Oι ιδεες ειναι για να διακινουνται και χωρις ενδοιασμους να διαδινονται οπως λεει και ο πρεζας. Ιδεες που σφυρηλατουνται στο αμονι του μυαλου καθε ατομου, και ετσι σφυρηλατημενες, με μια νεα μορφη παρουσιαζονται μεσα απο κειμενα, για να τις αρπαξει καποιος αλλος και να τις σφυρηλατισει ακομη περισσοτερο, και με την σειρα του να τις παρουσιασει μεσα απο τα δικα του κειμενα, ωστε καποιος αλλος να κανει την ιδια δουλεια και παει λεγοντας.
Εδω εμφανιζεται και η ιδεα του χαους που ειναι δυνατον να πολλαπλασιασει το αποτελεσμα εαν η ιδεα που διακινηται η διαδιδεται επηρρεαση τις αρχικες καταστασεις ενος συστηματος, καθοσον το χαος επερχεται οταν μια αλλαγη γινεται σε εκεινες τις συνθηκες που κρινονται βασικες και θεμελιωδεις σε ενα συστημα. Ειναι εκεινες οι συνθηκες πανω στις οποιες στηριζεται ενα συστημα. Το χαος παρουσιαζει μια ευαισθητη εξαρτηση στις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος. Εαν αυτες οι συνθηκες εππηρεαστουν κατα οποιονδηποτε τροπο κατα μια πολυ μικρη, ακομα και μια θεωρητικα αμελητεα ποσοτητα, ενα πεταγμα μιας πεταλουδας, ειναι ικανη να δημιουργηση πολλαπλασια αποτελεσματα, και ετσι απο μια 'ιδεα' ακατεργαστης ιδεας μπορει να ξεπηδησει μια φουρτουνα, να φουντωσει και να ξεπερασει ορια που στην αρχη ουτε που φανταζοτανε κανεις οτι θα μπορουσε να ξεπερασει.
Ο καθε ενας ειναι διαφορετικος, επομενως και ο τροπος που αντιμετωπιζει μια ιδεα ειναι και αυτος διαφορετικος, και ο καθε ενας θα πρεπει να αισθανεται ελευθερος η μαλλον επιβαλεται να διαδιδει και να διακινει τις ιδεες με τον δικο του μοναδικο τροπο. Θα αναφερθω σε αυτο που εγραψε καποιος στον πρεζα
'για σενα ειναι βωμολοχια για μενα ειναι ποιηση'
αν και δεν βρισκω γιατι καποιος να ενστερνιζεται την βωμολοχια σαν ποιηση, αλλα αυτη η ρηση καταδεικνυει την διαφορετικοτητα στον τροπο αντιμετωπισης μιας ιδεας. Δημιουργει διαφορετικες αντιληψεις, και τις επεξεργαζομαστε αλλοιως ο καθε ενας απο τον αλλο. Αυτην την διαφορετικοτητα θα πρεπει να την εκμεταλευτουμε.
Ο καθε ενας απο εμας εχει αυτην την δυνατοτητα, την ικανοτητα να δημιουργη. Να δημιουργη κατι που δεν υπηρχε πριν. Δεν αρκει να αναφερουμε απλα, να μεταφερουμε τις ιδεες που ο ενας η αλλος σοφος ειπε, οπως αναφερεται και στο σχολιο της ritsmas στο ιστολογιο seeking the ultimate network of knowledge
"... και ειλικρινά την εποχή αποδόμησης της αυθεντίας κάθε είδους ..."
Η ιδεα να μπαινει μεσα στη σμιλη του μυαλου και αφου ξεκοκκαλιστει καλα-καλα, και βγει το ζουμι της, το ζουμι αυτο να γινει μαγια για και να εμφανιστει ξανα, φορωντας μια καινουργια ποδια, την δικια μας ποδια. Και ετσι φρεσκοφορεμενη να την βγαλουμε στο σεριανι για να την δουν και οι αλλοι και να πουν την γνωμη τους.
Ολοι εχουν αυτες τις δυνατοτητες που δεν πρεπει να παραγνωριζονται. Να καταβροχθιζουμε με βουλιμια. Και αφου τα καταβροχθισουμε, και παρουμε δυναμη να τα βγαλουμε ολα στη φορα χωρις ντροπες και μισολογα, χωρις φοβο, με παθος αλλα χωρις αγανακτηση. Οχι ξενερωτες. Εγω ειμαι αυτος και εχω αυτες τις ιδεες. Ακουσε με και ασε με να σε ακουσω. Ειμαι ετοιμος για ολα, ετοιμος ακομα και να τις αλλαξω αλυπητα αν οι ιδεες που λες, βρω οτι ειναι καλυτερες απο τις δικες μου, οπως και επισης περιμενω να κανεις το ιδιο και εσυ.
Κανεις δεν μπορει να ξερει εκ των προτερων εαν καποια συγκεκριμενη ιδεα θα στεριωσει και θα πιασει τοπο, δεν μπορει να προιδεασει τις συνεπειες μιας ιδεας. Ενα ομως ειναι σιγουρο, εαν η ιδεα επηρεασει τις αρχικες συνθηκες ενος συστηματος αυτη η ιδεα ειναι ικανη να επιφερει αλλαγες δυσαναλογες της αρχικης της σημασιας.
Οι ιδεες προσφερουν την ποικιλοτητα που ειναι αναγκαια σε μια κοινωνια για να δημιουργηση νεους ορους ζωης και να αναπροσαρμωση τις σχεσεις των μελων της μεταξυ τους.
'Τα παντα ρει', οπως ειπε καποιος αρχαιος σοφος. Οτι μενει σταθερο και αμεταβλητο γινεται σαν τα στασιμα νερα. Ελος και βρωμια.
