Η κοινωνία και η πολιτεία δίνει τις αφορμές

Σχολιο ανωνυμου στο ποστ "ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ...ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ;;;" του ΠΡΕΖΑ ΤV.

"At 1:46 μμ, Anonymous Ανώνυμος

Η κοινωνία και η πολιτεία δίνει τις αφορμές

Η δολοφονία δεν ήταν η μόνο η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τα αίτια και τις αφορμές τις δίνει καθημερινά αυτή η κοινωνία και αυτή η πολιτεία που καταστρέφει την αξιοπρέπεια, τα όνειρα και τις προσδοκίες όλων των παιδιών με τον τρόπο που λειτουργεί και με τα παραδείγματα που δίνει.. Αλήθεια, αν η Ελλάδα μας ήταν πραγματικά ένα κράτος δικαίου και δεν έδινε τις αφορμές, θα υπήρχαν όλες αυτές οι καταστροφές και θα όπλιζαν με οργή τους νέους μας;

Η ψυχή των παιδιών μας εκτελείται καθημερινά όταν βλέπουν τους γονείς τους άνεργους, όταν πηγαίνουν σε σχολεία-ερείπια, όταν τους παίρνουν το σπίτι οι τράπεζες, όταν ακούνε να διακινούνται δισεκατομμύρια ευρώ από κράτος και εκκλησία για μίζες και κομπίνες, όταν τα αδέρφια τους δεν μπορούν να βρουν δουλειά γιατί κυριαρχεί η αναξιοκρατία και το ρουσφέτι, όταν δεν τιμωρείται ποτέ και κανείς υπεύθυνος για τα σκάνδαλα σε αυτή τη χώρα, όταν η αστυνομία αντιμετωπίζει τους πολίτες πάντα με καχυποψία και εξαντλεί την αυστηρότητά της σε όλους πλην των επωνύμων, όταν δεν λειτουργεί η δικαιοσύνη και κυριαρχεί η ατιμωρησία, όταν τα ΜΜΕ προβάλουν σκουπίδια ως πρότυπα, όταν οι πνευματικοί άνθρωποι είναι ανύπαρκτοι και όταν οι πολιτικοί δεν έχουν όραμα και είναι ανίκανοι και εξαρτημένοι από συμφέροντα και δημοσκοπήσεις, όταν μετακυλύουν τις ευθύνες τους πάντα και ποτέ δε φταίνε σε τίποτα..

Και τώρα όλοι εμείς, η κοινωνία των υποκριτών και των βολεμένων ζητάμε τα ρέστα; από ποιούς; Από τους νέους που εμείς αναθρέψαμε μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον; Δεν είναι επόμενο η νοσηρότητα να γεννά νοσηρότητα; Που είναι η αυτοκριτική μας ως κοινωνία; Πού είναι η ευθύνη μας για την ανυπαρξία της συλλογικότητας; Πού είναι η ευθύνη μας για το ότι με την ψήφο μας ανακυκλώνουμε ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα εκλέγοντας κάθε φορά τους ίδιους ανίκανους στις ίδιες καρέκλες;

Πότε η κοινωνία και η πολιτεία συνδιαλέχτηκε με τη νεολαία για να κάνει τώρα ότι δήθεν αγανακτεί μαζί της που αντιδρά; Από μια νεολαία άνεργη, χωρίς προοπτικές, καταπιεσμένη, υποτιμημένη, που εισπράττει μόνο βία, φόβο, αναξιοκρατία και κλοπή της δημόσιας περιουσίας από τους ίδιους τους πολιτικούς πώς και με τι μούτρα ζητάμε να μην σπάσει, να μην κλέψει, να μην αντιδράσει και να μείνει ψύχραιμη;

Αφού τους κάψαμε, ζητάμε να μην καίνε, αφού σπάσαμε τον κόσμο τους, ζητάμε να μην σπάνε, αφού τους καταληστέψαμε, ζητάμε να μην κλέβουν, αφού τους υποτιμήσαμε, τους ραπίσαμε, τους απογοητεύσαμε, τους αδικήσαμε και στο τέλος τους σκοτώσαμε, ζητάμε να σεβαστούν... Ποιόν να σεβαστούν πλέον, και γιατί να το κάνουν;"

Σκεψεις νηφαλιες, νυστερι. Μακρυα απο οποιαδηποτε σκοπιμοτητα, μακρυα απο γραμμες, μια αυθορμητη προσωπικη ματυρια για τους λογους που οδηγησαν στην παρουσα κατασταση. Χτυπαει στην ουσια, χωρις να αποπροσανατολιστει προς ατραπους που διαστρεβλωνουν την σημασια των γεγονοτων που συμβαινουν αυτες τις μερες.