Κατι διαβασα σε αυτην την αναρτηση, "Human values, not tabloid values", by Francesca Klug, 26 March 2010 και πως στο διαλο, την συνεδεσα με τους αλλαλαγμους πολλων ειδημονων που κατα διαστηματα ετυχε να διαβασω, ειδικα σε αυτο το ιστολογιο.
"Thus he signals an important disassociation from the contrasting moral claim that liberties have a nationality, called “British,” are rooted in this soil, and must be embraced by “outsiders” seeking to become “one of us”."
Αν αλλαξεις το “British” με το "Ελληνες", θα βρεις τις ομοιοτητες και θα εξαλειψεις τις διαφορες.
Η ελλαδα, ελληνες μπλεγμενοι, βουτηγμενοι μεχρι τα μπουνια. Βλεπουν τα δεντρα και χανουν το δασος. Χανονται μεσα στην πολυπλοκοτητα που δημιουργουν οι ανθρωπινες σχεσεις, τυρβαζουν αλλαλαζοντας, τραβιωνται απο τα μαλλια, τα δικα τους και των αλλων, πνιγονται σε μια κουταλια νερο που λεει ο λογος, και αυτο γιατι δεν κοιταζουν περα απο την μυτη τους.
Ο κοσμος τους ολοκληρος, η κουταλια τους. Τρικυμιες και θαλασσοταραχες στην κουταλια τους.
Και η κουταλια της μονο μια σταλα σε εναν ωκεανο που βραζει απο το ενα περας της γης στο αλλο. Ο ωκεανος, η απεραντη πολυπλοκοτητα που οι ανθρωποι αυτης της γης εχουνε δημιουργησει, που ειτε το θελουμε ειτε οχι, το αγνοουμε, συνειδητα και/η υποσυνειδητα, η οχι, αλλα ασυνειδητα αυτος ο ωκεανος της απεραντης πολυπλοκοτητας ειναι συγκοινωντα δοχεια απο ολες τις μυριαδες κουταλιες μεσα του.
Κουταλιες στην ελλαδα, στην τουρκια, στην βρεττανια και σε ολα τα αλλα μερη ανα την υφηλιο, η καθε μια με τις επι μερους συνθηκες της, και οταν χανομαστε μεσα σε αυτες τις επι μερους συνθηκες, απελπισια σκετη. Δαγκανες που μαγκωνουν τις ψυχες μας.
Η επικοινωνια που στην εποχη μας, και με το διαδικτυο, εχει ξεπερασει απιθανα ορια, που κανενα ανθρωπινο μυαλο ειχε ποτε φανταστει, εχει ανοιξει μπουκαπορτες. Χοανες ολακερες. Βεβαια προσκρουει σε ενα κολαφο, την γλωσσα. Δυσκολευει την επικοινωνια, δυσχεραινει την προσβαση μεσα απο τους διαυλους. Η τεχνολογια στα σπαργανα, η αγγλικη, πρακτικα μια παγκοσμια γλωσσα, οπως η ελληνικη σε μια αλλη φαση της ανθρωπινης ιστοριας διευκολυνει, ανοιγει διαυλους, διαυλους τοσο δα, προσωπικους διαυλους για τον καθε ενα μας ξεχωριστα, που ολοι μαζι γινονται χειμαρος και ικανος να παρασυρει τα παντα στο διαβα του.
Παρα τις δυσκολιες η επικοινωνια σιγα-σιγα αναπτυσσεται, εξελισσεται. Αλλα τωρα προσκρουει σε ενα αλλο πιο παραλογο εμποδιο. Τις μικροτητες της ανθρωπινης νοησης. Τα καναλια στομωνουν.
Κουταλιες που με πεισμα αντιστεκονται, ακρατος σωβινισμος, συνηθειες αιωνων στοιβαγμενες σε σωρρους μεσα στις ψυχες των ανθρωπων, .. ενα baggage που απεγνωσμενα προσπαθουν να ξεφορτωθουν, που ειναι επιτακτικη αναγκη να ξεφυγουν απο τα δεσμα του, το απαιτουν οι περιστασεις.
Σωβινισμος, μαζι με το τσιρακι του, την εξουθενωτικη προσκολληση του ανθρωπου με το χρημα, σε εναν ανιερο συνδυασμο ερχετε ετσιθελικα για να κλεισει τους διαυλους, να απομονωσει τις κουταλιες την μια απο την αλλη, με τελικο προορισμο, κουταλιες ως ελη και τεναγη.
Η ολοκληρωση της αποστολης του ανθρωπινου ειδους σε αυτον τον πλανητη, επιβαλλει να απελευθερωθει ο ανθρωπος απο την εξουθενωτικη προσκοληση στο χρημα, τον κολαουζο του ανθρωπινου ειδους, το παρασιτο που κατατρωγει τις σαρκες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου