Το γιασεμι μου μυρισε ...

2:46 πμ και τι να πω!!
Το γιασεμι που πριν απο δυο μερες φυτεψα κοντα στο φραχτη μοσχοβολησε καθως το μυρισα. Ευωδια!! Το τσιφτετελι που χορευανε μεσ' το κεφι τους, αλλοκοτοι χορευτες με τοση μαεστρια, στριφογυριζει ακομη στο μυαλο μου. Τι ειναι αυτο που σκεφτομουν καθως τους εβλεπα να χορευουν. Δεν υπαρχουν ορια. Ηλικιας! Το ματι μου, που λενε, ειχε πεσει για μια στιγμη, ελκωμενο απο την χαρη που εξεπεμπε, σε καποιον που τα ασπρα μαλλια του προδιναν την ηλικια του. Θα ηταν σαραντα η και πενηντα χρονων, αλλα μονο τα ασπρα μαλλια του, που διακρινονταν ακομη και απο την καπως μακρινη αποσταση, καθως και η καπως μεγαλουτσικη κοιλια του, προδιναν την ηλικια. Αλλα φευ, τιποτα απο ολα αυτα δεν προδικαζε το θεαμα, καθως και την αισθηση αρμονιας που ανεδινε καθως στροβιλιζονταν παθιασμενα, ατακα στον ρυθμο του τραγουδιου που απλοχερα σκορπουσαν τα μεγαφωνα, σπαζοντας την γαληνη, μεσ' την προσχαρη δροσια αυτης της νυχτας του Ιουλη.
Τα χερια του, στο υψος των ωμων του πετουσαν σε καθε μουσικο κελευσμα του τραγουδιστη. Αρμονια πληρης, νοτας και κινησης. Το κελαρισμα της φωνης ανεβαινε, το τεμπο στην κινηση χεριων, ποδιων κι ολοκληρου του σωματος πιστα ακολουθουσε. Η καθε στροφη της μελωδιας του τραγουδιου ακολουθουνταν απο ενα ταχυ, αναλαφρο, αερινο στροβιλισμα γυρω απο τον εαυτο του και παλι αργα, ραθυμα. Ηχος και κινηση πληρως εναρμονισμενα. Και η γλυκια μεθη απο την κρυα, γλυκοπιοτη μπυρα συμπληρωνε τους τονους. Τα συναρμολογουσε ολα μαζι. Εδινε το γλυκο της το νοημα. Δημιουργουσε αυτον τον απομακρο, αλοκοτο κοσμο.
Μια τοσο δα φευγαλεα στιγμη αποτυπωνοταν ανεξιτηλα μεσα στην μνημη, επισκιαζοντας με παρησσια τις μυριες στιγμες που βομβαρδισαν αδιακοπα την μνημη σ' ολη την διαρκεια της ημερας που εδυσε.
Και μηπως ηταν μονο αυτη η οπτασια. Παραπερα στην απλοχερη πλατεια και αλλοι προθυμοι χορευτες, συνεπαρμενοι απο την μουσικη, βαθεια μεσ' την μυσταγωγια ανεδιναν με τον δικο τους μοναδικο τροπο την ιδια ολοκληρωση, την ιδια χαρη.

