ξεκαθαριζοντας τις εννοιες δεξιος και αριστερος
Η εννοια δεξιος, η πεμπτουσια του, η ατομικοτητα, ριζωμενη βαθεια σε καθε ατομο απο γεννησιμιου του. Οτι ειναι αυτος και κανενας αλλος, στον κοσμο ολοκληρο. Οτι ειναι στο κεντρο, και ο κοσμος ολακερος δεν μπορει παρα να γυριζει γυρω του. Η μοναδικοτητα του εμπεδωμενη μεσα στις σκεψεις του, και απο αυτο πηγαζει και η ελευθερια της σκεψης, βουλησης και πραξης.
Αλλα πως γινεται οταν στην ασκηση αυτης της μοναδικοτητας, παγιδευεται σε συντηρητικες θεσεις και αντιληψεις. Το χρημα.
Η μοναδικοτητα του, αντι να γινεται ενα στοιχειο που συνεχεια να τον ωθει να εξασκει την σκεψη του, να δημιουργει καινουριες ιδεες, εχοντας υποψιν οτι οι εννοιες, φιλελευθερος, προοοδευτικος, σκεψη ελευθερη, προοδος, αλλαγη, παντα δημιουργει, ποτε δεν μενει στασιμος, στατικος, ειναι συνυφασμενες με την εννοια του δεξιου, που ερχεται σε αντιθεση και ανα ποφευκτα σε συγκρουση με αυτα που η εννοια συντηρητισμός φερνει στο μυαλο. Την διατηρηση στασεων, καταστασεων, θεσεων ως εχει. Μια στατικη θεωρηση των πραγματων. Η μοναδικοτητα να εννοειται σαν την διατηρηση της θεσης ενος ατομου στον κοινωνικο του χωρο, δια μεσου της επιβιωσης κατα αρχην και στην συνεχεια την επιβολη της παρουσιας του ατομου στο περιβαλλον του. Η ατομικοτητα παραποιειται και παραποιει. Οριζεται μεσα στα στενα ορια της φυσικης υποστασης του ατομου. Η φυσικη υποσταση παιρνει η της δινονται μεγαλυτερες διαστασεις.
Και εδω μπαινει η αφελεια και η απλοικοτητα μιας τετοιας παραδοχης. Κατι σαν μια ελαφροσυνη, αγνοια, ψευδαισθηση, αυταπατη η ολα μαζι που η σταση οτι ο κοσμος ολος ειναι .. 'εγω', στον κοσμο ολο υπαρχει μονο εγω, οτι ο κοσμος ολος γυριζει απο το κεντρο που ειναι το εγω του καθε ανθρωπου.
Η σταση του 'εγω και κανενας αλλος' που οδηγει σε συγκρουσεις αναποφευκτες, καθως στον κοσμο δεν ειναι μονο ενας, ασχετα με το τι νοιωθει ο καθενας. Επερχεται η προσγειωση απο το γεγονος οτι δεν ειμαστε μονοι σε αυτον τον κοσμο.
Εδω υπεισερχεται το ατοπον, το ασυμβατο. Οι κοινωνιες φτιαχνονται απο ανθρωπους, που δρουν σαν μοναδες, με την καθε μοναδα να θεωρει τον εαυτον της μοναδικη. Οι μοναδες αντιστεκονται στην ενσωματωση τους στο συνολο.
Το ολον απαρτιζεται απο μοναδες, (unwilling to participate in the creation of the whole, they are not made, to make wholes, but they have to), που δεν θελουν να συμμετασχουν στην δημιουργια του ολου, δεν ειναι φτιαγμενες για αυτο, αλλα πρεπει, εξαναγκαζονται.
Οι κοινωνιες φτιαχνονται απο μοναδες ασυμβατες η μια με την αλλη. Οι δεσμοι που τους ενωνουν και τους κρατουν σε ισσοροπια, απο την μια μπορει να πεις οτι ειναι ευθραυστοι, αλλα απο την αλλη δυνατοι πανισχυροι. Η αδρανεια, η δυναμη που χρειαζεται για να κρατησεις ασυμβατες μοναδες μαζι ειναι οσο μεγαλυτερη ειναι και η ασυμβατοτητα τους.
Η εννοια του αριστερου πηγαζει απο την πραγματικοτητα. Οτι δεν ειμαστε μονοι σε αυτην τον κοσμο. Ειναι αυτη η ιδιοτητα του περιβαλλοντος που επιβαλει στο ατομο την παρουσια των αλλων ατομων, που μας προσγειωνει στην πραγματικοτητα. Οτι ο κοσμος ειναι φτιαγμενος και απο αλλες μοναδες, με την καθε μια μοναδα να θεωρει οτι ειναι 'αυτος και κανενας αλλος'.
Ο δεξιος και ο αριστερος ειναι μεσα στον καθενα μας. Οι εννοιες δεξιος και αριστερος συνυπαρχουν μεσα μας, η ατομικοτητα μας και το ανεξελεγκτο 'εγω' μας και η προσγειωση στο οτι δεν ειμαστε μονοι σε αυτον τον κοσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου