Δαρβινισμος ακραιων καταστασεων που δεν εχει εμφανιστει ποτε στον κοσμο. Στη φυση, οπως γινεται συνηθως, δεν υπαρχει τιγρη, λιονταρι, η οποιοδηποτε αλλο αρπακτικο, που να σκοτωνει περα απο οτι οι αναγκες της επιβιωσης τους απαιτουν. Οι ανθρωποι το κανουν. Και το κανουν αυτο υπερβαινοντας τους απλους νομους της φυσης. Αναρωτιεται κανεις, ποια αλλοκοτη εννοια της "επιβιωσης των ικανοτερων", μια τετοια παραμορφωμενη αντιληψη των νομων της φυσικης επιλογης προσπαθει να αποδειξη?
Η ανθρωποτητα εχει επιτυχει το στοχο της επιβιωσης. Εχει δαμασει και συναμα ακρωτηριασει την φυση. Η ανθρωποτητα σαν συνολο μπορει να θρεψει και να φροντισει ολο τον πληθυσμο της γης. Οταν ακους για λιμους και καταστροφες, απορεις, γιατι να συμβαινει αυτο. Αναρωτιεται κανεις γιατι να αφηνεται μια τετοια υποθεση στην καλη θεληση ανθρωπιστικων οργανωσεων, αντι να εξαλειφθη το κακο στη ριζα του?
Στειρος χρηματισμος, να γιατι.
Δεκεμβρίου 11, 2007
Δεκεμβρίου 06, 2007
Αληθεια=Παραπλανηση. Οι πραξεις που τελουμε στο ονομα της
Με επιασε παροξυσμος.
Οταν κατα τυχη βρεθηκα σε μια ιστοσελιδα του φορουμ ESOTERICA.gr με τιτλο ΕΛΛΑΣ ώρα μηδέν? που εγινε τον Φεβρουαριο του 2005. Υπηρχε ενα κειμενο απο το μελος ΑΖΩΕΛ, (που παρα τις κοινες μας ριζες ημουν καθετα αντιθετος στα οσα ισχυριζονταν), απαντηση στις αποψεις ενος αλλου μελους, του junk95. Δεν μπορουσα να κρατηθω και σαν αποτελεσμα εγραψα το παρακατω:
"Δεν εχει καμμια σημασια ειτε ειναι ελληνας ειτε τουρκος. Αυτα που με τοση δυναμη διαλαλεις προδινουν οτι ο μονος ανοητος εισαι εσυ, και παρα περα εισαι βεβηλος, διαπρατεις ιεροσυλια της μνημης ανθρωπων που μαρτυρησαν, για να διατηρησουν την αξιοπρεπεια τους, ενσαρκωνοντας στον αγωνα τους την παγκοσμια ανθρωπινη αξιοπρεππεια. Και αμα σα ακουγαν θα αισθανονταν ντροπη, να βλεπουν να σπιλωνεται η μνημη τους απο την ανοητη λογοδιαροια σου.
Βαναυσα να καταρακωνεις την αξιοπρεπεια ανθρωπων, που ποτε δεν εχεις δει η εχεις γνωρισει, αλογιστα βαζοντας τους σε ενα τσουβαλι και τους κοτσαρεις και μια ταμπελα και τελοιωσες. Ησυχασες. Ελυσες τα προβληματα του κοσμου, του ελληνα.
Βρε δεν παν να ειναι αμερικανος, τουρκος, εβραιος, ελληνας αυτο που χει σημασια ειναι οτι ειναι ανθρωπος που κουβαλαει τις ιδιες ανησυχιες, προσδοκιες, εννοιες οπως εσυ και εγω, και αυτο που τον κανει διαφορετικο ειναι η κουλτουρα η κοινωνια που ζει, μια κοινωνια ομως που ποδηγετειται και ταλανιζεται απο την δυναμη του ισχυρου, την αδιαντροπη εκμεταλευση του κοινωνικου συνολου απο εναν αδηφαγο χρηματισμο ειτε αυτος ειναι ελληνικος αμερικανικος η τουρκικος."
Εκτιμισα τις αποψεις του junk95, ο οποιος συνεχιζει να μιλαει με τον ιδιο τονο, επειδη ειχε το θαρρος της γνωμης του και την ειπε στεντορεια. Δεν φοβηθηκε τιποτα. Εκτιμισα επισης και την αποφαση των υπευθυνων του φορουμ να διατηρησουν ανεπαφη την συζητηση αυτη στο διαδικτυο.
Αποδεικνυει οτι οι ανθρωποι, ασχετα απο τον αρχικο βρασμο της ψυχης, κοιταζοντας μετα νηφαλια, μπορουν να συννενοηθουν μεταξυ τους. Και οτι κανουμε, οποιες αποψεις και αν εχουμε ειναι αποτελεσμα αγνοιας, που με την συνεχη ανακατασκευη αυτων που ξερουμε κατορθωνουμαι να γινουμαι καλυτεροι προς οφελος μας και, σαν αποτελεσμα, προς οφελος της κοινωνιας στην οποια ζουμε.
Οσο για το μελος ΑΖΩΕΛ που παρασυρθηκε, δεν μπορουσα να συνεχισω να ειμαι ασχημα διατεθειμενος απεναντι του, καθως διαβαζοντας στη συνεχεια της συζητησης, ειδα οτι τα γραφομενα του ηταν συνεπεια μιας υπερβολικης, λανθασμενης προσυλωσης στον ορο 'αληθεια'. ΑΠΕΙΡΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...., υπογραφε τα κειμενα στη συζητηση.
Μια λεξη, ενα νοημα που τοσο απερισκεπτα οι ανθρωποι εχουν αναγαγει σε παγκοσμια αρχη, πυξιδα, μπουσουλα στον τροπο που δρουν στον χωρο τους, που δεν ειναι τιποτα αλλο παρα η εκφραση μιας γνωμης και μονο, ασχετα με το ποσοι συμμεριζονται την γνωμη αυτη, ακομη και ολος ο κοσμος να την συμμεριζεται, δεν παυει να ειναι αυτο που ειναι. Μια γνωμη, μια προσεγγιση αναμεσα σε μυριαδες αλλες γνωμες, αποψεις, προσεγγισεις και οπωσδηποτε δεν ειναι λογος ουτε να σκοτωνουμε ο ενας τον αλλο ουτε να βαζουμε τους ανθρωπους σε κατηγοριες, ουτε να χαρακτηριζουμε σαν σκουπιδια τις γνωμες αλλα και τους ανθρωπους, που δεν συμμεριζονται την γνωμη μας.
Δεν υπαρχει καμμια αληθεια και περισσοτερο δεν υπαρχει κανενα, οποιοδηποτε νοητικο πλεγμα, που να απαξιωνει και να καταβιβαζει τον ανθρωπο, οποιοδηποτε ανθρωπο. Γιατι αμα καταβιβαζεις εναν, καταβιβαζεις ολους, καταβιβαζεις την εννοια του ανθρωπου.
Οταν κατα τυχη βρεθηκα σε μια ιστοσελιδα του φορουμ ESOTERICA.gr με τιτλο ΕΛΛΑΣ ώρα μηδέν? που εγινε τον Φεβρουαριο του 2005. Υπηρχε ενα κειμενο απο το μελος ΑΖΩΕΛ, (που παρα τις κοινες μας ριζες ημουν καθετα αντιθετος στα οσα ισχυριζονταν), απαντηση στις αποψεις ενος αλλου μελους, του junk95. Δεν μπορουσα να κρατηθω και σαν αποτελεσμα εγραψα το παρακατω:
"Δεν εχει καμμια σημασια ειτε ειναι ελληνας ειτε τουρκος. Αυτα που με τοση δυναμη διαλαλεις προδινουν οτι ο μονος ανοητος εισαι εσυ, και παρα περα εισαι βεβηλος, διαπρατεις ιεροσυλια της μνημης ανθρωπων που μαρτυρησαν, για να διατηρησουν την αξιοπρεπεια τους, ενσαρκωνοντας στον αγωνα τους την παγκοσμια ανθρωπινη αξιοπρεππεια. Και αμα σα ακουγαν θα αισθανονταν ντροπη, να βλεπουν να σπιλωνεται η μνημη τους απο την ανοητη λογοδιαροια σου.
Βαναυσα να καταρακωνεις την αξιοπρεπεια ανθρωπων, που ποτε δεν εχεις δει η εχεις γνωρισει, αλογιστα βαζοντας τους σε ενα τσουβαλι και τους κοτσαρεις και μια ταμπελα και τελοιωσες. Ησυχασες. Ελυσες τα προβληματα του κοσμου, του ελληνα.
Βρε δεν παν να ειναι αμερικανος, τουρκος, εβραιος, ελληνας αυτο που χει σημασια ειναι οτι ειναι ανθρωπος που κουβαλαει τις ιδιες ανησυχιες, προσδοκιες, εννοιες οπως εσυ και εγω, και αυτο που τον κανει διαφορετικο ειναι η κουλτουρα η κοινωνια που ζει, μια κοινωνια ομως που ποδηγετειται και ταλανιζεται απο την δυναμη του ισχυρου, την αδιαντροπη εκμεταλευση του κοινωνικου συνολου απο εναν αδηφαγο χρηματισμο ειτε αυτος ειναι ελληνικος αμερικανικος η τουρκικος."
Εκτιμισα τις αποψεις του junk95, ο οποιος συνεχιζει να μιλαει με τον ιδιο τονο, επειδη ειχε το θαρρος της γνωμης του και την ειπε στεντορεια. Δεν φοβηθηκε τιποτα. Εκτιμισα επισης και την αποφαση των υπευθυνων του φορουμ να διατηρησουν ανεπαφη την συζητηση αυτη στο διαδικτυο.
Αποδεικνυει οτι οι ανθρωποι, ασχετα απο τον αρχικο βρασμο της ψυχης, κοιταζοντας μετα νηφαλια, μπορουν να συννενοηθουν μεταξυ τους. Και οτι κανουμε, οποιες αποψεις και αν εχουμε ειναι αποτελεσμα αγνοιας, που με την συνεχη ανακατασκευη αυτων που ξερουμε κατορθωνουμαι να γινουμαι καλυτεροι προς οφελος μας και, σαν αποτελεσμα, προς οφελος της κοινωνιας στην οποια ζουμε.
Οσο για το μελος ΑΖΩΕΛ που παρασυρθηκε, δεν μπορουσα να συνεχισω να ειμαι ασχημα διατεθειμενος απεναντι του, καθως διαβαζοντας στη συνεχεια της συζητησης, ειδα οτι τα γραφομενα του ηταν συνεπεια μιας υπερβολικης, λανθασμενης προσυλωσης στον ορο 'αληθεια'. ΑΠΕΙΡΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...., υπογραφε τα κειμενα στη συζητηση.
Μια λεξη, ενα νοημα που τοσο απερισκεπτα οι ανθρωποι εχουν αναγαγει σε παγκοσμια αρχη, πυξιδα, μπουσουλα στον τροπο που δρουν στον χωρο τους, που δεν ειναι τιποτα αλλο παρα η εκφραση μιας γνωμης και μονο, ασχετα με το ποσοι συμμεριζονται την γνωμη αυτη, ακομη και ολος ο κοσμος να την συμμεριζεται, δεν παυει να ειναι αυτο που ειναι. Μια γνωμη, μια προσεγγιση αναμεσα σε μυριαδες αλλες γνωμες, αποψεις, προσεγγισεις και οπωσδηποτε δεν ειναι λογος ουτε να σκοτωνουμε ο ενας τον αλλο ουτε να βαζουμε τους ανθρωπους σε κατηγοριες, ουτε να χαρακτηριζουμε σαν σκουπιδια τις γνωμες αλλα και τους ανθρωπους, που δεν συμμεριζονται την γνωμη μας.
Δεν υπαρχει καμμια αληθεια και περισσοτερο δεν υπαρχει κανενα, οποιοδηποτε νοητικο πλεγμα, που να απαξιωνει και να καταβιβαζει τον ανθρωπο, οποιοδηποτε ανθρωπο. Γιατι αμα καταβιβαζεις εναν, καταβιβαζεις ολους, καταβιβαζεις την εννοια του ανθρωπου.
Νοεμβρίου 29, 2007
Πως αποδεικνυεται μαθηματικα οτι οι ελληνες ειναι μα..... εστω ανοητοι
Τι στο διαλο ρε. Ολοι τοσο σιγουροι ειστε για τον εαυτο σας. Συνεχεια κατεβαζετε ανεβαζεται τους αλλους ανθρωπους ηλιθιους, ανοητους, καφριλα, μαλακες εκτος απο τον εαυτο σας.
Οπου σταθεις και οπου βρεθεις ακους να λενε
-Καλος μαλακας και αυτος.
-Εμενα θα πεις μαλακα, ρε. Μαλακα, ε μαλακα.
Ουτε το χριστιανικο δεν κρατατε υποψη αθεοφοβοι.
"Oς αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω." που σε ελευθερη αποδοση γινεται "οποιος ειναι α-μαλακας πρωτος να πει τον αλλο μαλακα.
Εις θεωρει τον ετερον μαλακα, και ο ετερος θεωρει τον 'εις' μαλακα. Χαβρα σκετη. Οι μισοι ελληνες θεωρουν τους αλλους μισους μαλακες και οι 'αλλοι' μισοι θεωρουν τους αλλους μισους μαλακες. Μισο και μισο μας κανει την μοναδα, το ολοκληρον.
Ολοι εισα.. , είμαστε μαλακες. Για να μην λετε οτι βγαζω την ουρα μου απεξω.
Οι ψυχολογοι χρησιμοποιουν τον ορο infantile omniscience δηλαδη βρεφικη παντογνωσια. Εκει κατατάσσουν τετοιου ειδους συμπεριφορες. Οπου ολος ο κοσμος ειναι επεκταση της οντοτητας μας, με συνεπεια να πιστευουμαι οτι ο κοσμος γυριζει με τους δικους μας νομους, οπως εμεις τους ξερουμε, δεν υπαρχει αλλος καθοριστικος τροπος για το πως εξελισεται η ζωη γυρω μας, δεν δεχομαστε οτι μπορει να υπαρχει ενας αλλος τροπος ζωης, και πολυ περισσοτερο οτι μπορει να υπαρχει αλλο ανθρωπινο ον που να εχει διαφορετικη αποψη απο την δικη μας και δεν ανεχομαστε τις αποψεις των αλλων.
Η βρεφικη παντογνωσια ειναι μια εννοια που την αποδιδουν στον Φρουντ. Τωρα το πως ο ελληνας εχει φτασει σε αυτο το σημειο, μπορει να ειναι αυτο που διαβασα σε αυτο το βιβλιο (The death and life of drama: reflections on writing and human nature. By Lance Lee), σ.104, που αναφερει το παρακατω.
".. but there is also usually a "good enough mother," who at first conspires to maintain an infant's omniscience by meeting its every need, as she must at the start of life, and then progressively begins to fail that omniscience in order to wean the infant ..."
".. οτι, ναι μεν υπαρχει η βρεφικη παντογνωσια αλλα υπαρχει και μια "αρκετα καλη μανα" που συνομωτει να διατηρησει την βρεφικη παντογνωσια με το να ικανοποιει την καθε επιθυμια του, οπως πρεπει να κανει στην αρχη της ζωης του, και μετα προοδευτικα αρχιζει να καταστρεφει αυτην την παντογνωσια για να απογαλακτισει το βρεφος .."
Μας κανακεψαν στο επακρο οι μαναδες μας, και οχι μονο αυτο, αλλα αντι να μας 'θεραπευσουν' απο αυτην την βρεφικη παντογνωσια, συνεχισαν να μας κανακευουν μεχρι .. τα σαραντα, που λεει ο λογος
Ας σταματησει αυτο. Νισαφι πια.
Οπου σταθεις και οπου βρεθεις ακους να λενε
-Καλος μαλακας και αυτος.
-Εμενα θα πεις μαλακα, ρε. Μαλακα, ε μαλακα.
Ουτε το χριστιανικο δεν κρατατε υποψη αθεοφοβοι.
"Oς αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω." που σε ελευθερη αποδοση γινεται "οποιος ειναι α-μαλακας πρωτος να πει τον αλλο μαλακα.
Εις θεωρει τον ετερον μαλακα, και ο ετερος θεωρει τον 'εις' μαλακα. Χαβρα σκετη. Οι μισοι ελληνες θεωρουν τους αλλους μισους μαλακες και οι 'αλλοι' μισοι θεωρουν τους αλλους μισους μαλακες. Μισο και μισο μας κανει την μοναδα, το ολοκληρον.
Ολοι εισα.. , είμαστε μαλακες. Για να μην λετε οτι βγαζω την ουρα μου απεξω.
Οι ψυχολογοι χρησιμοποιουν τον ορο infantile omniscience δηλαδη βρεφικη παντογνωσια. Εκει κατατάσσουν τετοιου ειδους συμπεριφορες. Οπου ολος ο κοσμος ειναι επεκταση της οντοτητας μας, με συνεπεια να πιστευουμαι οτι ο κοσμος γυριζει με τους δικους μας νομους, οπως εμεις τους ξερουμε, δεν υπαρχει αλλος καθοριστικος τροπος για το πως εξελισεται η ζωη γυρω μας, δεν δεχομαστε οτι μπορει να υπαρχει ενας αλλος τροπος ζωης, και πολυ περισσοτερο οτι μπορει να υπαρχει αλλο ανθρωπινο ον που να εχει διαφορετικη αποψη απο την δικη μας και δεν ανεχομαστε τις αποψεις των αλλων.
Η βρεφικη παντογνωσια ειναι μια εννοια που την αποδιδουν στον Φρουντ. Τωρα το πως ο ελληνας εχει φτασει σε αυτο το σημειο, μπορει να ειναι αυτο που διαβασα σε αυτο το βιβλιο (The death and life of drama: reflections on writing and human nature. By Lance Lee), σ.104, που αναφερει το παρακατω.
".. but there is also usually a "good enough mother," who at first conspires to maintain an infant's omniscience by meeting its every need, as she must at the start of life, and then progressively begins to fail that omniscience in order to wean the infant ..."
".. οτι, ναι μεν υπαρχει η βρεφικη παντογνωσια αλλα υπαρχει και μια "αρκετα καλη μανα" που συνομωτει να διατηρησει την βρεφικη παντογνωσια με το να ικανοποιει την καθε επιθυμια του, οπως πρεπει να κανει στην αρχη της ζωης του, και μετα προοδευτικα αρχιζει να καταστρεφει αυτην την παντογνωσια για να απογαλακτισει το βρεφος .."
Μας κανακεψαν στο επακρο οι μαναδες μας, και οχι μονο αυτο, αλλα αντι να μας 'θεραπευσουν' απο αυτην την βρεφικη παντογνωσια, συνεχισαν να μας κανακευουν μεχρι .. τα σαραντα, που λεει ο λογος
Ας σταματησει αυτο. Νισαφι πια.
Νοεμβρίου 28, 2007
Ασυδοτος χρηματισμος, το μηνυμα που εχω παρει
Ακουω φωνες για μηνυματα και αναρωτιεμαι ποια ειναι αυτα τα μηνυματα για τα οποια μιλανε. Εγω ενα μηνυμα εχω παρει, οτι η κοινωνια μας εχει καταληφθει απο ενα ασυστολο χρηματισμο, φαινομενο παγκοσμιο, οπου οι ανθρωπινες αξιες εχουν μπει στο Χρηματιστηριο Αξιων και πουλιωνται παμφθηνα. Οποιος προλαβει προλαβε. Χαμος γινεται.
Τα παραδειγματα ειναι παμπολλα και ο καθενας τα βλεπει. Με βαρια καρδια συγκατανευει και προχωρα. Απο το παραδοσιακο, του μπακαλη που σε κλεβει στο ζυγι, τον ταβερνιαρη που σε χρεωνει την χωριατικη κουκος αηδονι, τον εμπρηστη που σου καιει τα δαση για να τα κανει οικοπεδα, τον εργοστασιαρχη που σου χυνει τα αποβλητα σε πηγες και ρυακια, τον γιατρο που παιζει με την ζωη σου για ενα φακελλακι, την εκπαιδευση που εχει γινει υποχειριο, δεσμια στα κελευσματα ιδιοτελων συμφεροντων.
Αμα θελει καποιος να γιαννει ενα κακο το χτυπα στη ριζα, αμα η ελια εχει πιασει αρρωστια την κοβεις και φυτευεις αλλη.
Οπωσδηποτε δεν ειναι σοφο να καταστρεψεις το σπιτι σου για να φτιαξεις αλλο. Και οπωσδηποτε δεν μιλαμε για επαναστασεις και προλεταριατα. Αυτο που προεχει ειναι να δουμε καταματα την αιτια που αλλοτριωνει την κοινωνια. Τον χρηματισμο, το σαρακι που υπουλα τρωει και διαβρωνει τον κοινωνικο ιστο.
Να περασει στην αντιληψη μας και απο εκει να γινη μερος της συνειδησης μας. Οχι της θρησκευτικης αλλα του τροπου που αντιλαμβανομαστε τον κοσμο γυρω μας. Εκεινες τις θεσεις που εχουμε σαν πυξιδα και μας οριζουν πως βλεπουμε τον εαυτο μας, την κοινωνια που ειμαστε μελη και το περιβαλλον που ζουμε. Σε μια αλληλενδετη διαδικασια επεμβαινοντας πρωτα στον εαυτο μας και μετα στους γυρω μας και στην ευρυτερη κοινωνια μετα, μαθαινοντας, σταδιακα αλλαζουμε σκεψεις, θεσεις και τροπους ζωης, αποβαλλουμε το καρκινωμα του χρηματισμου και ολοι μαζι ανυψωνουμε τις ανθρωπινες αξιες.
Αμα θελει καποιος να αλλαξη την κοινωνια θα πρεπει να αρχιση απο εκει που στηριζεται το ολο οικοδομημα του κοινωνικου ιστου, αλλοιως οτι αλλο κανει ειναι κοροϊδια που θα την φαει στη μαπα απο τα πρωτα βηματα.
Αμα θελεις αυτο-οργανωση, να την αρχισεις απο εκει που πρεπει.
Τα παραδειγματα ειναι παμπολλα και ο καθενας τα βλεπει. Με βαρια καρδια συγκατανευει και προχωρα. Απο το παραδοσιακο, του μπακαλη που σε κλεβει στο ζυγι, τον ταβερνιαρη που σε χρεωνει την χωριατικη κουκος αηδονι, τον εμπρηστη που σου καιει τα δαση για να τα κανει οικοπεδα, τον εργοστασιαρχη που σου χυνει τα αποβλητα σε πηγες και ρυακια, τον γιατρο που παιζει με την ζωη σου για ενα φακελλακι, την εκπαιδευση που εχει γινει υποχειριο, δεσμια στα κελευσματα ιδιοτελων συμφεροντων.
Αμα θελει καποιος να γιαννει ενα κακο το χτυπα στη ριζα, αμα η ελια εχει πιασει αρρωστια την κοβεις και φυτευεις αλλη.
Οπωσδηποτε δεν ειναι σοφο να καταστρεψεις το σπιτι σου για να φτιαξεις αλλο. Και οπωσδηποτε δεν μιλαμε για επαναστασεις και προλεταριατα. Αυτο που προεχει ειναι να δουμε καταματα την αιτια που αλλοτριωνει την κοινωνια. Τον χρηματισμο, το σαρακι που υπουλα τρωει και διαβρωνει τον κοινωνικο ιστο.
Να περασει στην αντιληψη μας και απο εκει να γινη μερος της συνειδησης μας. Οχι της θρησκευτικης αλλα του τροπου που αντιλαμβανομαστε τον κοσμο γυρω μας. Εκεινες τις θεσεις που εχουμε σαν πυξιδα και μας οριζουν πως βλεπουμε τον εαυτο μας, την κοινωνια που ειμαστε μελη και το περιβαλλον που ζουμε. Σε μια αλληλενδετη διαδικασια επεμβαινοντας πρωτα στον εαυτο μας και μετα στους γυρω μας και στην ευρυτερη κοινωνια μετα, μαθαινοντας, σταδιακα αλλαζουμε σκεψεις, θεσεις και τροπους ζωης, αποβαλλουμε το καρκινωμα του χρηματισμου και ολοι μαζι ανυψωνουμε τις ανθρωπινες αξιες.
Αμα θελει καποιος να αλλαξη την κοινωνια θα πρεπει να αρχιση απο εκει που στηριζεται το ολο οικοδομημα του κοινωνικου ιστου, αλλοιως οτι αλλο κανει ειναι κοροϊδια που θα την φαει στη μαπα απο τα πρωτα βηματα.
Αμα θελεις αυτο-οργανωση, να την αρχισεις απο εκει που πρεπει.
Νοεμβρίου 27, 2007
Οι ζωες μας, σαπουνοφουσκες
Σε ολη μας τη ζωη οικοδομουμε προσεκτικα τον κοσμο μας, πανω σε φαινομενικα στερεα και γερα θεμελια, αλλα στην πραγματικοτητα ο κοσμος που φτιαχνουμε, δεν ειναι παρα μια ευθραυστη σαπουνοφουσκα που ενα και μονο μικρο τσιμπιμα την σκαει, χυνοντας διαπλατα το σωθικα της. Εν τω μεταξυ συνεχιζουμε την ζωη μας χωρις καμμια εννοια, πληρεις βεβαιοτητας, αγερωχοι και ευχαριστημενοι μεσα στους μικρους μας κοσμους, χωρις να αντιλαμβανομαστε και χωρις να δινουμε σημασια οτι το ανεπαισθητο τσιμπιμα που θα σκασει την φυσαλιδα μας παραμονευει στο διαβα μας.
Αυτο το μικρο τσιμπιμα, ενα ανεπαισθητο φτερουγισμα μιας μικρης πεταλουδας, θα κανει θρυψαλα την ζωη μας. Βυθισμενοι βαθια μεσα στον κοσμο μας, περιδιαβαινουμε αμεριμνα αναμεσα σε αλλους ανθρωπους που σαν και εμας εχουν κτισει παρομοιους κοσμους σαπουνοφουσκες. Μοιραζομαστε τις ιδεες μας, τους τροπους ζωης, συμμεριζομαστε ο ενας τον αλλο και φτιαχνουμε μαζι μεγαλυτερους κοσμους. Αισθανομαστε πιο ευχαριστημενοι και περισσοτερο ασφαλεις. Και παλι, ομως, και για αυτους τους κοσμους το γεγονος παραμενει, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μεγαλυτερες φουσκες εξισου ευθραυστες και ενα τοσο δα μικρο τσιμπημα θα τις σκασει διαπλατα.
Στην πραγματικοτητα ολος ο κοσμος μας, η γη που παταμε, ειναι μια φουσκα απο σαπουνι, που ενα μικρο αναλογικα τσιμπημα θα την σπασει. Ολος αυτος ο σαλος που γινεται με το φαινομενο του θερμοκηπιου και την υπερθερμανση του πλανητη μαρτυρα. Αν και δεν ειναι το μονο. Οι συνθηκες που κανουν τον πλανητη μας ικανο να στηριξει ζωη ειναι τοσο λεπτες, που μια απειροελαχιστη αποκλιση προς την μια η την αλλη πλευρα, θα τον ειχε καταστησει αφιλοξενο και την ανθρωπινη παρουσια αμφιβολη.
Ζουμε πανω στην κοψη ενος ξυραφιου, ειτε το θελουμε ειτε οχι. Δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα. Το μονο πραγμα που μπορουμε να κανουμε ειναι να εχουμε γνωση του, και απο καιρο σε καιρο, να βγαινουμε απο τις φυσαλιδες μας και να τις κοιταμαι. Οπως ακριβως ειναι. Σαπουνοφουσκες που ενα μικρο τσιμπημα θα τις ανοιξει διαπλατα, ετσι καθως μιλαμε.
Θα κανει τη ζωη μας και ολων των αλλων γυρω μας ευκολοτερη
Αυτο το μικρο τσιμπιμα, ενα ανεπαισθητο φτερουγισμα μιας μικρης πεταλουδας, θα κανει θρυψαλα την ζωη μας. Βυθισμενοι βαθια μεσα στον κοσμο μας, περιδιαβαινουμε αμεριμνα αναμεσα σε αλλους ανθρωπους που σαν και εμας εχουν κτισει παρομοιους κοσμους σαπουνοφουσκες. Μοιραζομαστε τις ιδεες μας, τους τροπους ζωης, συμμεριζομαστε ο ενας τον αλλο και φτιαχνουμε μαζι μεγαλυτερους κοσμους. Αισθανομαστε πιο ευχαριστημενοι και περισσοτερο ασφαλεις. Και παλι, ομως, και για αυτους τους κοσμους το γεγονος παραμενει, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μεγαλυτερες φουσκες εξισου ευθραυστες και ενα τοσο δα μικρο τσιμπημα θα τις σκασει διαπλατα.
Στην πραγματικοτητα ολος ο κοσμος μας, η γη που παταμε, ειναι μια φουσκα απο σαπουνι, που ενα μικρο αναλογικα τσιμπημα θα την σπασει. Ολος αυτος ο σαλος που γινεται με το φαινομενο του θερμοκηπιου και την υπερθερμανση του πλανητη μαρτυρα. Αν και δεν ειναι το μονο. Οι συνθηκες που κανουν τον πλανητη μας ικανο να στηριξει ζωη ειναι τοσο λεπτες, που μια απειροελαχιστη αποκλιση προς την μια η την αλλη πλευρα, θα τον ειχε καταστησει αφιλοξενο και την ανθρωπινη παρουσια αμφιβολη.
Ζουμε πανω στην κοψη ενος ξυραφιου, ειτε το θελουμε ειτε οχι. Δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα. Το μονο πραγμα που μπορουμε να κανουμε ειναι να εχουμε γνωση του, και απο καιρο σε καιρο, να βγαινουμε απο τις φυσαλιδες μας και να τις κοιταμαι. Οπως ακριβως ειναι. Σαπουνοφουσκες που ενα μικρο τσιμπημα θα τις ανοιξει διαπλατα, ετσι καθως μιλαμε.
Θα κανει τη ζωη μας και ολων των αλλων γυρω μας ευκολοτερη
Νοεμβρίου 24, 2007
Αυτο-οργανωση? Προς τα που? Για ποιο λογο?
Δεν εχει σημασια αν ΓΑΠ οριστηκε απο την βαση η αυτο-εγκατασταθηκε, περα απο το οτι και οι δυο διαδικασιες ειναι μηχανισμοι εξ' ορισμου, αλλα αυτο που προεχει ειναι ο ισχυρισμος της αυτο-οργανωσης. Ο τροπος που φερεται στην επικαιροτητα η ιδεα της αυτο-οργανωσης, αναφερω:
"Ο ΓΑΠ κάλεσε όλους τους πολίτες που πήραν μέρος στην διαδικασία της 11/11 να αυτό-οργανωθούν να πάρουν την τύχη του Πασοκ στα χέρια τους.",
δηλαδη απο τα πανω, κατι σαν αυτο-οργανωθητε ρε γιατι χανομαστε, η αυτο-οργανωθητε ρε, μη σας παρει ο διαολος. Γενικα κρυβει στοιχεια που το καλεσμα για αυτο-οργανωση δεν εχει την στοφα που μια διαδικασια αυτο-οργανωσης θα πρεπει να εχει.
Εγω ξερω οτι η αυτο-οργανωση ξεπηδαει απο μονη της, απο τα κατω, και δεν εχει αναγκη απο υποδειξεις απο τα πανω. Πρεπει να εχει σκοπους και βλεψεις, οραματα, κατευθυνσεις. Και ενα αλλο πραγμα, δεν υπαρχουν φραγμοι και ορια και δεν ξερεις που θα καταληξει. Το μονο που μπορεις να ορισεις ειναι οι γενικες κατευθυνσεις, αξιοπρεπεια, σεβασμος ανθρωπου σε ανθρωπο σε ολο το μηκος και πλατος που ο καθενας καταλαβαινει. Ειναι ετοιμο το ΠΑΣΟΚ, σαν συνολο και σαν ηγεσια, να δεχτει οποιαδηποτε τροπη παρη μια συλλογικη διαδικασια αυτοοργανωσης? Η θα την ποδηγετηση γιατι πιθανον θα συγκρουστει με κεκτημενα που τωρινα μελη και στελεχη εχουν, με τον αρχηγο συμπεριλαμβανομενο?