Αποκλείστε όλους τους πολιτικούς από τα ΜΜΕ

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό του πολιτικού λόγου και ο κορεσμός που πραγματοποιείται από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Άμα αναζητήσουμε τα στοιχεία που καθορίζουν τον πολιτικό λόγο θα βρούμε πολλά σημεία που μια ορθολογική ανάλυση θα φανερώσει ότι αλλά λέγονται και αλλά εννοούνται.
Ο πολιτικός λόγος είναι διφορούμενος ο δεν γίνεται διάλογος αλλά προσπάθειες διαστρέβλωσης των λεγόμενων των αντιπάλων πολιτικών και ποτέ κανείς πολιτικός δεν θα απαντήσει με ειλικρίνεια μια συγκεκριμένη ερώτηση γιατί πρωταρχικός στόχος είναι να πουλήσει το πολιτικό προϊόν του χωρίς ενδοιασμούς και οι μόνοι κανόνες που ακολουθούν είναι αυτοί που ευνοούν την προώθηση του προϊόντος του.
Ο πολιτικός δεν διαφέρει καθόλου από τον διαφημιστή που θα σκαρφιστεί ένα έξυπνο τέχνασμα για να τραβηξη την προσοχή του κοινού προς το προϊόν που διαφημίζει.
Αυτά που λέγονται δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα, είναι μόνο προσωπικές ερμηνείες διαστρεβλωμένες.
Κάναμε ένα παρά πολύ επιτυχημένο συνέδριο. Κρύβουν αυτό που είδαν, τις πραγματικές τους εμπειρίες και λένε αυτό που νομίζουν ότι ο ακροατής θέλει να ακούσει. Το τι ο ακροατής θέλει να ακούσει είναι κάτι που μονό ο κάθε ένας ακροατής ατομικά ξέρει και κανένας άλλος, όση εξυπνάδα και χρησιμοποίηση ποτέ δεν θα μπορέσει να μαντέψει. Με αποτέλεσμα ο λόγος του πολιτικού δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία γιατί δεν απεικονίζει τα γεγονότα όπως ακριβώς αυτά έγιναν και ακόμη περισσότερο δεν αποτελούν πιστή μαρτυρία του εν λόγω πολιτικού και επομένως δεν γίνεται πιστευτή. Οι εμπειρίες που αναφέρει δεν αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές εμπειρίες του υποφερομένου. Ο υποφερόμενος πολιτικός είναι ανειλικρινής προς τον ακροατή. Δεν προσφέρει πληροφορία.
Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κάποιος όταν ακούει, τον πολιτικό να αναφέρει μετά από την επίσκεψη του στον κλινήρη αρχιεπίσκοπο. "Του μεταβίβασα την αγάπη και τον θαυμασμό μου." Ποιος τον πιστεύει?
Η γιατί θεώρησε ανάγκη να αναφερθεί για την αγάπη και τον θαυμασμό που αισθάνεται για τον αρχιεπίσκοπο? Θα πρέπει να ξέρει ότι κανένας δεν θα τον πιστέψει η ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται αν τον αγαπάει η όχι. Γιατί να μην περιοριστή στο να μεταφέρει την προσωπική του άποψη για την κατάσταση του κλινήρη αρχιεπισκόπου?
Και γιατί η τηλεόραση να φιλοξενήσει στις ειδήσεις του τον εν λόγω πολιτικού. Προσφέρει καμιά πληροφορία? Είναι τόσο σημαντική η παρέμβαση του?
Όλες αυτές οι καταστάσεις διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση των ακουοντων που συνοψίζονται στο πώς να πεις ένα σωρό λόγια χωρίς στην πραγματικότητα να πεις τίποτα, και προωθούν την ανειλικρίνεια στις προσωπικές σχέσεις τους με τα αλλά μέλη του κοινωνικού συνόλου.

