωμολοχια για μενα ειναι ποιηση'
αν και δεν βρισκω γιατι καποιος να ενστερνιζεται την βωμολοχια σαν ποιηση, αλλα αυτη η ρηση καταδεικνυει την διαφορετικοτητα στον τροπο αντιμετωπισης μιας ιδεας. Δημιουργει διαφορετικες αντιληψεις, και τις επεξεργαζομαστε αλλοιως ο καθε ενας απο τον αλλο. Αυτην την διαφορετικοτητα θα πρεπει να την εκμεταλευτουμε.
Ο καθε ενας απο εμας εχει αυτην την δυνατοτητα, την ικανοτητα να δημιουργη. Να δημιουργη κατι που δεν υπηρχε πριν. Δεν αρκει να αναφερουμε απλα, να μεταφερουμε τις ιδεες που ο ενας η αλλος σοφος ειπε, οπως αναφερεται και στο σχολιο της ritsmas στο ιστολογιο seeking the ultimate network of knowledge
"... και ειλικρινά την εποχή αποδόμησης της αυθεντίας κάθε είδους ..."
Η ιδεα να μπαινει μεσα στη σμιλη του μυαλου και αφου ξεκοκκαλιστει καλα-καλα, και βγει το ζουμι της, το ζουμι αυτο να γινει μαγια για και να εμφανιστει ξανα, φορωντας μια καινουργια ποδια, την δικια μας ποδια. Και ετσι φρεσκοφορεμενη να την βγαλουμε στο σεριανι για να την δουν και οι αλλοι και να πουν την γνωμη τους.
Ολοι εχουν αυτες τις δυνατοτητες που δεν πρεπει να παραγνωριζονται. Να καταβροχθιζουμε με βουλιμια. Και αφου τα καταβροχθισουμε, και παρουμε δυναμη να τα βγαλουμε ολα στη φορα χωρις ντροπες και μισολογα, χωρις φοβο, με παθος αλλα χωρις αγανακτηση. Οχι ξενερωτες. Εγω ειμαι αυτος και εχω αυτες τις ιδεες. Ακουσε με και ασε με να σε ακουσω. Ειμαι ετοιμος για ολα, ετοιμος ακομα και να τις αλλαξω αλυπητα αν οι ιδεες που λες, βρω οτι ειναι καλυτερες απο τις δικες μου, οπως και επισης περιμενω να κανεις το ιδιο και εσυ.
Κανεις δεν μπορει να ξερει εκ των προτερων εαν καποια συγκεκριμενη ιδεα θα στεριωσει και θα πιασει τοπο, δεν μπορει να προιδεασει τις συνεπειες μιας ιδεας. Ενα ομως ειναι σιγουρο, εαν η ιδεα επηρεασει τις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος αυτη η ιδεα ειναι ικανη να επιφερει αλλαγες δυσαναλογες της αρχικης της σημασιας.
Οι ιδεες προσφερουν την ποικιλοτητα που ειναι αναγκαια σε μια κοινωνια για να δημιουργηση νεους ορους ζωης και να αναπροσαρμωση τις σχεσεις των μελων της μεταξυ τους.
'Τα παντα ρει', οπως ειπε καποιος αρχαιος σοφος. Οτι μενει σταθερο και αμεταβλητο γινεται σαν τα στασιμα νερα. Ελος και βρωμια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)