Στην αναρτηση που διαβασα δεν δινονται σαφη πλαισια. Αναφερεται για μηνυματα της κοινωνιας χωρις αυτα να προσδιοριζονται. Ποια ειναι αυτα τα μηνυματα που ακουγωνται? Ας τα φερουν μπροστα και ας αυτα αποτελεσουν μια μαγια μιας αυτο-οργανωσης. Το μονο στιγμα που δινεται ειναι η απωλεια της στηριξης των κοινωνικων στρωματων που ξαφνικα αποσκιρτησαν απο το Πασοκ.
Μηπως ομως αυτα τα μηνυματα εχουν παρερμηνευτει? Ο ΓΑΠ καλεσε τους πολιτες που πηραν μερος στην διαδικασια της 11/11 να αυτο-οργανωθουν, να παρουν την τυχη του Πασοκ στα χερια τους. Τι ειναι αυτο που ο ΓΑΠ ειδε και του εβαλε στο μυαλο του αυτην την ιδεα? Η αυθορμητη προσελευση ανθρωπων σε μια διαδικασια που δεν ηταν αναγκασμενοι να υποστουν? Μηπως ηταν αυτη η προσελευση αποτελεσμα μιας απλης περιεργειας και μονο? Η, αποτελεσμα της δυναμικης μιας συσπειρωσης προς το ενα η το αλλο προσωπο που διεκδικουσαν την αρχηγια, και μονο? Η, μπορει ο κοσμος να μην εχει πραγματικα πειστει οτι αξιζει να σπαταλησει χρονο και δυναμη σε μια τετοιου ειδους δραση.
Ποιος ξερει? Ο καιρος θα το δειξει.
Διαβαζω απο μια αναρτηση με το ιδιο περιεχομενο,
"Προϋπόθεση όλων των παραπάνω είναι όλοι στο κόμμα να λειτουργούν ισότιμα χωρίς διακρίσεις, χωρίς κομματικά αξιώματα, όλοι, ίσοι μεταξύ ίσων. Κανένας αποκλεισμός σε κανέναν αλλά και κανένας μηχανισμός να λειτουργεί πάντα υπέρ κάποιων."
Ποσο μπορει καποιος να πιστεψει οτι μια τετοια λειτουργια ειναι ποτε δυνατη? Ισοτιμια και οχι διακρισεις? Μηχανισμοι αδεκαστοι. Ποιος την δινει αυτην την ισοτιμια? Αυτο ειναι κατι που μονο ο τροπος οργανωσης ενος κοματος εγγυαται.
Επισης βολιδοσκοπειται η συμετοχη των blogs σε αυτην την αυτο-οργανωση. Ειναι ευλογη μια πρωτοβουλια μεσα απο τα μπλογκα οπου δεν θα υπαρχει η εξαρτηση απο τα μεσα ενημερωσης και τις επιδρασεις που θα προσπαθησουν να επιφερουν οργανομενα συμφεροντα.
Κατι τετοιο θεωρητικα ειναι εφικτο, ομως θα πρεπει να βρεθουν εκεινες οι ασφαλιστικες δικλειδες ωστε να μην αλωθη ο χωρος απο τα ιδια οργανομενα συμφεροντα.
Ειναι δυνατον αυτο να γινη μια νεα απαρχη μιας καινουριας εποχης στην πολιτικη, οπου η αγκιστρωση στις ορεξεις οργανωμενων συμφεροντων να απεμποληθει? Αν υπαρχει θεληση μπορει.
"Ο ΓΑΠ κάλεσε όλους τους πολίτες που πήραν μέρος στην διαδικασία της 11/11 να αυτό-οργανωθούν να πάρουν την τύχη του Πασοκ στα χέρια τους.",
δηλαδη απο τα πανω, κατι σαν αυτο-οργανωθητε ρε γιατι χανομαστε, η αυτο-οργανωθητε ρε, μη σας παρει ο διαολος. Γενικα κρυβει στοιχεια που το καλεσμα για αυτο-οργανωση δεν εχει την στοφα που μια διαδικασια αυτο-οργανωσης θα πρεπει να εχει.
Εγω ξερω οτι η αυτο-οργανωση ξεπηδαει απο μονη της, απο τα κατω, και δεν εχει αναγκη απο υποδειξεις απο τα πανω. Πρεπει να εχει σκοπους και βλεψεις, οραματα, κατευθυνσεις. Και ενα αλλο πραγμα, δεν υπαρχουν φραγμοι και ορια και δεν ξερεις που θα καταληξει. Το μονο που μπορεις να ορισεις ειναι οι γενικες κατευθυνσεις, αξιοπρεπεια, σεβασμος ανθρωπου σε ανθρωπο σε ολο το μηκος και πλατος που ο καθενας καταλαβαινει. Ειναι ετοιμο το ΠΑΣΟΚ, σαν συνολο και σαν ηγεσια, να δεχτει οποιαδηποτε τροπη παρη μια συλλογικη διαδικασια αυτοοργανωσης? Η θα την ποδηγετηση γιατι πιθανον θα συγκρουστει με κεκτημενα που τωρινα μελη και στελεχη εχουν, με τον αρχηγο συμπεριλαμβανομενο?
Στην αναρτηση που διαβασα δεν δινονται σαφη πλαισια. Αναφερεται για μηνυματα της κοινωνιας χωρις αυτα να προσδιοριζονται. Ποια ειναι αυτα τα μηνυματα που ακουγωνται? Ας τα φερουν μπροστα και ας αυτα αποτελεσουν μια μαγια μιας αυτο-οργανωσης. Το μονο στιγμα που δινεται ειναι η απωλεια της στηριξης των κοινωνικων στρωματων που ξαφνικα αποσκιρτησαν απο το Πασοκ.
Μηπως ομως αυτα τα μηνυματα εχουν παρερμηνευτει? Ο ΓΑΠ καλεσε τους πολιτες που πηραν μερος στην διαδικασια της 11/11 να αυτο-οργανωθουν, να παρουν την τυχη του Πασοκ στα χερια τους. Τι ειναι αυτο που ο ΓΑΠ ειδε και του εβαλε στο μυαλο του αυτην την ιδεα? Η αυθορμητη προσελευση ανθρωπων σε μια διαδικασια που δεν ηταν αναγκασμενοι να υποστουν? Μηπως ηταν αυτη η προσελευση αποτελεσμα μιας απλης περιεργειας και μονο? Η, αποτελεσμα της δυναμικης μιας συσπειρωσης προς το ενα η το αλλο προσωπο που διεκδικουσαν την αρχηγια, και μονο? Η, μπορει ο κοσμος να μην εχει πραγματικα πειστει οτι αξιζει να σπαταλησει χρονο και δυναμη σε μια τετοιου ειδους δραση.
Ποιος ξερει? Ο καιρος θα το δειξει.
Διαβαζω απο μια αναρτηση με το ιδιο περιεχομενο,
"Προϋπόθεση όλων των παραπάνω είναι όλοι στο κόμμα να λειτουργούν ισότιμα χωρίς διακρίσεις, χωρίς κομματικά αξιώματα, όλοι, ίσοι μεταξύ ίσων. Κανένας αποκλεισμός σε κανέναν αλλά και κανένας μηχανισμός να λειτουργεί πάντα υπέρ κάποιων."
Ποσο μπορει καποιος να πιστεψει οτι μια τετοια λειτουργια ειναι ποτε δυνατη? Ισοτιμια και οχι διακρισεις? Μηχανισμοι αδεκαστοι. Ποιος την δινει αυτην την ισοτιμια? Αυτο ειναι κατι που μονο ο τροπος οργανωσης ενος κοματος εγγυαται.
Επισης βολιδοσκοπειται η συμετοχη των blogs σε αυτην την αυτο-οργανωση. Ειναι ευλογη μια πρωτοβουλια μεσα απο τα μπλογκα οπου δεν θα υπαρχει η εξαρτηση απο τα μεσα ενημερωσης και τις επιδρασεις που θα προσπαθησουν να επιφερουν οργανομενα συμφεροντα.
Κατι τετοιο θεωρητικα ειναι εφικτο, ομως θα πρεπει να βρεθουν εκεινες οι ασφαλιστικες δικλειδες ωστε να μην αλωθη ο χωρος απο τα ιδια οργανομενα συμφεροντα.
Ειναι δυνατον αυτο να γινη μια νεα απαρχη μιας καινουριας εποχης στην πολιτικη, οπου η αγκιστρωση στις ορεξεις οργανωμενων συμφεροντων να απεμποληθει? Αν υπαρχει θεληση μπορει.
Νοεμβρίου 21, 2007
Ο αρχηγος αποτελει ενσαρκωση των ιδεων που καθε ατομο ξεχωριστα κατεχει
Το καθε ενα ατομο προσβλεπει σε ενα αρχηγο σαν την ενσαρκωση των ιδεων που ενστερνιζεται, σε τετοιο σημειο που να ξεχνα οτι και ο ιδιος συναμα αποτελει ενσαρκωση, αυτων των ιδιων ιδεων. Η δυναμη ενος αρχηγου πηγαζει απο τις ιδεες που φωλιαζουν μεσα στο καθε ατομο, στον καθενα μας και αν δεν υπηρχε αυτη η φωλια ιδεων δεν θα υπαρχει ουτε ο ιδιος. Μια αλληλεξαρτηση που θα πρεπει να βαλθη στην σωστη της βαση. Για να μην γινεται οτι ο φιλος giomel εχει σαν επικεφαλιδα στην ιστοσελιδα του.
"Οι σημαντικοί άνθρωποι σχολιάζουν ιδέες, οι συνήθεις γεγονότα και οι ασήμαντοι σχολιάζουν τους άλλους."
Το καθε ατομο περιμενει απο εναν αρχηγο σαν την δυναμη, την γροθια, που θα επιφερει τις αλλαγες που οι ιδεες που ενστερνιζεται αποβλεπουν. Αμα ξεχασουμε οτι αυτη η δυναμη πηγαζει απο τις ιδεες που φωλιαζουν μεσα μας, την αιτια συγκροτησης ατομων σε κομματα, κινηματα, παραταξεις τοτε θα καταντησουμε να ασχολουμαστε με γεγονοτα και προσωπα, και με το τι εκανε ο ταδε και ο δεινα, που και ποτε και γιατι, και απομακρυνομαστε απο αυτο που πραγματικα εχει σημασια.
Την εμπεδωση και το αυγατεμα των ιδεων, προς μια τελοιοτερη ενσαρκωση τους, μεσα μας.
"Οι σημαντικοί άνθρωποι σχολιάζουν ιδέες, οι συνήθεις γεγονότα και οι ασήμαντοι σχολιάζουν τους άλλους."
Το καθε ατομο περιμενει απο εναν αρχηγο σαν την δυναμη, την γροθια, που θα επιφερει τις αλλαγες που οι ιδεες που ενστερνιζεται αποβλεπουν. Αμα ξεχασουμε οτι αυτη η δυναμη πηγαζει απο τις ιδεες που φωλιαζουν μεσα μας, την αιτια συγκροτησης ατομων σε κομματα, κινηματα, παραταξεις τοτε θα καταντησουμε να ασχολουμαστε με γεγονοτα και προσωπα, και με το τι εκανε ο ταδε και ο δεινα, που και ποτε και γιατι, και απομακρυνομαστε απο αυτο που πραγματικα εχει σημασια.
Την εμπεδωση και το αυγατεμα των ιδεων, προς μια τελοιοτερη ενσαρκωση τους, μεσα μας.
Νοεμβρίου 20, 2007
Πως διαβαζουμε ενα βιβλιο;
Δεν μπορω να καταλαβω πως μπορει να διαβαστη ενα βιβλιο μονορουφι. θα μπορουσα να πω οτι θαυμαζω τους ανθρωπους που μπορουν να το κανουν αυτο, αλλα δεν θα το πω γιατι δεν το πιστευω. Οταν διαβαζω ενα βιβλιο που με εχει κινηση το ενδιαφερον μπορει να κανω κι ενα χρονο για να το διαβασω. Καθως διαβαζω μια παραγραφο, οι εννοιες που αναπτυσσει ο συγγραφεας σκαλωνουν μεσα στο μυαλο μου. Σκαλωνουν στις εννοιες που εχω ηδη αποκτησει απο προηγουμενες εμπειριες. Δεν με αφηνουν να συνεχισω. Παλευουν μεσα μου, και συνηθως με σπρωχνουν να αντλησω εννοιες και απο αλλες πηγες. Μπορει να μου τριβελιζουν το μυαλο για μερες πριν να αισθανθω οτι ειμαι σε θεση να συνεχισω το βιβλιο απο κει που το σταματησα.
Πολλες φορες μπορει να εχω δυο-τρια βιβλια η φωτοτυπιες απο ιστοσελιδες με τις εννοιες τους να περιτριγυριζουν στο μυαλο μου για μερες. Το μυαλο μου προσπαθει να ταιριαξη τις καινουριες πληροφοριες με τις γνωσιακες δομες, τις γνωσεις, που εχω ηδη κατασταλαξει απο προηγουμενες εμπειριες και επειδη δεν ταιριαζουν ευκολα θα πρεπει να προσαρμοσει τις γνωσιακες δομες που εχω ηδη, για να δεχτη την καινουρια εμπειρια και τελικα να την ταιριαξη, φτιαχνοντας νεες γνωσιακες δομες, νεα γνωση. Η διαδικασια μαθησης οπως αναφερεται σε αυτην την ιστοσελιδα και η διαλευκανση της αποδιδεται στον Jean Piaget.
Πολλες φορες μπορει να εχω δυο-τρια βιβλια η φωτοτυπιες απο ιστοσελιδες με τις εννοιες τους να περιτριγυριζουν στο μυαλο μου για μερες. Το μυαλο μου προσπαθει να ταιριαξη τις καινουριες πληροφοριες με τις γνωσιακες δομες, τις γνωσεις, που εχω ηδη κατασταλαξει απο προηγουμενες εμπειριες και επειδη δεν ταιριαζουν ευκολα θα πρεπει να προσαρμοσει τις γνωσιακες δομες που εχω ηδη, για να δεχτη την καινουρια εμπειρια και τελικα να την ταιριαξη, φτιαχνοντας νεες γνωσιακες δομες, νεα γνωση. Η διαδικασια μαθησης οπως αναφερεται σε αυτην την ιστοσελιδα και η διαλευκανση της αποδιδεται στον Jean Piaget.
Νοεμβρίου 19, 2007
Αισθανθηκα να με κυριευει απελπισια
Το μυαλο μου φουσκωσε. Εσκασα, με επιασε απελπισια. Δεν γινεται τιποτα. Ειμαστε καταδικασμενοι. Καταδικασμενοι σε ισοβια, μπλοκαρισμενοι σε ενα πλεγμα διαδικασιων, που δεν δινει την δυνατοτητα και συναμα αφαιρει την ελπιδα για κατι καλυτερο. Αλλα οχι, με το να σκεφτεσαι και να προβαλεις λυσεις μεσα απο το συστημα δεν βγαζει, χρειαζεται να βγης εξω απο το συστημα, να το κοιταξεις απο πανω μεχρι κατω, και να δης που ποναει και που χωλαινει, να βρης την αιτια, και να επεμβης. Οχι απο μεσα αλλα απο τα εξω.
Και θα βρης την αιτια στις βασεις, στα θεμελια που πανω τους εχει χτιστει ολος αυτος ο ογκος, λιθαρι λιθαρι με την παροδο του χρονου, και τι νομιζεις οτι θα βρης. Θα βρης την μοναδα, το ατομο, εσενα και εμενα, οι σχεσεις που εχουμε και οτι διεπει τις σχεσεις αυτες.
Τι τις καθοριζει: Απαντησεις πανω σε ερωτηματα που εχουν κανουν με το τι με ευχαριστει, τι με δυσαρεστει, τι κανω κεφι και πως αυτο καθοριζει τις σχεσεις μου με εσενα η με τον αλλο η με τον διπλα. Καθε ενας, ενα ατομο, που απαντα με τον δικο του τροπο σε αυτα τα ερωτηματα και η απαντηση που δινει εφαρμοζεται σε δραση που σαν αποτελεσμα εχει το οικοδομημα που καλουμε κοινωνια. Και μεσα στην κοινωνια χτιζονται ολα τα αλλα επιμερους οικοδομηματα εκπαιδευσης, δουλειας, διασκεδασης.
Και ολα αυτα ξεκινουν απο την δραση του ατομου, καθοσον, αμα θεωρησουμε την δραση του ανθρωπου σαν μια μεταβλητη, συγκερασμενη μαζι με τις αλλες μεταβλητες απο καθε ενα ατομο σε ενα κοινωνικο χωρο, μορφωνουν μια συνολικη δραση που αποτελει απο μονη της μια καινουργια εξαρτημενη μεταβλητη, και το πραγμα πηγαινει λεγοντας. Με τη δραση ολων αυτων των μεταβλητων, εξαρτημενων και μη, φτιαχνεται το οικοδομημα που καλουμε κοινωνια με ολα τα επι μερους της οικοδομηματα.
Σκεψου τωρα τι θα γινει αν και αλλαξεις ενα τοσο δα, στην αρχικη μεταβλητη, στην δραση του ατομου, ενα θροϊσμα απο το πεταγμα μιας πεταλουδας, τοτε ολο το συστημα που λεμε κοινωνια θα αναταραχτει εκ θεμελιων, θα ανασυγκροτηθει απο τη μια ακρη στην αλλη, θα αλλαξει. Πες παραδειγματος χαρη οτι βλεπεις μονο μια ωρα τηλεοραση η οτι την ανοιγεις μονο οταν πραγματικα υπαρχει ενα προγραμμα που νομιζεις οτι αξιζει να το δης. Τις αλλες ωρες κατι αλλο θα κανεις. Οτι και να ειναι αυτο το κατι αλλο, ειναι μια αλλαγη στην δραση, μια μικρη αλλαγη σε συγκριση, αλλα οταν αυτη αλλαγη επαναλαμβανεται απο καθε ενα ατομο σε ενα κοινωνικο χωρο ξεχωριστα, πολλαπλασιαζεται, γινεται τυφωνας.
Καθε ενας στην ελλαδα ξερει τι φταιει. Αντι να τα παραχωνει μεσα του και να αγχωνεται η να προσπαθει να αλλαξει το συστημα απο τα πανω η να προσπαθει ματαια να αλλαξη την εμφανιση της μιας η της αλλης διδικασιας να κοιταξει τον εαυτο του και τους αλλους γυρω του.
Απο εκει θα πρεπει να αρχιζουν οι αλλαγες.
Και θα βρης την αιτια στις βασεις, στα θεμελια που πανω τους εχει χτιστει ολος αυτος ο ογκος, λιθαρι λιθαρι με την παροδο του χρονου, και τι νομιζεις οτι θα βρης. Θα βρης την μοναδα, το ατομο, εσενα και εμενα, οι σχεσεις που εχουμε και οτι διεπει τις σχεσεις αυτες.
Τι τις καθοριζει: Απαντησεις πανω σε ερωτηματα που εχουν κανουν με το τι με ευχαριστει, τι με δυσαρεστει, τι κανω κεφι και πως αυτο καθοριζει τις σχεσεις μου με εσενα η με τον αλλο η με τον διπλα. Καθε ενας, ενα ατομο, που απαντα με τον δικο του τροπο σε αυτα τα ερωτηματα και η απαντηση που δινει εφαρμοζεται σε δραση που σαν αποτελεσμα εχει το οικοδομημα που καλουμε κοινωνια. Και μεσα στην κοινωνια χτιζονται ολα τα αλλα επιμερους οικοδομηματα εκπαιδευσης, δουλειας, διασκεδασης.
Και ολα αυτα ξεκινουν απο την δραση του ατομου, καθοσον, αμα θεωρησουμε την δραση του ανθρωπου σαν μια μεταβλητη, συγκερασμενη μαζι με τις αλλες μεταβλητες απο καθε ενα ατομο σε ενα κοινωνικο χωρο, μορφωνουν μια συνολικη δραση που αποτελει απο μονη της μια καινουργια εξαρτημενη μεταβλητη, και το πραγμα πηγαινει λεγοντας. Με τη δραση ολων αυτων των μεταβλητων, εξαρτημενων και μη, φτιαχνεται το οικοδομημα που καλουμε κοινωνια με ολα τα επι μερους της οικοδομηματα.
Σκεψου τωρα τι θα γινει αν και αλλαξεις ενα τοσο δα, στην αρχικη μεταβλητη, στην δραση του ατομου, ενα θροϊσμα απο το πεταγμα μιας πεταλουδας, τοτε ολο το συστημα που λεμε κοινωνια θα αναταραχτει εκ θεμελιων, θα ανασυγκροτηθει απο τη μια ακρη στην αλλη, θα αλλαξει. Πες παραδειγματος χαρη οτι βλεπεις μονο μια ωρα τηλεοραση η οτι την ανοιγεις μονο οταν πραγματικα υπαρχει ενα προγραμμα που νομιζεις οτι αξιζει να το δης. Τις αλλες ωρες κατι αλλο θα κανεις. Οτι και να ειναι αυτο το κατι αλλο, ειναι μια αλλαγη στην δραση, μια μικρη αλλαγη σε συγκριση, αλλα οταν αυτη αλλαγη επαναλαμβανεται απο καθε ενα ατομο σε ενα κοινωνικο χωρο ξεχωριστα, πολλαπλασιαζεται, γινεται τυφωνας.
Καθε ενας στην ελλαδα ξερει τι φταιει. Αντι να τα παραχωνει μεσα του και να αγχωνεται η να προσπαθει να αλλαξει το συστημα απο τα πανω η να προσπαθει ματαια να αλλαξη την εμφανιση της μιας η της αλλης διδικασιας να κοιταξει τον εαυτο του και τους αλλους γυρω του.
Απο εκει θα πρεπει να αρχιζουν οι αλλαγες.
Νοεμβρίου 17, 2007
Ποιος μαλακας ειπε οτι πρεπει να βγαζουμε κερδος απο καθε ανθρωπινη δραστηριοτητα.
Ποιος μαλακας ειπε οτι πρεπει να βγαζουμε κερδος απο καθε ανθρωπινη δραστηριοτητα. Απο τη μυγα ξυγκι. Γιατι αυτη η εξαρση? Σκεφτομουνα για τον Ξαυνεσ και την ιστοσελιδα του που πρεπει να πληρωσης πριν να σε αφησουν να μπης μεσα και σκεφτηκα οτι αυτη ειναι μια ελιτιστικη αντιμετωπιση, βαζει φραγμους στην μαθηση και σαν αποτελεσμα στην γνωση. Η γνωση θα πρεπει να ειναι ελευθερα προσβασιμη απο ολους οσους ενδιαφερονται, και μαλλον εκει εγινε αυτος ο συνδυασμος που απεφερε τον παραπανω βρυχηθμο.
Αυτο που μπορω να προσθεσω ειναι οτι ο συνδυασμος αυτος δεν εγινε συνειδητα και μαλλον εδρασε στο υποσυνειδητο. Τι σκεφτηκα τωρα συνειδητο, το αντιθετο ασυνειδητο. Λεμε μεν ασυνειδητα σαν επιρημα αλλα δεν λεμε ασυνειδητο. Το ασυνειδητο μυαλο, σαν unconscious μυαλο. Περισσοτερο μιλαμε για υποσυνειδητο, το subconscious mind.
Οπως και ναχει να τελοιωνουμε την σκεψη. Αυτη η λεσχη φιλων του ξαυνες δεν μου αρεσει, ο δε ξαυνεσ,μεχρι αυτα που εχω διαβασει γινεται λιγακι δογματικος, ατεγκτος. Μου εβαλε στο μυαλο εκεινη την προσφωνηση του Μιλαν Κουντερα για τους enthusiasts. Θα πρεπει να το βρω.
Αυτο που μπορω να προσθεσω ειναι οτι ο συνδυασμος αυτος δεν εγινε συνειδητα και μαλλον εδρασε στο υποσυνειδητο. Τι σκεφτηκα τωρα συνειδητο, το αντιθετο ασυνειδητο. Λεμε μεν ασυνειδητα σαν επιρημα αλλα δεν λεμε ασυνειδητο. Το ασυνειδητο μυαλο, σαν unconscious μυαλο. Περισσοτερο μιλαμε για υποσυνειδητο, το subconscious mind.
Οπως και ναχει να τελοιωνουμε την σκεψη. Αυτη η λεσχη φιλων του ξαυνες δεν μου αρεσει, ο δε ξαυνεσ,μεχρι αυτα που εχω διαβασει γινεται λιγακι δογματικος, ατεγκτος. Μου εβαλε στο μυαλο εκεινη την προσφωνηση του Μιλαν Κουντερα για τους enthusiasts. Θα πρεπει να το βρω.
Νοεμβρίου 16, 2007
Εχει περασει στο ντι-εν-εϊ του ελληνα ...
Ο φιλοξενουμενος ομιλητης στη εκπομπη της ΕΡΤ αναφερoμενος σε τασεις του ελληνα πολιτη ειπε:
"Δεν θα θελαμε να δουμε τον εαυτο μας κρινομενο, θελουμε να δουμε τον εαυτο μας δοξαζομενο."
ενω η παρουσιαστρια της εκπομπης συμφωνησε και υπερθεματισε:
"Εχει περασει στο ντι-εν-εϊ του ελληνα."
Αυθορμητα και χωρις δευτερη σκεψη εξεφερε μια αποψη που περα απο την αναγκη επιστημονικης τεκμηριωσης ειναι σημαδι μιας δοξασιας που υποβοσκει στην συνειδηση του ελληνα και οχι μονο.
Η σκεψη οτι η γενετικη υποδομη του ελληνα πολιτη εχει αλλοιωθη (καλυτερη η χειροτερη δεν ειναι επικαιρη) μου εφερε μεσα στο μυαλο ιδεες για μεταλαξεις, φυσικη επιλογη και εξελιξη ενος νεου ειδους στο ανθρωπινο γενος, του νεο-ελληνα. Μου τσιγκλησε την περιεργεια. Ειναι δυνατον να εχουν υπεισερθει στο ανθρωπινο γεννητικο υλικο διαφορες, οσο ανεπαισθητες και αν ειναι? Μαλλον θα προκειται για επικτητες αλλαγες, αποτελεσμα μιας εξελιξης της κουλτουρας, με συνεπειες στην συνειδηση, στις σκεψεις, στις εννοιες που εχουν επικρατησει. Αλλα και παλι μια γεννητικη επιρροη στη συνειδηση και στο περιεχομενο της ειναι γαργαλιστικη.
Μια γρηγορη ερευνα στο διαδικτυο για πιθανη γεννητικη προελευση της συνειδησης με εξεπληξε. Εικασιες για γεννητικη προελευση της συνειδησης υπαρχουν.
"D. Jones speculates in Nature that if consciousness is a definite, inheritable characteristic, it must have had survival value for it to have evolved. It then follows that consciousness must be en-coded somewhere in our genes. Only a single gene may be enough, for consciousness seems to be an uncomplicated phenomenon."
περιορισμένος, που έχει όρια, καθορισμένος, ορισμένος, σαφής, συγκεκριμένος
Ο David Jones στο επιστημονικο περιοδικο Nature αναφερει οτι αν η συνειδηση ειναι ενα συγκεκριμένο, κληρονομικο χαρακτηριστικο, πρεπει να παιζει ρολο στην επιβιωση για να εχει εξελιχθει. Σαν συνεπεια η συνειδηση πρεπει να κωδικοποιειται καπου στα γονιδια μας. Ενα μονο γονιδιο ειναι μαλλον αρκετο, καθοσον η συνειδηση φαινεται οτι δεν ειναι ενα πολυπλοκο φαινομενο. Γιατι? Διοτι μερικες απλες χημικες ουσιες, σαν αυτες που βρισκονται σε αναισθητικα, μπορουν να αχρηστευσουν πληρως την δραση της χωρις να επηρρεασουν αλλες σωματικες λειτουργιες.
Why? Because just a few simple molecules, such as those found in anesthetics, can disable it completely without affecting other bodily functions.
....
Μια τετοια θεση εξαπτει την περιεργεια, διεγειρει και προξενει ενδιαφερον.
"Δεν θα θελαμε να δουμε τον εαυτο μας κρινομενο, θελουμε να δουμε τον εαυτο μας δοξαζομενο."
ενω η παρουσιαστρια της εκπομπης συμφωνησε και υπερθεματισε:
"Εχει περασει στο ντι-εν-εϊ του ελληνα."
Αυθορμητα και χωρις δευτερη σκεψη εξεφερε μια αποψη που περα απο την αναγκη επιστημονικης τεκμηριωσης ειναι σημαδι μιας δοξασιας που υποβοσκει στην συνειδηση του ελληνα και οχι μονο.
Η σκεψη οτι η γενετικη υποδομη του ελληνα πολιτη εχει αλλοιωθη (καλυτερη η χειροτερη δεν ειναι επικαιρη) μου εφερε μεσα στο μυαλο ιδεες για μεταλαξεις, φυσικη επιλογη και εξελιξη ενος νεου ειδους στο ανθρωπινο γενος, του νεο-ελληνα. Μου τσιγκλησε την περιεργεια. Ειναι δυνατον να εχουν υπεισερθει στο ανθρωπινο γεννητικο υλικο διαφορες, οσο ανεπαισθητες και αν ειναι? Μαλλον θα προκειται για επικτητες αλλαγες, αποτελεσμα μιας εξελιξης της κουλτουρας, με συνεπειες στην συνειδηση, στις σκεψεις, στις εννοιες που εχουν επικρατησει. Αλλα και παλι μια γεννητικη επιρροη στη συνειδηση και στο περιεχομενο της ειναι γαργαλιστικη.
Μια γρηγορη ερευνα στο διαδικτυο για πιθανη γεννητικη προελευση της συνειδησης με εξεπληξε. Εικασιες για γεννητικη προελευση της συνειδησης υπαρχουν.
"D. Jones speculates in Nature that if consciousness is a definite, inheritable characteristic, it must have had survival value for it to have evolved. It then follows that consciousness must be en-coded somewhere in our genes. Only a single gene may be enough, for consciousness seems to be an uncomplicated phenomenon."
περιορισμένος, που έχει όρια, καθορισμένος, ορισμένος, σαφής, συγκεκριμένος
Ο David Jones στο επιστημονικο περιοδικο Nature αναφερει οτι αν η συνειδηση ειναι ενα συγκεκριμένο, κληρονομικο χαρακτηριστικο, πρεπει να παιζει ρολο στην επιβιωση για να εχει εξελιχθει. Σαν συνεπεια η συνειδηση πρεπει να κωδικοποιειται καπου στα γονιδια μας. Ενα μονο γονιδιο ειναι μαλλον αρκετο, καθοσον η συνειδηση φαινεται οτι δεν ειναι ενα πολυπλοκο φαινομενο. Γιατι? Διοτι μερικες απλες χημικες ουσιες, σαν αυτες που βρισκονται σε αναισθητικα, μπορουν να αχρηστευσουν πληρως την δραση της χωρις να επηρρεασουν αλλες σωματικες λειτουργιες.
Why? Because just a few simple molecules, such as those found in anesthetics, can disable it completely without affecting other bodily functions.
....
Μια τετοια θεση εξαπτει την περιεργεια, διεγειρει και προξενει ενδιαφερον.
Δια βιου μαθηση
Σχολιο στην ιστοσελιδα 'Φακελοι Προτασεων' για την αναρτηση Για ποια παιδεία μιλάμε;
Μου αρεσει αυτο το δια βιου καταρτιση. Αν και καταρτιση αναφερεται κυρια σε επαγγελματικα ζητηματα παρ'ολα αυτα αποτελει μερος του γενικοτερου, δια βιου μαθηση.
Δια βιου μαθηση, κορωνιδα στην προσπαθεια ριζικης αλλαγης της εκπαιδευσης στην ελλαδα, στο νου και στην κοινωνια. Μια ορμη που να πηγαζει απο τα μεσα απο τον καθ'ενα μας ξεχωριστα για συνεχη μαθηση, με το κρατος να ανταποκρινεται και να δημιουργη εκεινες τις υποδομες που να κανει εφικτη την δια βιου μαθηση.