Ανάδυση, η αλλιώς emergence

Τι σημαίνει ανάδυση, και κατά ποσό η ύπαρξη μιας σαφής ορολογίας επηρεάζει το κατα ποσό μπορουμε να γνωρίζουμε και να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας.
Τώρα πέρα από οτιδήποτε, επειδή όλα αυτά μπλεγμένα είναι μέσα μου, μπλεγμένα ακόμη και με πράγματα που δεν έχουν να κάνουν για το πως καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας, αλλά έχει περισσότερο να κάνει με θέματα που έχουν να κάνουν με προσωπική προβολή και μια τάση αυτολογοκρισίας, για τον ένα η τον άλλο λόγο, που με αποπροσανατολίζει και με κάνει να χάνω τον στόχο.
Μια γρήγορη ερευνά στο διαδίκτυο δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα που να έχει σχέση με το φαινόμενο που ονομάζεται emergence παρα την μεγάλη βιβλιογραφία και ερεύνα στα αγγλικά που έχει συσσωρεύθει τόσα χρονιά τώρα.
Δεν έχω υπόψη κάτι το αντίστοιχο στην ελληνική βιβλιογραφία και η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό που να προσδίδει την έννοια του emergence είναι ανάδυση.
Εδώ που τα λεμέ δεν έχει σημασία ποια είναι η αρχική χρήση μιας λέξης, καθ' όσον στην περαιτέρω χρήση μιας λέξης, καινούργιες έννοιες προστίθενται, εμπλουτίζοντας την αρχική έννοια με καινούργιες ιδιότητες και χαρακτηριστικα.
Αυτό μπορεί να συμβεί και με τον ορό ανάδυση. Από μια αρχική χρήση με την πρωταρχική σημασία του, όπως αυτή που χρησιμοποιείται τώρα από την ιστοσελίδα για δύτες όπως και από άλλες χρήσεις, που αν και δεν έχω τις γνώσεις ενός ανθρώπου που έχει σαν επάγγελμα την γλωσσά, μου δίνει την εντύπωση ότι ο ορός ανάδυση χρησιμοποιείται βοηθητικά για να προσδιορίσει άλλες έννοιες που θεωρούνται πιο σημαντικές.
Τώρα εδώ που τα λέμε, με κάποιο αντίστοιχο τρόπο ξεκίνησε και η έννοια της ανάδυσης στην αγγλική βιβλιογραφία και σιγά-σιγά εμπλουτίστηκε με τις καινούργιες έννοιες.
Ένα στίγμα της έννοιας της ανάδυσης βρίσκουμε στο πρώτο κεφαλαίο του βιβλίου του Τζων Χωλαντ, "Ανάδυση, από το χάος στην τάξη" (John H. Holland, "Emergence, from chaos to order", p.1).
Από ότι βλεπω, περισσότερο είναι το να βλεπουμε κάτι παλιο και χιλιοειπομενο από μια καινουργια σκοπιά. Υπό αυτήν την σκοπιά για να καταλάβουμε την έννοια της ανάδυσης θα χρησιμοποιήσουμε την έννοια του σπόρου. Οι σπόροι, αυτές οι μικρές κάψουλες που περιέχουν τις προδιαγραφές για να δημιουργήσουν περιπλοκές δομές, τόσο διαφορετικές η μια από την άλλη, όπως ένας πλάτανος, μια μαργαρίτα η μια φασολιά. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί σπόροι εμπεριέχουν την βασική ιδιότητα της έννοιας της ανάδυσης - το πολύ από το λίγο. Από ένα μικρό σπόρο, ξεπηδάει ένας τεράστιος πλάτανος. Αυτές τις μέρες ξέρουμε ότι τα γονίδια στον σπόρο καθορίζουν βήμα-με-βήμα το ξετύλιγμα βιοχημικων αντιδράσεων, αλλά μονό κομμάτια αυτής της περιπλοκής διαδικασίας καταλαβαίνουμαι πλήρως. Πράγματι, είναι φανερό ότι δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε πραγματικά τα γονίδια και τα χρωμοσώματα αν δεν καταλάβουμε πρώτα τις αλληλεπιδράσεις που κατευθύνονται από τα γονίδια και καθοδηγούν έναν σπόρο, η ένα γονιμοποιημένο ωάριο να γίνει ένας ώριμος οργανισμός. Εν συντομία, δεν θα κατανοήσουμε την ζωή και τους ζωικούς οργανισμούς πριν καταλάβουμε πως γίνεται η και τι σημαίνει ανάδυση.
Μπορούμε να αναλογιστούμε περί ανάδυσης από μια άλλη σκοπιά αν στρέψουμε την προσοχή μας σε ένα φαινομενικά άσχετο πεδίο, αυτό των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Μια προηγουμένη συμφωνία σε μια σειρά από λιγοστούς κανόνες φέρνει στην επιφάνεια σημαντικά πολύπλοκα παιχνίδια. Το σκάκι βασίζεται σε λιγότερους από δυο δωδεκάδες κανόνες, αλλά το ανθρώπινο είδος συνεχίζει να βρίσκει καινούργιες δυνατότητες παιξίματος του παιχνιδιού μετά από εκατοντάδες χρονιά έντονης μελέτης. Όπως και για τους σπόρους, πολύ πηγάζει από λίγο.
Σε ένα ακόμα πιο διαφορετικό πεδίο, οι νομοί της βαρύτητας του Νεύτωνα η οι εξισώσεις που περιγράφουν τα ήλεκτρο-μαγνητικά φαινόμενα, του Μαξγουελ, έχουν πολλά κοινά με τον τρόπο που καθορίζεται ένα παιχνίδι. Οι εξισώσεις τους περιγράφουν τους "κανόνες" του παιχνιδιού βάσει των οποίων γίνονται "κινήσεις" με την βοήθεια μαθηματικών "εργαλείων". Αυτές οι κινήσεις μας οδηγούν σε καινούργιες εξισώσεις και μαθηματικές προτάσεις που είναι συνεπεία των αρχικών εξισώσεων. Όπως και στην περίπτωση των επιτραπέζιων παιχνιδιών, ανακαλύπτουμε δυνατότητες που οι αρχικοί συγγραφείς ούτε που υποψιάζονταν. Ο Νεύτωνας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι εξισώσεις του θα χρησιμοποιούνταν για να εξωθήσει, βοηθούμενα από την βαρύτητα, τα διαστημικά σκάφη στις αποστολές τους για την εξερεύνηση απόμακρων πλανητών. Και ο Μαξγουελ, παρ' όλη την διορατικότητα του, δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι εξισώσεις του θα καθιστούσαν δυνατό τον εκλεκτικό έλεγχο των ηλεκτρονίων που είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων των ηλεκτρονικών συσκευών. Οι εξισώσεις αυτές αποκαλύπτουν θαύματα. Πράγματι, μεγάλο μέρος της κατανόησης μας, περί του φυσικού κόσμου προέρχεται από ένα μικρό σώμα θεμελιωδών εξισώσεων, χτισμένα στα θεμέλια που έβαλαν ο Νεύτωνας και ο Μαξγουελ.
Η στάμπα της ανάδυσης είναι αυτή η αντίληψη ότι, πολύ προέρχεται από το λίγο. Αυτό το χαρακτηριστικό κάνει την ανάδυση μυστηριώδη, σχεδόν παράδοξο φαινόμενο, και σου φέρνει στο μυαλό σκέψεις ανάλογες με τα σχεδία που σκαρφίζονται μερικοί άνθρωποι για "να γίνουν γρήγορα πλούσιοι". Μ' όλα αυτά, η ανάδυση είναι ένα χαρακτηριστικό πανταχού παρών στον κόσμο γύρω μας. Καθημερινές δουλειές όπως οι αγροτικές εξαρτώνται από εμπειρικούς κανόνες ανάδυσης - για παράδειγμα, να γνωρίζεις τις συνθήκες που επηρεάζουν την βλάστηση των σπορών. Στον ίδιο τόνο, δημιουργικές δραστηριότητες των ανθρώπων, που εκτείνονται από την δημιουργία δομών που πηγάζουν μέσα από διαδικασίες που βασίζονται πάνω σε καινοτομίες η νεωτερισμούς στην επιχειρηματική και κυβερνητική διαχείριση, μέχρι την καθιέρωση νέων επιστημονικών θεωριών, καταδεικνύουν μια ελέγξιμη επίκληση στην ανάδυση.
Συναντάμε παντού φαινόμενα ανάδυσης σε πολύπλοκα συστήματα που παρουσιάζουν δυνατότητες προσαρμογής στο άμεσο περιβάλλον τους. Τέτοια πολύπλοκα προσαρμοστικά συστήματα είναι: αποικίες μυρμηγκιών, δίκτυα νευρικών κυττάρων, το ανοσοποιητικό σύστημα, το διαδίκτυο, και η παγκόσμια οικονομία και αλλά πολλά παραπλήσια συστήματα, οπού η συμπεριφορά του συνόλου είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ότι είναι η συμπεριφορά που αναδεικνυουν ατομικα τα μέρη που αποτελούν το σύνολο. Στοχασμοί πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση, εξαρτώνται από τον τρόπο που καταλαβαίνουμε τις ιδιότητες που αναδύονται από τέτοια συστήματα, ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά του συνόλου και όχι των μερών του συνόλου, επομένως αναδυτικές η αναδυομενες ιδιότητες.
Πως τα ζώντα συστήματα αναδύονται από τους νομούς της Φυσικής και της Χημείας? Μπορούμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο της συνείδησης σαν μια αναδυομένη ιδιότητα ορισμένων ειδών φυσικών συστημάτων? Δεν θα γνωρίζουμε τα όρια επιστημονικών απαντήσεων σε ερωτήσεις σαν και αυτές μέχρι να καταλάβουμε τα γιατί και τα πως, που καθοριζουν τα φαινόμενα ανάδυσης.

Αμάν, φλόμωσα.

Αδυνατώ να καταλάβω τον τρόπο σκέψης μερικών ανθρώπων. Από πού έρχονται και που πηγαίνουν. Τι είναι αυτό που καθορίζει τα λεγόμενα και τα γραφόμενα τους. Με ποιων μεριά είναι δηλαδή, με τους ξενοδόχους η με τους παραθεριστές?
Στο άρθρο από «Το Καρφί», που έπεσε το μάτι μου σήμερα το πρωί, πάνω-πάνω σαν επικεφαλίδα ωρύεται ότι «περίπου 1.500 ευρώ χρειάζεται μια οικογένεια για διακοπές» και από κάτω «οι Έλληνες και όχι οι φτηνοτουρίστες του εξωτερικού θα σώσουν τον τουρισμό φέτος το καλοκαίρι». Μα οι καημένοι οι φτηνοτουρίστες είναι και αυτοί άνθρωποι μεροκαματιαρήδες, που λέει και ο πατέρας μου. Υπάλληλοι, εργάτες εν γένει μισθοδίαιτοι σαν τους χιλιάδες Έλληνες που πάνε διακοπές στην Ελλάδα. Ας παραλείψουμε τις τάσεις σωβινισμού και ρατσισμού στις εκφράσεις αυτές, και να συγκεντρωθούμε στις συγκρίσεις που υπονοούνται από τα λεγόμενα. Αν οι τουρίστες του εξωτερικού είναι φτηνοτουρίστες, μισθοδίαιτοι όπως ο μέσος Έλληνας. Τι είναι οι Έλληνες δηλαδή, δεν είναι φτηνοτουρίστες?
Η ρετσινιά κολλάει και στον ξένο και στον Έλληνα, ανεξαιρέτως.
Αυτό δεν είναι αυτονόητο?
Οπωσδήποτε είναι. Η άμα δεν το καταλαβαίνουν θα πρέπει να είναι χαϊβάνια, όπως λέει και η μάνα μου.
Δηλαδή ποια απωθημένα του Έλληνα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν?
Τα σκέφτομαι αυτά και μου ‘ρχονται λέξεις στο μυαλό που άμα τις γράψω, αργότερα θα θέλω να αυτολογοκριθώ, για να μην παρουσιαστώ σαν εμπαθής.
Και για ποιο σκοπό?
Η θα είναι με τον ξενοδόχο η με τον παραθεριστή? Η το καλύτερο να προσεγγίζουνε τα πράγματα ισοσταθμισμένα. Ίσες αποστάσεις.
Η όλη όψη της σελίδας αποποίημα σχιζοφρενικό, πόνημα διχασμένης προσωπικότητας. Ανθρώπων που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους, να μην δυσαρεστήσουν κανένα, χωρίς ειρμό και συνοχή. Χωρίς συγκροτημένη άποψη.
Σαν να μην ξέρουν ότι όταν κυνηγάς πολλούς λαγούς, δεν πιάνεις ούτε ένα.

Γίνεται μνεία και για το «‘all inclusive’, παροχές μέσα στα ξενοδοχεία, και ότι το σύστημα αυτό ευτελίζει το τουριστικό προϊόν. Οι ξενοδόχοι , λέει πιέζονται να παρέχουν χαμηλές τιμές, ..… που σημαίνει χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες». Μήπως και αυτή ήταν η έγνοια τους.
Διαβάζω για τιμές δωματίων 110-130 ευρώ, μέχρι τα 150 ευρώ και κάπου εκεί στη Σύρο από 55 ευρώ και maximum στα 80-90 ευρώ ….. την ημέρα.!!!
Άμα μιλάμε για δυο βδομάδες, μονό για ύπνο θα θέλεις γύρω στα 1.400 ευρώ. Βαλέ και τα άλλα έξοδα πάει στις δυο και τρεις χιλιάδες ευρώ. Σιγά ρε, που πάμε και σ’ αυτούς η πλειονότητα είναι μισθωτοί. Τι επειδή μερικοί σου ‘ρχονται εδώ και ξοδεύουν αλόγιστα? Πολλοί από αυτούς βάζουν στην μπαντα υπομονετικά για τις διακοπές τους, ακόμη και μόλις τελειώσουν οι προηγούμενες, που λέει ο λόγος. Δουλεύουν σκληρά για αυτά τα λεφτά που ξοδεύουν για τις διακοπές, για να κάνουν το κέφι τους όπως και ο κάθε Έλληνας, και έχουν κάθε απαίτηση να πιάνουν τόπο τα λεφτά τους. Ο πελάτης καθορίζει την ποιότητα και όχι κανένα εγχειρίδιο του ενός η του αλλού ξενοδόχου. Όταν πελάτης δεν καταναλώνει τα προϊόντα που ο ξενοδόχος προσφέρει, ο ξενοδόχος είναι εκείνος που θα πρέπει να προσαρμόσει τις υπηρεσίες που προσφέρει στις απαιτήσεις του πελάτη. Αν θέλουν «‘all inclusive’» αντί να κάθονται και να κλαίγονται για την χασούρα τους ας προσαρμοστούν και ας βρουν τρόπους και προϊόντα αρεστά στους παραθεριστές. Το «‘all inclusive»’ προσφέρει στον ξένο παραθεριστή σιγουριά και προστασία από τις άνομες ορέξεις αχόρταγων κερδοσκόπων, και αναφορές για …. φτηνοτουριστες τίποτα άλλο δεν κάνει παρά να εκκολάπτει την ασυδοσία του κάθε επιτηδείου.
Και κανένας η καμιά …
Άντε να μην πω.
Ο κάθε ένας θα πρέπει να μετράει τα λόγια όταν τα ξεστομίζει και περισσότερο όταν τα γραφεί. και έχουν κάθε δικαίωμα να
Αυτό που μου είναι αυτονόητο είναι ότι ο πελάτης έχει δίκιο και οι ξενοδόχοι θα πρέπει να προσαρμοστούν στις εκάστοτε συγκυρίες. Το να κολλάς ρετσινιές σαν …φτηνοτουριστας δεν λύνει κανένα πρόβλημα.

Μάλλον, καθώς διάβασα και την άλλη σελίδα διαπίστωσα ότι οι Έλληνες ξενοδόχοι δεν είναι και τόσο συμφεροντολόγοι, όπως με προϊδέασε η πρώτη σελίδα. Υπάρχουν και άνθρωποι με λογική, όπως αυτών της Λευκάδας, που ανάμεσα στα αλλά αναφέρουν για «φιλόξενο νησί», «να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο», «… ότι δεν πρόκειται να το μετανιώσουν».

Απορίας άξιον, γιατί οι υπεύθυνοι του άρθρου δεν έκαναν αυτές τις δηλώσεις προμετωπίδα αντί για το ….φτηνοτουριστες.
Μου μυρίζει θυσία στον βωμό μιας αναγνωσιμότητας, αλλά αλίμονο, υποβιβάζει την νοημοσύνη των αναγνωστών του καθώς προσπαθούν να το πετύχουν
….. γαργαλίζοντας την ψώρα του Έλληνα.

Διαλογοι

-Να μπης μεσα στη Βουλη και να τους θερισεις ολους. Να μην αφησεις κανενα. Να τα ανατιναξεις ολα.
-Αυτα μονο στο Ιρακ γινονται. Εδω δεν γινονται.
-Πως δεν γινονται. Και εδω γινονται.
-Ο Παπουλιας δεν τα βλεπει αυτα? Τα βλεπει. Να παραιτηθει, να γινουν εκλογες για να φυγουν.
-Ριχνει τις σποντες του, αλλα ποιος τον ακουει.
-Καλα εισαι?
-Εεεε! Ε! Καλα ειμαι. Τωρα ενεργησε η ασπιρινη.
-Ποια δικαιοσυνη. Ο Ζορμπας τι εκανε.
-Αφου δεν εχει φως. Που βλεπεις τιποτα?
-Εγω βλεπω. Εσυ δεν βλεπεις?
-Με ποια μυαλα?
-Ξερεις ποιοι ειναι ευτυχισμενοι. Αυτοι που δεν ξερουν τιποτα. Δεν νοιαζονται για τιποτα.
-Εγω δεν το πιστευω.
-Σημερα ολοι εχουνε ατομικους πυραυλους. Η Ρωσσια εχει τους πιο ισχυρους ατομικους πυραυλους. Η Αμερικη εχει, η Κορεα εχει, το Ιραν εχει, το Ισραηλ εχει.
-Η Κορεα θα πη. Τι θες? Εμενα δεν μ' αρεσει.
-Ο κοσμακης κερδισε. Πριν απο εκατο χρονια και εκατο χρονια πριν, και αλλα εκατο και εκατο εκατο πριν, ο κοσμακης ηταν πραγματικα στο ελεος του βιτσιου του καθ'ενα που εχει ενα στρατο και εχει δυναμη και δεν υπολογιζη κανενα.
-Κανενας δεν πρεπει να κοιταζη την ταμπελα. ΠΑΣΟΚ η Νεα Δημοκρατια δεν ξερεις τι βρισκεται κατω απο την ταμπελα. Πολλα κρυβονται απο κατω. Δεν ξερεις.

Εξευτελισμος

Τωρα μολις ακουσα τον Πρωθυπουργο Κωνσταντινο Καραμανλη να εκφωνη με στεντορεια φωνη, σε συγκεντρωση πατερων του Εθνους, την αντιδραση του στις προσφατες πυρκαγιες στην Παρνηθα.
"Οι καμμενες εκτασεις στην Παρνηθα θα κηρυχτουν αναδασωτεες" και το πληθος καλωσορησε αυτην την διακηρυξη με θερμα χειροκροτηματα.
Εμπαιγμος. Τα ιδια που ακουγονταν σε δεκαδες αλλες περιπτωσεις απο πυρκαγιες, ουκ ολιγες στο, ακομα και πολυ προσφατο, παρελθον τα ιδια λεγονται και τωρα. Εχουν γινει τοσες πολλες πυρκαγιες, και παντα οι πραγματικοι εως και ηθικοι αυτουργοι θεωρουνταν οι μεγαλομεσιτες που κερδοφορουν ασυδοτα απο τις αγοραπωλησιες γης.
Καποιος θα περιμενε, αν οχι να σταματησουν οι πυρκαγιες, ουτε για να πιασουν τους υπευθυνους, αλλα οτι το να κηρυχτουν οι καμμενες περιοχες αναδασωτεες ειναι αυτονοητο και δεν χρειαζεται ουτε καν να το αναφερει κανεις, ποσο παραπανω να αμφισβητηθει οτι αυτη θα ειναι η γραμμη της πολιτειας.
Καποιος θα περιμενε οτι μια τετοια αντιδραση θα πρεπει να εχη θεσμοθετηθη, οχι μονο σαν νομος του κρατους αλλα και απο το ιδιο το Συνταγμα ουτως ωστε να ειχε βιδωθει καλα στο μυαλο στου καθε ενα επιδοξου μεγαλο καταπατητη οτι μια τετοια πραξη εμπρησμου δεν θα εφερνε τα αναμενομενα γι' αυτον αποτελεσματα.
Αλλα αλοιμονο, κατι τετοιο δεν εχει γινει και σαν αποτελεσμα αυτες οι καινουργιες πυρκαγιες. Δεν νομιζω οτι αυτο ειναι παραβλεψη, αλλα εσκεμμενη ενεργεια, προμελετημενη και οτι ειναι εξευτελιστικο για την νοημοσυνη των Ελληνων πολιτων, να συρονται μαρτυρες σε ενα τετοιον αηθη παροξυσμο νομιμοτητας και στιγματιζει και αυτον που το ειπε, τον κυριο Καραμανλη και αυτους που με τοση θερμη τον χειροκροτησαν.

Μπλογκο, και μπλογκας.

