Εν τελει κανενας δεν μπορει να προδικαση τι θα βγει απο μια τυχαια ενασχοληση πανω σε ενα κοινοτυπο θεμα. Το εναυσμα δοθηκε απο το ιστολογιο του JUNGLE-Report που αναπτυσει την θεση του για την υποθεση Πλευρη, και την επικειμενη δικη του, στο ποστο με τιτλο "Γιατί ΝΑΙ στην καταδίκη Πλεύρη;"
Η ολη υποθεση και τα επιχειρηματα που αναπτυχθηκαν με εβαλαν σε σκεψεις. Κατα αρχην συμφωνουσα με την επιχειρηματολογια του JUNGLE-Report, αλλα μετα, αφου διαβασα την αντ-επιχειρηματολογια, συμφωνουσα και με αυτην. Τι στο διαλο γινεται εδω. Φασκω και αντιφασκω ακομα και μεσ' τον ιδιο τον εαυτο μου, ποσο περισσοτερο μεταξυ των επιχειρηματολογουντων στα σχολια αυτου του ιστολογιου, αλλα οχι μονο. Τα ιδια αναπτυσονταν και στο ιστολογιο ροιδη εμμονες με τιτλο "«Ο Έλλην Γκέμπελς» είναι νομίζω ένας πετυχημένος τίτλος" καθως και μια εμπεριστατωμενη αναπτυξη του ολου σκηνικου περιγραφεται σε αυτο το αρθρο "Η δεύτερη δίκη του Ταλμούδ" της Ελευθεροτυπιας.
Χωρις να επεκτεινωμε περισσοτερο, γιατι δεν εχω και καιρο, ολα αυτα μου θυμισαν προηγουμενες σκεψεις που εγραψα σε αυτο το ιστολογιο, και ειχαν να κανουν με το θεωρημα του Γκεντελ για τα μαθηματικα που ομως ξεπερναει τα μαθηματικα και υπεισερχεται και σε πολλες αλλες ανθρωπινες ενασχολησεις. Γενικα οτι εχει να κανει με συστηματα, πες τα συστηματα αξιωματων η formal systems η συμβολικα συστηματα.
Το θεωρημα της μη πληροτητας του Κουρτ Γκεντελ συνοψιζεται σε αυτην την ιστοσελιδα που παρ' ολο που δεν συμφωνω με την γραμμη πλευση της, βρισκω οτι το site ειναι αξιολογο.
"Σύμφωνα με το θεώρημα αυτό, οποιοδήποτε σύστημα αξιωμάτων, περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα."
Γενικα, η συγχιση που αισθανθηκα προηγουμενα, καθως και οι ανομοιοτητες στις θεσεις που αναπτυχθηκαν στα σχολια απο τα παραπανω ιστολογια, πηγαζει απο μια υπερβολικη σιγουρια οτι η γλωσσα θα λυσει ολα τα προβληματα. Αλλα η γλωσσα σαν συμβολικο συστημα που ειναι, ερχεται συνεχεια σε αντιφασεις. Πως μπορει κανεις να εξηγησει αλλοιως, οτι μεσα σε ενα συμβολικο συστημα, υπαρχουν προτασεις που δεν μπορουμε να διευρευνησουμε αν ειναι αληθεις η ψευδεις, με τα μεσα που μας δινει το ιδιο το συστημα? Μια χωρις τελειωμο συγκρουση αναμεσα στο τι ειναι αληθες η ψευδος, εγγενες στο συστημα, οπως οριζεται απο το θεωρημα του Γκεντελ.
Η γλωσσα ειναι εργαλειο δεν ειναι αυτοσκοπος και αναφερω
εκει οτι
"Και το θεωρημα του Godel ισχυει κυριως για την ιδια γλωσσα, ενα καθαρα συμβολικο συστημα σε μια ματαιη προσπαθεια να ειναι περιεκτικη, και οπως επισημαινει ο Eric, ειναι βεβαιο οτι θα καταληξουν σε παραδοξες αντιφασεις. Καποιος πρεπει να εμμενει στη γλωσσα, στο βαθμο που οι λεξεις, τα συμβολα που χρησιμοποιουνται, εξυπηρετουν τον σκοπο τους για την επιτευξη της εννοιας που θελουμε να αποσαφηνησουμε, στην λυση ενος προβληματος. Μετα τα λογια θα πρεπει να απορριπτονται, να πεταγονται. Το να ακολουθεις τυφλα τις προσταγες της γλωσσας σε μια υποτιθεμενη ολοκληρωση, δεν παραγει τιποτα το ουσιαστικο. Οδηγει σε μια δομη η οποια δεν θα εχει τιποτα να κανει με την πραγματικοτητα, θα διαστρεβλωνει την πραγματικοτητα με καταληξη την συγχυση και την απογοητευση."
Το θεμα του Πλευρη θα πρεπει να θεωρηθη οχι πανω στην αρχη της ελευθεριας του λογου, που στην ουσια ερχεται να υποστηριξη μια αλλη αρχη πολυ πιο σημαντικη, που ειναι η αρχη του σεβασμου ανθρωπου προς ανθρωπο, που ο Πλευρης καταφορα εχει καταπατησει οπως αναφερεται σε αυτην την ιστοσελιδα.
Απο την περιγραφη των γεγονοτων, οπως αναφερεται στην Ελευθεροτυπια, η δικη ξεκινησε εκ μερους θιγομενων, και ειναι οι εκπροσωποι της πολιτειας, με τους εισαγγελεις στην προμετωπιδα, ακολουθωντας κατα γραμμα αλλους κανονες, κανονες που διεπουν το συστημα οργανωσης της κοινωνιας, που δημιουργουν τα κωλυματα.
Πανω σε αυτο θα αναφερω μια αξιολογη αντιμετωπιση πανω στο θεμα αυτο, απο τον Αποστολο Δοξιαδη στην αναρτηση με τιτλο "Ο θειος Κουρτ και η Εικασια του ... Προκοπη"
"Όταν ο Κουρτ Γκέντελ, ο πατέρας του φημισμένου Θεωρήματος της Μη-πληρότητας, ρωτήθηκε τι δίδαγμα προσφέρει το έργο του για τα ανθρώπινα πράγματα, είπε: «Μια κοινωνία που προσπαθεί να λειτουργήσει αποκλειστικά και μόνον με βάση τους κανόνες δεν θα μπορέσει ποτέ να λύσει τα προβλήματα που της θέτει η ζωή»."