Περα απο τα χιλιοειπωμενα για βιβλιοθηκες σε καθε πολη, χωριο και συνοικια, παρα περα θα πρεπει να ειναι εξοπλισμενες με υπολογιστες για την ελευθερη χρηση απο ολους, παραλληλα με την συστηματικη δημιουργια κρατικα χρηματοδοτουμενων ιστοσελιδων, οπου οι ειδικοι θα προσφερουν τις γνωσεις τους.
Μου αρεσει αυτο το δια βιου καταρτιση. Αν και καταρτιση αναφερεται κυρια σε επαγγελματικα ζητηματα παρ'ολα αυτα αποτελει μερος του γενικοτερου, δια βιου μαθηση.
Δια βιου μαθηση, κορωνιδα στην προσπαθεια ριζικης αλλαγης της εκπαιδευσης στην ελλαδα, στο νου και στην κοινωνια. Μια ορμη που να πηγαζει απο τα μεσα απο τον καθ'ενα μας ξεχωριστα για συνεχη μαθηση, με το κρατος να ανταποκρινεται και να δημιουργη εκεινες τις υποδομες που να κανει εφικτη την δια βιου μαθηση.
Περα απο τα χιλιοειπωμενα για βιβλιοθηκες σε καθε πολη, χωριο και συνοικια, παρα περα θα πρεπει να ειναι εξοπλισμενες με υπολογιστες για την ελευθερη χρηση απο ολους, παραλληλα με την συστηματικη δημιουργια κρατικα χρηματοδοτουμενων ιστοσελιδων, οπου οι ειδικοι θα προσφερουν τις γνωσεις τους.
Νοεμβρίου 12, 2007
Σχολεια δευτερης ευκαιριας
Με ευχαρίστηση ακουσα στις ειδησεις στην ΕΡΤ για τη λειτουργια των σχολειων δευτερης ευκαιριας. Αν αυτη η πρωτοβουλια ανταποκρινεται σε μια βαθεια επιθυμια αναζητησης καλυτερης βελτίωσης της προσωπικοτητας τους με την εκμαθηση υ εκφραζει την επιθυμια μεριδας ενδεικτικης της επιθυμιας των ανθρωπων να μην επαναυπαυωνται στα κεκτημενα και να συνεχιζουν την εκπαιδευση τους για μια περαιτερω ολοκληρωση της προσωπικοτητας τους.
Αποτελει ενα στοιχειο στην ιδια κλιμακα που συγκρινεται αμεσα με την επικρατουσα δεοντολογια στον γιατρο, στον επιστημονα που επιβαλει παραπλευρα με την εξασκηση του επαγγελματος του, συστηματικα να ενημερωνεται για τις καινουριες εξελιξεις στον κλαδο του.
Ετσι και ο καθ ἐνας θα πρεπει να φροντιζει να ενημερωνεται για τις γενικες εξελιξεις στην αντιμετωπιση των ζητηματων που αφορουν τον τροπο ζωης του.
Πολλα απο τα πραγματα που διδαχθηκαμε η τα εχουμε μαθει λαθος η εχουμε ελλιπη γνωση. Μια συνεχης εκπαιδευση ειναι αναγκαια για το ξεδιαλυμα αμφιβολιων και την εμπεδωση οσων εχουμε μαθει. Η ενημέρωση απο εφημεριδες και περιοδικα δεν ειναι επαρκης. Επι πλεον γινεται χωρις συστημα και ευκολα μπορει να παραμεληθη.
Μουμπηκαν ομως στο μυαλο ιδεες και για μια αλλη αιτια που αν αληθευη τοτε εκμηδενιζη η εστω μειωνη την αξια της σε μεγαλο βαθμο. Τι και αν αναγκαστηκαν να προβουν σε τετοια ενεργεια μονο και μονο για να παρουν το χαρτι αποφοιτησης, αναγκασμενοι απο ενα κρατος, με αρωγο την κοινωνια, βασισμενη στην στειρα αντιμετωπιση των πολιτων κανονιζει τις υποθεσεις των πολιτων με ταμπελες, με την κοινωνια να συμβαδιζει, αναλογα την αντιμετωπιση των ανθρωπων.
Χανει πολυ απο την αρχικη αιγλη αν ειναι απλως ενα αντακλαστικο στην επιμονη κρατους και κοινωνικου ιστου του να βαζη ταμπελες σε καθε ανθρωπο.
Εστω μπορει να μην εκμηδενιζει αλα σαφως ελατωνει την σημασια μιας τετιοας ενεργειας.
Αλιμονο ολη διαδικασια ειναι μια ενεργεια που εχει αλλα κινητρα απο καθαρα μαθησιακα οπως το παρακατω αποσπασμα αποδεικνυει. εφαρμόζεται στα πλαίσια της καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού ενηλίκων που έχουν απομακρυνθεί από τη βασική εκπαίδευση και δε διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και δεξιότητες ώστε να προσαρμοστούν στις σύγχρονες επαγγελματικές απαιτήσεις. Έτσι παρέχεται η δυνατότητα σε νέους από 18 έως 30 ετών που είχαν εγκαταλείψει το σχολείο, να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εννιάχρονη εκπαίδευση.
Αν το κρατος επιθυμει να ειναι ευθυ απεναντι στους πολιτες γιατι να μην θεσμοθετηση την δοκιμασια των υποψηφίων.
Να επιβραβευται η μαθηση και οχι το χαρτι αποφοιτησης, προαγει την μαθηση η οποια δεν χρειαζεται το καλουπι του σχολειου για να αποδοθη.
Ειναι αποριας αξιον γιατι το κρατος να μην αναγνωριζει την αξια των ανθρωπων με βαση την αξια που συσσωρευσαν απο την ζωη τους αυτη καθ'εαυτη, εστω να πω αυτοδιδακτη αντι να δημουργη τετοιες διαδικασιες που δεν θα αποφερουν τιποτα παρα να ακολουθουν μηχανικα τις διαδικασιες χωρις να ακουμπανε την ουσια.
Αποτελει ενα στοιχειο στην ιδια κλιμακα που συγκρινεται αμεσα με την επικρατουσα δεοντολογια στον γιατρο, στον επιστημονα που επιβαλει παραπλευρα με την εξασκηση του επαγγελματος του, συστηματικα να ενημερωνεται για τις καινουριες εξελιξεις στον κλαδο του.
Ετσι και ο καθ ἐνας θα πρεπει να φροντιζει να ενημερωνεται για τις γενικες εξελιξεις στην αντιμετωπιση των ζητηματων που αφορουν τον τροπο ζωης του.
Πολλα απο τα πραγματα που διδαχθηκαμε η τα εχουμε μαθει λαθος η εχουμε ελλιπη γνωση. Μια συνεχης εκπαιδευση ειναι αναγκαια για το ξεδιαλυμα αμφιβολιων και την εμπεδωση οσων εχουμε μαθει. Η ενημέρωση απο εφημεριδες και περιοδικα δεν ειναι επαρκης. Επι πλεον γινεται χωρις συστημα και ευκολα μπορει να παραμεληθη.
Μουμπηκαν ομως στο μυαλο ιδεες και για μια αλλη αιτια που αν αληθευη τοτε εκμηδενιζη η εστω μειωνη την αξια της σε μεγαλο βαθμο. Τι και αν αναγκαστηκαν να προβουν σε τετοια ενεργεια μονο και μονο για να παρουν το χαρτι αποφοιτησης, αναγκασμενοι απο ενα κρατος, με αρωγο την κοινωνια, βασισμενη στην στειρα αντιμετωπιση των πολιτων κανονιζει τις υποθεσεις των πολιτων με ταμπελες, με την κοινωνια να συμβαδιζει, αναλογα την αντιμετωπιση των ανθρωπων.
Χανει πολυ απο την αρχικη αιγλη αν ειναι απλως ενα αντακλαστικο στην επιμονη κρατους και κοινωνικου ιστου του να βαζη ταμπελες σε καθε ανθρωπο.
Εστω μπορει να μην εκμηδενιζει αλα σαφως ελατωνει την σημασια μιας τετιοας ενεργειας.
Αλιμονο ολη διαδικασια ειναι μια ενεργεια που εχει αλλα κινητρα απο καθαρα μαθησιακα οπως το παρακατω αποσπασμα αποδεικνυει. εφαρμόζεται στα πλαίσια της καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού ενηλίκων που έχουν απομακρυνθεί από τη βασική εκπαίδευση και δε διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και δεξιότητες ώστε να προσαρμοστούν στις σύγχρονες επαγγελματικές απαιτήσεις. Έτσι παρέχεται η δυνατότητα σε νέους από 18 έως 30 ετών που είχαν εγκαταλείψει το σχολείο, να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εννιάχρονη εκπαίδευση.
Αν το κρατος επιθυμει να ειναι ευθυ απεναντι στους πολιτες γιατι να μην θεσμοθετηση την δοκιμασια των υποψηφίων.
Να επιβραβευται η μαθηση και οχι το χαρτι αποφοιτησης, προαγει την μαθηση η οποια δεν χρειαζεται το καλουπι του σχολειου για να αποδοθη.
Ειναι αποριας αξιον γιατι το κρατος να μην αναγνωριζει την αξια των ανθρωπων με βαση την αξια που συσσωρευσαν απο την ζωη τους αυτη καθ'εαυτη, εστω να πω αυτοδιδακτη αντι να δημουργη τετοιες διαδικασιες που δεν θα αποφερουν τιποτα παρα να ακολουθουν μηχανικα τις διαδικασιες χωρις να ακουμπανε την ουσια.
Νοεμβρίου 08, 2007
Συνειδηση και συναισθηση?
Συνειδηση και συναισθηση διπλα-διπλα η απεναντι η μια στην αλλη? Συνειδηση μια μηχανιστικη διαδικασια (process) η οποια αναλυει το προϊον των αισθησεων που η συναισθηση παραγει. Στο παραδειγμα "κουραστηκα", η συναισθηση και "συνειδητοποιησα οτι κουραστηκα", η συνειδηση, "ειναι δυο διαφορετικα πραγματα". Ποια ειναι η διαφορα? Τη συναισθηση την αισθανομασται, ειναι η αισθηση που μεταφερεται στον εγκεφαλο απο το καταπονημενο σωμα λογω εξαντλησης στους μυες μας. Πιθανον προκληθηκε απο συσσωρευμενες χημικες ουσιες σαν το γαλακτικο οξυ και οι νευρικοι παλμοι μεταφερθηκαν με τα νευρικα κυτταρα στο μυαλο μας, και το μυαλο μας εφερε την αισθηση της κουρασης, την awareness της κουρασης.
What about the consciousness part? What 'being conscious of being tired actually means'? The first thing obviously is that we can think about it, and use this assertion into what we can do about it. We bring about logic in order to respond to the situation our awareness of tiredness demands. So, since we are tired then we should rest and further depending on the task we set about to perform, to assess whether we can continue the task or not. All in all consciousness assists in deciding of what to do about our awareness, how to react to our awareness, to the messages arriving in our brain by the mechanisms connected by our awareness.
Thoughts about analogue vs. digital seem relevant. Analogue for awareness and digital for consciousness. Analogue having a broad spectrum of "registers" affected and digital the refining process where the signals received are cleaned and the effect each or particular "registers" receive, clearly defined. Awareness giving us a broad overview of a particular field on all our "registers", the senses for that matter, and consciousness makes it specific for each "register" or just the "register" we choose to focus upon according to the task to be performed.
Τhe matter is not finished yet. Referring to awareness as the state of being fully conscious of pertinent stimuli and really experiencing a task or situation brings in aspects attributed to consciousness. This makes fuzzier the boundaries between the two faculties. Or is it that consciousness rise, it becomes more subtle, more acute, by learning, training repetition or other process therefore it makes it possible to distinguish between minute fluctuations in the stimuli presented to our senses. What our "registers" are picking up. It is still perception, the way we perceive our environment and therefore awareness. It is how a wine-tester develops the skill to make out the differences in taste, flavour, bouquet and all the different aspects of his trade which an untrained, lay-person is largely unaware of.
So this developed skill goes hand-in-hand with the firm acquisition of all the relevant concepts in the wine-making process. Concept development arising by the need to identify even finer differences between wine samples and once a concept is affirmed, continuing persistent differences might incite the creation of newer novel concepts, the process repeating itself, an abundance of concepts, a rise in consciousness that result in even more acute awareness.
Συνειδηση επεκτεινεται σε πλατος και βαθος, αγκαλιαζοντας ολο και πιο ευρεα realms of existence καθως ολο και περισσοτερα concepts ενσωματονονται, χερι-με-χερι με ακομη περισσοτερο κοφτερη perception και ανυψωση της συναισθησης (awareness).
What about the consciousness part? What 'being conscious of being tired actually means'? The first thing obviously is that we can think about it, and use this assertion into what we can do about it. We bring about logic in order to respond to the situation our awareness of tiredness demands. So, since we are tired then we should rest and further depending on the task we set about to perform, to assess whether we can continue the task or not. All in all consciousness assists in deciding of what to do about our awareness, how to react to our awareness, to the messages arriving in our brain by the mechanisms connected by our awareness.
Thoughts about analogue vs. digital seem relevant. Analogue for awareness and digital for consciousness. Analogue having a broad spectrum of "registers" affected and digital the refining process where the signals received are cleaned and the effect each or particular "registers" receive, clearly defined. Awareness giving us a broad overview of a particular field on all our "registers", the senses for that matter, and consciousness makes it specific for each "register" or just the "register" we choose to focus upon according to the task to be performed.
Τhe matter is not finished yet. Referring to awareness as the state of being fully conscious of pertinent stimuli and really experiencing a task or situation brings in aspects attributed to consciousness. This makes fuzzier the boundaries between the two faculties. Or is it that consciousness rise, it becomes more subtle, more acute, by learning, training repetition or other process therefore it makes it possible to distinguish between minute fluctuations in the stimuli presented to our senses. What our "registers" are picking up. It is still perception, the way we perceive our environment and therefore awareness. It is how a wine-tester develops the skill to make out the differences in taste, flavour, bouquet and all the different aspects of his trade which an untrained, lay-person is largely unaware of.
So this developed skill goes hand-in-hand with the firm acquisition of all the relevant concepts in the wine-making process. Concept development arising by the need to identify even finer differences between wine samples and once a concept is affirmed, continuing persistent differences might incite the creation of newer novel concepts, the process repeating itself, an abundance of concepts, a rise in consciousness that result in even more acute awareness.
Συνειδηση επεκτεινεται σε πλατος και βαθος, αγκαλιαζοντας ολο και πιο ευρεα realms of existence καθως ολο και περισσοτερα concepts ενσωματονονται, χερι-με-χερι με ακομη περισσοτερο κοφτερη perception και ανυψωση της συναισθησης (awareness).
Νοεμβρίου 06, 2007
Δεν εχει ευελιξια η ελληνικη γλωσσα.
Η ετσι μου φαινεται? Δεν μπορω να ξερω. Τουλαχιστον τωρα αυτη ειναι η αποψη μου. Γιατι να μην με ικανοποιη η λεξη νευροεπιστημονες? Γιατι η λεξη neuroscientists να ακουγετε καλυτερα? Ειναι θεμα εξοικιωσης και μονο η υπαρχει μια εγγενη δυσκαμψια στην υφη, την δομη της γλωσσας που κανει τις λεξεις να εμφανιζονται σαν αγαρμπες προσπαθειες, μια στυγνη στειρα μεταφορα των ορων της αγγλικης στην ελληνικη γλωσσα. Δηλαδη εχει να κανη με τον τροπο που γινεται η μεταφορα και οχι μια ενυπαρχουσα αδυναμια? Δεν υπαρχει προϊστορια στην δημιουργια της λεξης καθοσον δεν υπαρχει καποιος που να εχει ασχοληθη με το θεμα που η λεξη θελει να εκφραση.
Παραγει η κιθαρα μουσικη? Τι ειναι αυτο που δεν μου αρεσει σε αυτην την αναλογια που σκαρφιστηκε για να αποδωση την εννοια που ηθελε να διευκρινηση. Αν το μυαλο παραγει συνειδηση. Μυαλο-συνειδηση, κιθαρα-μουσικη. Την πρωτη εντυπωση που μου δινει ειναι μια διαθεση χλευασμου της σκεψης αυτης. Γιατι απομονωνει και απογυμνωνει τις εννοιες. (Αλλο παλι και αυτο. Εννοιες, σαν να λεμε concepts. Εχουν αντιστοιχια?) Αναφερεται στα αντικειμενα, τα απομονωνει χωρις να λαβη υποψιν οτι τα αντικειμενα παιρνουν μερος σε διαδικασιες, σε processes, και αυτες οι διαδικασιες πανω στα αντικειμενα ειναι εκεινο που δημιουργει απο την κιθαρα μουσικη και απο το μυαλο συνειδηση. Ενταξει δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα. Υπαρχουν πολλα που ειναι ανεξηγητα ακομα αλλα αυτο δεν σταματαει την προσπαθεια του ανθρωπου για να εμβαθυνη ακομη περισσοτερο οτι ακομη παραμενει ανεξηγητο.
Αν η ελληνικη σκεψη παραμενει δογματικα καρφωμενη στα προ χριστου, και παραμενει εκει αμετακινητη και συναμα βαυκαλιζεται για την ανωτεροτητα της, την ιδια στιγμη που η παγκοσμια σκεψη παραγει συνεχεια καινουριες ιδεες και αντιληψεις, τοννους σε χαρτι, με φορεα την αγγλικη γλωσσα. Για αυτο τον λογο η αγγλικη γλωσσα παραμενει ζωντανη, σπαρταραει σαν ψαρι εξω απο το νερο.
Εν τελει θα μου δημιουργηθη αλλεργια καθε φορα που ακουω να αναφερονται στην αρχαιοτητα και στους αρχαιους φιλοσοφους. Με κανει να νοιωθω οτι η ανθρωποτητα σταματησε να δημιουργη απο τοτε. Γελοιοποιουμε και trivialise την νεωτερη σκεψη και προσπαθουμε μηχανιστικα να προσαρμοσουμε τους ορους στην αγγλικη, που γεννιουνται κατα δεκαδες στην παγκοσμια ... τωρα τη λεξη να βαλλω που να αποδιδει σωστα την εννοια literature. Λογοτεχνια, οχι. Φιλολογια και παλι οχι. Ενημερωτικο η διαφημιστικο υλικο και παλι οχι. Συγγραματα ταιριαζει αλλα δεν βολευει. Εστω, ας το βαλουμε σαν ... στο σωμα των παγκοσμιων συγγραματων. Α το βρηκα ... στο παγκοσμιο συγγραφικο υλικο. Παλι καλα.
Ουφ, απηυδησα. Αρκετα για την ωρα.
Μαλλον οχι
Κατι ελπιδοφορο που με κανει να ξανασκεφτω αυτα που εγραψα προηγουμενα. Λεξεις σαν "κινητροδότησε", "δυσεξήγητη", "εν δράσει", "αντιληπτικό μας σύστημα", μια ακρως ευρυματικη χρηση κομματιων λεξεων για την δημιουργια καινουριων λεξεων, μια αφετηρια, για την εμπεριστατωμενη περιγραφη εννοιων και συναμα την δημιουργια εξ'αυτων αλλων νεων λεξεων. Και η αγγλικη γλωσσα με τον ιδιο τροπο δημιουργη καινοτοπες λεξεις. Synectics,
Παραγει η κιθαρα μουσικη? Τι ειναι αυτο που δεν μου αρεσει σε αυτην την αναλογια που σκαρφιστηκε για να αποδωση την εννοια που ηθελε να διευκρινηση. Αν το μυαλο παραγει συνειδηση. Μυαλο-συνειδηση, κιθαρα-μουσικη. Την πρωτη εντυπωση που μου δινει ειναι μια διαθεση χλευασμου της σκεψης αυτης. Γιατι απομονωνει και απογυμνωνει τις εννοιες. (Αλλο παλι και αυτο. Εννοιες, σαν να λεμε concepts. Εχουν αντιστοιχια?) Αναφερεται στα αντικειμενα, τα απομονωνει χωρις να λαβη υποψιν οτι τα αντικειμενα παιρνουν μερος σε διαδικασιες, σε processes, και αυτες οι διαδικασιες πανω στα αντικειμενα ειναι εκεινο που δημιουργει απο την κιθαρα μουσικη και απο το μυαλο συνειδηση. Ενταξει δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα. Υπαρχουν πολλα που ειναι ανεξηγητα ακομα αλλα αυτο δεν σταματαει την προσπαθεια του ανθρωπου για να εμβαθυνη ακομη περισσοτερο οτι ακομη παραμενει ανεξηγητο.
Αν η ελληνικη σκεψη παραμενει δογματικα καρφωμενη στα προ χριστου, και παραμενει εκει αμετακινητη και συναμα βαυκαλιζεται για την ανωτεροτητα της, την ιδια στιγμη που η παγκοσμια σκεψη παραγει συνεχεια καινουριες ιδεες και αντιληψεις, τοννους σε χαρτι, με φορεα την αγγλικη γλωσσα. Για αυτο τον λογο η αγγλικη γλωσσα παραμενει ζωντανη, σπαρταραει σαν ψαρι εξω απο το νερο.
Εν τελει θα μου δημιουργηθη αλλεργια καθε φορα που ακουω να αναφερονται στην αρχαιοτητα και στους αρχαιους φιλοσοφους. Με κανει να νοιωθω οτι η ανθρωποτητα σταματησε να δημιουργη απο τοτε. Γελοιοποιουμε και trivialise την νεωτερη σκεψη και προσπαθουμε μηχανιστικα να προσαρμοσουμε τους ορους στην αγγλικη, που γεννιουνται κατα δεκαδες στην παγκοσμια ... τωρα τη λεξη να βαλλω που να αποδιδει σωστα την εννοια literature. Λογοτεχνια, οχι. Φιλολογια και παλι οχι. Ενημερωτικο η διαφημιστικο υλικο και παλι οχι. Συγγραματα ταιριαζει αλλα δεν βολευει. Εστω, ας το βαλουμε σαν ... στο σωμα των παγκοσμιων συγγραματων. Α το βρηκα ... στο παγκοσμιο συγγραφικο υλικο. Παλι καλα.
Ουφ, απηυδησα. Αρκετα για την ωρα.
Μαλλον οχι
Κατι ελπιδοφορο που με κανει να ξανασκεφτω αυτα που εγραψα προηγουμενα. Λεξεις σαν "κινητροδότησε", "δυσεξήγητη", "εν δράσει", "αντιληπτικό μας σύστημα", μια ακρως ευρυματικη χρηση κομματιων λεξεων για την δημιουργια καινουριων λεξεων, μια αφετηρια, για την εμπεριστατωμενη περιγραφη εννοιων και συναμα την δημιουργια εξ'αυτων αλλων νεων λεξεων. Και η αγγλικη γλωσσα με τον ιδιο τροπο δημιουργη καινοτοπες λεξεις. Synectics,
Θα γινει της πεταλουδας ....
Τι ειναι μια πεταλουδα ... το πεταγμα της ... αναλαφρο, ανεπαισθητο, αερινο ... αλλα κρυβει πολλα περισσοτερα ... ξεκινα απ'την αρχη ...
Νοεμβρίου 05, 2007
Το ανθρωπινο μυαλο
Η παγκοσμια φιλολογια εκθειαζει τα θαυματα του ανθρωπινου μυαλου εκθαμβωνετε απο τα μυστηρια που κρυβωνται μεσα του και προσπαθει ματαια να κατανοηση τις λειτουργιες του. Το μυαλο που καθενας απο εμας κουβαλαει μεσα στο σαρκιο του. Την ιδια στιγμη ομως ζουμε σε μια κοινωνια που trivialise τον ιδιο αυτο κατοχο και του συμπεριφερεται σαν σκουπιδι, ενα πιονι σε μια σκακιερα που μερικοι εχουν πιασει τα γερα χαρτια και την χρησιμοποιουν για να κορεσουν τις ανομες και παρα φυσει ορεξεις.
Γιατι να γινεται κατι τετοιο. Γιατι τοσο βαναυσα να καταρακωνεται αυτο που η ιδια η γνωση που ο ιδιος ανθρωπος συσσωρευει τοσο ευκολα γινεται βορα σε αλοτρια συμφεροντα. Απο τη μια γιατι οι ανθρωποι που ειναι υπευθυνοι κα δημιουργουν την γνωση και εξυμνει το μυαλο δεν ειναι εκεινοι που καθοριζουν τις τυχες της κοινωνιας. Αυτοι που καθοριζουν τις τυχες των ανθρωπων, οι πολιτικοι επιχειρηματιες, εχουν κανει να πιστεψουν ολους οτι πρεπεινα συσσωρευουν πλουτη, εχουν βαλει σαν αυτοσκοπο την συσσωρευση πλουτου και υλικων αγαθων σαν σε τετοιο σημειο που εχουν κανει ολους να πιστευουν οτι δεν γινεται διαφορετικα οτι ο κοσμος θα χαθει αν δεν ακολουθησουμε τις συμβουλες τους.Τα media δεν σταματουν να προαπαγανδιζουν τις αποψεις τους και απο την αλλη καταπνιγουν η και αμα τυχη να περασουν μεσα απο τα φιλτρα προστασιας των ιδεωδων του δυτικου μας πολιτισμου, που με τοση επιμελεια εχουν επιστησει εχουν ακομη τους μηχανισμους για να εκμηδενοποιησουν και trivialise καθε τι που δεν ανταποκρινεται στα κελευσματα τους, και τα ριχνουν βορα σε χλευαστικες ορεξεις αλλοπροσαλλων αισθηματων.
Απο την αλλη οι ιδιοι οι ανθρωποι αγνοουν τις δυνατοτητες τους, τις παραγνωριζουν, εχουν μαθει να θεωορουν τους εαυτους τους ανικανους, κατω απο μια κοινωνια που απο το φτιαξιμο της δεν αφηνει περιθωρια για αλλες σκεψεις, και συνεχεια τους το θυμιζει και οτι εχουν αναγκη απο σωτηρες, πολιτικους η οτιδηποτε που αποζηταν την υποστηριξη τους η την ψηφο τους.
Απο την αλλη η κοινωνια υποτιθεται οτι εχει δημιουργηση εκπαιδευση για .......
......ζουνε μεσα σε μια κοινωνια που εχει αναγορευσει την εκμεταλευση ανθρωπου απο ανθρωπο σε επιστημη και ειναι αυτοι που κρατουν τα ινια και απο την αλλη εχουν επιβαλλει πανω σε ολους τους αλλους ανθρωπους τις αποψεις τους τις συμπεριφορες, τις νοοτροπιες και καθιστουν αδυνατη την οποιαδηποτε αποψη που παει αντιθετα με τις δικες τους.
Χρησιμοποιουν εκμεταλευωνται το ταλεντο μερικων ανθρωπων που εχουν ενα εμφυτο χαρισμα στην μουσικη η στον αθλητισμο και καθοριζουν την ξεδιπλωση του ταλεντου τους συνωνυμη με την χρηματιση με υπερογκα ποσα που την αναγαγουν σαν ατην μοναδικη επιβραβευση και σκοπο αυτων των ανθρωπων παραγνωριζοντας η παρακαμπτοντας, βαζοντας σε δευτερη μοιρα την ευχαριστηση που εκμαιευουν κανοντας τους αλλους ανθρωπους να απολαμβανουν την ξεδιπλωση του ταλεντου τους. Μολυνουν το εργο τους και τους αποπροσανατολιζουν.
....... monetising their talent κανουν αυτοσκοπο την χρηματιση και καταρακωνουν συνειδησεις και ζωες.
any attempts to affirm their dignity assert their value as human beings is relentlessly crashed as human activity is most of the times measured in monetary values. Τhe tendency to form elitists clubs which supposedly work to elevate human values when their primary objective is to increase their monetary or monetizing the value of their blogs. In the altar of the pagerank and search engine optimisations.
Their motives might have started in an ideal way but in the process they have been poisoned by the bug ..... amend their guidelines to accommodate the monetizing values and gradually ignore what drove them in blogging in the first place.
Despite all that the internet and blogging is changing the landscape. More and more people are using it as platform to lay down their ideas and in the process creating a new form of consciousness, a digital, after the vehicle of its expression, consciousness.
All the big corporations have embraced this drive and offer more and more opportunities for individuals to easily have access to tools and at the same time monetizing their activities. All of them represent the capitalists which the dogmatic past wants us to abhor. The same dogmatic past and its proponents today advise us to stay away from such capitalists and their only reason to use it is included in the motto that the capitalist will sell you the rope that you will hung them from. But the things as not as rigid as the dogmatists would say. I would not give away all these wonders of technology to any capitalist establishment. As any walk of life
and any activity is manned by people, the very same which their ideas are spread in the internet and are responsible for quite a lot of ideas that are changing the world, that are responsible for making possible for the people to express their ideas.
I would not χαρισω to the capitalists, to big shareholders to the board members in their insatiable greed for more and more material goods, more than they would ever need in a thousand life times, in riches that stink and λερωνουν την ανθρωπινη υποσταση.
Γιατι να γινεται κατι τετοιο. Γιατι τοσο βαναυσα να καταρακωνεται αυτο που η ιδια η γνωση που ο ιδιος ανθρωπος συσσωρευει τοσο ευκολα γινεται βορα σε αλοτρια συμφεροντα. Απο τη μια γιατι οι ανθρωποι που ειναι υπευθυνοι κα δημιουργουν την γνωση και εξυμνει το μυαλο δεν ειναι εκεινοι που καθοριζουν τις τυχες της κοινωνιας. Αυτοι που καθοριζουν τις τυχες των ανθρωπων, οι πολιτικοι επιχειρηματιες, εχουν κανει να πιστεψουν ολους οτι πρεπεινα συσσωρευουν πλουτη, εχουν βαλει σαν αυτοσκοπο την συσσωρευση πλουτου και υλικων αγαθων σαν σε τετοιο σημειο που εχουν κανει ολους να πιστευουν οτι δεν γινεται διαφορετικα οτι ο κοσμος θα χαθει αν δεν ακολουθησουμε τις συμβουλες τους.Τα media δεν σταματουν να προαπαγανδιζουν τις αποψεις τους και απο την αλλη καταπνιγουν η και αμα τυχη να περασουν μεσα απο τα φιλτρα προστασιας των ιδεωδων του δυτικου μας πολιτισμου, που με τοση επιμελεια εχουν επιστησει εχουν ακομη τους μηχανισμους για να εκμηδενοποιησουν και trivialise καθε τι που δεν ανταποκρινεται στα κελευσματα τους, και τα ριχνουν βορα σε χλευαστικες ορεξεις αλλοπροσαλλων αισθηματων.
Απο την αλλη οι ιδιοι οι ανθρωποι αγνοουν τις δυνατοτητες τους, τις παραγνωριζουν, εχουν μαθει να θεωορουν τους εαυτους τους ανικανους, κατω απο μια κοινωνια που απο το φτιαξιμο της δεν αφηνει περιθωρια για αλλες σκεψεις, και συνεχεια τους το θυμιζει και οτι εχουν αναγκη απο σωτηρες, πολιτικους η οτιδηποτε που αποζηταν την υποστηριξη τους η την ψηφο τους.
Απο την αλλη η κοινωνια υποτιθεται οτι εχει δημιουργηση εκπαιδευση για .......
......ζουνε μεσα σε μια κοινωνια που εχει αναγορευσει την εκμεταλευση ανθρωπου απο ανθρωπο σε επιστημη και ειναι αυτοι που κρατουν τα ινια και απο την αλλη εχουν επιβαλλει πανω σε ολους τους αλλους ανθρωπους τις αποψεις τους τις συμπεριφορες, τις νοοτροπιες και καθιστουν αδυνατη την οποιαδηποτε αποψη που παει αντιθετα με τις δικες τους.
Χρησιμοποιουν εκμεταλευωνται το ταλεντο μερικων ανθρωπων που εχουν ενα εμφυτο χαρισμα στην μουσικη η στον αθλητισμο και καθοριζουν την ξεδιπλωση του ταλεντου τους συνωνυμη με την χρηματιση με υπερογκα ποσα που την αναγαγουν σαν ατην μοναδικη επιβραβευση και σκοπο αυτων των ανθρωπων παραγνωριζοντας η παρακαμπτοντας, βαζοντας σε δευτερη μοιρα την ευχαριστηση που εκμαιευουν κανοντας τους αλλους ανθρωπους να απολαμβανουν την ξεδιπλωση του ταλεντου τους. Μολυνουν το εργο τους και τους αποπροσανατολιζουν.