Blog greek material. Τι θα κανεις τωρα?
Το wordpad δουλευει και με τα δυο. Πρεπει να σκεφτω ενα πλανο. Ενα λεξιλογιο ορων δικων μου. Χωρις να γινω βαρετος και πολυξερακιας, δηλαδη να δινω την εντυπωση οτι μονο εγω ξερω τι κανω και οτι ολοι οι αλλοι ειναι μαλακες και δεν ξερουν τι λενε, θα πρεπει ομως να κανω γνωστο τον τροπο της σκεψης μου και την πρωταρχικη ιδεα οτι θα πρεπει συνεχεια να μαθαινουμε καινουργια πραγματα, καινουργιες γνωσεις.
"Γηρασκω αει διδασκομενος", ποσο ευκολα και ποσο καλυτερα θα ηταν ολα, οταν ολοι αναγνωρισουν οτι στην πραγματικοτητα δεν ξερουν τιποτα και οτι τωρα αρχιζουν να μαθαινουν, οτι οταν βαλουν στο μυαλο τους οτι: οτι ξερουν τους ειναι αρκετα, τοτε ειναι η ωρα για να τα μαζευουν και να πουν αντιο, οτι δεν εχει νοημα πλεον η ζωη τους, οτι οταν η ζωη τους ειναι μονο, "μαμ, κακα και νανι" η να απολαμβανει τα αγαθα των κοπων, οτι γρηγορα, ολα αυτα θα γινουν τοσο βαρετα στο σημειο που η ζωη τους θα ειναι συνεχεια αδεια, που ποτε, οτιδηποτε κανουν, απο οσα εχουν μαθει να κανουν δεν θα την γεμισει ποτε.
Αυτη μου η ταση θα πρεπει να γινη διαχυτα γνωστη (καποια αλλη λεξη θα ταιριαζε περισσοτερο εδω περα, αλλα καλη ειναι και αυτη για την ωρα) μεσα απο τα κειμενα που θελω να εκθετω σε αυτο το μπλογκο.
Τι λες καλε?
Αντε και συ?
Ω μουνακι βγαζεις.
Ωραιο κωλο εχεις.
Ω γαμωτο!
Και συ σουφρα θα μας δειξεις.
Πω-πω τι λεω! Οπως και να εχει, και αυτα μεσ' στο προγραμμα ειναι. Δεν μπορουμε να τα αγνοησουμε. Ειναι να σαν αγνοουμε την ιδια την φυση μας. Να αισθανομε ενοχος για κατι που μου περασε απο το μυαλο, κατι που ολοι αισθανομαστε και εκφραζουμε με τον ενα η τον αλλο τροπο, κατι απο την φυση μας.
Εκανα παλι μια βολτα εξω. Περπατησα στον τσιμεντενιο στενο διαδρομο, καπνιζοντας αυτο το διαβολεμενο τσιγαρο. Για πρωτη φορα μετα απο σχεδον ενα μηνα που το ΄κοψα. Ηταν ακριβως οπως τοσο καιρο πριν που στριφογυριζε στο μυαλο μου. Η ζεστη, η ησυχια, η μοναξια η μαλλον η κατα καποιο τροπο πλησμονη (for the lack of a better word), το να αφηνεις τον εαυτο σου ολοκληρωτικα στην αγκαλια ενος οικιου χωρου σου και να εντρυφας καθε στιγμη, να χανεσαι κυριολεκτικα, να γινεσαι ενα με το περιβαλλον και αναμεσα σε ολα αυτα τα τσιμπιματα απο τα κουνουπια. Τα διαβολεμενα, αποφασισμενα να σου χαλασουν το κεφι, αλλα αναμεσα στην τοσο ενοχλητικη τους παρεισφρυση, κατα καποιο τροπο και αυτα προσδιδουν στην ολη κατασταση την δικη τους ιδιαιτερη υποσταση. Οτι τιποτε καλο δεν ερχεται χωρις καποιο κοστος. Τα κουνουπια αντιπροσωπευουν το κοστος που θα πρεπει να πληρωσεις για να απολαυσεις την βραδυα.
Στα νυχτολουλουδα, που αστραφτουν την κιτριναδα τους αντανακλωντας το φως που εκπεμπουν οι λαμπες της ΔΕΗ, δεν στριφογυριζουν μελισσες και σφηκες για να τα τρυγισουν. Εχουν και αυτες το ωραριο τους και τωρα ειναι η ωρα τους για ξεκουραση και υπνο. Μονο τα κουνουπια εχουν πιαση δουλεια. Ειναι το ωραριο τους. Αλλα οπως ειπαμε και αυτα εχουν τον δικο τους ρολο.
Δεν χρειαζεται να αναζητουμε παραδεισους. Οι παραδεισοι ειναι βαρετοι (they are boring mate!). Τι να πω. Να αναφωνησω δυνατα "Τα αγαθα κοποις κτωνται" οπως ειπε και ο αρχαιος προγονος, που δεν θυμαμε το ονομα του τωρα.
Το φεγγαρι ειναι δυνατο. Οι αστερισμοι, παρ' ολα αυτα διακρινονται καθαρα, φωτεινα σημαδια, στιγματιζουν το σκοτεινο πεπλο της νυχτας. Η πανυψηλη λευκα στην αλλη ακρη του δρομου απλωνει τα σκοτεινα κλαδια της, αμιλητα σιωπηλα σημαδι της ελλειψης ακομα και ιχνους αερα.

Glasgow to Athens changeover

It is already 09:45 am here in Kallithea, Athens and I had my sip of coffee. I had to drag myself out, and around the corner, to the local supermarket. Crammed and crashed and hot. No wonder the till operator was really pissed, as her obviously inconsiderate manners showed, since she had to juggle more than one task at the same time.
I got 50 gr NESCAFE for euro 1.40, 500 ml fresh milk for 0.72 euro, 1.5 l PEPSI for 1.17 and koulouria for 0.84 euro. I wrote them down as I felt it would be useful or at least informative, and a way to apreciate what you have, from one day to the next, as I am experiencing two different environments, namely, from Hillfoot and Duke streets of Dennistoun's east end district of Glasgow to the Esperidon and Davaki square, area of Kallithea in Athens.
From the ... What? Somewhat controlled, ordered and organised way of life, more spacious, ambient atmoshere, less crammed Glasgow life to an apparent lack of organisation, crammed, double-parked roads, the sheer volumes of man-units in the streets of Athens? The seemingly lack of order stem from the large amounts of individuals coupled with the lack of adequate space for man-based activities to unfold. What I have to offer to justify such claims?
The new local council outlet, housed in a heavily built area, within a heavily populated block of flats, at about 09:00 am swarmed by a crowd of individuals waiting to be served in the council premises, mingled with the punters of the local coffee shop early out for their morning coffee.