Ποιες είναι οι επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό του πολιτικού λόγου και ο κορεσμός που πραγματοποιείται από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Άμα αναζητήσουμε τα στοιχεία που καθορίζουν τον πολιτικό λόγο θα βρούμε πολλά σημεία που μια ορθολογική ανάλυση θα φανερώσει ότι αλλά λέγονται και αλλά εννοούνται.
Ο πολιτικός λόγος είναι διφορούμενος ο δεν γίνεται διάλογος αλλά προσπάθειες διαστρέβλωσης των λεγόμενων των αντιπάλων πολιτικών και ποτέ κανείς πολιτικός δεν θα απαντήσει με ειλικρίνεια μια συγκεκριμένη ερώτηση γιατί πρωταρχικός στόχος είναι να πουλήσει το πολιτικό προϊόν του χωρίς ενδοιασμούς και οι μόνοι κανόνες που ακολουθούν είναι αυτοί που ευνοούν την προώθηση του προϊόντος του.
Ο πολιτικός δεν διαφέρει καθόλου από τον διαφημιστή που θα σκαρφιστεί ένα έξυπνο τέχνασμα για να τραβηξη την προσοχή του κοινού προς το προϊόν που διαφημίζει.
Αυτά που λέγονται δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα, είναι μόνο προσωπικές ερμηνείες διαστρεβλωμένες.
Κάναμε ένα παρά πολύ επιτυχημένο συνέδριο. Κρύβουν αυτό που είδαν, τις πραγματικές τους εμπειρίες και λένε αυτό που νομίζουν ότι ο ακροατής θέλει να ακούσει. Το τι ο ακροατής θέλει να ακούσει είναι κάτι που μονό ο κάθε ένας ακροατής ατομικά ξέρει και κανένας άλλος, όση εξυπνάδα και χρησιμοποίηση ποτέ δεν θα μπορέσει να μαντέψει. Με αποτέλεσμα ο λόγος του πολιτικού δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία γιατί δεν απεικονίζει τα γεγονότα όπως ακριβώς αυτά έγιναν και ακόμη περισσότερο δεν αποτελούν πιστή μαρτυρία του εν λόγω πολιτικού και επομένως δεν γίνεται πιστευτή. Οι εμπειρίες που αναφέρει δεν αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές εμπειρίες του υποφερομένου. Ο υποφερόμενος πολιτικός είναι ανειλικρινής προς τον ακροατή. Δεν προσφέρει πληροφορία.
Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κάποιος όταν ακούει, τον πολιτικό να αναφέρει μετά από την επίσκεψη του στον κλινήρη αρχιεπίσκοπο. "Του μεταβίβασα την αγάπη και τον θαυμασμό μου." Ποιος τον πιστεύει?
Η γιατί θεώρησε ανάγκη να αναφερθεί για την αγάπη και τον θαυμασμό που αισθάνεται για τον αρχιεπίσκοπο? Θα πρέπει να ξέρει ότι κανένας δεν θα τον πιστέψει η ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται αν τον αγαπάει η όχι. Γιατί να μην περιοριστή στο να μεταφέρει την προσωπική του άποψη για την κατάσταση του κλινήρη αρχιεπισκόπου?
Και γιατί η τηλεόραση να φιλοξενήσει στις ειδήσεις του τον εν λόγω πολιτικού. Προσφέρει καμιά πληροφορία? Είναι τόσο σημαντική η παρέμβαση του?
Όλες αυτές οι καταστάσεις διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση των ακουοντων που συνοψίζονται στο πώς να πεις ένα σωρό λόγια χωρίς στην πραγματικότητα να πεις τίποτα, και προωθούν την ανειλικρίνεια στις προσωπικές σχέσεις τους με τα αλλά μέλη του κοινωνικού συνόλου.