....... monetising their talent κανουν αυτοσκοπο την χρηματιση και καταρακωνουν συνειδησεις και ζωες.
any attempts to affirm their dignity assert their value as human beings is relentlessly crashed as human activity is most of the times measured in monetary values. Τhe tendency to form elitists clubs which supposedly work to elevate human values when their primary objective is to increase their monetary or monetizing the value of their blogs. In the altar of the pagerank and search engine optimisations.
Their motives might have started in an ideal way but in the process they have been poisoned by the bug ..... amend their guidelines to accommodate the monetizing values and gradually ignore what drove them in blogging in the first place.
Despite all that the internet and blogging is changing the landscape. More and more people are using it as platform to lay down their ideas and in the process creating a new form of consciousness, a digital, after the vehicle of its expression, consciousness.
All the big corporations have embraced this drive and offer more and more opportunities for individuals to easily have access to tools and at the same time monetizing their activities. All of them represent the capitalists which the dogmatic past wants us to abhor. The same dogmatic past and its proponents today advise us to stay away from such capitalists and their only reason to use it is included in the motto that the capitalist will sell you the rope that you will hung them from. But the things as not as rigid as the dogmatists would say. I would not give away all these wonders of technology to any capitalist establishment. As any walk of life
and any activity is manned by people, the very same which their ideas are spread in the internet and are responsible for quite a lot of ideas that are changing the world, that are responsible for making possible for the people to express their ideas.
I would not χαρισω to the capitalists, to big shareholders to the board members in their insatiable greed for more and more material goods, more than they would ever need in a thousand life times, in riches that stink and λερωνουν την ανθρωπινη υποσταση.
Νοεμβρίου 03, 2007
Παπανδρεου η Βενιζελος.... Ηθελα να βρω μια ακρη.
Σε καθε χωρα οι ανθρωποι και οι δραστηριοτητες τους καθοριζουν την δομη της κοινωνιας και τις σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ τους. Οι δραστηριοτητες ειναι πολυσχιδεις και συμβαλλουν στην ολοκληρωση της προσωπικοτητας καθ’ ενος ατομου ξεχωριστα. Καθε ατομο ελευθερα διαλεγει εκεινες τις δραστηριοτητες που αρμοζουν στην ψυχοσυνθεση του και αποτελει τροπο ζωης. Για μια μεγαλη μαζα ανθρωπων ο τροπος ζωης που εχουν επιλεξει περιγραφεται σε αυτο το σχολιο της Ελενης Μαραθοκαμπιτη στο ιστολογιο της Αμαλιας. Αναφερω ενα κομματι.
«Σταματήστε πια όλοι να κινήστε σαν μαριονέτες και να υποκλίνεστε στο χρήμα, σταματήστε πια όλοι να εργάζεστε μανιωδώς για να αποκτήσετε όσα περισσότερα υλικά αγαθά μπορείτε...η πραγματική ευτυχία βρίσκεται αλλού, η πραγματική ευτυχία βρίσκεται μέσα σας, κάντε το καλό μην περιμένοντας ανταπόκριση, βοηθήστε το συνάνθρωπό σας και μάθετε να λέτε την αλήθεια, ακόμα και αν αυτή πονάει, μάθετε να εκτιμάτε αυτούς που λένε την αλήθεια και δεν κρύβονται πίσω απο το δακτυλάκι τους...πάντα θα υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ και θα πρέπει να μπορούμε να τους διακρύνουμε, ακόμα και αν αυτό είναι δύσκολο. Τίποτα δύσκολο δεν υπάρχει, αν υπάρχει η πραγματική θέληση».
Η αναφορα της Ελενης Μαραθοκαμπιτη για μαριονετες και υποκλιση στο χρημα και ο μανιωδης αγωνας για περισσοτερα υλικα αγαθα τα λεει ολα γιατι αποτελει τον τροπο ζωης που μεγαλη μεριδα πολιτων εχει επιλεξει. Ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα αυτης της νοοτροπιας αναφερεται σ’ αυτο το blog :
«Θα μας αρμέξουν για ένα fredoccino στην μικρή Βενετία, αλλά δεν μας νοιάζει, γι αυτό δουλεύουμε, για να πληρώνουμε τους εποχιακούς επιχειρηματίες των Κυκλάδων. Κάτι σαν επίδομα, που λέμε».
Αυτη η νοοτροπια ευθυνεται σε μεγαλο βαθμο για το χαλι της κοινωνιας. Και αυτη η νοοτροπια πρεπει να αλλαξη. Πρεπει να χαλιναγωγηθη. Η υπαρχουσα νοοτροπια του σημερινου ελληνα για περισσοτερα υλικα αγαθα και η αναγκη για την χαλιναγωγηση της, να γινει η σκοπια η κατευθυντηρια γραμμη κατω απο την οποια να εξεταστουν ολα τα προβληματα που ταλανιζουν την ελληνικη κοινωνια σημερα. Για να βλεπουμε τους τριγυρω μας σαν ανθρωπους και οχι σαν «ανθρωπους». Να μην χρειαζεται να βαζουμε εισαγωγικα.
Και ο ιδιος ο αρχηγος του ΠΑΣΟΚ διακηρυσσει στην ιστοσελιδα του οτι θελει να αλλαξει νοοτροπιες, πρακτικες, στασεις και συμπεριφορες. Αλλα οχι μονο. Αυτη ειναι μια διαδικασια που δεν περιμενουμε απο ενα και μοναδικο ατομο να ενεργηση αποδοτικα, να δωση τη λυση. Χρειαζεται και η αρωγη απο ικανα εκπαιδευμενα στελεχη αλλα κυρια ο καθε ενας μεσα στο ΠΑΣΟΚ θα πρεπει να συμβαλλει καθ’ οσον αποτελει συναμα την μοναδα που η καλυτερευση της κοινωνιας μας αφορα. Και ας ειναι ο Γεωργιος Παπανδρεου η ο Ευαγγελος Βενιζελος ο εκτελεστης της βουλησης του, αλλα εκ των πραγματων δεν μπορει να ειναι αυτοι που θα γεννησουν, θα δημιουργησουν τις ιδεες. H αλλαγη στις νοοτροπιες, πρακτικες, στασεις και συμπεριφορες δεν μπορουν να ερθουν απο τα πανω, κατευθυνομενες απο τα εξω. Πηγαζουν απο τα μεσα, απο το καθε ενα ατομο ξεχωριστα, γιατι εχουν να κανουν με τους απλους κανονες που διεπουν την καθημερινη μας ζωη. Αυτοι οι απλοι κανονες μπορουν να αλλαξουν δεν υπαρχουν σταθερες και αμεταβλητες αξιες.
Η διαδικασια αυτη θα γινει με το να στρωθουν ολοι και να δημιουργουν πολλες ιδεες εστω και αν αυτες εμφανιζονται απο πρωτη οψη εξωπραγματικες, να μην βλεπουν με στειρα κριτικη τις ιδεες αλλων ανθρωπων, να βαζουν στοχους που να μπορουν να μετρηθουν, να χρησιμοποιουν τα ερεθισματα, σχετικα η ασχετα, που με αφθονια δινει η καθημερινη ζωη, να ευχονται και να διερωτονται.
Αμα ξυση ο καθεις την κουτρα του θα βγαλει μια-δυο ιδεες, πολλαπλασιασε το αυτο με ολες τις κουτρες που υπαρχουν στο ΠΑΣΟΚ, και οχι μονο, θα βγουν μπολικες ιδεες. Αυτες οι ιδεες να γινουν η μαγια για να βρεθουν εκεινοι οι απλοι κανονες, που να γινουν οι θεσμοι, οι νομοι που θα βαλουν σε μια ταξη τις σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ τους. Αυτοι οι απλοι κανονες μπορουν να αλλαξουν συθεμελα κοινωνιες. Με την συμμετοχη ολων, για ολους.
Εγω εξυσα την κουτρα μου και εβγαλα μερικες ιδεες:
- Κανενας δεν πρεπει να εχη περισσοτερα απο αυτα που του χρειαζονται και δεν θα πρεπει να αισθανεται ανετα αν εχη.
- Να μην μετριεται η προσωπικοτητα ενος ανθρωπου αναλογα με το ποσα εχει μαζωξει
- Οταν ο ταδε και ο δεινα σπαταλανε ασυλογιστα να μην θεωρειται μαγκια αλλα ντροπη και καταισχυνη που θα τον στιγματιζη ανεξιτηλα στα ματια των αλλων ανθρωπων, μια ρετσινια που κανενα σαπουνι δεν θα ξεπλενη.
- Να θεσμοθετηθη η επιβολη προστιμου σε οσους βγαζουν περισσοτερα και απο την αλλη να χρησιμοποιηθουν αυτα τα προστιμα για να γινει η ζωη καλυτερη για ολους τους αλλους π.χ. με το να κανης το περιβαλον που ζουν ομορφο η να προωθηθη η γνωση.
- Τα τεκμηρια της φορολογιας να χρησιμοποιηθουν για να δικαιολογηση καποιος γιατι χρειαζεται ενα τριτο και ενα τεταρτο σπιτι η γιατι χρειαζεται χιλια τετραγωνικα για την κυρια κατοικια του, η γιατι θα πρεπει να αμοιβεται με ενα εκατομυριο ευρω την βδομαδα.
«Σταματήστε πια όλοι να κινήστε σαν μαριονέτες και να υποκλίνεστε στο χρήμα, σταματήστε πια όλοι να εργάζεστε μανιωδώς για να αποκτήσετε όσα περισσότερα υλικά αγαθά μπορείτε...η πραγματική ευτυχία βρίσκεται αλλού, η πραγματική ευτυχία βρίσκεται μέσα σας, κάντε το καλό μην περιμένοντας ανταπόκριση, βοηθήστε το συνάνθρωπό σας και μάθετε να λέτε την αλήθεια, ακόμα και αν αυτή πονάει, μάθετε να εκτιμάτε αυτούς που λένε την αλήθεια και δεν κρύβονται πίσω απο το δακτυλάκι τους...πάντα θα υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ και θα πρέπει να μπορούμε να τους διακρύνουμε, ακόμα και αν αυτό είναι δύσκολο. Τίποτα δύσκολο δεν υπάρχει, αν υπάρχει η πραγματική θέληση».
Η αναφορα της Ελενης Μαραθοκαμπιτη για μαριονετες και υποκλιση στο χρημα και ο μανιωδης αγωνας για περισσοτερα υλικα αγαθα τα λεει ολα γιατι αποτελει τον τροπο ζωης που μεγαλη μεριδα πολιτων εχει επιλεξει. Ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα αυτης της νοοτροπιας αναφερεται σ’ αυτο το blog :
«Θα μας αρμέξουν για ένα fredoccino στην μικρή Βενετία, αλλά δεν μας νοιάζει, γι αυτό δουλεύουμε, για να πληρώνουμε τους εποχιακούς επιχειρηματίες των Κυκλάδων. Κάτι σαν επίδομα, που λέμε».
Αυτη η νοοτροπια ευθυνεται σε μεγαλο βαθμο για το χαλι της κοινωνιας. Και αυτη η νοοτροπια πρεπει να αλλαξη. Πρεπει να χαλιναγωγηθη. Η υπαρχουσα νοοτροπια του σημερινου ελληνα για περισσοτερα υλικα αγαθα και η αναγκη για την χαλιναγωγηση της, να γινει η σκοπια η κατευθυντηρια γραμμη κατω απο την οποια να εξεταστουν ολα τα προβληματα που ταλανιζουν την ελληνικη κοινωνια σημερα. Για να βλεπουμε τους τριγυρω μας σαν ανθρωπους και οχι σαν «ανθρωπους». Να μην χρειαζεται να βαζουμε εισαγωγικα.
Και ο ιδιος ο αρχηγος του ΠΑΣΟΚ διακηρυσσει στην ιστοσελιδα του οτι θελει να αλλαξει νοοτροπιες, πρακτικες, στασεις και συμπεριφορες. Αλλα οχι μονο. Αυτη ειναι μια διαδικασια που δεν περιμενουμε απο ενα και μοναδικο ατομο να ενεργηση αποδοτικα, να δωση τη λυση. Χρειαζεται και η αρωγη απο ικανα εκπαιδευμενα στελεχη αλλα κυρια ο καθε ενας μεσα στο ΠΑΣΟΚ θα πρεπει να συμβαλλει καθ’ οσον αποτελει συναμα την μοναδα που η καλυτερευση της κοινωνιας μας αφορα. Και ας ειναι ο Γεωργιος Παπανδρεου η ο Ευαγγελος Βενιζελος ο εκτελεστης της βουλησης του, αλλα εκ των πραγματων δεν μπορει να ειναι αυτοι που θα γεννησουν, θα δημιουργησουν τις ιδεες. H αλλαγη στις νοοτροπιες, πρακτικες, στασεις και συμπεριφορες δεν μπορουν να ερθουν απο τα πανω, κατευθυνομενες απο τα εξω. Πηγαζουν απο τα μεσα, απο το καθε ενα ατομο ξεχωριστα, γιατι εχουν να κανουν με τους απλους κανονες που διεπουν την καθημερινη μας ζωη. Αυτοι οι απλοι κανονες μπορουν να αλλαξουν δεν υπαρχουν σταθερες και αμεταβλητες αξιες.
Η διαδικασια αυτη θα γινει με το να στρωθουν ολοι και να δημιουργουν πολλες ιδεες εστω και αν αυτες εμφανιζονται απο πρωτη οψη εξωπραγματικες, να μην βλεπουν με στειρα κριτικη τις ιδεες αλλων ανθρωπων, να βαζουν στοχους που να μπορουν να μετρηθουν, να χρησιμοποιουν τα ερεθισματα, σχετικα η ασχετα, που με αφθονια δινει η καθημερινη ζωη, να ευχονται και να διερωτονται.
Αμα ξυση ο καθεις την κουτρα του θα βγαλει μια-δυο ιδεες, πολλαπλασιασε το αυτο με ολες τις κουτρες που υπαρχουν στο ΠΑΣΟΚ, και οχι μονο, θα βγουν μπολικες ιδεες. Αυτες οι ιδεες να γινουν η μαγια για να βρεθουν εκεινοι οι απλοι κανονες, που να γινουν οι θεσμοι, οι νομοι που θα βαλουν σε μια ταξη τις σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ τους. Αυτοι οι απλοι κανονες μπορουν να αλλαξουν συθεμελα κοινωνιες. Με την συμμετοχη ολων, για ολους.
Εγω εξυσα την κουτρα μου και εβγαλα μερικες ιδεες:
- Κανενας δεν πρεπει να εχη περισσοτερα απο αυτα που του χρειαζονται και δεν θα πρεπει να αισθανεται ανετα αν εχη.
- Να μην μετριεται η προσωπικοτητα ενος ανθρωπου αναλογα με το ποσα εχει μαζωξει
- Οταν ο ταδε και ο δεινα σπαταλανε ασυλογιστα να μην θεωρειται μαγκια αλλα ντροπη και καταισχυνη που θα τον στιγματιζη ανεξιτηλα στα ματια των αλλων ανθρωπων, μια ρετσινια που κανενα σαπουνι δεν θα ξεπλενη.
- Να θεσμοθετηθη η επιβολη προστιμου σε οσους βγαζουν περισσοτερα και απο την αλλη να χρησιμοποιηθουν αυτα τα προστιμα για να γινει η ζωη καλυτερη για ολους τους αλλους π.χ. με το να κανης το περιβαλον που ζουν ομορφο η να προωθηθη η γνωση.
- Τα τεκμηρια της φορολογιας να χρησιμοποιηθουν για να δικαιολογηση καποιος γιατι χρειαζεται ενα τριτο και ενα τεταρτο σπιτι η γιατι χρειαζεται χιλια τετραγωνικα για την κυρια κατοικια του, η γιατι θα πρεπει να αμοιβεται με ενα εκατομυριο ευρω την βδομαδα.
Νοεμβρίου 01, 2007
Ο Παπανδρεου δεν κανει για βιτρινα
Ο αρχηγος δεν ειναι ο καθρεφτης αλλα η βιτρινα του καταστηματος και στην βιτρινα βαζεις κατι που θα προσελκυσει την προσοχη των πελατων. Ο Παπανδρεου δεν εχει το τσαγανο, τα γονιδια που λεμε, για βιτρινα και οτι και να κανει δεν θα γινει, δεν εχει τα προσοντα.
Ο Παπανδρεου ειναι αχρωμος, ανεκφραστος, κομπιαζει, δεν σε πειθει οτι πιστευει αυτα που λεει. Ο Βενιζελος αντιθετα ετοιμολογος, ενας χειμαρος συνειδησης, ανθρωπος που σου δινει την εντυπωση πως δεν θα κομπιασει να βρη γρηγορα μια λυση σε ενα τρεχον ζητημα, δεν θα σου δωσει την εντυπωση οτι μιλαει μασημενα, οτι αλλα σκεφτεται και αλλα λεει. Γενικα θα σε βγαλει αλωβητο αν τυχει και βρεθεις στριμωγμενος. Παρακολουθησα στην τηλεοραση το στιγμιοτυπο με τον καφε. Το προσωπο του αστραψε. Μια εκφραση που ελεγε "Θα σου δωσω καμμια" αλλα γρηγορα η νηφαλιοτητα επικρατησε και ανθρωπινα εδωσε τοπο στην οργη και παροτρυνε τους γυρω του να συγκρατηθουν και να βοηθησουν τον προσβαλοντα.
Δεν κοιταζεις που στην Βρεττανια, αλλαζουνε τους αρχηγους σαν τα πουκαμισα. Κανενας δεν ειναι αναντικαταστατος. Δεν χαθηκε και τιποτα. Ο καθενας εχει να παιξει ενα συγκεκριμενο ρολο σε μια οργανωση και πρεπει να κυριαρχει η αυτογνωσια για το αν ταιριαζει η οχι. Οχι να φορεσει τον ρολο του, αλλα να τον εχει στο πετσι του οποιοδηποτε ρολο επιζητα η καλειται να αναλαβη.
Εαν πραγματικα το ΠΑΣΟΚ ενδιαφερεται για να παει η χωρα μπροστα, για να μην πω την πιπιλα για τον αγροτη, τον βιοτεχνη, τον επαγγελματια γιατι αμα παει η χωρα μπροστα ολοι θα πανε μπροστα, τοτε το ΠΑΣΟΚ δεν θα πρεπει να αναλισκεται σε διαδικασιες που καθε αλλο παρα βοηθανε. Και ο αρχηγος ειναι μια αναλωσιμη μοναδα και τιποτα παραπανω.
Αν μιλαμε οτι παραπανω απο ολα ειναι οι ιδεες. Αυτο τα λεει ολα και αυτο τα καθοριζει ολα.
Ο Παπανδρεου ειναι αχρωμος, ανεκφραστος, κομπιαζει, δεν σε πειθει οτι πιστευει αυτα που λεει. Ο Βενιζελος αντιθετα ετοιμολογος, ενας χειμαρος συνειδησης, ανθρωπος που σου δινει την εντυπωση πως δεν θα κομπιασει να βρη γρηγορα μια λυση σε ενα τρεχον ζητημα, δεν θα σου δωσει την εντυπωση οτι μιλαει μασημενα, οτι αλλα σκεφτεται και αλλα λεει. Γενικα θα σε βγαλει αλωβητο αν τυχει και βρεθεις στριμωγμενος. Παρακολουθησα στην τηλεοραση το στιγμιοτυπο με τον καφε. Το προσωπο του αστραψε. Μια εκφραση που ελεγε "Θα σου δωσω καμμια" αλλα γρηγορα η νηφαλιοτητα επικρατησε και ανθρωπινα εδωσε τοπο στην οργη και παροτρυνε τους γυρω του να συγκρατηθουν και να βοηθησουν τον προσβαλοντα.
Δεν κοιταζεις που στην Βρεττανια, αλλαζουνε τους αρχηγους σαν τα πουκαμισα. Κανενας δεν ειναι αναντικαταστατος. Δεν χαθηκε και τιποτα. Ο καθενας εχει να παιξει ενα συγκεκριμενο ρολο σε μια οργανωση και πρεπει να κυριαρχει η αυτογνωσια για το αν ταιριαζει η οχι. Οχι να φορεσει τον ρολο του, αλλα να τον εχει στο πετσι του οποιοδηποτε ρολο επιζητα η καλειται να αναλαβη.
Εαν πραγματικα το ΠΑΣΟΚ ενδιαφερεται για να παει η χωρα μπροστα, για να μην πω την πιπιλα για τον αγροτη, τον βιοτεχνη, τον επαγγελματια γιατι αμα παει η χωρα μπροστα ολοι θα πανε μπροστα, τοτε το ΠΑΣΟΚ δεν θα πρεπει να αναλισκεται σε διαδικασιες που καθε αλλο παρα βοηθανε. Και ο αρχηγος ειναι μια αναλωσιμη μοναδα και τιποτα παραπανω.
Αν μιλαμε οτι παραπανω απο ολα ειναι οι ιδεες. Αυτο τα λεει ολα και αυτο τα καθοριζει ολα.
Η εννοια "λαϊκο" μαγαριστηκε
Λαικος, λαος εννοιες που εχουν χασει την αιγλη τους το φωτοστεφανο που τις περιτρυγιριζε και στην σημερινη εποχη οταν καποιος αναφερεται στις εννοιες αυτες, το λιγοτερο που θα προκαλεσει ειναι θυμιδια και το προσωπο που της αναφερει γραφικο, σαν καλη ωρα ο τωρινος δημαρχος της Θεσσαλονικης που ο θεος να τον φυλαει απο επιβουλους δημοσιογραφους, για μην αναφερθω στις χειροτερες αντιδρασεις των ακουοντων.
Ολα αυτα ξεκινησαν ακομη και απο την εποχη του Ξανθοπουλου οταν ακομη η εννοια πουλαγε και ειναι επακολουθο αυτης της νοοτροπιας, το να χρησιμοποιησης την εννοια για να πουλησης το προϊον σου. Εχει γινει αντικειμενο αγοραπωλησιας. Ολοι οι επιτηδιοι ηταν εις αγραν για να βρουν τι ζηταει ο κοσμος, τι θα πουλησει, τι θα εχει περαση, τι θα κανει τον κοσμο να αγορασει. Διναν στο προϊον τους την ετικκετα λαικο και μαγαρισαν την εννοια.
Απο τοτε ο οποιοσδηποτε ηθελε να κανη κονομα, ειτε καλιτεχνης ηταν, η πολιτικος η οτιδηποτε αλλο, πουλαγε κατα κορον "λαικοσυνη", και κερδιζε. Ξετευλισαν τις εννοιες. Σε ενα κοσμο που μεγαλωνει μεσα σε ενα πλαισιο, ενα πολιτισμο, μια κουλτουρα που καθοριζεται απο λεξεις που εχουν χασει την σημασια τους, σκορπια νοηματα, που δεν σημαινουν αυτο για το οποιο χρησιμοποιουνται. Αλλα λεγονται και αλλα εννοουνται, οι ανθρωποι καταντουν να βρισκονται σε μια ατερμονη συγχιση και ματαια προσπαθουν να βγαλουν μια ακρη.
Οι νεοι που δεν εχουν καμμια σχεση με αυτην την διαδικασια, καθως μπηκανε αργοτερα, η αποριπτουν παντελως τις ιδεες που αναπτυξαν οι προκατοχοι τους, η αναζητουν αλλες διεξοδους που να αρμοζουν στις συνθηκες τις τωρινες, συνθηκες που κυριο συστατικο τους ειναι η παγκοσμια επικοινωνια.
Ολα αυτα ξεκινησαν ακομη και απο την εποχη του Ξανθοπουλου οταν ακομη η εννοια πουλαγε και ειναι επακολουθο αυτης της νοοτροπιας, το να χρησιμοποιησης την εννοια για να πουλησης το προϊον σου. Εχει γινει αντικειμενο αγοραπωλησιας. Ολοι οι επιτηδιοι ηταν εις αγραν για να βρουν τι ζηταει ο κοσμος, τι θα πουλησει, τι θα εχει περαση, τι θα κανει τον κοσμο να αγορασει. Διναν στο προϊον τους την ετικκετα λαικο και μαγαρισαν την εννοια.
Απο τοτε ο οποιοσδηποτε ηθελε να κανη κονομα, ειτε καλιτεχνης ηταν, η πολιτικος η οτιδηποτε αλλο, πουλαγε κατα κορον "λαικοσυνη", και κερδιζε. Ξετευλισαν τις εννοιες. Σε ενα κοσμο που μεγαλωνει μεσα σε ενα πλαισιο, ενα πολιτισμο, μια κουλτουρα που καθοριζεται απο λεξεις που εχουν χασει την σημασια τους, σκορπια νοηματα, που δεν σημαινουν αυτο για το οποιο χρησιμοποιουνται. Αλλα λεγονται και αλλα εννοουνται, οι ανθρωποι καταντουν να βρισκονται σε μια ατερμονη συγχιση και ματαια προσπαθουν να βγαλουν μια ακρη.
Οι νεοι που δεν εχουν καμμια σχεση με αυτην την διαδικασια, καθως μπηκανε αργοτερα, η αποριπτουν παντελως τις ιδεες που αναπτυξαν οι προκατοχοι τους, η αναζητουν αλλες διεξοδους που να αρμοζουν στις συνθηκες τις τωρινες, συνθηκες που κυριο συστατικο τους ειναι η παγκοσμια επικοινωνια.
Οκτωβρίου 31, 2007
Spacetime engineering or possibly evidence in support for the parallel worlds quantum interpretation
My thought about engineering the spacetime of Athens environs did not change the outlook of the streets and there remained as hot and dry and shade-less as it was a few seconds earlier. As my idea about planting more trees in the sidewalks to provide for shade and reduce heat and dryness, as the leaves would have absorbed the hot rays and would have alleviated the burden of the town-dwellers.
The entire idea came, as I walked, exhausted by the heat in the grossly populated Athens inner area. High-rise flats crashed tight, one next to each other, narrow side-walks, absence of trees. When suddenly at the turn of the next corner, an oasis revealed itself over to my left side. Several inter-connected streets with tall trees from either side. The lure was beguiling, though not in my direction, I turned and walked along this street under the welcoming shade. The gain, though not overwhelming, was substantial, the walk under the afternoon heat bearable, almost pleasant. The thought occurred to me, that all the streets in the vicinity were alike, at least in the beginning. But in the process of accommodating more and more people they fell under a relentless axe, destroyed forever. How much better, would have been if all the streets were spared from the uncompromising ill-thought progress. A forest instead of an oasis.
Now, it is impossible. There is no return. The very same people dwelling in this run-down environment will protest vehemently, will fight tooth-and-claw to preserve the little patch they call home. The opportunity has gone past and lost forever.
But wait a minute. There is a time when a change could have been possible, before the situation became irreversible. Before the greedy developers cut down the budding trees to erect their hideous monstrosities. It is all a matter of space and time, spacetime. We are talking about spacetime engineering.
Yes, truly. Time travel has not been invented, yet. But not for long. It is going to be invented still. Authors, which I need to identify, analyzing the possibilities of time travel had found a workable hypothesis for building a time travel machine by creating a time vortex. The time vortex would enable time travelers to go back and forth in time. So, even if a time machine is not ready yet, it will be and all there is a need for, is just a seed of an idea. And there the idea is ...
Nothing happened, the streets remained as are, desolate and inhospitable. May be it's all down to the parallel worlds quantum interpretation. The spacetime engineering exercise has affected another world that runs parallel to mine or ours but not the world we live in. Or may be due to the stipulation presented by the authors I mentioned before. Time travelers can go back and forth in time but only to the time limit set by the onset of the time vortex. Only onwards in time.
The time machine has not been created yet. There is no hope.
The entire idea came, as I walked, exhausted by the heat in the grossly populated Athens inner area. High-rise flats crashed tight, one next to each other, narrow side-walks, absence of trees. When suddenly at the turn of the next corner, an oasis revealed itself over to my left side. Several inter-connected streets with tall trees from either side. The lure was beguiling, though not in my direction, I turned and walked along this street under the welcoming shade. The gain, though not overwhelming, was substantial, the walk under the afternoon heat bearable, almost pleasant. The thought occurred to me, that all the streets in the vicinity were alike, at least in the beginning. But in the process of accommodating more and more people they fell under a relentless axe, destroyed forever. How much better, would have been if all the streets were spared from the uncompromising ill-thought progress. A forest instead of an oasis.
Now, it is impossible. There is no return. The very same people dwelling in this run-down environment will protest vehemently, will fight tooth-and-claw to preserve the little patch they call home. The opportunity has gone past and lost forever.
But wait a minute. There is a time when a change could have been possible, before the situation became irreversible. Before the greedy developers cut down the budding trees to erect their hideous monstrosities. It is all a matter of space and time, spacetime. We are talking about spacetime engineering.
Yes, truly. Time travel has not been invented, yet. But not for long. It is going to be invented still. Authors, which I need to identify, analyzing the possibilities of time travel had found a workable hypothesis for building a time travel machine by creating a time vortex. The time vortex would enable time travelers to go back and forth in time. So, even if a time machine is not ready yet, it will be and all there is a need for, is just a seed of an idea. And there the idea is ...
Nothing happened, the streets remained as are, desolate and inhospitable. May be it's all down to the parallel worlds quantum interpretation. The spacetime engineering exercise has affected another world that runs parallel to mine or ours but not the world we live in. Or may be due to the stipulation presented by the authors I mentioned before. Time travelers can go back and forth in time but only to the time limit set by the onset of the time vortex. Only onwards in time.
The time machine has not been created yet. There is no hope.
Οκτωβρίου 30, 2007
Συνειδηση και συνειδητοποιημενος
Αυτες τις στιγμες σκεφτομουνα μερικα πραγματα που χωρις να το θελω με ωθησαν σε αυτες τις σκεψεις. Οταν αρχιζουμε να μιλαμε δεν σταματαμε ουτε για ανασα που λεει ο λογος. Αν το συνδυασεις αυτο με το ποσο χρονο χρειαζεται για να σκεφτουμε μια καποια ενεργεια που θα κανουμε δεν μπορει να εξηγηση την ταχυτητα με την οποια οταν ανοιξουμε το στομα μας αρχιζουμε να περιγραφουμε καταστασεις και προσωπα, να εκφραζουμε το πως νοιωθουμε τι αισθανομαστε. Αν χρειαζοταν να σκεφτουμε το τι θα πουμε θα χρειαζομασταν ωρες ολοκληρες.
Στην αγγλικη γλωσσα υπαρχει η λεξη consciousness που η αντιστοιχη ελληνικη, συνειδηση δεν μου φερνει στο μυαλο τις ιδιες καταστασεις που η αγγλικη λεξη μου φερνει. Υπαρχει η εκφραση στην αγγλικη, stream of consciousness, που μεταφραζεται σαν χειμαρος συνειδησης που δινει μια καποια χροια σε αυτα που προσπαθω να εκφρασω παραπανω. Οταν μιλαμε η συνειδηση μας, δηλαδη συνειδητα δεν ειναι δυνατον να ελεγξουμε τι λεμε.
(Κατα την δικη μου κριση. Κριση οπως λεμε judgment.)
Εχουνε συνειδηση του ρολου τους. Τι ειναι συνειδηση? Να εισαι ΚΚΕ? Εχει ριζωθει η εννοια της συνειδησης σε στενα, ασφυκτικα ορια. Μια στειρα προσεγγιση. Τι σημαινει συνειδητοποιημενος? Τι ειναι αυτο? Μια μονοπλευρη θεωρηση της εννοιας της συνειδησης που με αναγκαζει να εκφρασω την αποψη, βγαλμενη μεσα απο την ιδια φρασεολογια, εχει καπελλωσει και συναμα διαστρεβλωσει την απροσκοπτη αναπτυξη της εννοιας αυτης στις πραγματικες της διαστασεις στην ελληνικη γλωσσα.
Στην αγγλικη γλωσσα υπαρχει η λεξη consciousness που η αντιστοιχη ελληνικη, συνειδηση δεν μου φερνει στο μυαλο τις ιδιες καταστασεις που η αγγλικη λεξη μου φερνει. Υπαρχει η εκφραση στην αγγλικη, stream of consciousness, που μεταφραζεται σαν χειμαρος συνειδησης που δινει μια καποια χροια σε αυτα που προσπαθω να εκφρασω παραπανω. Οταν μιλαμε η συνειδηση μας, δηλαδη συνειδητα δεν ειναι δυνατον να ελεγξουμε τι λεμε.
(Κατα την δικη μου κριση. Κριση οπως λεμε judgment.)
Εχουνε συνειδηση του ρολου τους. Τι ειναι συνειδηση? Να εισαι ΚΚΕ? Εχει ριζωθει η εννοια της συνειδησης σε στενα, ασφυκτικα ορια. Μια στειρα προσεγγιση. Τι σημαινει συνειδητοποιημενος? Τι ειναι αυτο? Μια μονοπλευρη θεωρηση της εννοιας της συνειδησης που με αναγκαζει να εκφρασω την αποψη, βγαλμενη μεσα απο την ιδια φρασεολογια, εχει καπελλωσει και συναμα διαστρεβλωσει την απροσκοπτη αναπτυξη της εννοιας αυτης στις πραγματικες της διαστασεις στην ελληνικη γλωσσα.
Οκτωβρίου 29, 2007
Παρασκευη βραδυ. Παμε για μπυρες.
9.00 μμ. Μεσ' το μυαλο μου το ρολοι χτυπησε. Ειναι η ωρα να ετοιμαστουμε. Το νουμερο 12
λεωφορειο εχει δρομολογιο παρα τεταρτο και και τεταρτο. Το 56 πανω στην ωρα. Και τα δυο σε
βγαζουν στο κεντρο. Αυτο σημαινει οτι θα ειμασται στο παμπ πανω κατω 10 και μιση. Τοσα
χρονια εδω στην Γλασκωβη μου εγινε συνηθεια και ετσι καθε Παρασκευη εχει καθιερωθει η
επισκεψη στο παμπ για μερικες μπυρες η οπως λενε και οι σκωτσεζοι εδω να παμε για ενα παιντ,
μοναδα μετρησης, γυρω στο μισο λιτρο που ελευθερα μπορει να μεταφραστει παμε για ενα
μισολιτρο, ενα μεγαλο ποτηρι μπυρα. Ομως οταν πανε για κανενα παιντ η μισολιτρο, το ενα
ειναι τροπος του λεγειν. Πινουν καμμια δεκαρια περιπου. Η κραση μου δεν αντεχε μια τετοια
δοκιμασια. θυμαμαι απο παλια, οταν οι αλλοι στην παρεα στα παμπ κρολ, τσαρκα στα παμπ, κατι
σαν μπουρδελοτσαρκα που λεμε εκει κατω σε εμας, εγω μετα απο μια δυο ωρες ημουνα για υπνο.
Δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου και παντα το καλυτερο ητανε στο τελος. Την ωρα, 11 η 12
για την ακριβεια, που οι μπαρμεν αρχιζουν να ξελαρυγκιαζονται για να τελοιωσουν τις μπυρες
τους και να ξεκουμπιστουνε, για να πανε και αυτοι στα σπιτια τους. Και ετσι για να μπορεσω
να βγαλω την βραδυα στα ποδια μου βγαινω αργα, 10 η 11 η ωρα το βραδυ, ισα ισα για κανενα
δυο τρεις ωρες με γυρω στα πεντε-εξη μισολιτρα αρκετα για να μου φτιαξουν το κεφι.
Παρα τεταρτο ημουνα στο δρομο για την σταση του λεωφορειου. Οι δρομοι ερημοι, ειχε βρεξει
πριν απο καμμια ωρα, αλλα εκεινη την στιγμη ηταν ηρεμη, μια γλυκεια φθινοπωρινη νυχτα. Το 56
ηρθε γρηγορα, το λεωφορειο πρακτικα αδειο. Μια λιρα και σαραντα πεννες στο κουτι διπλα στον
οδηγο. Σε λιγοτερο απο εικοσι λεπτα ημουνα στο κεντρο και μετα απο ολιγολεπτο περπατημα στο
Σκοσια μπαρ, το μπαρ της προτιμησης μου. Ειχε κοσμο αρκετο, μια μπαντα επαιζε απο το βαθος
μεσα, το μπαρ ηταν στολισμενο αποκριατικα. Ειναι το χαλογουιν για τους Σκωτσεζους κατι σαν
τις αποκριες το μαρτιο. Παρηγγειλα μια μπυρα και επιασα μια γωνια. Αφουγκραζομουν την
ατμοσφαιρα, γελια, ψυθιρισματα, την μελωδια απο την μπαντα στο βαθος και φυσικα χωρις
καπνους απο τσιγαρα. Δεν επιτρεπεται το καπνισμα μεσα στο παμπ. Το αυτι μου επιασε
αμερικανικες προφορες. Μια παρεα νεαρων αμερικανων κουβεντιαζε σε μια γωνια. Αν και οχι
σπανιο φαινομενο, δεν ειναι κατι το συνηθες η παρουσια τους στην Γλασκωβη.
Επινα την μπυρα μου σιωπηλα, οπως παντα. Η ολη ατμοσφαιρα μεσα στο παμπ ειναι σχετικα
θορυβωδης και αν δεν εχης κανει κεφαλι δεν το ευχαριστιεσαι. Χρειαζεσαι να αφησης το αλκοολ
να σου αμβλυνη τις αισθησεις πριν να μπης μεσα στο νοημα της βραδυας. Συνηθως πινω κανενα
δυο μπυρες στο Σκοσια πριν να συνεχισω την δαδρομη μου στο εομενο σταμο της περιοδειας μου.
Οπως συνηθως, τωρα τελευταια εχουν αλλαξει τα πραγματα στο Σκοσια. Πολλοι απο τους μοιμους
θαμωνες εχουν μετακομισει σε αλλα λημερια και οι περισσοτεροι τωρινοι ειναι συνηθως
αγνωστοι. Επιασε το ματι μου τον Γουιλι σε μια μερια, με το συνηθισμενο μπερεδακι του, και
λιγο αργοτερα οταν πια τελοιωνα την δευτερη μου μπυρα, εμφανισηκε και ο Τζωρτζ ο κοινωνικος
λειτουργος. Θα πρεπει να ηταν στο Κλουθα μπαρ και παλι πισω στο Σκοσια, για κανενα τσιγαρο
ενδιαμεσα. Τον χαιρετισα και βγηκα εξω για την συνεχεια κατευθυνμενος για το κλουθα, ουτε
ενα τσιγαρο δρομο στην απεναντι γωνια. Ο κοσμος περισσοτερος σ'αυτο το μπαρ οι περισοτεροι
συχνοι θαμωνες. Η μπαντα οπως καθε Παρσκευη ηταν ο Σαντι με τους βαγκαμποντς τους
μπαγαμποντηδες. Πολυ καλος τραγουδιστης, αυτος και η μπαντα του τραγουδανε εδω και χρονια
στο Σκοσια και το Κλουθα. ευτυχως μπορεσα γηγορα να παραγγειλω την μπυρα μου και στριμωχτηκα
σε μια μερια και χαζευα τον Σαντι που εκτελουσε με μαεστρια τα τραγουδια της μπαντας του.
Αρκετοι χορευαν στους ρυθμους της μουσικης του. Η φωνη του ταιριαζει και με το παρουσιαστικο
του. Πολλες φορες μου ρθε στο μυαλο μου οτι μοιαζει με τον Μικ Τζαγκερ. Ψηλος, λιγνος,
μαλλια με κουρεμα του εξηντα, ακομη και τα φουσκωτα χειλια του μικ Τζαγκερ εχει. Η τριτη
μπυρα τελοιωσε. Χρειαζομαι κι αλλη. Το μπαρ ειναι φισκα, οι μπαρμεν τεσσερεις τον αριθμο
ειναι συνεχεια στο ποδι.Δεν προλαβαινουν να σερβιρουν. Ειναι και η ωρα βλεπεις. Σε κανενα
μισαωρο κλεινουν και ολοι με ανυπομονοι εχουν πεσει στο μπαρ για να παραγγειλουν τα
τελευταια ποτα. Θα περασουν πολυτιμα λεπτα μεχρι να γεμισει παλι το ποτηρι.Ευτυχως υπαρχει
λυση. Η ανακαινιση του Κλουθα επεφερε και την συνενωση του μεσω μιας εσωτερικης αυλης στο
τριτο παμπ της παρεας. Το Βικυ, Βικτωρια. Η αυλη εχει διαμορφωθει σε υπαιθριο μπαρ οπου οι
θαμωνες και των δυο μπαρ μπορουν να παρουν την μπυρα η οτι αλλο ποτο και να καθισουν να την
πιουν με την συνοδεια τσιγαρου. Ειναι οτι επρεπε για την παρουσες καταστασεις. Τετοια
πολυτελια ειναι περιζητητη και καλοδεχουμενη τωρα που εχει απαγορευτει το καπνισμα σε
δημοσιου χωρους. Το Βικυ ηταν σχεδον αδειο. Πηρα την τεταρτη μπυρα γρηγορα και βγηκα εξω
στην αυλη για την καταναλωση της συνοδεια τσιγαρου. Τα ξυλινα τραπεζια και οι παγγοι δεν
φιλοξενουσαν πολλους θαμωνες. Δεν εβρεχε και η νυχτα δεν ηταν κρυα. Αλλα οι περισοτεροι
προτιμουσαν την μουσικη του Σαντι απο την απολαυση τσιγαρων. Καθως στεκομουνα ορθιος το
ποτηρι στον παγγο το τσιγαρο στο χερι, περιεργαστηκα τον χωρο. Μια κοινη αυλη αλλα που η
παρουσια της στο κεντρο της Γλασκωβης την εκανε μοναδικη. ο χοντρος κορμος του αινωβιου
δεντρου δεσποζε στο κεντρο της αυλης. Τοσα χρονια τακτικος πελατης σ' αυτο το παμπ ποτε δεν
φανταστικα οτι υπηρχε τετοιο περιβαλλον, ενας μυστικος κηπος, σε αυτην την απομερη γωνια της
Γλασκωβης διπλα στο ποταμι. αυτε τις σκεψεις τις εκμυστηρευτηκα και στον Τζωρτζ που ετυχε να
περασει στην διαδρομη του απο το ενα παμπ στο αλλο.
Tελοιωσα γρηγορα το τσιγαρο και πηγα πισω στο Κλουθα με γεματο πλεον το ποτηρι μου. Το ματι
μου πηρε εδηηση μια γνωστη φυσιογνωμια. Την αδελφη της Μαριον. Περισσοτερο με παραξενεψε η
παρεα της. ενας τυπος που αποοτι φαινοταν ηταν περισσοτερο απο μια απλη γνωριμια. Ο καυμενος
ο Σων την εχασε. Ο σων ειναι ο σκωτσεζος που μαζι εχουνε ενα κοριτσακι. Φαινεται δεν μπορεσε
να την κρατησει. Του φυγε. Οταν την ρωτησα που ειναι η αδερφη της. μουαπαντησε οτι ειναι στο
σπιτι με τον φιλο της, τον Μπραιαν. Τουλαχιστον αυτη παρεμεινε πιστη και συμαζεψε τον
Μπραιαν ο οποιος πριν την γνωρισει ηταν τακτικος θαμωνας στο Σκοσια, πολυ πιο τακτικος και
συνηθως επινε πολυ περισσοτεο απο οτι θα επρεπε.
Ο Σαντι ελεγε τα τελευταια του τραγουδια. Στο μυαλο μου μου ηρθε μια φραση της Ροζιτα
Σωκκου, στην εκπομπη της δορυφορικης ΕΤ για την Καλουτα. Οταν ενας τραγουδιστης εκτελει ενα
τραγουδι, κοιταει τα ποδια του. Ο τραγουδιστης που συνεπαιρνει το ακροατηριο του τρεμει
ολοκληρος. Ο Σαντι, με την κιθαρα του παραμασχαλα παλοταν καθως τραγουδουσε. Η εκτελεση τους
ειχε συνεπαρει τους ακουοντες και απαιτησαν και αλλο τραγουδι. Η κουραση του ηταν εμφανης
αλλα δεν του παγαινε να απογοητευση το κοινο του. Το ενα τραγουδι εγιναν δυο αλλα δεν
μπορουσα να γινουν παραπανω. Η ωρα ειχε περασει και το παμπ θα εκλεινε σε κανα τεαρτο. Ο
Σαντι τελοιωσε και αρχιζε να μαζευει τα οργανα του. Ηταν 12 παρα τεταρτο και καθως τελοιωσα
την μπυρα μου εβαλα πλωρη για την εξοδο και για το Σκοσια για το τελευταιο μισολιτρο, οποτε
πηρε το ματι μου τον τζερυ. Η παρουσια του ηταν αναπαντεχη. Τα σχεδια αλλαξαν. Ειχα να τον
δω δυο-τρεις βδομαδες. Με τον Τζερυ γνωριζομαστε για χρονια και ειναι κολλητος. Εχουμε
μπλεχτει μαζι σε μπολικες καταστασεις και πολλες φορες γυριζαμε μαζι τις πολυ μικρες ωρες
στο Ντενιστον, με τα ποδια, ακουραστα μεσα σε ατελειωτες συζητησεις. Πηρα ακομη μια μπυρα
και αρχισαμε την συζητηση. Την προηγουμενη εβδομαδα πηγαν με τον Νηλ και την Σελυ στο
καζινο, το Σαββατο. Το Σαββατο, πως γινεται το σαββατο. Το σαββατο ο νηλ βλεπει την καθυ.
Πως και πηγε στο καζινο? Η Καθυ δεν ηρθε το σαββατο. Σχεδιαζαν για να πανε στην Ισπανια αυτη
την βδομαδα, και μαλλον εκει θα ειναι τωρα. Πραγματι, ο Νηλ, ενας αλλος κολλητος, δεν
εμφανιστηκε αυτη την Παρασκευη. Μαλλον στην Ισπανια θα ειναι με την Καθυ. Θα τον δουμε την
αλλη εβδομαδα. Η συζητηση για την Καθυ εφερε στο προσκηνιο και τις φιλες της την Μαιρη και
την Τζην, και την κατασταση κανα χρονο τωρα που με τον Τζερυ. ο Τζερυ εβγαινε με την μαιρη,
μεχρι που χωρισανε. Αλλα η Μαιρη ειπε στις φιλες της οτι ο Τζερυ την κακομεταχειριζονταν.
Ματαια ο Τζερυ προσπαθουσε να υπερασπιστει τον εαυτο του. Η Καθυ και η Μαιρη τον αποφευγαν
και φερναν σε δυσκολη θεση και μενα και τον Νηλ. Της ελεγα οτι δεν ειναι δυνατον, δεν
πιστευω οτι ο Τζερυ μπορουσε να κανη τετοια πραγματα. Αλλα ηταν ανενδοτες. Οταν το
προηγουμρενο σαββατο ο Τζερυ υνντηθηκε με την Μαιρη, για πρωτη φορα μετα απο τοσο καιρο,
παρουσια της Τζην, η Μαιρη καθε αλλο παρα εχθρικη ηταν απεναντι του αλλα η Τζην την αποπηρε.
Το συμπεαρσμα του ειναι οτι η Τζην συμπεριφερεται με αυτο τον τροπο για καθαρα δικους της
λογους που δεν εχουν να κανουν τιποτα με τις ευεσθησιες της φιλης της. Μου ειπε το λογο αλλα
δεν αρμοζει να τον αναφερω. Εκτιμω την Τζην παρ' ολες τις παραξενιες της.
Καθως συζηταγαμε καθισμενοι στα σκαμπο απο την εξω μερια του μπαρ ο Σαντι περναγε απο την
μεσα μερια του μπαρ. Η μεσα μερια του μπαρ, νομος απαραβατος ειναι μονο για οσους δουλευουν
εκεινη την ωρα πισω απο το μπαρ επιτρεπεται. Ο σαντι και η μπαντα του ειναι οι μονοι που
επιτρεπεται να χρησιμοποιουν, εχουν το προνομιο, να το χρησιμοποιουν. Αυθορμητα τον
σταματησα για να του σφιξω το χερι και να τον συγχαρω για την εξοχη παρασταση που εδωσε
προηγουμενα. τον ξερω χρονια τωρα και ειναι απο τους λιγους που προφερει το ονομα μου σωστα.
Ενας απο τους λογους που θυμαται τοσο καλα το ονομα μου, μου το ξαναθυμισε οταν λιγο
αργοτερα τον ειδα να δειχνει προς το μερος μου μιλωντας σε εναν απο τους τακτικους θαμωνες.
Στην ερωτηση μου τι συμβαινει, οταν πανω στη συζητηση με τον συνομιλητη του ηρθε προς το
μερος μας. Να ο Μπιλλυ τζοελ ειπε στον συνομιλητη του, δειχνοντας σε μενα, αναφερομενος στην
ομοιοτητα μου με τον γνωστο τραγουδιστη που παντα μου ελεγε οτι εχω, να η Μερυλ Στριπ, ειπε
δειχνοντας σε μια κοπελια στην παρεα του συνομιλητη του. Πολλες φορες, απροσμενα ακομα και
απο αγνωστα ατομα αναφερονταν σε αυτην την ομοιοτητα που ακομα και τωρα με παραξενευει καθως
δεν ξερω πως μοιαζει ο εν λογω τραγουδιστης.
Η συζητηση τελοιωσε καθως τελοιωσαμε τις μπυρες μας. Το μπαρ εκλεισε, ηταν 12 και η ωρα. τα ποδια μας μας φερανε απεξω απο την πορτα του Πουλ
Χωλ, διπλα απο το Σκοσια. Ο Μικ ηταν εξω στο δρομο. Ο Αντυ πισω απο την σιδεροφρακτη πορτα.
Κανα δυο τρια ατομα που ηταν απεξω δεν ειχαν καμμια ελπιδα για να τους αφησουν να μπουν
μεσα. Μελη μονο και τακτικοι θαμωνες. Ο Αντυ μας πηρε χαμπαρι και ανοιξε την πορτα. Ο Αντυ
και ο Μικ ειναι στην πορτα και αυτοι αποφασιζουν ποιος του επιτραπει η εισοδος η οχι. Ειναι
πολυ αυστηροι σε τετοια ζητηματα και ειναι ενας απο τους αγραφους νομους στις συνηθειες των
σκοτσεζων. Ειναι σαν ρετσινια που ειναι δυσκολο να την βγαλεις αν υποπεσεις σε καποιο
παραπτωμα και σε χαρακτηρισουν σαν ανεπιθυμητο σε ενα παμπ, σε κανουν μπαρντ οπως λενε. Οι
μπαουνστερς, οπως τους λενε εχουν απολυτη εξουσια και πολυ δυσκολα θα σε αποχαρακτηρισουν
και θα σου επιτρεψουν την εισοδο. Το πουλ χωλ ειναι το μερος που πηγαινουμε οταν κλεινουν τα
παμπ. Μενει ανοιχτο μεχρι τις 2.30 το πρωι και προσφερει μπιλιαρδο, αν θελεις, η κουβεντα με
φιλους και καμμια μπυρα, η αλλα ποτα. Ο τζερυ πηγε στο μπαρ για τις μπυρες και εγω πηγα να
χαιρετησω δυο γνωριμους που ηταν ηδη στην αιθουσα. Ο Μαικλ απο το Λονδινο και ο Ραιη απο το
Αμπερντην. Και οι δυο γνωστοι μας και γνωριζονται μεταξυ τους αλλα απο οτι ειδα και ρωτησα
τον Ραιη, στεκοντουσαν μονοι και δεν μιλαγαν μεταξυ τους. Γιατι δεν μιλας με τον Μαικλ αφου
τον ξερης. Ο ραιη μου λεει μια φορα που μιλησε του μαικλ, ο μαικλ δεν ηταν τοσο φιλικος.
Καταλαβα ποιος ηταν ο λογος και δεν εδωσα συνεχεια στη συζητηση για να μην θιξω κανενα απο
τους δυο. Βλεπεις ο Ραιη ειναι γκει αλλα δεν δειχνει οτι ειναι ενω ο Μαικλ δεν ειναι αλλα
δειχνει. Και επειδη, οπως ο Μαικλ μου ελεγε, που ειναι ενα λεπτο γυμνασμενο παιδι, τον εχουν
πλησιασει αρκετες φορες γιατι νομιζουν οτι ειναι γκει με αποτελεσμα ο Μαικλ να γινει
επιφυλακτικος και να μην ανοιγεται οταν τον πλησιαζει καποιος γκει. Παρεξηγησε τον Ραιη, που
περα απο τις προτιμησεις του ειναι ενας ευθυς και ντομπρος Σκωτσεζος και η προσωπικη του ζωη
ειναι δικη του υποθεση και ξερεις οτι δεν θα επιτρεψει στον εαυτο του να πεσει στην υποληψη
των φιλων του. Ο ραιη εδω και πολλα χρονια αρχισε να δουλευη σε μια μεγαλη εταιρεια στο
αμστερνταμ, αλλα συχνα-πυκνα εμφανιζεται τα σαββατοκυριακα στο πουλ-χωλ για μερικες μπυρες.
Κανα δυο βδομαδες πριν ειχε το γιο του απο το Αμπερντην μαζι. Τυπικος τηνειτζερ που δεν
ελεγε να βγαλει το μπουφαν του που το ειχε ζιπομενο μεχρι πανω παρ'ολο που ηταν ζεστη μεσ'
τομπουλ χωλ εβλεπες τον Ραιη ποσο περυφανος ηταν που εβλεπε τον γιο του μαζι του. Και εγω
και ο νηλ ανταποκριθηκαμε στην διαβλεπομενη επιθυμια του Ραιη να ευχαριστησει τον γιο σε
αυτην την κοινη εξοδοο τους, να συναναστραφει με τους κολλητους του. Ο γιος του ηταν καλος
στο μπιλιαρδο, κερδιζε συνεχεια που του εδινε την δυνατοτητα να παιζει συνεχεια καθως καθε
φορα που κερδιζε, ηταν υποχρεωση του αντιπαλου να πληρωνη για το παιχνιδι και τον προκαλουσε
για να τον νικησει. Ετσι σαν νικητης δεν ειχε αντιπαλους καθσοσν τους νικουσε και ειαχαν
βαρεθει να τους νικαει, τον προκαλεσα σε κανα δυο παιχνιδια, στο πρωτο, σε μια απο τις λιγες
φορες για μενα, τον νικησα, προς ευχαριστηση του πατερα του.
Ο μαικλ ειναι αλλος τυπος. Με μικρο καλοπεριποιημενο γενακι, μαλλια κουρεμενα παντα γουλι,
αθλητικος εκανε διδακτορικο δυο-τρια χρονια πριν στο πανεπιστημιο του Στραθκλαιντ, βιολογικη
μηχανικη, μαζι με τον αρτουρο απο το μεξικο. Δεν μπορεσε να παρη το διδακτορικο του, ο λογος
οπως ειπε ο ιδιος δεν τα πηγαινε και τοσο καλα μςε τον επιβλεποντα καθηγητη του. μετα απο
αυτο κατεβηκε κατω στο λονδινο στην παλια του δουλεια σαν μηχανικος σε μια ετααιρια. Ερχοταν
συχνα -πυκνα στη γαλσκωβ για μερικες μερες για να θυμηθη τα παλια και επισκεπτοταν το πουλ
χωλ. Αλλα αυτη τη φορα η επανοδος του στη γλασκωβη ειχε υποψη του να την εκανε πιο μονιμη.
Ηθελε να γυριση πισω στη γλασκωβη και ζητουσε να βρη δουλεια. Ο λογος μεταξυ αστειου και
σοβαρου ηταν οτι η γαλσκωβη ηταν φιλικοτερη απο το λονδινο. Δεν ειχα καμμια αντιρηση σε
αυτο. Θα πρεπει να ηταν η τριτη η τεταρη εβδομαδα στην γαλσκωβη, δεν ειχε βρη ακομη δοθλεια
αλλ βρηκε μερος για να μενη. η παρουσια του ειναι καλοδεχεουμενη στην παρεα και μου εχει
εμπιστοσυνη. με ρωταει τι θα γινω οταν μεγαλωσω. Τι να του πεις. Ξερει μερικες αθυροστομες
λεξεις στα ελληνικα που τις λεει με πολυ καλη προφορα. Καποιος ελληνας φοιτητης του τις
εμαθε διχως αλλο.
Δεν ειχε και τοσο πολυ κοσμο. Ο τζερυ ειχε πιασει κουβεντα με την Σελυ και εναν φιλο της,
εναν απο μια σειρα φιλων της που απο καιρου εις καιρον παρουσιαζεται μαζι. Κατα μια αποψη
κανει το κεφι της, ειναι ανοικτη δεν ντροπιαζει, μιλαει ελευθερα και θα παει με καποιον αμα
της αρεσει. Νεα κοπελα που αν και εχει βαλει μερικα κιλα τωρα τελευταια, διατηρηται καλα. Οι
αναλογιες της ειναι αρκετα πληθωρικες και καμμια φορα την πειραζω για αυτο. Φιλικα δηλαδη.
Ειχε σοκαρει τον Νηλ μια μερα οταν του εκμυστηρευτηκε πανω στην συζητηση οτι ειχε βρεθει μια
φορα με δυο αντρες στο κρεββατι. Ο νηλ Χρησιμοποιησε μια εκφραση που δεν την ειχα ακουσει
ποτε πριν.
Η ωρα περνουσε. τελοιωσα την μπυρα, οπως και ο τζερυ. Ηταν η σειρα μου για τα ποτα. Εχασα
τον αριθμο. μαλλον η εκτη. Οπως και να εχη η τελευταια. Ο μαικλ αποφασισε οτι ηταν η ωρα για
το σπιτι και μαζεψε τα πραγματα του και ειπε γεια κα εβαλε πλωρη για το σπιτι του στο Γουεστ
εντ. Απο μια πλαινη πορτα, που εβγαινε σε μια σκαλα ηταν ανοιχτη και μπορουεσες να βγης για
κανενα τσιγαρο. Ηταν το μονο μερος που μπορουσες να καπνισεις. Εκει ηταν και η πανυψηλη και
αρκετα εμφανισιμη κοπελια που ημουνα και νομιζε οτι ειχα πεθανει για να με πικαρει. Μητερα
με δυο παιδια, μενει κοντα, παντρεμενη, μια περιεργη σχεση με τον αντρα της, που δεν
μπορουσα να την καταλαβω, και σε μια απο τις λιγες φορες που ηταν μαζι της, κοντεψαμε να
γινει παρεξηγηθουμε χωρις να καταλαβω το γιατι. Ειμασταν πιο φιλικα εκεινες τις εποχες.Αυτη
που μου τραβηξε την προσοχη απεξω ηταν μια κοπελια που δεν την ειχα δει ξανα. Ειχε ανειξοι
μια κουβεντα για ποδοσφαιπικα και αναφεροταν για την διχονοια μεταξυ σελτικ και ραιηντζερς.
Ελεγε οτι αν και η ιδια ειναι προτεσταντισα παρ' ολα αυτα υποστηριζει την σελτικ πουδεν
αειναιμκατι το συνηθες. Αλλα δεν της αρεσει που αλλοι μισαλοδοξοι χρησιμοποιουν την
περιπτωση για να αναμοχλευσουμ μιση. Την συμπαυησα και της επιασα κουβεντα. Δεν ξερω πως το
πηρε και αρχισε να μου λεει οτι εχει μονιμο δεσμο και οτι δεν ειναι ελυθερη. Μου συστησε και
τον φιλο της ο οποιος μολις θα ειχε ερθει και μας αναγκασε να ανταλλαξουμε χειραψιες. εκει
πανω εκλεινε και το μπαρ, ειχα τελοιωσει και την μπυρα μου, ηταν ωρα για το σπιτι. Εψαξα για
το μπουφαν μου και μετα για το Τζερυ. Δεν ηταν εκει. φαινεται θα ειχε βαλει στο μυαλο του να
φυγει ιπιο νωρις, με ειδε που ημουνα απασχολνμενος και τηνεκανε απο μονος του.Ειχαν αλλαξει
τα πραγματα. Πριν απο το καλοκαιρι περπατουσαμε μαζι για το σπιτι.Μεαμεμε κοντα. τωρα
επαιρνα αλο λεωφορειο, πηγανα αλλου. δεν υπηρχε λογος να με περιμανει.
Βγηκα εξω και τραβηξα για την σταση στην πλατεια Τζωρτζ. Αν και ειαχα τις αισθησεις και
ηξερα που πηγαινα τα βηματα μου δεντηταν ισια. Παραπατουσα. παρ' ολα αυτα σταθερα στον
προορισμο μου. τα βηματα μου, αθελα η ηθελημανεα με εβγαλαν στο φαγαδικο που διανυκτερευει
εκει κνυτα στην σταση μου. Παντα μετα απο τετοια βραδυα σε πιανει μια λορδα, καταναγκαστικη
θελει μα εξυπηρετηθη. Αυτες τις μερες το μενου μου αποτελειται απο τηγανητες πατατες με
σαλτσα καρυ. Βαρυ αλλα αυτο τραβαει ο οργανισμος μου και δεν σηκωνει αντιρησεις. Τωρα εδω
που τα λεμε και εγω δεν ειμαι στνην καταλληλη πκατασταση για να επιβληθω σε αυτες τις
ορεξεις. Το δεχομαι αδιαμαρτυρητα. Η κοπελα που σερβιρει με εχη μαθη. Γρηγορα περνει την
παραγγεκλια και κατευθυνεται για να βαλει την σαλτσα οταν ξαφνικα σταματαει για να μου
ανααγγειλει οτι τους τελοιωσε η σλτασα. Της απανταω με μια γκριματσα αποδοκιμασιας. Εχουμε
γκρειβι Θελεις. Αντε βαλε. με ανυπομονησια και μια εμφανη δυσαρεσκεια παιρνω τον δρομο ια
την σταση Εθτυχως το λεωφορειο μου μολις εστριψε στην γωνια απο πισω μου. Το προλαβα. Αλλα
απερισκεπτα εδωσα πριν απο λιγο τα τελευτια κερματα που ειχα, χωρις να σκεφτω να αφησω
αρξκτεα γισ το ναυλο. Ο οδηγος με περιμενε υπομονετικα για να βρω τα κερματα. Εις ματην.
Αντε τωρα να περιμενεις το αλλο λεωφορειο, ψαχνοντας για να βρης ψιλα. Ειχα ενα πεντολιρο
και αποφασισα να το βαλω μεσα για το ναυλο αλλα συμπονετικος και ανθρωπινος ο οδηγος, πραγμα
οχι και πολυ συχνο, μου 'πε να αδειασω το πρτοφολι μου με οτι ψιλα ειχα καιτελοιωσε η
υποθεση. Τα εβαλ τον ευχαριστησα και παρ' ολο που υπηρχαν μπολοικες θεσεις προτιμησα να
μεινω οριος σε ολη την διδρομη πατρα να καθισςω. Σιγουρα αμα καθομουν α θα με επαιρνε ο
υπνος ετσι κουρασμενος που ημουνα, οπως εγινε κια τις δυο τελευτιαις φορες και ανγκαστικα να
κατεβω σε στατεσεις πολυ μαρκια απο τον προορισμο και χρειαστηκε να περπατησω για ωρες πριν
θψασω σπιτι.
Ουτε που καταλαβα το ταξιδι. Εφθασα στον προορισμο γρηγορα. Η νυχτα ηταν ηρεμη, αν υπηρχε
ψυχρα ουτε που την καταλαβα. Τωρα αν πω οτι εσερνα τα βηματα μου μπορει να μην εινμαι μακρια
απο την αληθεια. Αλλα σταθερα και υπμονετικα εθγασα μεχρι το σπιτι. Το επομενο πραγμα που
θυμαμαι ηταν οταν με ξυπνησανε απο τον βαθυ αδιαπεραστο υπνο μου αγρια χαραματα στον καναπε
στο κρυο σαλονι. Πηγα στην κρεβατοκαμαρα, γθυθηκα και επεσα στο κρεβατι. μεσα στα ζεστα
σκεπασματα ο υπνος με πηρε ξανα πολυ γρηγορα, για να ξυπησω μετα το πρωι με εαν εγαλο
πονοκεφαλο.
λεωφορειο εχει δρομολογιο παρα τεταρτο και και τεταρτο. Το 56 πανω στην ωρα. Και τα δυο σε
βγαζουν στο κεντρο. Αυτο σημαινει οτι θα ειμασται στο παμπ πανω κατω 10 και μιση. Τοσα
χρονια εδω στην Γλασκωβη μου εγινε συνηθεια και ετσι καθε Παρασκευη εχει καθιερωθει η
επισκεψη στο παμπ για μερικες μπυρες η οπως λενε και οι σκωτσεζοι εδω να παμε για ενα παιντ,
μοναδα μετρησης, γυρω στο μισο λιτρο που ελευθερα μπορει να μεταφραστει παμε για ενα
μισολιτρο, ενα μεγαλο ποτηρι μπυρα. Ομως οταν πανε για κανενα παιντ η μισολιτρο, το ενα
ειναι τροπος του λεγειν. Πινουν καμμια δεκαρια περιπου. Η κραση μου δεν αντεχε μια τετοια
δοκιμασια. θυμαμαι απο παλια, οταν οι αλλοι στην παρεα στα παμπ κρολ, τσαρκα στα παμπ, κατι
σαν μπουρδελοτσαρκα που λεμε εκει κατω σε εμας, εγω μετα απο μια δυο ωρες ημουνα για υπνο.
Δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου και παντα το καλυτερο ητανε στο τελος. Την ωρα, 11 η 12
για την ακριβεια, που οι μπαρμεν αρχιζουν να ξελαρυγκιαζονται για να τελοιωσουν τις μπυρες
τους και να ξεκουμπιστουνε, για να πανε και αυτοι στα σπιτια τους. Και ετσι για να μπορεσω
να βγαλω την βραδυα στα ποδια μου βγαινω αργα, 10 η 11 η ωρα το βραδυ, ισα ισα για κανενα
δυο τρεις ωρες με γυρω στα πεντε-εξη μισολιτρα αρκετα για να μου φτιαξουν το κεφι.
Παρα τεταρτο ημουνα στο δρομο για την σταση του λεωφορειου. Οι δρομοι ερημοι, ειχε βρεξει
πριν απο καμμια ωρα, αλλα εκεινη την στιγμη ηταν ηρεμη, μια γλυκεια φθινοπωρινη νυχτα. Το 56
ηρθε γρηγορα, το λεωφορειο πρακτικα αδειο. Μια λιρα και σαραντα πεννες στο κουτι διπλα στον
οδηγο. Σε λιγοτερο απο εικοσι λεπτα ημουνα στο κεντρο και μετα απο ολιγολεπτο περπατημα στο
Σκοσια μπαρ, το μπαρ της προτιμησης μου. Ειχε κοσμο αρκετο, μια μπαντα επαιζε απο το βαθος
μεσα, το μπαρ ηταν στολισμενο αποκριατικα. Ειναι το χαλογουιν για τους Σκωτσεζους κατι σαν
τις αποκριες το μαρτιο. Παρηγγειλα μια μπυρα και επιασα μια γωνια. Αφουγκραζομουν την
ατμοσφαιρα, γελια, ψυθιρισματα, την μελωδια απο την μπαντα στο βαθος και φυσικα χωρις
καπνους απο τσιγαρα. Δεν επιτρεπεται το καπνισμα μεσα στο παμπ. Το αυτι μου επιασε
αμερικανικες προφορες. Μια παρεα νεαρων αμερικανων κουβεντιαζε σε μια γωνια. Αν και οχι
σπανιο φαινομενο, δεν ειναι κατι το συνηθες η παρουσια τους στην Γλασκωβη.
Επινα την μπυρα μου σιωπηλα, οπως παντα. Η ολη ατμοσφαιρα μεσα στο παμπ ειναι σχετικα
θορυβωδης και αν δεν εχης κανει κεφαλι δεν το ευχαριστιεσαι. Χρειαζεσαι να αφησης το αλκοολ
να σου αμβλυνη τις αισθησεις πριν να μπης μεσα στο νοημα της βραδυας. Συνηθως πινω κανενα
δυο μπυρες στο Σκοσια πριν να συνεχισω την δαδρομη μου στο εομενο σταμο της περιοδειας μου.
Οπως συνηθως, τωρα τελευταια εχουν αλλαξει τα πραγματα στο Σκοσια. Πολλοι απο τους μοιμους
θαμωνες εχουν μετακομισει σε αλλα λημερια και οι περισσοτεροι τωρινοι ειναι συνηθως
αγνωστοι. Επιασε το ματι μου τον Γουιλι σε μια μερια, με το συνηθισμενο μπερεδακι του, και
λιγο αργοτερα οταν πια τελοιωνα την δευτερη μου μπυρα, εμφανισηκε και ο Τζωρτζ ο κοινωνικος
λειτουργος. Θα πρεπει να ηταν στο Κλουθα μπαρ και παλι πισω στο Σκοσια, για κανενα τσιγαρο
ενδιαμεσα. Τον χαιρετισα και βγηκα εξω για την συνεχεια κατευθυνμενος για το κλουθα, ουτε
ενα τσιγαρο δρομο στην απεναντι γωνια. Ο κοσμος περισσοτερος σ'αυτο το μπαρ οι περισοτεροι
συχνοι θαμωνες. Η μπαντα οπως καθε Παρσκευη ηταν ο Σαντι με τους βαγκαμποντς τους
μπαγαμποντηδες. Πολυ καλος τραγουδιστης, αυτος και η μπαντα του τραγουδανε εδω και χρονια
στο Σκοσια και το Κλουθα. ευτυχως μπορεσα γηγορα να παραγγειλω την μπυρα μου και στριμωχτηκα
σε μια μερια και χαζευα τον Σαντι που εκτελουσε με μαεστρια τα τραγουδια της μπαντας του.
Αρκετοι χορευαν στους ρυθμους της μουσικης του. Η φωνη του ταιριαζει και με το παρουσιαστικο
του. Πολλες φορες μου ρθε στο μυαλο μου οτι μοιαζει με τον Μικ Τζαγκερ. Ψηλος, λιγνος,
μαλλια με κουρεμα του εξηντα, ακομη και τα φουσκωτα χειλια του μικ Τζαγκερ εχει. Η τριτη
μπυρα τελοιωσε. Χρειαζομαι κι αλλη. Το μπαρ ειναι φισκα, οι μπαρμεν τεσσερεις τον αριθμο
ειναι συνεχεια στο ποδι.Δεν προλαβαινουν να σερβιρουν. Ειναι και η ωρα βλεπεις. Σε κανενα
μισαωρο κλεινουν και ολοι με ανυπομονοι εχουν πεσει στο μπαρ για να παραγγειλουν τα
τελευταια ποτα. Θα περασουν πολυτιμα λεπτα μεχρι να γεμισει παλι το ποτηρι.Ευτυχως υπαρχει
λυση. Η ανακαινιση του Κλουθα επεφερε και την συνενωση του μεσω μιας εσωτερικης αυλης στο
τριτο παμπ της παρεας. Το Βικυ, Βικτωρια. Η αυλη εχει διαμορφωθει σε υπαιθριο μπαρ οπου οι
θαμωνες και των δυο μπαρ μπορουν να παρουν την μπυρα η οτι αλλο ποτο και να καθισουν να την
πιουν με την συνοδεια τσιγαρου. Ειναι οτι επρεπε για την παρουσες καταστασεις. Τετοια
πολυτελια ειναι περιζητητη και καλοδεχουμενη τωρα που εχει απαγορευτει το καπνισμα σε
δημοσιου χωρους. Το Βικυ ηταν σχεδον αδειο. Πηρα την τεταρτη μπυρα γρηγορα και βγηκα εξω
στην αυλη για την καταναλωση της συνοδεια τσιγαρου. Τα ξυλινα τραπεζια και οι παγγοι δεν
φιλοξενουσαν πολλους θαμωνες. Δεν εβρεχε και η νυχτα δεν ηταν κρυα. Αλλα οι περισοτεροι
προτιμουσαν την μουσικη του Σαντι απο την απολαυση τσιγαρων. Καθως στεκομουνα ορθιος το
ποτηρι στον παγγο το τσιγαρο στο χερι, περιεργαστηκα τον χωρο. Μια κοινη αυλη αλλα που η
παρουσια της στο κεντρο της Γλασκωβης την εκανε μοναδικη. ο χοντρος κορμος του αινωβιου
δεντρου δεσποζε στο κεντρο της αυλης. Τοσα χρονια τακτικος πελατης σ' αυτο το παμπ ποτε δεν
φανταστικα οτι υπηρχε τετοιο περιβαλλον, ενας μυστικος κηπος, σε αυτην την απομερη γωνια της
Γλασκωβης διπλα στο ποταμι. αυτε τις σκεψεις τις εκμυστηρευτηκα και στον Τζωρτζ που ετυχε να
περασει στην διαδρομη του απο το ενα παμπ στο αλλο.
Tελοιωσα γρηγορα το τσιγαρο και πηγα πισω στο Κλουθα με γεματο πλεον το ποτηρι μου. Το ματι
μου πηρε εδηηση μια γνωστη φυσιογνωμια. Την αδελφη της Μαριον. Περισσοτερο με παραξενεψε η
παρεα της. ενας τυπος που αποοτι φαινοταν ηταν περισσοτερο απο μια απλη γνωριμια. Ο καυμενος
ο Σων την εχασε. Ο σων ειναι ο σκωτσεζος που μαζι εχουνε ενα κοριτσακι. Φαινεται δεν μπορεσε
να την κρατησει. Του φυγε. Οταν την ρωτησα που ειναι η αδερφη της. μουαπαντησε οτι ειναι στο
σπιτι με τον φιλο της, τον Μπραιαν. Τουλαχιστον αυτη παρεμεινε πιστη και συμαζεψε τον
Μπραιαν ο οποιος πριν την γνωρισει ηταν τακτικος θαμωνας στο Σκοσια, πολυ πιο τακτικος και
συνηθως επινε πολυ περισσοτεο απο οτι θα επρεπε.
Ο Σαντι ελεγε τα τελευταια του τραγουδια. Στο μυαλο μου μου ηρθε μια φραση της Ροζιτα
Σωκκου, στην εκπομπη της δορυφορικης ΕΤ για την Καλουτα. Οταν ενας τραγουδιστης εκτελει ενα
τραγουδι, κοιταει τα ποδια του. Ο τραγουδιστης που συνεπαιρνει το ακροατηριο του τρεμει
ολοκληρος. Ο Σαντι, με την κιθαρα του παραμασχαλα παλοταν καθως τραγουδουσε. Η εκτελεση τους
ειχε συνεπαρει τους ακουοντες και απαιτησαν και αλλο τραγουδι. Η κουραση του ηταν εμφανης
αλλα δεν του παγαινε να απογοητευση το κοινο του. Το ενα τραγουδι εγιναν δυο αλλα δεν
μπορουσα να γινουν παραπανω. Η ωρα ειχε περασει και το παμπ θα εκλεινε σε κανα τεαρτο. Ο
Σαντι τελοιωσε και αρχιζε να μαζευει τα οργανα του. Ηταν 12 παρα τεταρτο και καθως τελοιωσα
την μπυρα μου εβαλα πλωρη για την εξοδο και για το Σκοσια για το τελευταιο μισολιτρο, οποτε
πηρε το ματι μου τον τζερυ. Η παρουσια του ηταν αναπαντεχη. Τα σχεδια αλλαξαν. Ειχα να τον
δω δυο-τρεις βδομαδες. Με τον Τζερυ γνωριζομαστε για χρονια και ειναι κολλητος. Εχουμε
μπλεχτει μαζι σε μπολικες καταστασεις και πολλες φορες γυριζαμε μαζι τις πολυ μικρες ωρες
στο Ντενιστον, με τα ποδια, ακουραστα μεσα σε ατελειωτες συζητησεις. Πηρα ακομη μια μπυρα
και αρχισαμε την συζητηση. Την προηγουμενη εβδομαδα πηγαν με τον Νηλ και την Σελυ στο
καζινο, το Σαββατο. Το Σαββατο, πως γινεται το σαββατο. Το σαββατο ο νηλ βλεπει την καθυ.
Πως και πηγε στο καζινο? Η Καθυ δεν ηρθε το σαββατο. Σχεδιαζαν για να πανε στην Ισπανια αυτη
την βδομαδα, και μαλλον εκει θα ειναι τωρα. Πραγματι, ο Νηλ, ενας αλλος κολλητος, δεν
εμφανιστηκε αυτη την Παρασκευη. Μαλλον στην Ισπανια θα ειναι με την Καθυ. Θα τον δουμε την
αλλη εβδομαδα. Η συζητηση για την Καθυ εφερε στο προσκηνιο και τις φιλες της την Μαιρη και
την Τζην, και την κατασταση κανα χρονο τωρα που με τον Τζερυ. ο Τζερυ εβγαινε με την μαιρη,
μεχρι που χωρισανε. Αλλα η Μαιρη ειπε στις φιλες της οτι ο Τζερυ την κακομεταχειριζονταν.
Ματαια ο Τζερυ προσπαθουσε να υπερασπιστει τον εαυτο του. Η Καθυ και η Μαιρη τον αποφευγαν
και φερναν σε δυσκολη θεση και μενα και τον Νηλ. Της ελεγα οτι δεν ειναι δυνατον, δεν
πιστευω οτι ο Τζερυ μπορουσε να κανη τετοια πραγματα. Αλλα ηταν ανενδοτες. Οταν το
προηγουμρενο σαββατο ο Τζερυ υνντηθηκε με την Μαιρη, για πρωτη φορα μετα απο τοσο καιρο,
παρουσια της Τζην, η Μαιρη καθε αλλο παρα εχθρικη ηταν απεναντι του αλλα η Τζην την αποπηρε.
Το συμπεαρσμα του ειναι οτι η Τζην συμπεριφερεται με αυτο τον τροπο για καθαρα δικους της
λογους που δεν εχουν να κανουν τιποτα με τις ευεσθησιες της φιλης της. Μου ειπε το λογο αλλα
δεν αρμοζει να τον αναφερω. Εκτιμω την Τζην παρ' ολες τις παραξενιες της.
Καθως συζηταγαμε καθισμενοι στα σκαμπο απο την εξω μερια του μπαρ ο Σαντι περναγε απο την
μεσα μερια του μπαρ. Η μεσα μερια του μπαρ, νομος απαραβατος ειναι μονο για οσους δουλευουν
εκεινη την ωρα πισω απο το μπαρ επιτρεπεται. Ο σαντι και η μπαντα του ειναι οι μονοι που
επιτρεπεται να χρησιμοποιουν, εχουν το προνομιο, να το χρησιμοποιουν. Αυθορμητα τον
σταματησα για να του σφιξω το χερι και να τον συγχαρω για την εξοχη παρασταση που εδωσε
προηγουμενα. τον ξερω χρονια τωρα και ειναι απο τους λιγους που προφερει το ονομα μου σωστα.
Ενας απο τους λογους που θυμαται τοσο καλα το ονομα μου, μου το ξαναθυμισε οταν λιγο
αργοτερα τον ειδα να δειχνει προς το μερος μου μιλωντας σε εναν απο τους τακτικους θαμωνες.
Στην ερωτηση μου τι συμβαινει, οταν πανω στη συζητηση με τον συνομιλητη του ηρθε προς το
μερος μας. Να ο Μπιλλυ τζοελ ειπε στον συνομιλητη του, δειχνοντας σε μενα, αναφερομενος στην
ομοιοτητα μου με τον γνωστο τραγουδιστη που παντα μου ελεγε οτι εχω, να η Μερυλ Στριπ, ειπε
δειχνοντας σε μια κοπελια στην παρεα του συνομιλητη του. Πολλες φορες, απροσμενα ακομα και
απο αγνωστα ατομα αναφερονταν σε αυτην την ομοιοτητα που ακομα και τωρα με παραξενευει καθως
δεν ξερω πως μοιαζει ο εν λογω τραγουδιστης.
Η συζητηση τελοιωσε καθως τελοιωσαμε τις μπυρες μας. Το μπαρ εκλεισε, ηταν 12 και η ωρα. τα ποδια μας μας φερανε απεξω απο την πορτα του Πουλ
Χωλ, διπλα απο το Σκοσια. Ο Μικ ηταν εξω στο δρομο. Ο Αντυ πισω απο την σιδεροφρακτη πορτα.
Κανα δυο τρια ατομα που ηταν απεξω δεν ειχαν καμμια ελπιδα για να τους αφησουν να μπουν
μεσα. Μελη μονο και τακτικοι θαμωνες. Ο Αντυ μας πηρε χαμπαρι και ανοιξε την πορτα. Ο Αντυ
και ο Μικ ειναι στην πορτα και αυτοι αποφασιζουν ποιος του επιτραπει η εισοδος η οχι. Ειναι
πολυ αυστηροι σε τετοια ζητηματα και ειναι ενας απο τους αγραφους νομους στις συνηθειες των
σκοτσεζων. Ειναι σαν ρετσινια που ειναι δυσκολο να την βγαλεις αν υποπεσεις σε καποιο
παραπτωμα και σε χαρακτηρισουν σαν ανεπιθυμητο σε ενα παμπ, σε κανουν μπαρντ οπως λενε. Οι
μπαουνστερς, οπως τους λενε εχουν απολυτη εξουσια και πολυ δυσκολα θα σε αποχαρακτηρισουν
και θα σου επιτρεψουν την εισοδο. Το πουλ χωλ ειναι το μερος που πηγαινουμε οταν κλεινουν τα
παμπ. Μενει ανοιχτο μεχρι τις 2.30 το πρωι και προσφερει μπιλιαρδο, αν θελεις, η κουβεντα με
φιλους και καμμια μπυρα, η αλλα ποτα. Ο τζερυ πηγε στο μπαρ για τις μπυρες και εγω πηγα να
χαιρετησω δυο γνωριμους που ηταν ηδη στην αιθουσα. Ο Μαικλ απο το Λονδινο και ο Ραιη απο το
Αμπερντην. Και οι δυο γνωστοι μας και γνωριζονται μεταξυ τους αλλα απο οτι ειδα και ρωτησα
τον Ραιη, στεκοντουσαν μονοι και δεν μιλαγαν μεταξυ τους. Γιατι δεν μιλας με τον Μαικλ αφου
τον ξερης. Ο ραιη μου λεει μια φορα που μιλησε του μαικλ, ο μαικλ δεν ηταν τοσο φιλικος.
Καταλαβα ποιος ηταν ο λογος και δεν εδωσα συνεχεια στη συζητηση για να μην θιξω κανενα απο
τους δυο. Βλεπεις ο Ραιη ειναι γκει αλλα δεν δειχνει οτι ειναι ενω ο Μαικλ δεν ειναι αλλα
δειχνει. Και επειδη, οπως ο Μαικλ μου ελεγε, που ειναι ενα λεπτο γυμνασμενο παιδι, τον εχουν
πλησιασει αρκετες φορες γιατι νομιζουν οτι ειναι γκει με αποτελεσμα ο Μαικλ να γινει
επιφυλακτικος και να μην ανοιγεται οταν τον πλησιαζει καποιος γκει. Παρεξηγησε τον Ραιη, που
περα απο τις προτιμησεις του ειναι ενας ευθυς και ντομπρος Σκωτσεζος και η προσωπικη του ζωη
ειναι δικη του υποθεση και ξερεις οτι δεν θα επιτρεψει στον εαυτο του να πεσει στην υποληψη
των φιλων του. Ο ραιη εδω και πολλα χρονια αρχισε να δουλευη σε μια μεγαλη εταιρεια στο
αμστερνταμ, αλλα συχνα-πυκνα εμφανιζεται τα σαββατοκυριακα στο πουλ-χωλ για μερικες μπυρες.
Κανα δυο βδομαδες πριν ειχε το γιο του απο το Αμπερντην μαζι. Τυπικος τηνειτζερ που δεν
ελεγε να βγαλει το μπουφαν του που το ειχε ζιπομενο μεχρι πανω παρ'ολο που ηταν ζεστη μεσ'
τομπουλ χωλ εβλεπες τον Ραιη ποσο περυφανος ηταν που εβλεπε τον γιο του μαζι του. Και εγω
και ο νηλ ανταποκριθηκαμε στην διαβλεπομενη επιθυμια του Ραιη να ευχαριστησει τον γιο σε
αυτην την κοινη εξοδοο τους, να συναναστραφει με τους κολλητους του. Ο γιος του ηταν καλος
στο μπιλιαρδο, κερδιζε συνεχεια που του εδινε την δυνατοτητα να παιζει συνεχεια καθως καθε
φορα που κερδιζε, ηταν υποχρεωση του αντιπαλου να πληρωνη για το παιχνιδι και τον προκαλουσε
για να τον νικησει. Ετσι σαν νικητης δεν ειχε αντιπαλους καθσοσν τους νικουσε και ειαχαν
βαρεθει να τους νικαει, τον προκαλεσα σε κανα δυο παιχνιδια, στο πρωτο, σε μια απο τις λιγες
φορες για μενα, τον νικησα, προς ευχαριστηση του πατερα του.
Ο μαικλ ειναι αλλος τυπος. Με μικρο καλοπεριποιημενο γενακι, μαλλια κουρεμενα παντα γουλι,
αθλητικος εκανε διδακτορικο δυο-τρια χρονια πριν στο πανεπιστημιο του Στραθκλαιντ, βιολογικη
μηχανικη, μαζι με τον αρτουρο απο το μεξικο. Δεν μπορεσε να παρη το διδακτορικο του, ο λογος
οπως ειπε ο ιδιος δεν τα πηγαινε και τοσο καλα μςε τον επιβλεποντα καθηγητη του. μετα απο
αυτο κατεβηκε κατω στο λονδινο στην παλια του δουλεια σαν μηχανικος σε μια ετααιρια. Ερχοταν
συχνα -πυκνα στη γαλσκωβ για μερικες μερες για να θυμηθη τα παλια και επισκεπτοταν το πουλ
χωλ. Αλλα αυτη τη φορα η επανοδος του στη γλασκωβη ειχε υποψη του να την εκανε πιο μονιμη.
Ηθελε να γυριση πισω στη γλασκωβη και ζητουσε να βρη δουλεια. Ο λογος μεταξυ αστειου και
σοβαρου ηταν οτι η γαλσκωβη ηταν φιλικοτερη απο το λονδινο. Δεν ειχα καμμια αντιρηση σε
αυτο. Θα πρεπει να ηταν η τριτη η τεταρη εβδομαδα στην γαλσκωβη, δεν ειχε βρη ακομη δοθλεια
αλλ βρηκε μερος για να μενη. η παρουσια του ειναι καλοδεχεουμενη στην παρεα και μου εχει
εμπιστοσυνη. με ρωταει τι θα γινω οταν μεγαλωσω. Τι να του πεις. Ξερει μερικες αθυροστομες
λεξεις στα ελληνικα που τις λεει με πολυ καλη προφορα. Καποιος ελληνας φοιτητης του τις
εμαθε διχως αλλο.
Δεν ειχε και τοσο πολυ κοσμο. Ο τζερυ ειχε πιασει κουβεντα με την Σελυ και εναν φιλο της,
εναν απο μια σειρα φιλων της που απο καιρου εις καιρον παρουσιαζεται μαζι. Κατα μια αποψη
κανει το κεφι της, ειναι ανοικτη δεν ντροπιαζει, μιλαει ελευθερα και θα παει με καποιον αμα
της αρεσει. Νεα κοπελα που αν και εχει βαλει μερικα κιλα τωρα τελευταια, διατηρηται καλα. Οι
αναλογιες της ειναι αρκετα πληθωρικες και καμμια φορα την πειραζω για αυτο. Φιλικα δηλαδη.
Ειχε σοκαρει τον Νηλ μια μερα οταν του εκμυστηρευτηκε πανω στην συζητηση οτι ειχε βρεθει μια
φορα με δυο αντρες στο κρεββατι. Ο νηλ Χρησιμοποιησε μια εκφραση που δεν την ειχα ακουσει
ποτε πριν.
Η ωρα περνουσε. τελοιωσα την μπυρα, οπως και ο τζερυ. Ηταν η σειρα μου για τα ποτα. Εχασα
τον αριθμο. μαλλον η εκτη. Οπως και να εχη η τελευταια. Ο μαικλ αποφασισε οτι ηταν η ωρα για
το σπιτι και μαζεψε τα πραγματα του και ειπε γεια κα εβαλε πλωρη για το σπιτι του στο Γουεστ
εντ. Απο μια πλαινη πορτα, που εβγαινε σε μια σκαλα ηταν ανοιχτη και μπορουεσες να βγης για
κανενα τσιγαρο. Ηταν το μονο μερος που μπορουσες να καπνισεις. Εκει ηταν και η πανυψηλη και
αρκετα εμφανισιμη κοπελια που ημουνα και νομιζε οτι ειχα πεθανει για να με πικαρει. Μητερα
με δυο παιδια, μενει κοντα, παντρεμενη, μια περιεργη σχεση με τον αντρα της, που δεν
μπορουσα να την καταλαβω, και σε μια απο τις λιγες φορες που ηταν μαζι της, κοντεψαμε να
γινει παρεξηγηθουμε χωρις να καταλαβω το γιατι. Ειμασταν πιο φιλικα εκεινες τις εποχες.Αυτη
που μου τραβηξε την προσοχη απεξω ηταν μια κοπελια που δεν την ειχα δει ξανα. Ειχε ανειξοι
μια κουβεντα για ποδοσφαιπικα και αναφεροταν για την διχονοια μεταξυ σελτικ και ραιηντζερς.
Ελεγε οτι αν και η ιδια ειναι προτεσταντισα παρ' ολα αυτα υποστηριζει την σελτικ πουδεν
αειναιμκατι το συνηθες. Αλλα δεν της αρεσει που αλλοι μισαλοδοξοι χρησιμοποιουν την
περιπτωση για να αναμοχλευσουμ μιση. Την συμπαυησα και της επιασα κουβεντα. Δεν ξερω πως το
πηρε και αρχισε να μου λεει οτι εχει μονιμο δεσμο και οτι δεν ειναι ελυθερη. Μου συστησε και
τον φιλο της ο οποιος μολις θα ειχε ερθει και μας αναγκασε να ανταλλαξουμε χειραψιες. εκει
πανω εκλεινε και το μπαρ, ειχα τελοιωσει και την μπυρα μου, ηταν ωρα για το σπιτι. Εψαξα για
το μπουφαν μου και μετα για το Τζερυ. Δεν ηταν εκει. φαινεται θα ειχε βαλει στο μυαλο του να
φυγει ιπιο νωρις, με ειδε που ημουνα απασχολνμενος και τηνεκανε απο μονος του.Ειχαν αλλαξει
τα πραγματα. Πριν απο το καλοκαιρι περπατουσαμε μαζι για το σπιτι.Μεαμεμε κοντα. τωρα
επαιρνα αλο λεωφορειο, πηγανα αλλου. δεν υπηρχε λογος να με περιμανει.
Βγηκα εξω και τραβηξα για την σταση στην πλατεια Τζωρτζ. Αν και ειαχα τις αισθησεις και
ηξερα που πηγαινα τα βηματα μου δεντηταν ισια. Παραπατουσα. παρ' ολα αυτα σταθερα στον
προορισμο μου. τα βηματα μου, αθελα η ηθελημανεα με εβγαλαν στο φαγαδικο που διανυκτερευει
εκει κνυτα στην σταση μου. Παντα μετα απο τετοια βραδυα σε πιανει μια λορδα, καταναγκαστικη
θελει μα εξυπηρετηθη. Αυτες τις μερες το μενου μου αποτελειται απο τηγανητες πατατες με
σαλτσα καρυ. Βαρυ αλλα αυτο τραβαει ο οργανισμος μου και δεν σηκωνει αντιρησεις. Τωρα εδω
που τα λεμε και εγω δεν ειμαι στνην καταλληλη πκατασταση για να επιβληθω σε αυτες τις
ορεξεις. Το δεχομαι αδιαμαρτυρητα. Η κοπελα που σερβιρει με εχη μαθη. Γρηγορα περνει την
παραγγεκλια και κατευθυνεται για να βαλει την σαλτσα οταν ξαφνικα σταματαει για να μου
ανααγγειλει οτι τους τελοιωσε η σλτασα. Της απανταω με μια γκριματσα αποδοκιμασιας. Εχουμε
γκρειβι Θελεις. Αντε βαλε. με ανυπομονησια και μια εμφανη δυσαρεσκεια παιρνω τον δρομο ια
την σταση Εθτυχως το λεωφορειο μου μολις εστριψε στην γωνια απο πισω μου. Το προλαβα. Αλλα
απερισκεπτα εδωσα πριν απο λιγο τα τελευτια κερματα που ειχα, χωρις να σκεφτω να αφησω
αρξκτεα γισ το ναυλο. Ο οδηγος με περιμενε υπομονετικα για να βρω τα κερματα. Εις ματην.
Αντε τωρα να περιμενεις το αλλο λεωφορειο, ψαχνοντας για να βρης ψιλα. Ειχα ενα πεντολιρο
και αποφασισα να το βαλω μεσα για το ναυλο αλλα συμπονετικος και ανθρωπινος ο οδηγος, πραγμα
οχι και πολυ συχνο, μου 'πε να αδειασω το πρτοφολι μου με οτι ψιλα ειχα καιτελοιωσε η
υποθεση. Τα εβαλ τον ευχαριστησα και παρ' ολο που υπηρχαν μπολοικες θεσεις προτιμησα να
μεινω οριος σε ολη την διδρομη πατρα να καθισςω. Σιγουρα αμα καθομουν α θα με επαιρνε ο
υπνος ετσι κουρασμενος που ημουνα, οπως εγινε κια τις δυο τελευτιαις φορες και ανγκαστικα να
κατεβω σε στατεσεις πολυ μαρκια απο τον προορισμο και χρειαστηκε να περπατησω για ωρες πριν
θψασω σπιτι.
Ουτε που καταλαβα το ταξιδι. Εφθασα στον προορισμο γρηγορα. Η νυχτα ηταν ηρεμη, αν υπηρχε
ψυχρα ουτε που την καταλαβα. Τωρα αν πω οτι εσερνα τα βηματα μου μπορει να μην εινμαι μακρια
απο την αληθεια. Αλλα σταθερα και υπμονετικα εθγασα μεχρι το σπιτι. Το επομενο πραγμα που
θυμαμαι ηταν οταν με ξυπνησανε απο τον βαθυ αδιαπεραστο υπνο μου αγρια χαραματα στον καναπε
στο κρυο σαλονι. Πηγα στην κρεβατοκαμαρα, γθυθηκα και επεσα στο κρεβατι. μεσα στα ζεστα
σκεπασματα ο υπνος με πηρε ξανα πολυ γρηγορα, για να ξυπησω μετα το πρωι με εαν εγαλο
πονοκεφαλο.
Οκτωβρίου 21, 2007
Γλαυκαν κομιζεις ....
Σκεψεις μπαινουνε μεσα στο μυαλο μου, που με κανουνε να αναρωτιεμαι
για την υποσταση της υπαρξης μου σε αυτον τον κοσμο. Τι ρολο παιζω
και ποιος ειναι ο σκοπος της ζωης μου. Μια μοναδα σε ενα απεραντο
συμπαν, ουτε ενας κοκκος αμμου σε συγκριση και το σωμα μου φθαρτο και
η ζωη μου ουτε ενα δευτερολεπτο στην απεραντωσυνη του χρονου. Τετοιου
ειδους προβληματισμοι, σε κανουν να νοιωθεις σαν να προσκρουεις σε ενα
συμπαγες, αδιαπεραστο τειχος, σκεψεις φαινομενικα ανιχιλιστικες,
μηδενοποιησης.
Εδω, ολοκληροι πολιτισμοι περασανε και φυγανε που κανενας δεν ξερει
την υπαρξη τους, η ξερει πολυ λιγα πραγματα, ανθρωποι με πλουσια δραση και
γεματη ζωη που δεν υπαρχει σημαδι τους η εχουν ξεχαστει παντελως. Απο ενα
σημειο και μετα ειναι εξωφθαλμη η ματαιοτητα καθε δραστηριοτητας
στην ζωη, περιεχομενη στην τοσο χιλιοειπωμενη φραση απο γονεις και
δασκαλους *να γινεις κατι στην κοινωνια*. Ματαιοτητα που εμπεριεχεται και
στις διδαχες της χριστιανικης διδασκαλιας οσον αφορα για την σωτηρια της
ψυχης σου στην αιωνιοτητα και την ματαιοτητα των εγκοσμιων. Μα ποια ειναι
αυτη η ψυχη και αυτο το πνευμα? Εχει καμμια υποσταση? Αν οχι υλικη, μια
οποιουδηποτε ειδους υποσταση. Ενας αλγοριθμος για παραδειγμα, η καποιου
ειδους κυματα που μπορει να αφηνουν η να μην αφηνουν ιχνη σε οργανα
μετρησης. Κυματα που οντας εν ζωη εχουνε φωλιασει, εχουν βρει καταφυγιο
μεσα στα στενα ορια του μυαλου μας. Σφυζουν και εκπεμπουν ενεργεια. Το
μυαλο μας πομπος, μας επιτρεπουν να συναλλαγομαστε μεταξυ μας. Μας
δινουν την δυνατοτητα να ξεπερασουμε τα στενα ορια του καθηλωμενου απο
την βαρυτητα σωματος μας, καθοσον απλωνονται και περικλειουν μεσα απο
την φαντασια μας, βοηθουμενη απο την γνωση, το συμπαν ολοκληρο, σε ολες
τις διαστασεις του, χωρου και χρονου. Και παρα περα σε ολα τα συμπαντα,
μεσα στο πολυ-συμπαντο γιγνεσθαι. Ταξιδευουμε στην αρχη και στο τελος του
κοσμου σε δευτερολεπτα, στην καταστροφη και στην απαρχη του στον αεναο
κυκλο του γιγνεσθαι. Ιχνη, υλοι, αποτυπωματα. Τα ψηγματα για το τι φωλιαζει
μεσα στα στενα ορια του μυαλου μας. Εννοιες που πηγαζουν κατα
αντιδιαμετρικοτητα, απο το μεστο *κατ' εικονα και ομοιωση* της χριστιανικης
διδασκαλιας, συνεχεια των προβληματισμων των αρχαιων υμων προγονων,
καθοσον και αυτοι με τον ιδιο τροπο επλασαν τους θεους τους.
Κοιτα να δης αλλου πηγαινα και αλλου βρεθηκα. Παρ' ολα αυτα, σκεψεις σαν
τις παραπανω δινουν μια νεα διασταση στην σημασια της ματαιοτητας, τα
εγκοσμια τα ψιχουλα της υπαρξης μας, αν μπορω να χρησιμοποιησω μια
τετοια φραση αλλα ενα ειναι το κρατουμενο, η γνωση και η συσσωρευση της.
Γνωση που κατα μια εμπεριστατωμενη αποψη δεν φτιαχνουμε αλλα
φθανουμε. Η γνωση ηδη υπαρχει και κατα καποιο τροπο μας περιμενει για να
φθασουμε, ομαδικα η μεμονομενα, σαν ατομα.
Η γνωση ειναι εκεινη που κατευθυνει, (ας πουμε για την ωρα) την φαντασια
μας, στην ολοκληρωση της υπαρξης μας, (ας το σκεφτουμε και αυτο
αργοτερα). Βαζει τις βασεις της απελευθερωσης (τι απελευθερωνεται?) απο
τα εγκοσμια. Η συσσωρευση γνωσης αποτελει, αν και μπορει να μην το
καταλαβαινουμε, την κινιτηρια δυναμη της ανθρωποτητας συνολικα.
Να ξεδιαλυνουμε και να απαλυνουμε την αγωνια.
για την υποσταση της υπαρξης μου σε αυτον τον κοσμο. Τι ρολο παιζω
και ποιος ειναι ο σκοπος της ζωης μου. Μια μοναδα σε ενα απεραντο
συμπαν, ουτε ενας κοκκος αμμου σε συγκριση και το σωμα μου φθαρτο και
η ζωη μου ουτε ενα δευτερολεπτο στην απεραντωσυνη του χρονου. Τετοιου
ειδους προβληματισμοι, σε κανουν να νοιωθεις σαν να προσκρουεις σε ενα
συμπαγες, αδιαπεραστο τειχος, σκεψεις φαινομενικα ανιχιλιστικες,
μηδενοποιησης.
Εδω, ολοκληροι πολιτισμοι περασανε και φυγανε που κανενας δεν ξερει
την υπαρξη τους, η ξερει πολυ λιγα πραγματα, ανθρωποι με πλουσια δραση και
γεματη ζωη που δεν υπαρχει σημαδι τους η εχουν ξεχαστει παντελως. Απο ενα
σημειο και μετα ειναι εξωφθαλμη η ματαιοτητα καθε δραστηριοτητας
στην ζωη, περιεχομενη στην τοσο χιλιοειπωμενη φραση απο γονεις και
δασκαλους *να γινεις κατι στην κοινωνια*. Ματαιοτητα που εμπεριεχεται και
στις διδαχες της χριστιανικης διδασκαλιας οσον αφορα για την σωτηρια της
ψυχης σου στην αιωνιοτητα και την ματαιοτητα των εγκοσμιων. Μα ποια ειναι
αυτη η ψυχη και αυτο το πνευμα? Εχει καμμια υποσταση? Αν οχι υλικη, μια
οποιουδηποτε ειδους υποσταση. Ενας αλγοριθμος για παραδειγμα, η καποιου
ειδους κυματα που μπορει να αφηνουν η να μην αφηνουν ιχνη σε οργανα
μετρησης. Κυματα που οντας εν ζωη εχουνε φωλιασει, εχουν βρει καταφυγιο
μεσα στα στενα ορια του μυαλου μας. Σφυζουν και εκπεμπουν ενεργεια. Το
μυαλο μας πομπος, μας επιτρεπουν να συναλλαγομαστε μεταξυ μας. Μας
δινουν την δυνατοτητα να ξεπερασουμε τα στενα ορια του καθηλωμενου απο
την βαρυτητα σωματος μας, καθοσον απλωνονται και περικλειουν μεσα απο
την φαντασια μας, βοηθουμενη απο την γνωση, το συμπαν ολοκληρο, σε ολες
τις διαστασεις του, χωρου και χρονου. Και παρα περα σε ολα τα συμπαντα,
μεσα στο πολυ-συμπαντο γιγνεσθαι. Ταξιδευουμε στην αρχη και στο τελος του
κοσμου σε δευτερολεπτα, στην καταστροφη και στην απαρχη του στον αεναο
κυκλο του γιγνεσθαι. Ιχνη, υλοι, αποτυπωματα. Τα ψηγματα για το τι φωλιαζει
μεσα στα στενα ορια του μυαλου μας. Εννοιες που πηγαζουν κατα
αντιδιαμετρικοτητα, απο το μεστο *κατ' εικονα και ομοιωση* της χριστιανικης
διδασκαλιας, συνεχεια των προβληματισμων των αρχαιων υμων προγονων,
καθοσον και αυτοι με τον ιδιο τροπο επλασαν τους θεους τους.
Κοιτα να δης αλλου πηγαινα και αλλου βρεθηκα. Παρ' ολα αυτα, σκεψεις σαν
τις παραπανω δινουν μια νεα διασταση στην σημασια της ματαιοτητας, τα
εγκοσμια τα ψιχουλα της υπαρξης μας, αν μπορω να χρησιμοποιησω μια
τετοια φραση αλλα ενα ειναι το κρατουμενο, η γνωση και η συσσωρευση της.
Γνωση που κατα μια εμπεριστατωμενη αποψη δεν φτιαχνουμε αλλα
φθανουμε. Η γνωση ηδη υπαρχει και κατα καποιο τροπο μας περιμενει για να
φθασουμε, ομαδικα η μεμονομενα, σαν ατομα.
Η γνωση ειναι εκεινη που κατευθυνει, (ας πουμε για την ωρα) την φαντασια
μας, στην ολοκληρωση της υπαρξης μας, (ας το σκεφτουμε και αυτο
αργοτερα). Βαζει τις βασεις της απελευθερωσης (τι απελευθερωνεται?) απο
τα εγκοσμια. Η συσσωρευση γνωσης αποτελει, αν και μπορει να μην το
καταλαβαινουμε, την κινιτηρια δυναμη της ανθρωποτητας συνολικα.
Να ξεδιαλυνουμε και να απαλυνουμε την αγωνια.
Σεπτεμβρίου 17, 2007
Ο Παπανδρεου ειναι ξεφτιλας. Εχει ονομα αλλα οχι χαρη.
Ετσι οι εκλογες εγιναν και το ΠΑΣΟΚ χαμενο ετοιμαζεται για αλλαγες. Και τι αλλαγες?΄Αλλαγες ηγεσιας. Εδω μπορει να πη κανεις οτι εγκειται η πολιτικη, διαβαζοντας την δηλωση του Ευαγγελου Βενιζελου οπου έκανε γνωστή την πρόθεσή του να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με τις καταστατικές διαδικασίες.
Εξηγαγε υψιστως το θεμα της ενότητας, ψυχραιμίας, αλλά και εδωσε σαφη σημαδια για εναλακτικη προοπτική, την προοπτικη της αρχηγιας του. Συνεχάρη τον Γ. Παπανδρέου για τη γενναιότητα με την οποία ανέλαβε τις ευθύνες που του αναλογούν, και δήλωσε "παρών" στη διεκδίκηση της ηγεσίας, τονίζοντας πως "στο ΠΑΣΟΚ αρμόζει μία καλύτερη τύχη". Το να μιλας περι ζητηματων που δεν ειναι ευχαριστα σε αυτους που απευθυνεσαι ειναι μια τεχνη, και ειδικα στην πολιτικη και οι πολιτικοι, αν οχι ολοι, την κατεχουν και η θα πρεπει να την κατεχουν.
Ευλογο ειναι οτι σ' αυτες τις περιπτωσεις που δεν θελεις να βλαψης τα αισθηματα αλλων ανθρωπων αλλα την ιδια στιγμη να πης αυτο που εχεις στο μυαλο σου να πης, να χαρακτηριζεται μια τετοια ενεργεια ως πολιτικα ορθη η politically correct. Ολοι προσπαθουμε η αν οχι, θα πρεπει, να ειμασται politically correct.Με αλλα λογια αντι να πης οτι ο Ανδρεας Παπανδρεου ειναι ξεφτιλας και δεν αξιζει τιποτα, οτι το μονο που εχει ειναι το ονομα αλλα οχι και την χαρη, τιποτα αλλο, αναφερης περι τα γενναιοτητας και οτι αντεπεξελθη στις ευθυνες που του αναλογουν.Αλλα περα απο αυτο αναρωτιεται κανεις, αν πραγματι η απωλεια των εκλογων απο το ΠΑΣΟΚ οφειλεται στην καλη η κακη επιλογη του αρχηγου, του προσωπου του κομματος, η τα αιτια οφειλονται στις δομες του κομματος αυτου καθ' αυτου.
Τα μικροτερα κομματα χαρακτηριζουν τα δυο μεγαλα κομματα ως αλαζονα. Τι σημαινει αυτο? Εχει καμμια σημασια με τα προβληματα που ταλανιζουν την Ελλαδα απο ακρου σε ακρον? Μεταφραζεται αυτη η αλαζονεια στους τροπους αντιμετωπισης αυτων των προβληματων η εχει να κανει απλως με την νομη της εξουσιας, να εκφραζει απλως ενα παραπονο των μικροτερων κομματων που μενουν απ' εξω.
Για να απαντηση κανεις σε αυτα τα ερωτηματα θα πρεπει να κομματιασει τα προβληματα και για καθε ενα απο αυτα να δει αν πραγματι η αλαζονεια των μεγαλων κομματων επιδρα αρνητικα στην ευρεση εποικοδομητικων λυσεων η οχι.
Για την ωρα και απο διαισθηση δεν πιστευω οτι αυτοι οι προβληματισμοι εχουν να κανουν τιποτα με τα προβληματα που αντιμετωπιζει η Ελλαδα, και οτι η ευρεση ενος νεου αρχηγου στο ΠΑΣΟΚ εχει σημασια στους τροπους επιλυσης των. Ασχετα απο τι γινεται εσωτερικα μεσα στο ΠΑΣΟΚ, και αν θελουν να αλλαξουν η οχι αρχηγο, αυτο θα πρεπει να γινει χωρις να μπλεξουν τα μπουτια τους και να αναγαγουν το ζητημα της αρχηγιας σαν λυση για την επιλυση των προβληματων του ευρυτερου χωρου της Ελλαδας. Αλλωστε εκει εγκειται και η αλαζονεια, την οποια προσαπτουν τα μικροτερα κομματα. Οταν θεωρουν οτι τα προβληματα της Ελλαδας θα λυθουν οταν το ΠΑΣΟΚ αποκτησει στιβαρο αρχηγο. Γελαστηκατε.
Βεβαια η αλαζονεια ειναι μια εμφυτη παρορμηση ολων των ανθρωπων, και ακομη περισσοτερο των πολιτικων ουδενος εξαιρουμενου. Οταν απο τα μυχια της ψυχης τους πιστευουν οτι εχουν σταλθει απο τον θεο για να κυβερνησουν και οτι εχουν τις πιο καταλληλες λυσεις που δεν εχει κανεις αλλος. Επομενως ουτε η κυρια Αλεκα Παππαρηγα, ουτε ο κυριος Καρατζαφερης η κυριος Αλαβανος η ακομα και ο κυριος Παπαθεμελης μπορουν να αποβαλλουν την ρετσινια που τοσο απλοχερα προσαπτουν στο ΠΑΣΟΚ και στην Νεα Δημοκρατια.
Εξηγαγε υψιστως το θεμα της ενότητας, ψυχραιμίας, αλλά και εδωσε σαφη σημαδια για εναλακτικη προοπτική, την προοπτικη της αρχηγιας του. Συνεχάρη τον Γ. Παπανδρέου για τη γενναιότητα με την οποία ανέλαβε τις ευθύνες που του αναλογούν, και δήλωσε "παρών" στη διεκδίκηση της ηγεσίας, τονίζοντας πως "στο ΠΑΣΟΚ αρμόζει μία καλύτερη τύχη". Το να μιλας περι ζητηματων που δεν ειναι ευχαριστα σε αυτους που απευθυνεσαι ειναι μια τεχνη, και ειδικα στην πολιτικη και οι πολιτικοι, αν οχι ολοι, την κατεχουν και η θα πρεπει να την κατεχουν.
Ευλογο ειναι οτι σ' αυτες τις περιπτωσεις που δεν θελεις να βλαψης τα αισθηματα αλλων ανθρωπων αλλα την ιδια στιγμη να πης αυτο που εχεις στο μυαλο σου να πης, να χαρακτηριζεται μια τετοια ενεργεια ως πολιτικα ορθη η politically correct. Ολοι προσπαθουμε η αν οχι, θα πρεπει, να ειμασται politically correct.Με αλλα λογια αντι να πης οτι ο Ανδρεας Παπανδρεου ειναι ξεφτιλας και δεν αξιζει τιποτα, οτι το μονο που εχει ειναι το ονομα αλλα οχι και την χαρη, τιποτα αλλο, αναφερης περι τα γενναιοτητας και οτι αντεπεξελθη στις ευθυνες που του αναλογουν.Αλλα περα απο αυτο αναρωτιεται κανεις, αν πραγματι η απωλεια των εκλογων απο το ΠΑΣΟΚ οφειλεται στην καλη η κακη επιλογη του αρχηγου, του προσωπου του κομματος, η τα αιτια οφειλονται στις δομες του κομματος αυτου καθ' αυτου.
Τα μικροτερα κομματα χαρακτηριζουν τα δυο μεγαλα κομματα ως αλαζονα. Τι σημαινει αυτο? Εχει καμμια σημασια με τα προβληματα που ταλανιζουν την Ελλαδα απο ακρου σε ακρον? Μεταφραζεται αυτη η αλαζονεια στους τροπους αντιμετωπισης αυτων των προβληματων η εχει να κανει απλως με την νομη της εξουσιας, να εκφραζει απλως ενα παραπονο των μικροτερων κομματων που μενουν απ' εξω.
Για να απαντηση κανεις σε αυτα τα ερωτηματα θα πρεπει να κομματιασει τα προβληματα και για καθε ενα απο αυτα να δει αν πραγματι η αλαζονεια των μεγαλων κομματων επιδρα αρνητικα στην ευρεση εποικοδομητικων λυσεων η οχι.
Για την ωρα και απο διαισθηση δεν πιστευω οτι αυτοι οι προβληματισμοι εχουν να κανουν τιποτα με τα προβληματα που αντιμετωπιζει η Ελλαδα, και οτι η ευρεση ενος νεου αρχηγου στο ΠΑΣΟΚ εχει σημασια στους τροπους επιλυσης των. Ασχετα απο τι γινεται εσωτερικα μεσα στο ΠΑΣΟΚ, και αν θελουν να αλλαξουν η οχι αρχηγο, αυτο θα πρεπει να γινει χωρις να μπλεξουν τα μπουτια τους και να αναγαγουν το ζητημα της αρχηγιας σαν λυση για την επιλυση των προβληματων του ευρυτερου χωρου της Ελλαδας. Αλλωστε εκει εγκειται και η αλαζονεια, την οποια προσαπτουν τα μικροτερα κομματα. Οταν θεωρουν οτι τα προβληματα της Ελλαδας θα λυθουν οταν το ΠΑΣΟΚ αποκτησει στιβαρο αρχηγο. Γελαστηκατε.
Βεβαια η αλαζονεια ειναι μια εμφυτη παρορμηση ολων των ανθρωπων, και ακομη περισσοτερο των πολιτικων ουδενος εξαιρουμενου. Οταν απο τα μυχια της ψυχης τους πιστευουν οτι εχουν σταλθει απο τον θεο για να κυβερνησουν και οτι εχουν τις πιο καταλληλες λυσεις που δεν εχει κανεις αλλος. Επομενως ουτε η κυρια Αλεκα Παππαρηγα, ουτε ο κυριος Καρατζαφερης η κυριος Αλαβανος η ακομα και ο κυριος Παπαθεμελης μπορουν να αποβαλλουν την ρετσινια που τοσο απλοχερα προσαπτουν στο ΠΑΣΟΚ και στην Νεα Δημοκρατια.
Ιουλίου 14, 2007
Το γιασεμι μου μυρισε ...
2:46 πμ και τι να πω!!
Το γιασεμι που πριν απο δυο μερες φυτεψα κοντα στο φραχτη μοσχοβολησε καθως το μυρισα. Ευωδια!! Το τσιφτετελι που χορευανε μεσ' το κεφι τους, αλλοκοτοι χορευτες με τοση μαεστρια, στριφογυριζει ακομη στο μυαλο μου. Τι ειναι αυτο που σκεφτομουν καθως τους εβλεπα να χορευουν. Δεν υπαρχουν ορια. Ηλικιας! Το ματι μου, που λενε, ειχε πεσει για μια στιγμη, ελκωμενο απο την χαρη που εξεπεμπε, σε καποιον που τα ασπρα μαλλια του προδιναν την ηλικια του. Θα ηταν σαραντα η και πενηντα χρονων, αλλα μονο τα ασπρα μαλλια του, που διακρινονταν ακομη και απο την καπως μακρινη αποσταση, καθως και η καπως μεγαλουτσικη κοιλια του, προδιναν την ηλικια. Αλλα φευ, τιποτα απο ολα αυτα δεν προδικαζε το θεαμα, καθως και την αισθηση αρμονιας που ανεδινε καθως στροβιλιζονταν παθιασμενα, ατακα στον ρυθμο του τραγουδιου που απλοχερα σκορπουσαν τα μεγαφωνα, σπαζοντας την γαληνη, μεσ' την προσχαρη δροσια αυτης της νυχτας του Ιουλη.
Τα χερια του, στο υψος των ωμων του πετουσαν σε καθε μουσικο κελευσμα του τραγουδιστη. Αρμονια πληρης, νοτας και κινησης. Το κελαρισμα της φωνης ανεβαινε, το τεμπο στην κινηση χεριων, ποδιων κι ολοκληρου του σωματος πιστα ακολουθουσε. Η καθε στροφη της μελωδιας του τραγουδιου ακολουθουνταν απο ενα ταχυ, αναλαφρο, αερινο στροβιλισμα γυρω απο τον εαυτο του και παλι αργα, ραθυμα. Ηχος και κινηση πληρως εναρμονισμενα. Και η γλυκια μεθη απο την κρυα, γλυκοπιοτη μπυρα συμπληρωνε τους τονους. Τα συναρμολογουσε ολα μαζι. Εδινε το γλυκο της το νοημα. Δημιουργουσε αυτον τον απομακρο, αλοκοτο κοσμο.
Μια τοσο δα φευγαλεα στιγμη αποτυπωνοταν ανεξιτηλα μεσα στην μνημη, επισκιαζοντας με παρησσια τις μυριες στιγμες που βομβαρδισαν αδιακοπα την μνημη σ' ολη την διαρκεια της ημερας που εδυσε.
Και μηπως ηταν μονο αυτη η οπτασια. Παραπερα στην απλοχερη πλατεια και αλλοι προθυμοι χορευτες, συνεπαρμενοι απο την μουσικη, βαθεια μεσ' την μυσταγωγια ανεδιναν με τον δικο τους μοναδικο τροπο την ιδια ολοκληρωση, την ιδια χαρη.
Το γιασεμι που πριν απο δυο μερες φυτεψα κοντα στο φραχτη μοσχοβολησε καθως το μυρισα. Ευωδια!! Το τσιφτετελι που χορευανε μεσ' το κεφι τους, αλλοκοτοι χορευτες με τοση μαεστρια, στριφογυριζει ακομη στο μυαλο μου. Τι ειναι αυτο που σκεφτομουν καθως τους εβλεπα να χορευουν. Δεν υπαρχουν ορια. Ηλικιας! Το ματι μου, που λενε, ειχε πεσει για μια στιγμη, ελκωμενο απο την χαρη που εξεπεμπε, σε καποιον που τα ασπρα μαλλια του προδιναν την ηλικια του. Θα ηταν σαραντα η και πενηντα χρονων, αλλα μονο τα ασπρα μαλλια του, που διακρινονταν ακομη και απο την καπως μακρινη αποσταση, καθως και η καπως μεγαλουτσικη κοιλια του, προδιναν την ηλικια. Αλλα φευ, τιποτα απο ολα αυτα δεν προδικαζε το θεαμα, καθως και την αισθηση αρμονιας που ανεδινε καθως στροβιλιζονταν παθιασμενα, ατακα στον ρυθμο του τραγουδιου που απλοχερα σκορπουσαν τα μεγαφωνα, σπαζοντας την γαληνη, μεσ' την προσχαρη δροσια αυτης της νυχτας του Ιουλη.
Τα χερια του, στο υψος των ωμων του πετουσαν σε καθε μουσικο κελευσμα του τραγουδιστη. Αρμονια πληρης, νοτας και κινησης. Το κελαρισμα της φωνης ανεβαινε, το τεμπο στην κινηση χεριων, ποδιων κι ολοκληρου του σωματος πιστα ακολουθουσε. Η καθε στροφη της μελωδιας του τραγουδιου ακολουθουνταν απο ενα ταχυ, αναλαφρο, αερινο στροβιλισμα γυρω απο τον εαυτο του και παλι αργα, ραθυμα. Ηχος και κινηση πληρως εναρμονισμενα. Και η γλυκια μεθη απο την κρυα, γλυκοπιοτη μπυρα συμπληρωνε τους τονους. Τα συναρμολογουσε ολα μαζι. Εδινε το γλυκο της το νοημα. Δημιουργουσε αυτον τον απομακρο, αλοκοτο κοσμο.
Μια τοσο δα φευγαλεα στιγμη αποτυπωνοταν ανεξιτηλα μεσα στην μνημη, επισκιαζοντας με παρησσια τις μυριες στιγμες που βομβαρδισαν αδιακοπα την μνημη σ' ολη την διαρκεια της ημερας που εδυσε.
Και μηπως ηταν μονο αυτη η οπτασια. Παραπερα στην απλοχερη πλατεια και αλλοι προθυμοι χορευτες, συνεπαρμενοι απο την μουσικη, βαθεια μεσ' την μυσταγωγια ανεδιναν με τον δικο τους μοναδικο τροπο την ιδια ολοκληρωση, την ιδια χαρη.
Ιουλίου 10, 2007
Αποκλείστε όλους τους πολιτικούς από τα ΜΜΕ
Ποιες είναι οι επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό του πολιτικού λόγου και ο κορεσμός που πραγματοποιείται από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Άμα αναζητήσουμε τα στοιχεία που καθορίζουν τον πολιτικό λόγο θα βρούμε πολλά σημεία που μια ορθολογική ανάλυση θα φανερώσει ότι αλλά λέγονται και αλλά εννοούνται.
Ο πολιτικός λόγος είναι διφορούμενος ο δεν γίνεται διάλογος αλλά προσπάθειες διαστρέβλωσης των λεγόμενων των αντιπάλων πολιτικών και ποτέ κανείς πολιτικός δεν θα απαντήσει με ειλικρίνεια μια συγκεκριμένη ερώτηση γιατί πρωταρχικός στόχος είναι να πουλήσει το πολιτικό προϊόν του χωρίς ενδοιασμούς και οι μόνοι κανόνες που ακολουθούν είναι αυτοί που ευνοούν την προώθηση του προϊόντος του.
Ο πολιτικός δεν διαφέρει καθόλου από τον διαφημιστή που θα σκαρφιστεί ένα έξυπνο τέχνασμα για να τραβηξη την προσοχή του κοινού προς το προϊόν που διαφημίζει.
Αυτά που λέγονται δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα, είναι μόνο προσωπικές ερμηνείες διαστρεβλωμένες.
Κάναμε ένα παρά πολύ επιτυχημένο συνέδριο. Κρύβουν αυτό που είδαν, τις πραγματικές τους εμπειρίες και λένε αυτό που νομίζουν ότι ο ακροατής θέλει να ακούσει. Το τι ο ακροατής θέλει να ακούσει είναι κάτι που μονό ο κάθε ένας ακροατής ατομικά ξέρει και κανένας άλλος, όση εξυπνάδα και χρησιμοποίηση ποτέ δεν θα μπορέσει να μαντέψει. Με αποτέλεσμα ο λόγος του πολιτικού δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία γιατί δεν απεικονίζει τα γεγονότα όπως ακριβώς αυτά έγιναν και ακόμη περισσότερο δεν αποτελούν πιστή μαρτυρία του εν λόγω πολιτικού και επομένως δεν γίνεται πιστευτή. Οι εμπειρίες που αναφέρει δεν αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές εμπειρίες του υποφερομένου. Ο υποφερόμενος πολιτικός είναι ανειλικρινής προς τον ακροατή. Δεν προσφέρει πληροφορία.
Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κάποιος όταν ακούει, τον πολιτικό να αναφέρει μετά από την επίσκεψη του στον κλινήρη αρχιεπίσκοπο. "Του μεταβίβασα την αγάπη και τον θαυμασμό μου." Ποιος τον πιστεύει?
Η γιατί θεώρησε ανάγκη να αναφερθεί για την αγάπη και τον θαυμασμό που αισθάνεται για τον αρχιεπίσκοπο? Θα πρέπει να ξέρει ότι κανένας δεν θα τον πιστέψει η ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται αν τον αγαπάει η όχι. Γιατί να μην περιοριστή στο να μεταφέρει την προσωπική του άποψη για την κατάσταση του κλινήρη αρχιεπισκόπου?
Και γιατί η τηλεόραση να φιλοξενήσει στις ειδήσεις του τον εν λόγω πολιτικού. Προσφέρει καμιά πληροφορία? Είναι τόσο σημαντική η παρέμβαση του?
Όλες αυτές οι καταστάσεις διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση των ακουοντων που συνοψίζονται στο πώς να πεις ένα σωρό λόγια χωρίς στην πραγματικότητα να πεις τίποτα, και προωθούν την ανειλικρίνεια στις προσωπικές σχέσεις τους με τα αλλά μέλη του κοινωνικού συνόλου.
Ο πολιτικός λόγος είναι διφορούμενος ο δεν γίνεται διάλογος αλλά προσπάθειες διαστρέβλωσης των λεγόμενων των αντιπάλων πολιτικών και ποτέ κανείς πολιτικός δεν θα απαντήσει με ειλικρίνεια μια συγκεκριμένη ερώτηση γιατί πρωταρχικός στόχος είναι να πουλήσει το πολιτικό προϊόν του χωρίς ενδοιασμούς και οι μόνοι κανόνες που ακολουθούν είναι αυτοί που ευνοούν την προώθηση του προϊόντος του.
Ο πολιτικός δεν διαφέρει καθόλου από τον διαφημιστή που θα σκαρφιστεί ένα έξυπνο τέχνασμα για να τραβηξη την προσοχή του κοινού προς το προϊόν που διαφημίζει.
Αυτά που λέγονται δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα, είναι μόνο προσωπικές ερμηνείες διαστρεβλωμένες.
Κάναμε ένα παρά πολύ επιτυχημένο συνέδριο. Κρύβουν αυτό που είδαν, τις πραγματικές τους εμπειρίες και λένε αυτό που νομίζουν ότι ο ακροατής θέλει να ακούσει. Το τι ο ακροατής θέλει να ακούσει είναι κάτι που μονό ο κάθε ένας ακροατής ατομικά ξέρει και κανένας άλλος, όση εξυπνάδα και χρησιμοποίηση ποτέ δεν θα μπορέσει να μαντέψει. Με αποτέλεσμα ο λόγος του πολιτικού δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία γιατί δεν απεικονίζει τα γεγονότα όπως ακριβώς αυτά έγιναν και ακόμη περισσότερο δεν αποτελούν πιστή μαρτυρία του εν λόγω πολιτικού και επομένως δεν γίνεται πιστευτή. Οι εμπειρίες που αναφέρει δεν αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές εμπειρίες του υποφερομένου. Ο υποφερόμενος πολιτικός είναι ανειλικρινής προς τον ακροατή. Δεν προσφέρει πληροφορία.
Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κάποιος όταν ακούει, τον πολιτικό να αναφέρει μετά από την επίσκεψη του στον κλινήρη αρχιεπίσκοπο. "Του μεταβίβασα την αγάπη και τον θαυμασμό μου." Ποιος τον πιστεύει?
Η γιατί θεώρησε ανάγκη να αναφερθεί για την αγάπη και τον θαυμασμό που αισθάνεται για τον αρχιεπίσκοπο? Θα πρέπει να ξέρει ότι κανένας δεν θα τον πιστέψει η ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται αν τον αγαπάει η όχι. Γιατί να μην περιοριστή στο να μεταφέρει την προσωπική του άποψη για την κατάσταση του κλινήρη αρχιεπισκόπου?
Και γιατί η τηλεόραση να φιλοξενήσει στις ειδήσεις του τον εν λόγω πολιτικού. Προσφέρει καμιά πληροφορία? Είναι τόσο σημαντική η παρέμβαση του?
Όλες αυτές οι καταστάσεις διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση των ακουοντων που συνοψίζονται στο πώς να πεις ένα σωρό λόγια χωρίς στην πραγματικότητα να πεις τίποτα, και προωθούν την ανειλικρίνεια στις προσωπικές σχέσεις τους με τα αλλά μέλη του κοινωνικού συνόλου.
Ιουλίου 09, 2007
Ανάδυση, η αλλιώς emergence
Τι σημαίνει ανάδυση, και κατά ποσό η ύπαρξη μιας σαφής ορολογίας επηρεάζει το κατα ποσό μπορουμε να γνωρίζουμε και να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας.
Τώρα πέρα από οτιδήποτε, επειδή όλα αυτά μπλεγμένα είναι μέσα μου, μπλεγμένα ακόμη και με πράγματα που δεν έχουν να κάνουν για το πως καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας, αλλά έχει περισσότερο να κάνει με θέματα που έχουν να κάνουν με προσωπική προβολή και μια τάση αυτολογοκρισίας, για τον ένα η τον άλλο λόγο, που με αποπροσανατολίζει και με κάνει να χάνω τον στόχο.
Μια γρήγορη ερευνά στο διαδίκτυο δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα που να έχει σχέση με το φαινόμενο που ονομάζεται emergence παρα την μεγάλη βιβλιογραφία και ερεύνα στα αγγλικά που έχει συσσωρεύθει τόσα χρονιά τώρα.
Δεν έχω υπόψη κάτι το αντίστοιχο στην ελληνική βιβλιογραφία και η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό που να προσδίδει την έννοια του emergence είναι ανάδυση.
Εδώ που τα λεμέ δεν έχει σημασία ποια είναι η αρχική χρήση μιας λέξης, καθ' όσον στην περαιτέρω χρήση μιας λέξης, καινούργιες έννοιες προστίθενται, εμπλουτίζοντας την αρχική έννοια με καινούργιες ιδιότητες και χαρακτηριστικα.
Αυτό μπορεί να συμβεί και με τον ορό ανάδυση. Από μια αρχική χρήση με την πρωταρχική σημασία του, όπως αυτή που χρησιμοποιείται τώρα από την ιστοσελίδα για δύτες όπως και από άλλες χρήσεις, που αν και δεν έχω τις γνώσεις ενός ανθρώπου που έχει σαν επάγγελμα την γλωσσά, μου δίνει την εντύπωση ότι ο ορός ανάδυση χρησιμοποιείται βοηθητικά για να προσδιορίσει άλλες έννοιες που θεωρούνται πιο σημαντικές.
Τώρα εδώ που τα λέμε, με κάποιο αντίστοιχο τρόπο ξεκίνησε και η έννοια της ανάδυσης στην αγγλική βιβλιογραφία και σιγά-σιγά εμπλουτίστηκε με τις καινούργιες έννοιες.
Ένα στίγμα της έννοιας της ανάδυσης βρίσκουμε στο πρώτο κεφαλαίο του βιβλίου του Τζων Χωλαντ, "Ανάδυση, από το χάος στην τάξη" (John H. Holland, "Emergence, from chaos to order", p.1).
Από ότι βλεπω, περισσότερο είναι το να βλεπουμε κάτι παλιο και χιλιοειπομενο από μια καινουργια σκοπιά. Υπό αυτήν την σκοπιά για να καταλάβουμε την έννοια της ανάδυσης θα χρησιμοποιήσουμε την έννοια του σπόρου. Οι σπόροι, αυτές οι μικρές κάψουλες που περιέχουν τις προδιαγραφές για να δημιουργήσουν περιπλοκές δομές, τόσο διαφορετικές η μια από την άλλη, όπως ένας πλάτανος, μια μαργαρίτα η μια φασολιά. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί σπόροι εμπεριέχουν την βασική ιδιότητα της έννοιας της ανάδυσης - το πολύ από το λίγο. Από ένα μικρό σπόρο, ξεπηδάει ένας τεράστιος πλάτανος. Αυτές τις μέρες ξέρουμε ότι τα γονίδια στον σπόρο καθορίζουν βήμα-με-βήμα το ξετύλιγμα βιοχημικων αντιδράσεων, αλλά μονό κομμάτια αυτής της περιπλοκής διαδικασίας καταλαβαίνουμαι πλήρως. Πράγματι, είναι φανερό ότι δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε πραγματικά τα γονίδια και τα χρωμοσώματα αν δεν καταλάβουμε πρώτα τις αλληλεπιδράσεις που κατευθύνονται από τα γονίδια και καθοδηγούν έναν σπόρο, η ένα γονιμοποιημένο ωάριο να γίνει ένας ώριμος οργανισμός. Εν συντομία, δεν θα κατανοήσουμε την ζωή και τους ζωικούς οργανισμούς πριν καταλάβουμε πως γίνεται η και τι σημαίνει ανάδυση.
Μπορούμε να αναλογιστούμε περί ανάδυσης από μια άλλη σκοπιά αν στρέψουμε την προσοχή μας σε ένα φαινομενικά άσχετο πεδίο, αυτό των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Μια προηγουμένη συμφωνία σε μια σειρά από λιγοστούς κανόνες φέρνει στην επιφάνεια σημαντικά πολύπλοκα παιχνίδια. Το σκάκι βασίζεται σε λιγότερους από δυο δωδεκάδες κανόνες, αλλά το ανθρώπινο είδος συνεχίζει να βρίσκει καινούργιες δυνατότητες παιξίματος του παιχνιδιού μετά από εκατοντάδες χρονιά έντονης μελέτης. Όπως και για τους σπόρους, πολύ πηγάζει από λίγο.
Σε ένα ακόμα πιο διαφορετικό πεδίο, οι νομοί της βαρύτητας του Νεύτωνα η οι εξισώσεις που περιγράφουν τα ήλεκτρο-μαγνητικά φαινόμενα, του Μαξγουελ, έχουν πολλά κοινά με τον τρόπο που καθορίζεται ένα παιχνίδι. Οι εξισώσεις τους περιγράφουν τους "κανόνες" του παιχνιδιού βάσει των οποίων γίνονται "κινήσεις" με την βοήθεια μαθηματικών "εργαλείων". Αυτές οι κινήσεις μας οδηγούν σε καινούργιες εξισώσεις και μαθηματικές προτάσεις που είναι συνεπεία των αρχικών εξισώσεων. Όπως και στην περίπτωση των επιτραπέζιων παιχνιδιών, ανακαλύπτουμε δυνατότητες που οι αρχικοί συγγραφείς ούτε που υποψιάζονταν. Ο Νεύτωνας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι εξισώσεις του θα χρησιμοποιούνταν για να εξωθήσει, βοηθούμενα από την βαρύτητα, τα διαστημικά σκάφη στις αποστολές τους για την εξερεύνηση απόμακρων πλανητών. Και ο Μαξγουελ, παρ' όλη την διορατικότητα του, δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι εξισώσεις του θα καθιστούσαν δυνατό τον εκλεκτικό έλεγχο των ηλεκτρονίων που είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων των ηλεκτρονικών συσκευών. Οι εξισώσεις αυτές αποκαλύπτουν θαύματα. Πράγματι, μεγάλο μέρος της κατανόησης μας, περί του φυσικού κόσμου προέρχεται από ένα μικρό σώμα θεμελιωδών εξισώσεων, χτισμένα στα θεμέλια που έβαλαν ο Νεύτωνας και ο Μαξγουελ.
Η στάμπα της ανάδυσης είναι αυτή η αντίληψη ότι, πολύ προέρχεται από το λίγο. Αυτό το χαρακτηριστικό κάνει την ανάδυση μυστηριώδη, σχεδόν παράδοξο φαινόμενο, και σου φέρνει στο μυαλό σκέψεις ανάλογες με τα σχεδία που σκαρφίζονται μερικοί άνθρωποι για "να γίνουν γρήγορα πλούσιοι". Μ' όλα αυτά, η ανάδυση είναι ένα χαρακτηριστικό πανταχού παρών στον κόσμο γύρω μας. Καθημερινές δουλειές όπως οι αγροτικές εξαρτώνται από εμπειρικούς κανόνες ανάδυσης - για παράδειγμα, να γνωρίζεις τις συνθήκες που επηρεάζουν την βλάστηση των σπορών. Στον ίδιο τόνο, δημιουργικές δραστηριότητες των ανθρώπων, που εκτείνονται από την δημιουργία δομών που πηγάζουν μέσα από διαδικασίες που βασίζονται πάνω σε καινοτομίες η νεωτερισμούς στην επιχειρηματική και κυβερνητική διαχείριση, μέχρι την καθιέρωση νέων επιστημονικών θεωριών, καταδεικνύουν μια ελέγξιμη επίκληση στην ανάδυση.
Συναντάμε παντού φαινόμενα ανάδυσης σε πολύπλοκα συστήματα που παρουσιάζουν δυνατότητες προσαρμογής στο άμεσο περιβάλλον τους. Τέτοια πολύπλοκα προσαρμοστικά συστήματα είναι: αποικίες μυρμηγκιών, δίκτυα νευρικών κυττάρων, το ανοσοποιητικό σύστημα, το διαδίκτυο, και η παγκόσμια οικονομία και αλλά πολλά παραπλήσια συστήματα, οπού η συμπεριφορά του συνόλου είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ότι είναι η συμπεριφορά που αναδεικνυουν ατομικα τα μέρη που αποτελούν το σύνολο. Στοχασμοί πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση, εξαρτώνται από τον τρόπο που καταλαβαίνουμε τις ιδιότητες που αναδύονται από τέτοια συστήματα, ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά του συνόλου και όχι των μερών του συνόλου, επομένως αναδυτικές η αναδυομενες ιδιότητες.
Πως τα ζώντα συστήματα αναδύονται από τους νομούς της Φυσικής και της Χημείας? Μπορούμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο της συνείδησης σαν μια αναδυομένη ιδιότητα ορισμένων ειδών φυσικών συστημάτων? Δεν θα γνωρίζουμε τα όρια επιστημονικών απαντήσεων σε ερωτήσεις σαν και αυτές μέχρι να καταλάβουμε τα γιατί και τα πως, που καθοριζουν τα φαινόμενα ανάδυσης.
Τώρα πέρα από οτιδήποτε, επειδή όλα αυτά μπλεγμένα είναι μέσα μου, μπλεγμένα ακόμη και με πράγματα που δεν έχουν να κάνουν για το πως καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας, αλλά έχει περισσότερο να κάνει με θέματα που έχουν να κάνουν με προσωπική προβολή και μια τάση αυτολογοκρισίας, για τον ένα η τον άλλο λόγο, που με αποπροσανατολίζει και με κάνει να χάνω τον στόχο.
Μια γρήγορη ερευνά στο διαδίκτυο δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα που να έχει σχέση με το φαινόμενο που ονομάζεται emergence παρα την μεγάλη βιβλιογραφία και ερεύνα στα αγγλικά που έχει συσσωρεύθει τόσα χρονιά τώρα.
Δεν έχω υπόψη κάτι το αντίστοιχο στην ελληνική βιβλιογραφία και η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό που να προσδίδει την έννοια του emergence είναι ανάδυση.
Εδώ που τα λεμέ δεν έχει σημασία ποια είναι η αρχική χρήση μιας λέξης, καθ' όσον στην περαιτέρω χρήση μιας λέξης, καινούργιες έννοιες προστίθενται, εμπλουτίζοντας την αρχική έννοια με καινούργιες ιδιότητες και χαρακτηριστικα.
Αυτό μπορεί να συμβεί και με τον ορό ανάδυση. Από μια αρχική χρήση με την πρωταρχική σημασία του, όπως αυτή που χρησιμοποιείται τώρα από την ιστοσελίδα για δύτες όπως και από άλλες χρήσεις, που αν και δεν έχω τις γνώσεις ενός ανθρώπου που έχει σαν επάγγελμα την γλωσσά, μου δίνει την εντύπωση ότι ο ορός ανάδυση χρησιμοποιείται βοηθητικά για να προσδιορίσει άλλες έννοιες που θεωρούνται πιο σημαντικές.
Τώρα εδώ που τα λέμε, με κάποιο αντίστοιχο τρόπο ξεκίνησε και η έννοια της ανάδυσης στην αγγλική βιβλιογραφία και σιγά-σιγά εμπλουτίστηκε με τις καινούργιες έννοιες.
Ένα στίγμα της έννοιας της ανάδυσης βρίσκουμε στο πρώτο κεφαλαίο του βιβλίου του Τζων Χωλαντ, "Ανάδυση, από το χάος στην τάξη" (John H. Holland, "Emergence, from chaos to order", p.1).
Από ότι βλεπω, περισσότερο είναι το να βλεπουμε κάτι παλιο και χιλιοειπομενο από μια καινουργια σκοπιά. Υπό αυτήν την σκοπιά για να καταλάβουμε την έννοια της ανάδυσης θα χρησιμοποιήσουμε την έννοια του σπόρου. Οι σπόροι, αυτές οι μικρές κάψουλες που περιέχουν τις προδιαγραφές για να δημιουργήσουν περιπλοκές δομές, τόσο διαφορετικές η μια από την άλλη, όπως ένας πλάτανος, μια μαργαρίτα η μια φασολιά. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί σπόροι εμπεριέχουν την βασική ιδιότητα της έννοιας της ανάδυσης - το πολύ από το λίγο. Από ένα μικρό σπόρο, ξεπηδάει ένας τεράστιος πλάτανος. Αυτές τις μέρες ξέρουμε ότι τα γονίδια στον σπόρο καθορίζουν βήμα-με-βήμα το ξετύλιγμα βιοχημικων αντιδράσεων, αλλά μονό κομμάτια αυτής της περιπλοκής διαδικασίας καταλαβαίνουμαι πλήρως. Πράγματι, είναι φανερό ότι δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε πραγματικά τα γονίδια και τα χρωμοσώματα αν δεν καταλάβουμε πρώτα τις αλληλεπιδράσεις που κατευθύνονται από τα γονίδια και καθοδηγούν έναν σπόρο, η ένα γονιμοποιημένο ωάριο να γίνει ένας ώριμος οργανισμός. Εν συντομία, δεν θα κατανοήσουμε την ζωή και τους ζωικούς οργανισμούς πριν καταλάβουμε πως γίνεται η και τι σημαίνει ανάδυση.
Μπορούμε να αναλογιστούμε περί ανάδυσης από μια άλλη σκοπιά αν στρέψουμε την προσοχή μας σε ένα φαινομενικά άσχετο πεδίο, αυτό των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Μια προηγουμένη συμφωνία σε μια σειρά από λιγοστούς κανόνες φέρνει στην επιφάνεια σημαντικά πολύπλοκα παιχνίδια. Το σκάκι βασίζεται σε λιγότερους από δυο δωδεκάδες κανόνες, αλλά το ανθρώπινο είδος συνεχίζει να βρίσκει καινούργιες δυνατότητες παιξίματος του παιχνιδιού μετά από εκατοντάδες χρονιά έντονης μελέτης. Όπως και για τους σπόρους, πολύ πηγάζει από λίγο.
Σε ένα ακόμα πιο διαφορετικό πεδίο, οι νομοί της βαρύτητας του Νεύτωνα η οι εξισώσεις που περιγράφουν τα ήλεκτρο-μαγνητικά φαινόμενα, του Μαξγουελ, έχουν πολλά κοινά με τον τρόπο που καθορίζεται ένα παιχνίδι. Οι εξισώσεις τους περιγράφουν τους "κανόνες" του παιχνιδιού βάσει των οποίων γίνονται "κινήσεις" με την βοήθεια μαθηματικών "εργαλείων". Αυτές οι κινήσεις μας οδηγούν σε καινούργιες εξισώσεις και μαθηματικές προτάσεις που είναι συνεπεία των αρχικών εξισώσεων. Όπως και στην περίπτωση των επιτραπέζιων παιχνιδιών, ανακαλύπτουμε δυνατότητες που οι αρχικοί συγγραφείς ούτε που υποψιάζονταν. Ο Νεύτωνας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι εξισώσεις του θα χρησιμοποιούνταν για να εξωθήσει, βοηθούμενα από την βαρύτητα, τα διαστημικά σκάφη στις αποστολές τους για την εξερεύνηση απόμακρων πλανητών. Και ο Μαξγουελ, παρ' όλη την διορατικότητα του, δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι εξισώσεις του θα καθιστούσαν δυνατό τον εκλεκτικό έλεγχο των ηλεκτρονίων που είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων των ηλεκτρονικών συσκευών. Οι εξισώσεις αυτές αποκαλύπτουν θαύματα. Πράγματι, μεγάλο μέρος της κατανόησης μας, περί του φυσικού κόσμου προέρχεται από ένα μικρό σώμα θεμελιωδών εξισώσεων, χτισμένα στα θεμέλια που έβαλαν ο Νεύτωνας και ο Μαξγουελ.
Η στάμπα της ανάδυσης είναι αυτή η αντίληψη ότι, πολύ προέρχεται από το λίγο. Αυτό το χαρακτηριστικό κάνει την ανάδυση μυστηριώδη, σχεδόν παράδοξο φαινόμενο, και σου φέρνει στο μυαλό σκέψεις ανάλογες με τα σχεδία που σκαρφίζονται μερικοί άνθρωποι για "να γίνουν γρήγορα πλούσιοι". Μ' όλα αυτά, η ανάδυση είναι ένα χαρακτηριστικό πανταχού παρών στον κόσμο γύρω μας. Καθημερινές δουλειές όπως οι αγροτικές εξαρτώνται από εμπειρικούς κανόνες ανάδυσης - για παράδειγμα, να γνωρίζεις τις συνθήκες που επηρεάζουν την βλάστηση των σπορών. Στον ίδιο τόνο, δημιουργικές δραστηριότητες των ανθρώπων, που εκτείνονται από την δημιουργία δομών που πηγάζουν μέσα από διαδικασίες που βασίζονται πάνω σε καινοτομίες η νεωτερισμούς στην επιχειρηματική και κυβερνητική διαχείριση, μέχρι την καθιέρωση νέων επιστημονικών θεωριών, καταδεικνύουν μια ελέγξιμη επίκληση στην ανάδυση.
Συναντάμε παντού φαινόμενα ανάδυσης σε πολύπλοκα συστήματα που παρουσιάζουν δυνατότητες προσαρμογής στο άμεσο περιβάλλον τους. Τέτοια πολύπλοκα προσαρμοστικά συστήματα είναι: αποικίες μυρμηγκιών, δίκτυα νευρικών κυττάρων, το ανοσοποιητικό σύστημα, το διαδίκτυο, και η παγκόσμια οικονομία και αλλά πολλά παραπλήσια συστήματα, οπού η συμπεριφορά του συνόλου είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ότι είναι η συμπεριφορά που αναδεικνυουν ατομικα τα μέρη που αποτελούν το σύνολο. Στοχασμοί πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση, εξαρτώνται από τον τρόπο που καταλαβαίνουμε τις ιδιότητες που αναδύονται από τέτοια συστήματα, ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά του συνόλου και όχι των μερών του συνόλου, επομένως αναδυτικές η αναδυομενες ιδιότητες.
Πως τα ζώντα συστήματα αναδύονται από τους νομούς της Φυσικής και της Χημείας? Μπορούμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο της συνείδησης σαν μια αναδυομένη ιδιότητα ορισμένων ειδών φυσικών συστημάτων? Δεν θα γνωρίζουμε τα όρια επιστημονικών απαντήσεων σε ερωτήσεις σαν και αυτές μέχρι να καταλάβουμε τα γιατί και τα πως, που καθοριζουν τα φαινόμενα ανάδυσης.
Ιουλίου 08, 2007
Αμάν, φλόμωσα.
Αδυνατώ να καταλάβω τον τρόπο σκέψης μερικών ανθρώπων. Από πού έρχονται και που πηγαίνουν. Τι είναι αυτό που καθορίζει τα λεγόμενα και τα γραφόμενα τους. Με ποιων μεριά είναι δηλαδή, με τους ξενοδόχους η με τους παραθεριστές?
Στο άρθρο από «Το Καρφί», που έπεσε το μάτι μου σήμερα το πρωί, πάνω-πάνω σαν επικεφαλίδα ωρύεται ότι «περίπου 1.500 ευρώ χρειάζεται μια οικογένεια για διακοπές» και από κάτω «οι Έλληνες και όχι οι φτηνοτουρίστες του εξωτερικού θα σώσουν τον τουρισμό φέτος το καλοκαίρι». Μα οι καημένοι οι φτηνοτουρίστες είναι και αυτοί άνθρωποι μεροκαματιαρήδες, που λέει και ο πατέρας μου. Υπάλληλοι, εργάτες εν γένει μισθοδίαιτοι σαν τους χιλιάδες Έλληνες που πάνε διακοπές στην Ελλάδα. Ας παραλείψουμε τις τάσεις σωβινισμού και ρατσισμού στις εκφράσεις αυτές, και να συγκεντρωθούμε στις συγκρίσεις που υπονοούνται από τα λεγόμενα. Αν οι τουρίστες του εξωτερικού είναι φτηνοτουρίστες, μισθοδίαιτοι όπως ο μέσος Έλληνας. Τι είναι οι Έλληνες δηλαδή, δεν είναι φτηνοτουρίστες?
Η ρετσινιά κολλάει και στον ξένο και στον Έλληνα, ανεξαιρέτως.
Αυτό δεν είναι αυτονόητο?
Οπωσδήποτε είναι. Η άμα δεν το καταλαβαίνουν θα πρέπει να είναι χαϊβάνια, όπως λέει και η μάνα μου.
Δηλαδή ποια απωθημένα του Έλληνα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν?
Τα σκέφτομαι αυτά και μου ‘ρχονται λέξεις στο μυαλό που άμα τις γράψω, αργότερα θα θέλω να αυτολογοκριθώ, για να μην παρουσιαστώ σαν εμπαθής.
Και για ποιο σκοπό?
Η θα είναι με τον ξενοδόχο η με τον παραθεριστή? Η το καλύτερο να προσεγγίζουνε τα πράγματα ισοσταθμισμένα. Ίσες αποστάσεις.
Η όλη όψη της σελίδας αποποίημα σχιζοφρενικό, πόνημα διχασμένης προσωπικότητας. Ανθρώπων που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους, να μην δυσαρεστήσουν κανένα, χωρίς ειρμό και συνοχή. Χωρίς συγκροτημένη άποψη.
Σαν να μην ξέρουν ότι όταν κυνηγάς πολλούς λαγούς, δεν πιάνεις ούτε ένα.
Γίνεται μνεία και για το «‘all inclusive’, παροχές μέσα στα ξενοδοχεία, και ότι το σύστημα αυτό ευτελίζει το τουριστικό προϊόν. Οι ξενοδόχοι , λέει πιέζονται να παρέχουν χαμηλές τιμές, ..… που σημαίνει χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες». Μήπως και αυτή ήταν η έγνοια τους.
Διαβάζω για τιμές δωματίων 110-130 ευρώ, μέχρι τα 150 ευρώ και κάπου εκεί στη Σύρο από 55 ευρώ και maximum στα 80-90 ευρώ ….. την ημέρα.!!!
Άμα μιλάμε για δυο βδομάδες, μονό για ύπνο θα θέλεις γύρω στα 1.400 ευρώ. Βαλέ και τα άλλα έξοδα πάει στις δυο και τρεις χιλιάδες ευρώ. Σιγά ρε, που πάμε και σ’ αυτούς η πλειονότητα είναι μισθωτοί. Τι επειδή μερικοί σου ‘ρχονται εδώ και ξοδεύουν αλόγιστα? Πολλοί από αυτούς βάζουν στην μπαντα υπομονετικά για τις διακοπές τους, ακόμη και μόλις τελειώσουν οι προηγούμενες, που λέει ο λόγος. Δουλεύουν σκληρά για αυτά τα λεφτά που ξοδεύουν για τις διακοπές, για να κάνουν το κέφι τους όπως και ο κάθε Έλληνας, και έχουν κάθε απαίτηση να πιάνουν τόπο τα λεφτά τους. Ο πελάτης καθορίζει την ποιότητα και όχι κανένα εγχειρίδιο του ενός η του αλλού ξενοδόχου. Όταν πελάτης δεν καταναλώνει τα προϊόντα που ο ξενοδόχος προσφέρει, ο ξενοδόχος είναι εκείνος που θα πρέπει να προσαρμόσει τις υπηρεσίες που προσφέρει στις απαιτήσεις του πελάτη. Αν θέλουν «‘all inclusive’» αντί να κάθονται και να κλαίγονται για την χασούρα τους ας προσαρμοστούν και ας βρουν τρόπους και προϊόντα αρεστά στους παραθεριστές. Το «‘all inclusive»’ προσφέρει στον ξένο παραθεριστή σιγουριά και προστασία από τις άνομες ορέξεις αχόρταγων κερδοσκόπων, και αναφορές για …. φτηνοτουριστες τίποτα άλλο δεν κάνει παρά να εκκολάπτει την ασυδοσία του κάθε επιτηδείου.
Και κανένας η καμιά …
Άντε να μην πω.
Ο κάθε ένας θα πρέπει να μετράει τα λόγια όταν τα ξεστομίζει και περισσότερο όταν τα γραφεί. και έχουν κάθε δικαίωμα να
Αυτό που μου είναι αυτονόητο είναι ότι ο πελάτης έχει δίκιο και οι ξενοδόχοι θα πρέπει να προσαρμοστούν στις εκάστοτε συγκυρίες. Το να κολλάς ρετσινιές σαν …φτηνοτουριστας δεν λύνει κανένα πρόβλημα.
Μάλλον, καθώς διάβασα και την άλλη σελίδα διαπίστωσα ότι οι Έλληνες ξενοδόχοι δεν είναι και τόσο συμφεροντολόγοι, όπως με προϊδέασε η πρώτη σελίδα. Υπάρχουν και άνθρωποι με λογική, όπως αυτών της Λευκάδας, που ανάμεσα στα αλλά αναφέρουν για «φιλόξενο νησί», «να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο», «… ότι δεν πρόκειται να το μετανιώσουν».
Απορίας άξιον, γιατί οι υπεύθυνοι του άρθρου δεν έκαναν αυτές τις δηλώσεις προμετωπίδα αντί για το ….φτηνοτουριστες.
Μου μυρίζει θυσία στον βωμό μιας αναγνωσιμότητας, αλλά αλίμονο, υποβιβάζει την νοημοσύνη των αναγνωστών του καθώς προσπαθούν να το πετύχουν
….. γαργαλίζοντας την ψώρα του Έλληνα.
Στο άρθρο από «Το Καρφί», που έπεσε το μάτι μου σήμερα το πρωί, πάνω-πάνω σαν επικεφαλίδα ωρύεται ότι «περίπου 1.500 ευρώ χρειάζεται μια οικογένεια για διακοπές» και από κάτω «οι Έλληνες και όχι οι φτηνοτουρίστες του εξωτερικού θα σώσουν τον τουρισμό φέτος το καλοκαίρι». Μα οι καημένοι οι φτηνοτουρίστες είναι και αυτοί άνθρωποι μεροκαματιαρήδες, που λέει και ο πατέρας μου. Υπάλληλοι, εργάτες εν γένει μισθοδίαιτοι σαν τους χιλιάδες Έλληνες που πάνε διακοπές στην Ελλάδα. Ας παραλείψουμε τις τάσεις σωβινισμού και ρατσισμού στις εκφράσεις αυτές, και να συγκεντρωθούμε στις συγκρίσεις που υπονοούνται από τα λεγόμενα. Αν οι τουρίστες του εξωτερικού είναι φτηνοτουρίστες, μισθοδίαιτοι όπως ο μέσος Έλληνας. Τι είναι οι Έλληνες δηλαδή, δεν είναι φτηνοτουρίστες?
Η ρετσινιά κολλάει και στον ξένο και στον Έλληνα, ανεξαιρέτως.
Αυτό δεν είναι αυτονόητο?
Οπωσδήποτε είναι. Η άμα δεν το καταλαβαίνουν θα πρέπει να είναι χαϊβάνια, όπως λέει και η μάνα μου.
Δηλαδή ποια απωθημένα του Έλληνα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν?
Τα σκέφτομαι αυτά και μου ‘ρχονται λέξεις στο μυαλό που άμα τις γράψω, αργότερα θα θέλω να αυτολογοκριθώ, για να μην παρουσιαστώ σαν εμπαθής.
Και για ποιο σκοπό?
Η θα είναι με τον ξενοδόχο η με τον παραθεριστή? Η το καλύτερο να προσεγγίζουνε τα πράγματα ισοσταθμισμένα. Ίσες αποστάσεις.
Η όλη όψη της σελίδας αποποίημα σχιζοφρενικό, πόνημα διχασμένης προσωπικότητας. Ανθρώπων που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους, να μην δυσαρεστήσουν κανένα, χωρίς ειρμό και συνοχή. Χωρίς συγκροτημένη άποψη.
Σαν να μην ξέρουν ότι όταν κυνηγάς πολλούς λαγούς, δεν πιάνεις ούτε ένα.
Γίνεται μνεία και για το «‘all inclusive’, παροχές μέσα στα ξενοδοχεία, και ότι το σύστημα αυτό ευτελίζει το τουριστικό προϊόν. Οι ξενοδόχοι , λέει πιέζονται να παρέχουν χαμηλές τιμές, ..… που σημαίνει χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες». Μήπως και αυτή ήταν η έγνοια τους.
Διαβάζω για τιμές δωματίων 110-130 ευρώ, μέχρι τα 150 ευρώ και κάπου εκεί στη Σύρο από 55 ευρώ και maximum στα 80-90 ευρώ ….. την ημέρα.!!!
Άμα μιλάμε για δυο βδομάδες, μονό για ύπνο θα θέλεις γύρω στα 1.400 ευρώ. Βαλέ και τα άλλα έξοδα πάει στις δυο και τρεις χιλιάδες ευρώ. Σιγά ρε, που πάμε και σ’ αυτούς η πλειονότητα είναι μισθωτοί. Τι επειδή μερικοί σου ‘ρχονται εδώ και ξοδεύουν αλόγιστα? Πολλοί από αυτούς βάζουν στην μπαντα υπομονετικά για τις διακοπές τους, ακόμη και μόλις τελειώσουν οι προηγούμενες, που λέει ο λόγος. Δουλεύουν σκληρά για αυτά τα λεφτά που ξοδεύουν για τις διακοπές, για να κάνουν το κέφι τους όπως και ο κάθε Έλληνας, και έχουν κάθε απαίτηση να πιάνουν τόπο τα λεφτά τους. Ο πελάτης καθορίζει την ποιότητα και όχι κανένα εγχειρίδιο του ενός η του αλλού ξενοδόχου. Όταν πελάτης δεν καταναλώνει τα προϊόντα που ο ξενοδόχος προσφέρει, ο ξενοδόχος είναι εκείνος που θα πρέπει να προσαρμόσει τις υπηρεσίες που προσφέρει στις απαιτήσεις του πελάτη. Αν θέλουν «‘all inclusive’» αντί να κάθονται και να κλαίγονται για την χασούρα τους ας προσαρμοστούν και ας βρουν τρόπους και προϊόντα αρεστά στους παραθεριστές. Το «‘all inclusive»’ προσφέρει στον ξένο παραθεριστή σιγουριά και προστασία από τις άνομες ορέξεις αχόρταγων κερδοσκόπων, και αναφορές για …. φτηνοτουριστες τίποτα άλλο δεν κάνει παρά να εκκολάπτει την ασυδοσία του κάθε επιτηδείου.
Και κανένας η καμιά …
Άντε να μην πω.
Ο κάθε ένας θα πρέπει να μετράει τα λόγια όταν τα ξεστομίζει και περισσότερο όταν τα γραφεί. και έχουν κάθε δικαίωμα να
Αυτό που μου είναι αυτονόητο είναι ότι ο πελάτης έχει δίκιο και οι ξενοδόχοι θα πρέπει να προσαρμοστούν στις εκάστοτε συγκυρίες. Το να κολλάς ρετσινιές σαν …φτηνοτουριστας δεν λύνει κανένα πρόβλημα.
Μάλλον, καθώς διάβασα και την άλλη σελίδα διαπίστωσα ότι οι Έλληνες ξενοδόχοι δεν είναι και τόσο συμφεροντολόγοι, όπως με προϊδέασε η πρώτη σελίδα. Υπάρχουν και άνθρωποι με λογική, όπως αυτών της Λευκάδας, που ανάμεσα στα αλλά αναφέρουν για «φιλόξενο νησί», «να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο», «… ότι δεν πρόκειται να το μετανιώσουν».
Απορίας άξιον, γιατί οι υπεύθυνοι του άρθρου δεν έκαναν αυτές τις δηλώσεις προμετωπίδα αντί για το ….φτηνοτουριστες.
Μου μυρίζει θυσία στον βωμό μιας αναγνωσιμότητας, αλλά αλίμονο, υποβιβάζει την νοημοσύνη των αναγνωστών του καθώς προσπαθούν να το πετύχουν
….. γαργαλίζοντας την ψώρα του Έλληνα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)